INICIAR SESIÓNCompartir
บทที่ 31
Última actualización:
2025-12-19 01:51:53“พิมเป็นเหน็บค่ะสงสัยจะนั่งนาน”
เขาช้อนร่างบางของเธอไว้ในวงแขน ก่อนจะเดินไปที่โซฟาตัวยาวที่อยู่ใกล้ๆ และวางลง ภวินท์นั่งลงข้างล่าง ถอดรองเท้าเธอออก แล้วนวดให้อย่างเบามือ ทำให้ภีรดานึกไปถึงเมื่อสี่ปีก่อนที่เธอเคยแกล้งเขาและเขาต้องนวดให้เธอแบบนี้ หญิงสาวเริ่มหน้าแดงเมื่อนึกถึงตอนที่เขาจูบเธอเป็นครั้งแรกหลังจากนั้น
“ดีขึ้นหรือยัง”
“ก็เอ่อค่ะ” ในยามนี้ภีรดาเหมือนนางอายทำอะไรก็ดูขัดเขินไปหมด เพราะไม่คิดว่าเขาจะอ่อนโยนกับเธอได้ขนาดนี้
ภวินท์จึงหัวเราะกับท่าทางเงอะงะของคู่หมั้นสาว
“พิมครับเป็นอะไรไปครับ” คำพูดของเขายิ่งทำเอาเธออ่อนยวบจนแทบละลาย คนอย่างเขาพูดเพราะกับเธอได้ขนาดนี้เลยเหรอ
“พี่ไก่คะ”
“ครับว่าไง”
“ไม่ว่าอะไรพิมใช่ไหมคะที่พิมจะเรียกว่าพี่ไก่”
“ไม่ว่าครับเพียงแต่มันไม่ชิน”
“แล้วถ้าถอนหมั้นกันแล้ว พิมยังจะเรียกเหมือนเดิมได้หรือเปลา” ภีรดาถามต่อแต่คำถามของเธอทำให้เขาหน้าตึงขึ้นมาทันที
“ตามใจสิ” เขาตอบห้วนๆ และทำท่าจะเดินไปจากตรงนั้น ภีรดาลุกขึ้นและดึงแขนเข้าไว้
“เดี๋ยวก่อนค่ะ โกรธพิมเหรอคะ” เธอพูดอย่างงอนง้อ
“ไม่ได้โกรธ”
“แล้วทำไมต้องเดินหนีพิมล่ะคะ”
“ก็แค่คู่หมั้นกำมะลอจะใส่ใจอะไรกันนักหนาล่ะ” เขาพูดตอบกลับมาอย่างเย็นชา ทำเอาภีรดาปล่อยมือจากแขนเขาทันที ก่อนจะหันหลังให้เขาพร้อมกับน้ำตาที่ซึมออกมา
เขาหันกลับมามองเธอพร้อมกับถอนหายใจ
“ผมขอโทษ”
“พี่ไก่ก็พูดถูกหมดทุกอย่าง จะมาขอโทษทำไมล่ะคะ” เธอประชดพร้อมทั้งน้ำตาที่เริ่มจะเอ่อล้นขอบตา
ภวินท์จับร่างบางของเธอให้หันมาเผชิญหน้ากับเขาพร้อมทั้งใช้นิ้วมือปาดน้ำตาให้เธออย่างอ่อนโยน
“เป็นคนขี้แยตั้งแต่เมื่อไหร่” เขาบอกก่อนจะดึงร่างบางของเธอมากอดไว้
“จะไปไหน” ภีรวัจน์จับแขนของวราลีไว้เมื่อเขาตามเธอเจอและเธอทำท่าจะเดินหนีเขา
นับตั้งแต่วันนั้นที่เขาพาเธอไปที่ต่างจังหวัดกลับมา วราลีก็หลบหน้าเขาตลอด และเขาเองก็ยุ่งๆ กับงานจนไม่มีเวลาไปหาเธอเลย วันนี้เธอมางานหมั้นของภีรดา เขาจ้องเธอไม่วางตาตั้งแต่เข้ามาแต่เธอก็หลบหลีกเขาตลอดเวลาจนเขาต้องตามมาดักที่นี่
“ปล่อยค่ะ เดี๋ยวใครมาเห็นเข้า” วราลีพยายามสะบัดแขนออก
“แล้วทำไมจะต้องหลบหน้าผมด้วย” เขาบอกก่อนจะยอมปล่อยเธอเป็นอิสระแต่โดยดี
“ใครหลบ”
“ไหมอย่ายอกย้อนนะ” เขาเริ่มจะหงุดหงิดกับท่าทีของเธอ
“ใครยอกย้อนคะ คนบ้าอำนาจ”
“ยาหยีครับ อยากโดนจูบหรือไง” เขาถามพร้อมกับเดินเข้ามาใกล้เธอมากขึ้น วราลีผงะออกไปทันที
“อย่าทำอะไรบ้าๆ นะพี่เคน” หญิงสาวรีบบอกเพราะกลัวเขาจะทำอะไรบ้าๆ ให้เธอขายหน้า
“ถ้าอย่างนั้นก็พูดกันดีๆ ห้ามคิดจะหนี” เขาทำท่าเอาจริง
“มีอะไรจะพูดกับไหมล่ะคะ”
“คิดถึง” เขาพูดสั้นๆ แต่สายตาแพรวพราวนั้นบอกให้วราลีรู้ว่าเขาไม่ได้แค่คิดถึงเหมือนอย่างที่เขาบอกอย่างเดียว แต่คิดถึงเรื่องที่น่าขายหน้าระหว่างเธอกับเขาด้วย หญิงสาวหน้าแดงขึ้นมาทันทีเมื่อเข้าใจความหมายที่เขาต้องการจะสื่อออกมา
ภีรวัจน์แทบจะอดใจไม่ไหว เพราะภาพนั้นมันยั่วยวนอารมณ์จนนึกอยากจะกระชากเธอเข้ามากอดให้สมกับที่ถวิลหามาหลายวัน
ในช่วงเย็นของวันนี้ภีรวัจน์ให้ภวินท์และภีรดาตามเขาไปโรงแรมแห่งหนึ่งเพื่อเจรจาธุรกิจกับคู่ธุรกิจของบริษัท ตัวแทนของเจ้าของธุรกิจอีกฝ่ายที่ภีรวัจน์นัดไว้มีสองคน คนหนึ่งเป็นนักธุรกิจหนุ่มหล่อซึ่งเป็นเจ้าของธุรกิจก่อสร้างขนาดใหญ่ส่วนอีกคนเป็นสาวสวยซึ่งเป็นหุ้นส่วนของบริษัทซึ่งเป็นลูกพี่ลูกน้องกัน
“เคน” แพรวาเอ่ยทักอย่างดีใจทันทีที่เห็นภีรวัจน์เดินมาเพราะไม่คิดว่าคนที่เธอมาพบจะเป็นภีรวัจน์เพื่อนสมัยเรียนมัธยมที่ไม่ได้เจอกันมาหลายปีแล้ว
“จ๋า คุณนั่นเอง” ภีรวัจน์ทักทายอย่างดีใจเช่นกัน
“นี่พี่เมพี่ชายของจ๋าเอง” แพรวาหันไปแนะนำเมธินให้ภีรวัจน์รู้จัก ทั้งสองจับมือทักทายกันตามมารยาทก่อนที่ภีรวัจน์จะแนะนำภวินท์และภีรดาให้กับทั้งสองรู้จักเช่นกัน
การเจรจาทางธุรกิจผ่านไปได้ด้วยดีทั้งนี้ส่วนหนึ่งเป็นเพราะการรู้จักคุ้นเคยของคู่ค้าทั้งสองฝ่ายทำให้สามารถตกลงสัญญากันได้ง่ายขึ้น ภีรวัจน์ขอตัวหลังจากเจรจาเสร็จเพราะเขามีธุระจะต้องไปทำต่อและให้ภวินท์และภีรดาช่วยกันทำหน้าที่ต่อในช่วงที่เป็นการเลี้ยงอาหารเย็น
เมธินชวนภีรดาและภวินท์คุยอย่างเป็นกันเองในขณะที่แพรวาก็คุยกับทั้งภวินท์กับภีรดาอย่างถูกคอเช่นกัน เธอรู้สึกชื่นชมภวินท์ที่เก่งไม่แพ้ภีรวัจน์ทั้งๆ ที่ยังมีประสบการณ์ทางธุรกิจไม่มากนัก เมธินดูจะสนใจภีรดาไม่น้อยเพราะความสดใสและน่ารักบวกกับการยิ้มเก่งของเธอทำให้เขามองเธอตาค้างหลายๆ ครั้ง
“น้องพิมครับให้เกียรติเต้นรำกับพี่สักเพลงได้ไหมครับ” เมธินเอ่ยชวนอย่างสุภาพทำให้ภีรดาไม่กล้าปฏิเสธก่อนจะก้าวตามเขาออกไปที่ฟลอร์เต้นรำ เมธินเป็นคนขี้เล่นและคุยเก่งจึงช่วยให้ภีรดาไม่เกร็งมากนักในขณะที่ภีรดาอยู่ในวงแขนของเขา
“ฝันดีนะครับน้องพิม วันหลังพี่จะแวะไปทานข้าวด้วยนะ” เมธินบอกก่อนที่ทั้งหมดจะแยกจากกัน
“เช่นกันค่ะพี่เม แล้วเจอกันนะคะ” ภีรดาตอบเขาและยิ้มให้ก่อนเขาจะก้าวขึ้นรถ
ภวินท์ออกรถเงียบๆ หลังจากที่ภีรดาขึ้นมานั่งคู่เขาแล้ว
“วันนี้ทุกอย่างราบรื่นดีนะคะพี่ไก่” ภีรดาหันมาคุยกับเขาหลังจากที่เขาขับรถออกมาได้สักพักหนึ่ง
“ครับ” เขาตอบสั้นๆ ภีรดาหันมามองเขาอย่างแปลกใจที่ดูเหมือนเขาจะมึนตึงกับเธอมากกว่าปกติ
“พี่เมกับพี่จ๋าเขาน่ารักดีนะคะแล้วก็เก่งทั้งคู่” เธอชวนเขาคุยต่อ
“ผมว่าเขาเหมาะกับคุณดีนะ” คำพูดประโยคนั้นของภวินท์ทำให้ภีรดาหันมามองเขาอย่างจริงจัง
“ใครคะ” ภีรดาถามเขาเสียงขึ้นจมูก
Último capítulo
ยอดเสน่หา ปรารถนาเพียงเธอ บทที่ 32
“คุณเมธิน” เขาตอบเรียบๆ“แล้วยังไงคะ” เธอถามเขาต่อแต่ลำคอเริ่มตีบตัน“ถ้าคุณจะถอนหมั้นแล้วไปคบกับเขาผมก็ยินดีนะ” น้ำเสียงที่พูดราวกับไม่รู้สึกยินดียินร้ายของเขาบาดลึกลงไปในหัวใจของภีรดาอย่างไม่เคยรู้สึกเท่านี้มาก่อน ความรู้สึกที่เขาคิดจะผลักไสเธอให้คนอื่นมันเหมือนเธอไม่เคยมีความหมายอะไรต่อเขาเลย ทำให้ภีรดาต้องเมินหน้าหนีจากใบหน้าเข้มๆ ของเขาภวินท์มาจอดรถส่งเธอที่หน้าบ้านหลังจากที่ภีรดานั่งเงียบมาตลอดทาง“ถ้าคุณพร้อมเมื่อไหร่ก็บอกผม” เขาหันมาพูดก่อนที่ภีรดาจะเปิดประตูรถลงไป“พิมไม่เคยมีความหมายอะไรกับพี่เลยใช่ไหมคะ” เธอหันไปถามเขาอย่างเจ็บปวด น้ำเสียงสั่นเครือ“พิม” เขาเรียกเธอย่างตกใจ“พี่ไก่มีหัวใจบ้างหรือเปล่า” เสียงหวานเอ่ยอย่างตัดพ้อ น้ำตาที่สกัดกั้นไว้ตลอดทางเริ่มไหลออกมาเต็มสองแก้ม พร้อมกับกำปั้นน้อยๆ ที่หันไปทุบที่หน้าอกเขาติดๆ กันเพื่อระบายสิ่งที่อัดอั้นอยู่ในหัวใจมาตลอด เขารวบมือของเธอไว้“ปล่อยนะ” เธอหันไปแหวใส่เขาทั้งๆ ที่ยังไม่หยุดร้องไห้“หยุดร้องไห้ก่อนแล้วพูดกันดีๆ” น้ำเสียงเขาอ่อนโยนลง“ไม่หยุด พิมเกลียดพี่ไก่ ใช่...พิมมันบ้า บ้าที่หลงรักพี่ ทั้งๆ ที่พี่ไม่เคยเห็นพิมอ
ยอดเสน่หา ปรารถนาเพียงเธอ บทที่ 31
“พิมเป็นเหน็บค่ะสงสัยจะนั่งนาน”เขาช้อนร่างบางของเธอไว้ในวงแขน ก่อนจะเดินไปที่โซฟาตัวยาวที่อยู่ใกล้ๆ และวางลง ภวินท์นั่งลงข้างล่าง ถอดรองเท้าเธอออก แล้วนวดให้อย่างเบามือ ทำให้ภีรดานึกไปถึงเมื่อสี่ปีก่อนที่เธอเคยแกล้งเขาและเขาต้องนวดให้เธอแบบนี้ หญิงสาวเริ่มหน้าแดงเมื่อนึกถึงตอนที่เขาจูบเธอเป็นครั้งแรกหลังจากนั้น“ดีขึ้นหรือยัง”“ก็เอ่อค่ะ” ในยามนี้ภีรดาเหมือนนางอายทำอะไรก็ดูขัดเขินไปหมด เพราะไม่คิดว่าเขาจะอ่อนโยนกับเธอได้ขนาดนี้ภวินท์จึงหัวเราะกับท่าทางเงอะงะของคู่หมั้นสาว“พิมครับเป็นอะไรไปครับ” คำพูดของเขายิ่งทำเอาเธออ่อนยวบจนแทบละลาย คนอย่างเขาพูดเพราะกับเธอได้ขนาดนี้เลยเหรอ“พี่ไก่คะ”“ครับว่าไง”“ไม่ว่าอะไรพิมใช่ไหมคะที่พิมจะเรียกว่าพี่ไก่”“ไม่ว่าครับเพียงแต่มันไม่ชิน”“แล้วถ้าถอนหมั้นกันแล้ว พิมยังจะเรียกเหมือนเดิมได้หรือเปลา” ภีรดาถามต่อแต่คำถามของเธอทำให้เขาหน้าตึงขึ้นมาทันที“ตามใจสิ” เขาตอบห้วนๆ และทำท่าจะเดินไปจากตรงนั้น ภีรดาลุกขึ้นและดึงแขนเข้าไว้“เดี๋ยวก่อนค่ะ โกรธพิมเหรอคะ” เธอพูดอย่างงอนง้อ“ไม่ได้โกรธ”“แล้วทำไมต้องเดินหนีพิมล่ะคะ”“ก็แค่คู่หมั้นกำมะลอจะใส่ใจอะไรกั
ยอดเสน่หา ปรารถนาเพียงเธอ บทที่ 30
“ไม่นะคะพี่เคน” เธอปฏิเสธทันที“พี่คงไม่ยอมให้เรื่องมันผ่านแล้วผ่านเลยไปอย่างแน่นอน พิมไม่มีสิทธิ์ปฏิเสธ แล้วถ้าเรื่องนี้ถึงหูคุณพ่อคุณแม่ท่านคงไม่ทำแค่ที่พี่ทำแน่”คำพูดที่เด็ดขาดของภีรวัจน์ทำให้เธอรู้ว่าเธอหมดทางปฏิเสธ แล้วภวินท์ล่ะจะเป็นอย่างไรบ้าง เขาจะรู้สึกอึดอัดแค่ไหนที่ต้องหมั้นกับเธอทั้งๆ ที่ไม่ได้รักภีรดาถูกภีรวัจน์สั่งให้ย้ายแผนกมาฝึกงานกับฝ่ายบัญชีหลังจากนั้น หากเป็นแต่ก่อนเธอคงไม่ยอมพี่ชายง่ายๆ แบบนี้แต่ตอนนี้เธอกลับรู้สึกว่านั่นเป็นการดีสำหรับเธอ เพราะเธอยังไม่พร้อมที่จะเผชิญหน้ากับภวินท์ในตอนนี้วราลีทราบข่าวเรื่องนี้จากปากของภีรดา ทำให้เธอตื่นเต้นไม่น้อยเพราะไม่คิดว่าจะได้เพื่อนรักมาเป็นพี่สะใภ้ในที่สุด เธอรู้ว่าภีรดาแอบชอบภวินท์มาหลายปีแล้ว แต่พี่ชายของเธอก็เอาแต่เมินเฉยและเย็นชาใส่ภีรดามาตั้งแต่แรกเช่นกัน เธอรู้สึกดีใจแทนภีรดาอย่างมากแต่ก็รู้สึกไม่ชอบใจนักที่รู้ว่าภีรวัจน์เป็นผู้บังคับให้ภวินท์หมั้นกับภีรดา คนร้ายกาจนั่นชอบวางอำนาจและชอบสั่งให้คนนั้นคนนี้ทำตามที่ตัวเองต้องการอยู่ร่ำไป โดยที่ไม่ได้ถามความสมัครใจเขาสักนิดความห่างเหินระหว่างภวินท์กับภีรดาเริ่มมากขึ้นเ
ยอดเสน่หา ปรารถนาเพียงเธอ บทที่ 29
ภวินท์เป็นที่หมายปองของสาวๆ ทั้งบริษัท เพราะนอกจากเขาจะหน้าตาหล่อเหลาแล้ว เขายังวางตัวได้ดีและทำงานเก่งจนมีความก้าวหน้า ในหน้าที่การงานมากกว่าคนหนุ่มที่อายุรุ่นราวคราวกัน ภีรดาเองก็เคยเห็นผู้หญิงมองตามเขาหลายครั้งหญิงสาวลุกขึ้นและเดินตรงมาหาเขาที่โต๊ะ เธอยืนอยู่ข้างหน้าโต๊ะและไม่ยอมขยับไปไหน ภวินท์เงยหน้าขึ้นมองเธอนิดหนึ่งก่อนจะก้มหน้าลงสนใจงานตรงหน้าต่อ“งานของคุณเสร็จแล้วเหรอ” ภีรดารู้สึกหงุดหงิดอย่างบอกไม่ถูกที่เขาพูดกับเธอแต่ไม่ยอมมองหน้าสักนิด“ยัง”“อ้อลืมไปว่าคุณเป็นลูกสาวเจ้าของบริษัท แต่อยากทำอะไรก็ทำเถอะ ส่วนผมมันแค่ลูกจ้างต้องทำงานให้คุ้มเงินเดือน” ภีรดาหน้าชาเพราะเหมือนเขากำลังย้อนสิ่งที่เธอเคยพูดเอาไว้เพราะอารมณ์ชั่ววูบเท่านั้น“ก็บอกแล้วไงว่าฉันขอโทษ” ภีรดาพูดอย่างงอนง้อ“ขอโทษเรื่องอะไร”“ก็ที่ฉันพูดไม่ดีกับนายวันก่อน”“คุณก็พูดถูกนี่” เขาพูดเหมือนไม่ใส่ใจคำขอโทษของเธอสักนิด“เมื่อไหร่นายจะหายโกรธฉันซักที”“ผมคงไม่บังอาจไปโกรธลูกสาวนายจ้างอย่างคุณหรอกครับ” น้ำเสียงเขาราบเรียบและห่างเหินจนภีรดาเริ่มจะหมดความอดทน“งั้นเหรอ ถ้าอย่างนั้นฉันอยากสั่งอะไรนายก็ได้ใช่ไหม” เธอพู
ยอดเสน่หา ปรารถนาเพียงเธอ บทที่ 28
“อย่าทำอะไรบ้าๆ อีกนะ” วราลีหันกลับมาค้อนขวับพร้อมทั้งพูดกับเขาเสียงดุๆ“ไหมก็รู้ว่าห้ามผมไม่ได้”“ถ้าคิดจะล่วงเกินไหมอีก ไหมจะ..” เธอหยุดพูดไว้แค่นั้นเพราะไม่รู้ว่าคนอย่างเธอจะสามารถทำอะไรเขาได้“จะ..อะไรครับยาหยี”“ถอยไปนะ ไหมจะไปอาบน้ำ” เธอพูดจะสะบัดตัวออกแต่ครั้งนี้กลับเป็นอิสระอย่างง่ายดาย เพราะเขายอมปล่อยเธอแต่โดยดีวราลีรีบเดินตัวปลิวเข้าห้องน้ำอย่างไม่ยอมเสียเวลาเพราะกลัวคนบ้านั่นจะทำอะไรบ้าๆ กับเธออีก อาบน้ำเสร็จกลับออกมาพร้อมกับใส่เสื้อคลุมอย่างมิดชิดและดวงตากลมโตของเธอหันมามองเขาที่ยังคงนอนสบายใจอยู่บนที่นอนเช่นเดิม สายตาของเขามองเธอทุกอิริยาบถจนเธอแทบจะเดินขาขวิดภีรวัจน์หัวเราะในลำคอเบาๆ ก่อนที่จะลุกจากเตียงแล้วแกล้งเดินเฉียดเธอไปเข้าอาบน้ำบ้างวราลีแต่งตัวเสร็จและนั่งรอเขาอยู่ที่เตียง เธอหันหลังให้เขาตั้งแต่เห็นเขาเดินออกมาจากห้องน้ำ คนบ้านั่นหน้าไม่อายสักนิดกับการที่ต้องเปลื้องผ้าต่อหน้าเธอ แต่เธอเขินอายเกินกว่าจะมองภาพนั้นได้ภีรวัจน์เดินเข้ามาใกล้หญิงสาวหลังจากที่เขาแต่งตัวเสร็จ เขามานั่งซ้อนข้างหลังและสอดมือเข้ามาที่เอวคอดของเธอ“พี่เคน”เขาไม่ตอบแต่ฝังจมูกลงบนซอกคอข
ยอดเสน่หา ปรารถนาเพียงเธอ บทที่ 27
เขาผละลุกขึ้นจากร่างเปลือยเปล่าของเธออย่างรวดเร็วก่อนจะตรงเข้าไปยังห้องน้ำ และเปิดฝักบัวเพื่อให้สายน้ำเย็นๆ ดับความร้อนระอุและความเจ็บปวดที่เกิดขึ้นกับร่างกายเขาจนรวดร้าวในตอนนี้ภาพการตอบสนองที่ร้อนแรงอย่างไม่รู้ตัวของวราลียังตามหลอกหลอนเขาทำเอาเขาแทบคลั่งและต้องใช้ความอดทนอย่างมากที่จะไม่เปิดประตูห้องน้ำกลับออกไปหาเธออีกครั้งวราลีควานหาเสื้อนอนมาใส่อย่างอับอาย ร่างกายเธอยังสั่นเทาจากพิษของแรงปรารถนาที่เพิ่งดับมอดลง เธอไม่รู้จะสู้หน้าเขาอย่างไรทั้งๆ ที่ปากตะโกนบอกว่าเกลียดเขา แต่ร่างกายเธอกลับตอบสนองเขาอย่างร้อนแรงราวกับสาวร้อนรักไม่มีผิดภีรวัจน์กลับออกมาอีกครั้ง หลังจากที่สายน้ำช่วยบรรเทาความร้อนระอุของเขาลงไปได้จนเกือบเป็นปกติวราลีนั่งอยู่ที่เตียงโดยใช้ผ้าห่มพันร่างของตัวเองเอาไว้อย่างหนาแน่น ตาสองคู่ประสานกันเป็นครั้งแรกหลังจากที่เพิ่งผ่านเหตุการณ์อันวาบหวามไปหญิงสาวหน้าแดงและเสหลบตาเขาอย่างอับอายเมื่อนึกถึงปฏิกิริยาอันน่าอับอายของตัวเองเขาหัวเราะน้อยๆ กับท่าทางของเธอ ก่อนจะเดินลงมานั่งที่เตียงข้างๆ เธอ วราลีสะดุ้งและตะครุบชายผ้าห่มเอาไว้แน่น“ตลกน่าไหม นึกว่าผ้าห่มแค่นี้จะช่
También te puede gustar
เล่ห์รักพายุร้าย(20+)
Re-match I รีแมทช์71.6K vistasโทษทัณฑ์พิพาทใจ
ซูซี89.6K vistasหวนรักหนีลิขิต
ลูกพีชแสนสวย35.3K vistasบ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย
ฉี แม่น้ำสายเก่า154.7K vistasวายุร้ายพ่ายรัก
ดอกอ้อลู่ลม1.2K vistasยั่วรักคุณหมอสูติ
เฮียกังฟู109 vistasทัณฑ์รักคิมหันต์
ลูกแมวขี้อ้อน273 vistasรักร้าย
จันทร์คืนแรม134 vistas
