บทที่ 32

“คุณเมธิน” เขาตอบเรียบๆ

“แล้วยังไงคะ” เธอถามเขาต่อแต่ลำคอเริ่มตีบตัน

“ถ้าคุณจะถอนหมั้นแล้วไปคบกับเขาผมก็ยินดีนะ” น้ำเสียงที่พูดราวกับไม่รู้สึกยินดียินร้ายของเขาบาดลึกลงไปในหัวใจของภีรดาอย่างไม่เคยรู้สึกเท่านี้มาก่อน ความรู้สึกที่เขาคิดจะผลักไสเธอให้คนอื่นมันเหมือนเธอไม่เคยมีความหมายอะไรต่อเขาเลย ทำให้ภีรดาต้องเมินหน้าหนีจากใบหน้าเข้มๆ ของเขา

ภวินท์มาจอดรถส่งเธอที่หน้าบ้านหลังจากที่ภีรดานั่งเงียบมาตลอดทาง

“ถ้าคุณพร้อมเมื่อไหร่ก็บอกผม” เขาหันมาพูดก่อนที่ภีรดาจะเปิดประตูรถลงไป

“พิมไม่เคยมีความหมายอะไรกับพี่เลยใช่ไหมคะ” เธอหันไปถามเขาอย่างเจ็บปวด น้ำเสียงสั่นเครือ

“พิม” เขาเรียกเธอย่างตกใจ

“พี่ไก่มีหัวใจบ้างหรือเปล่า” เสียงหวานเอ่ยอย่างตัดพ้อ น้ำตาที่สกัดกั้นไว้ตลอดทางเริ่มไหลออกมาเต็มสองแก้ม พร้อมกับกำปั้นน้อยๆ ที่หันไปทุบที่หน้าอกเขาติดๆ กันเพื่อระบายสิ่งที่อัดอั้นอยู่ในหัวใจมาตลอด เขารวบมือของเธอไว้

“ปล่อยนะ” เธอหันไปแหวใส่เขาทั้งๆ ที่ยังไม่หยุดร้องไห้

“หยุดร้องไห้ก่อนแล้วพูดกันดีๆ” น้ำเสียงเขาอ่อนโยนลง

“ไม่หยุด พิมเกลียดพี่ไก่ ใช่...พิมมันบ้า บ้าที่หลงรักพี่ ทั้งๆ ที่พี่ไม่เคยเห็นพิมอยู่ในสายตาเลยแม้แต่ครั้งเดียว” เธอตะโกนใส่หน้าเขา

“อยากจะถอนหมั้นกับพิมนักใช่ไหม นี่ไงเอาแหวนบ้าๆ ของพี่คืนไปเลย” เธอถอดแหวนออกจากมือก่อนจะปามันใส่หน้าเขา

ภีรดาหันไปเปิดประตูรถก่อนจะวิ่งเข้าบ้านไปอย่างไม่คิดจะหันกลับมามองเขาอีก ภวินท์ได้แต่นั่งนิ่งๆ และมองตามเธออย่างเจ็บปวดไม่แพ้กัน

ภีรดาเข้าห้องและทุ่มตัวลงไปที่เตียงก่อนจะปล่อยร้องไห้โฮออกมาเต็มเสียง จบแล้วสินะระหว่างเธอกับเขาไม่ว่าเธอจะพยายามแค่ไหน เธอก็เป็นได้แค่ตัวน่ารำคาญในสายตาเขา เธอไม่เคยมีค่า ไม่เคยมีความหมายอะไรกับเขาสักนิด

จบกันสักทีก็ดีความรักที่เธอเฝ้าหลงรักเขาฝ่ายเดียวมาตลอดมันทำร้ายเธอมาครั้งแล้วครั้งเล่า แต่เธอก็ไม่เคยคิดจะยอมแพ้ จนในวันนี้เธอตระหนักดีแล้วว่าเธอไม่มีทางจะเปลี่ยนใจผู้ชายคนนั้นได้ถึงเขาจะไม่มีใครในหัวใจเขาก็ไม่เคยคิดที่จะมองเธอ

ก๊อก ก๊อก

เสียงเคาะประตูในตอนเช้าของแม่บ้านทำให้ภีรดาต้องตื่นขึ้นมาในตอนเช้า ทั้งๆ ที่เมื่อคืนเธอแทบจะไม่ได้หลับเพราะร้องไห้ตลอดคืน

“มีแขกมาหาค่ะคุณพิม” แม่บ้านมารายงานก่อนจะเดินกลับไป ภีรดาถอนหายใจอย่างเบื่อๆ เพราะเธอยังไม่อยากพบใครในตอนนี้แต่เมื่อสักครู่นี้เธอก็ไม่ได้ถามว่าใครมาหาเธอทำให้เธอต้องกลับเข้าไปอาบน้ำและแต่งตัวก่อนจะเดินไปที่ห้องรับแขก

ภีรดาเดินกลับออกไปทันทีเมื่อเห็นแขกที่กำลังนั่งรออยู่ ภวินท์ลุกขึ้นและเดินตามมาคว้าแขนเธอไว้ ภีรดาหันมามองเขาอย่างไม่พอใจทั้งที่ตายังบวมอยู่

“มาทำไมคะ” เธอถามเสียงเย็นชา

“เมื่อวานพิมพูดว่าอะไร”

“พิมไม่ได้พูดอะไรทั้งนั้น”

“งั้นแสดงว่าพี่หูฝาดไปเองใช่ไหม”

“คงงั้นมั้ง” เธอพูดอย่างแสนงอนก่อนจะสะบัดหน้าหนีเขา

“พี่นึกว่าพี่ได้ยินจริงๆ ซะอีก”

“แค่นี้ใช่ไหมคะธุระของพี่ไก่ พิมปวดหัวอยากพักผ่อน” เธอไล่เขาเอาดื้อๆ

“แล้วทำไมตาบวม” ภีรดาเมินหลบ

“ช่างตาพิมเถอะ”

“ร้องไห้เพราะพี่ใช่ไหม” เขาทำตาแพรวพราวผิดกับภวินท์คนเดิมที่เอาแต่เงียบขรึม

“ไม่เคยหรอก คนไม่มีหัวใจอย่างพี่ไก่ใครจะไปเสียน้ำตาให้”

ภวินท์ดึงเธอเข้ามากอดไว้ ภีรดาหัวใจเต้นแรงขึ้นมาทันทีเพราะไม่คิดว่าเขาจะกล้าทำอะไรแบบนี้

“พี่ไก่ปล่อยนะ” เธอประท้วงเขาพลางดิ้นขลุกขลัก

“ไม่ปล่อยจนกว่าจะพูดกันรู้เรื่อง”

“พิมไม่มีอะไรจะพูดกับพี่ไก่แล้ว”

“เมื่อวานพิมบอกว่ารักพี่ใช่ไหม” เขาดันเธอออกห่างเล็กน้อยและจ้องตาเธออย่างค้นคว้า ภีรดาเมินหลบสายตาคมกริบของเขา ภวินท์เชยคางเธอขึ้น

 “คนเก่งคนเมื่อวานหายไปไหน”

“ไม่หายไปไหนหรอกค่ะ แค่ตอนนี้เราเป็นอื่นต่อกันแล้วพี่ไก่ไม่มีสิทธิ์มาทำแบบนี้กับพิม” เธอบอกก่อนจะปัดมือเขาออก เขาหัวเราะอย่างอารมณ์ดีกับท่าทางแสนงอนของเธอ

“เป็นคนอื่นแล้วอย่างนั้นเหรอ”

“ใช่พิมถอนหมั้นกับพี่ไปแล้ว สบายใจได้แล้วล่ะค่ะต่อไปพิมจะไม่ตามไปกวนใจพี่อีก” เธอบอกพร้อมทั้งเชิดหน้าขึ้น

เขาล้วงเอาแหวนในกระเป๋ากางเกงพร้อมทั้งสวมมันลงบนนิ้วนางของเธออีกครั้ง ภีรดาพยายามจะดึงมืออกแต่เขาไม่ยอม

“มาบอกรักพี่แล้วจะถอนหมั้นง่ายๆ แบบนี้น่ะเหรอ”

“มันเป็นความต้องการของพี่ไก่เองนี่คะ” เธอพูดกับเขาอย่างประชดประชัน

“พี่เปลี่ยนใจแล้วนี่ ก็ตอนนั้นมันหึง” เขายอมรับอย่างเก้อๆ เพราะไม่คิดว่าสักวันจะต้องมายอมรับความรู้สึกของตัวเองต่อหน้าเธอแบบนี้

“อะไรนะคะ พูดใหม่อีกทีสิคะ” ภีรดาคิดว่าตัวเองหูฝาดคำพูดประโยคนั้นของเขาละลายความโกรธความน้อยใจที่อยู่ในหัวใจของเธอไปหมดแทบจะทันที ภีรดาหัวเราะออกมาอย่างอดไม่ได้ ภวินท์หน้าตึงไปทันทีเมื่อเธอหัวเราะอย่างขบขันก่อนจะดึงเธอเข้าไปกอดอีกครั้ง

“หัวเราะพี่เหรอ” เขาพูดอย่างคาดโทษ

“รู้จักคำว่าหึงด้วยเหรอคะ” เธอล้อเขาต่อ ภวินท์กดริมฝีปากลงบนริมฝีปากของเธอทันทีก่อนที่เธอจะพูดอะไรมากไปกว่านั้น

“แล้วพิมจะรู้ว่าพี่ยิ่งกว่ารู้จัก” เขาบอกหลังจากที่ถอนริมฝีปากออก