로그인공유
Episode 4 อาการนี้คือหึงใช่ปะ
최신 업데이트:
2025-04-21 13:15:461 อาทิตย์ต่อมา
“เซทท์ มายแมพวิชาภาษาไทยที่อาจารย์เขาให้ทำอยู่ไหน เอามา จะรวบรวมเอาไปส่งแล้ว” “ไม่มี” ฉันกำลังนั่งเรียงเลขที่ใบงานให้คุณครูพอได้ยินไอ้บ้านี่ตอบมาเท่านั้นแหละแม่ แล้วเป็นแบบนี้แทบจะทุกวิชา คือทุกวิชาเลยดีกว่ายกเว้นวิชาพละ ทำไมมันไม่ไปเรียนโรงเรียนกีฬาให้รู้แล้วรู้รอดไปเลยวะ “นายไม่คิดจะเปลี่ยนคำตอบบ้างหรือไงห๊ะ เย็นนี้กลับไปทำแล้วพรุ่งนี้เอามาให้ฉันด้วย ฉันจะตามส่งให้” ผมหันไปทางยัยตัวแสบที่ตอนนี้หน้าบูดไปหมด แต่ผมก็ไม่ชอบจริงๆ อะ เรียนรู้เรื่องแล้วทำไมต้องให้ทำอะไรที่มันเยอะแยะด้วยวะ “ช่างมันเถอะ ฉันไม่ส่ง” “ไอ้เซทท์!” “อะไร อย่านะเว้ย” ฉันตวัดสายตาไปมองไอ้บ้านี่แบบเหลืออด ตอนนี้ฉันอยากจะเอามือควักลูกตามันออกมาแล้วโยนลูกตามันขึ้นไปหลังคาอาคารเรียนจริงๆ “มิๆ ใบตอง ดอกไม้สด อุปกรณ์สำหรับทำพานมาครบแล้วค่ะสาว” “เออๆ พวกผู้ชาย เดี๋ยวช่วยกันดันโต๊ะไปไว้รอบห้องนะ จะใช้พื้นที่กลางห้องทำพานไหว้ครู เดี๋ยวกูเอางานไปส่งครูก่อนแล้วจะกลับมาเลือกคนถือพาน” “เคๆ” “คิกๆ มึง เราต้องล็อกมง มึงไปบอกเพื่อนให้เลือกเซทท์ถือพานคู่กับไอ้มิ เพราะฝั่งผู้หญิงยังไงก็คุณมิลินท์ของกูอยู่ละ” “เออๆ ไปๆ กระจายข่าว” ผมกับพวกผู้ชายช่วยกันขยับโต๊ะแล้วก็เอากี้เอาไว้รอบห้องแล้วก็เหลือพพื้นที่ตรงกลางเอาไว้แบบที่ยัยนั่นบอก สักพักพวกไอ้อาร์มก็เดินเข้ามาหา “เฮ้ย ไอ้เซทท์ ไปหาซื้ออะไรกินกันปะ ยังไงวันนี้ก็ไม่มีเรียนอยู่แล้วเพราะครูเขาให้เด็กทำพาน” “เออ ไปดิ” ฉันเดินกลับมาในห้องแล้วก็เห็นคนตัวสูงแล้วก็พวกเพื่อนเขา 5-6 พากันเดินออกมาจากห้อง ฉันเลยขมวดคิ้วแล้วถามออกไป “จะไปไหนกัน” “หาซื้ออะไรกิน” “เข้าไปในห้องก่อน จะเลือกคนถือพานแล้วจะกระจายงาน ถ้าไม่เข้าฉันจะปิดประตูและขังทุกคนเอาไว้ข้างในจนกว่าจะถึงเวลาพัก” ผมเท้าเอวมองยัยตัวแสบที่ยืนอยู่ตรงหน้า แม่งอยากจะจับทุ่มจริงๆ แล้วพวกผมทำอะไรนอกจากเดินเข้ามาในห้องตามที่ยัยนี่บอก “คนที่เดินเข้ามาที่หลังปิดประตูห้องเรียนทั้งด้านหน้าและด้านหลัง เราจะใช้เสียงเยอะในการประชุม” “เผด็จการฉิบหาย กูคิดว่าแม่งเป็นหลานนายก” “พรืด ไอ้เซทท์ ติ๊ด ติ๊ด” “ทำอะไรของมึง” “สัญญาณขาดหายไปชั่วขณะ” “ไอ้สัส” ฉันเดินมาที่หน้าห้องแล้วก็เริ่มพูดกับเพื่อนถึงรายละเอียดและหน้าที่ต่างๆ ที่ทุกคนต้องทำ “ขอเวลา 15 นาที โอเค เราจะมาเลือกคนถือพานซึ่งเป็นตัวแทนของห้อง แล้วไม่จำเป็นว่าจะต้องเป็นเรานะ เปลี่ยนคนบ้างก็ได้ มันจะได้มีอะไรแปลกใหม่ ใครอยากถือยกมือขึ้นมาได้เลย หรือใครอยากจะเสนอเพื่อนก็ได้เลย เริ่มจากฝ่ายผู้หญิงก่อน” พอยัยตัวแสบถามทุกคนในห้องก็นั่งนิ่งๆ ฝั่งผู้หญิงไม่มีใครยกมือหรือเสนอชื่อเพื่อนเลยสักคน “ทำไมเงียบอะ” “ก็มึงถือเหมือนเดิมไง เอามึงแหละ เป็นหน้าเป็นตาให้ห้อง” “เออๆ พวกกูโหวตมึง” “Stop คือไม่จำเป็นต้องเป็นกูก็ได้ ในห้องนี้พวกมึงก็สวยกันทั้งนั้นอะ มา ใครอยากถือลุกขึ้นเลย” ฉันถามเพื่อนออกไปอีกรอบแล้วก็ได้ความเงียบแล้วเพื่อนก็สั่นหัว คือฉันถือจนเบื่อ ถือจนไม่อยากจะถือแล้วอะ แล้ววันนี้ทำพาน พรุ่งนี้ต้องไปผูกผ้าที่เวทีเพิ่มเป็นบางจุด จัดดอกไม้ แล้วพรุ่งนี้จะมีพิธีซ้อมใหญ่ด้วย ประเด็นคือฉันก็ต้องรำเปิดงาน “แม่ ทุกคนเค้าเลือกมึงค่ะสาว มึงก็ถือไปแหละ” “กูมีรำเปิดงานนะ” “แม่ แก๊งค์นางรำที่มึงดรีมทีมไว้ 8 คน กูก็เห็นรำเปิดงานทุกงาน แล้วมึงก็ทำมาแบบนี้ทุกปี” ผมขมวดคิ้วแล้วมองไปที่ยัยตัวแสบ ซึ่งภาระที่ยัยนี่รับผิดชอบแล้วก็ดูแลอยู่ดูเหมือนจะหนักมากพอสมควรเลยนะ “อืม แกแหละมิ พานแกไม่ต้องทำ เดี๋ยวพวกเราช่วยกันจัดการให้เอง แกแค่เลือกแบบ นอกนั้นพวกเราจัดให้” ฉันยิ้มให้เพื่อนในห้อง ซึ่งงานฉันเหมือนจะหนักนะ แต่เพื่อนก็ช่วยเหลือกันหมดอะ ไม่มีเกี่ยงงาน ทำอะไรก็ทำด้วยกันทั้งห้อง “เออๆ ผูกผ้าก็มีพวกกู มึงก็เอาเวลามาซ้อมรำก็พอ” “จ้า ขอบใจนะคะเพื่อนๆ ที่แสนจะน่ารัก แล้วผู้ชายล่ะ ธีม ถือคู่เราเหมือนเดิมไหม” ธีม ถือคู่เราเหมือนเดิมไหม ผมมองยัยตัวแสบก่อนจะเบะปากใส่ มันจำเป็นต้องขนาดนี้เลยปะวะ ผมกอดอกก่อนจะใช้เท้าถีบโต๊ะที่อยู่ใกล้ๆ จนเสียงมันดังขึ้นไปทั่วห้อง ปั้ง! “แม่แหก!!” “ผีเข้านายหรือไงห๊ะ” ในจังหวะที่ห้องกำลังเงียบๆ ทุกคนก็พากันอุทานแล้วก็ตกใจขึ้นมาหลังจากได้ยินเสียงอะไรสักอย่างมันดังขึ้นมา ฉันใช้มือกุมหัวใจตัวเองก่อนจะเท้าเอวแล้วตวัดสายตาไปมองไอ้ตัวเจ้าปัญหา “ตีนมันลั่น มีอะไรปะล่ะ” “เดี๋ยวตีนฉันจะลั่นใส่นายบ้าง” “ก็มาดิ ไอ้เตี้ย” “ไอ้เปรต” “อือหื้อ อิหยก มึงแน่ใจนะว่าจะให้คู่นี้ถือพาน ตอนนี้แม่งกำลังฟาดฟันกันอยู่มึงเห็นไหม” “เออ รู้ว่าเสี่ยงแต่คงต้องขอลอง” “ฝ่ายชายกูเสนอเซทท์” “เออๆ เราก็เสนอเซทท์!” ผมละสายตาจากยัยตัวแสบแล้วก็หันไปมองเพื่อนแบบงงๆ แล้วคือ มากพิธี ผมก็ไม่ได้ชอบอะ ผมส่ายหัวก่อนจะรีบปฏิเสธ “ไม่เอาอะ เอาคนอื่นเถอะ” “เหอะ มึงเอาคนอื่นเถอะค่ะ เพราะไอ้บัดดี้ของกูเนี่ยนะ เขาเป็นมนุษย์ถ้ำ เล่นแต่กีฬา ธีม งั้นเธอถือคู่เราเหมือนเดิมนะ” ฉันไม่ได้ใส่ใจไอ้บ้านี่เท่าไหร่แค่ได้ยินชื่อนายนี่ขึ้นมาก็รู้ละว่ามันไม่ทำแล้วเราจะเสียเวลาทำไม อีกอย่าง ธีมก็เรียนเก่ง หน้าตาก็สู้ได้ แต่ยังไม่ทันจะตกลงอะไรกันเสียงไอ้บ้านี่ก็พูดแทรกขึ้นมาทันที “เฮ้ย! ฉันจะพานคู่กับเธอ เธอกล้าปะล่ะ ไม่กล้าก็ถอนตัวออกไป” ผมพูดแทรกขึ้นมาหลังจากยัยนี่หันไปถามไอ้ธีม ไอ้หนอนหนังสือของห้องนั่นแหละ ฝ่ายผู้ชายผมก็เห็นมีมันคนเดียวนี่แหละที่ไม่เข้าสังคมอะไรกับใครเขานอกนั้นก็ไปไหนไปกับผมหมดทุกคนอะ “ฉันเนี่ยนะต้องถอนตัว บอกตัวเองเถอะนะ ถึงวันขาก้าวไม่ออก ไม่กล้ามาโรงเรียนแบบนั้นไม่เอานะเว้ย เสียชื่อว่ะ” “ฉันคนจริงอยู่แล้วเว้ย” “จริงแต่ปากไม่เอานะ มันไม่เท่ห์” “ฮึ ฉันเก่งทุกเรื่องอยู่แล้ว ถ้าเธออยากรู้ว่าเรื่องอะไรบ้างก็มาทำความรู้จักกับฉันได้นะ ฉันจะค่อยๆ บอก” “งู้ยยยยย” “งื้ออออ” “นายไปตรวจแล้วไปรอรับยาเถอะ” ฉันสวนนายนี่กลับไปอย่างรวดเร็ว แล้วตอนแรกมันยังอยู่ในบรรยากาศที่กำลังฟินใช่ปะ ตอนนี้เพื่อนพากันหัวเราะออกมาหมดละ จากนั้นฉันก็แบ่งหน้าที่ว่าใครทำอะไร ส่วนมากตอนนี้ทุกคนก็ช่วยกันเช็ดแล้วก็ฉีกใบตอง แล้วผู้ชายห้องฉันบางคนลุคเถื่อนมากแต่พับกลีบใบตองสวยทุกคนนะคะ แต่มันก็จะมีบางกลุ่มที่พอมองไปแล้วน่าปวดจิต ไม่ต้องพูดชื่อแกก็รู้ใช่ปะ “ดาบนี้ข้าได้มาจากการประมูล และเป็นดาบที่ราคาสูงที่สุดในโลก” ผมกับเพื่อนพากันหยิบก้านกล้วยขึ้นมาเล่นกัน เพราะผมทำไม่เป็นอะ อยู่โรงเรียนเก่าก็ไม่เคยทำสักทีพวกผู้หญิงเอาไปทำเองทั้งหมด ผมยิ้มปากก่อนจะใช้ก้านกล้วยชี้ไปที่ไอ้อาร์มและตอบมันกลับไป “ดาบนี้ที่ข้าถืออยู่มันเป็นดาบที่ไม่สามารถประเมินราคาได้ เพราะถูกส่งต่อมาจากบรรพบุรุษของข้าตั้งแต่ 100 ปี ที่แล้ว ไม่อยากจะพูดถึงว่ามันทำอะไรได้บ้าง” “ฮึ งั้นเจ้าก็ต้องทำให้พวกข้าเห็นด้วยตาเนื้อแล้วแหละ” “พวกเจ้าจับตาดูข้าให้ดี” เพี๊ยะ ฉันที่กำลังนั่งพับกลับใบตองอยู่แม่งสะดุ้งขึ้นมาหลังจากเหมือนจะโดนอะไรตีลงมาที่หลัง พอหันไปมองก็เห็นไอ้บ้านี่ทำท่าฟันดาบอยู่ มันไม่เจ็บหรอก แต่มันต้องเอาคืน แล้วเพื่อนในห้องทำอะไร ทุกคนแม่งพากันหัวเราะออกมาอะ “ฮ่าๆ” “ไอ้เซทท์ นายแกล้งฉันเหรอห๊ะ” “ฮึ ฉันแกล้งอะไรเธอ มันพลาดปะ” ผมยิ้มก่อนจะตอบยัยตัวสั้นกลับไป เออ พอยัยนี่ของขึ้นแล้วผมชอบอะ มันสนุกดี “มันพลาดเหรอ ไอ้เซทท์ แกตายแน่” “เฮ้ยๆ ยัยตัวสั้น เธอหยุดเลยนะเว้ย” “ห้องมันมีอยู่แค่นี้นายรีบมารับความผิดจากฉันซะ แล้วไอ้ดาบอะไรที่เล่นกันอยู่ฉันจะระเบิดไม่ให้เหลือซากเลย” ฉันรีบวิ่งไปหาไอ้บ้านี่ที่พยายามวิ่งหนี ส่วนเพื่อนก็ช่วยกันเอาของหลบ ฉันใช้จังหวะวิ่งเข้าไปใกล้ๆ แล้วดึงเสื้อพละสีแดงของทางโรงเรียน อ๋อ แล้ววันนี้เขาประกาศให้ใส่ชุดพละจ่ะ พรุ่งนี้สามารถใส่ชุดลำลองมาได้ แต่ต้องเป็นเสื้อยืดแล้วก็กางเกงขายาวแบบใดก็ได้ เพราะมันต้องมาช่วยกันเตรียมงานใส่กระโปรงมันก็จะไม่ค่อยถนัด พอจับนายนี่ได้ฉันก็ใช้ก้านกล้วยที่ดึงมาจากอาร์มตีลงไปที่หลังของไอ้บ้านี่แรงๆ เพี๊ยะ! “โอ๊ะ เธอตีหรือกระทืบฉันวะ ปล่อยเลยนะเว้ย” “หยุดพาเพื่อนเล่นแล้วไปช่วยคนอื่นเขาทำงานเลยนะ” “ฉันพับไอ้พวกนั้นไม่เป็นหรอก” “มันมีงานเดียวหรือไง อาร์ม กลุ่มเพื่อนของไอ้เซทท์ทุกคนรีบพากันสลายตัวเลยนะ ไม่งั้นใครที่ไม่มีงานทำฉันจะจับไปออกกำลังกายหน้าระเบียง หางานที่ตัวเองทำได้เดี๋ยวนี้!” “รับทราบ!” “พรืด หัวหน้าสุดโหดของกู” “เขาหยอกล้อกันพอกรุบกริบ ถ่ายคลิปไว้มั่งยัง” “ตั้งแต่เริ่มแล้วค่ะ” “งื้อออ” ผมถูกยัยตัวแสบลากมาตรงที่ยัยนี่นั่งอยู่ตอนแรก ส่วนพวกไอ้อาร์มแม่งเหมือนหายเข้ากลีบเมฆอะ “นั่ง ฉีกใบตอง เอาขนาดที่ทำไว้แล้ววางลงไปแล้วฉีกแบบนี้ เดี๋ยวถ้านายทำไม่ได้ฉันจะระเบิดหัวนาย” “เออ ฉันลงไปซื้อกินก่อน เดี๋ยวขึ้นมาทำ” “โอโห กว่าจะทำงานได้เนาะ ฉันให้เวลา 30 นาที ถ้านายไม่ขึ้นมาภายใน 30 นาที งานฉีกใบตองจะเป็นของนายคนเดียว” “ยัยตัวสั้น เธอมันเผด็จการมากเกินไปแล้วนะเว้ย” “เออ! ฉันปกครองแบบนี้นายมีปัญหาอะไรไหม” ฉันเท้าเอวแล้วมองไปที่ไอ้บ้านี่แล้วหยักคิ้วส่งไปให้ คนอื่นเขาก็ปกติปะ มีไอ้บ้านี่คนเดียวแหละที่มันบ้า จะให้ปล่อยเหมือนคนอื่นได้ไง แม่งอายุเท่าไหร่ละเอาก้านกล้วยไปฟันดาบ “ยัยหน้าซาลาเปา แม่งใช่เลย ทั้งกลม ทั้งขาว ช่วงนี้เจริญอาหารสินะ” “งื้ออ เอามือนายออกไปเลยนะ ถ้าสิวฉันขึ้นนะ” “เออ ถ้ามันขึ้นมาเอาค่ายารักษาจากฉันนี่” ผมปล่อยมือออกจากแก้มของยัยตัวแสบก่อนจะลุกขึ้นแล้วว่าจะชวนพวกไอ้อาร์มไปหาซื้ออะไรกิน แต่ยังไม่ทันจะได้ไปไหนเลย เรียกง่ายๆ ว่ายังไม่ทันจะได้ก้าวขาเดินออกไปไหนเลย เสียงยัยนี่เรียกไว้อย่างเร็ว “เดี๋ยว นายจะไปไหนอะ” “หูเธอตึงเหรอ ฉันก็บอกอยู่ว่าฉันจะลงไปหาซื้ออะไรกิน” “ฉันฝากซื้อด้วย” “เยอะ คนเผด็จการแบบเธอฉันไม่รับฝาก” ฉันกำลังจะเถียงกับไอ้บ้านี่แล้วก็ได้ยินเสียงของธีมถามฉันขึ้นมา “มิลินท์ เราจะลงไปซื้อของ จะฝากเราซื้ออะไรไหม” “มึงอย่ายุ่ง มึงจะลงไปมึงก็รีบลงไปซะ” ผมเท้าเอวก่อนจะบอกกับไอ้ธีมที่อยู่ๆ แม่งไม่รู้มาจากไหน มาเหมือนพระเอกอะ เหมือนแม่งเป็นนักบวช ฮึ ต้องเจอพญามารแบบผมนี่ พอผมพูดจบไอ้นี่ก็ไม่ได้พูดอะไรแล้วก็เดินไป “อุ้ย อาการนี้คือหึงใช่ปะมึง” “มึงดูหน้าเซทท์ก็รู้แล้วปะ สายตาคือฆ่าไอ้ธีมไปแล้วอะ” “นี่ ฉันจะฝากเพื่อนซื้อของปะ งื้ออ” เพี๊ยะ เพี๊ยะ ฉันพูดจบไอ้บ้านี่ก็นั่งยองๆ อยู่ข้างๆ แล้วก็ใช้มือทั้งสองข้างของเขาจับหน้าฉันเอาไว้แน่น ฉันเลยใช้มือตีที่แขนแล้วก็ตีไปตามตัวของนายนี่แรงๆ แล้วผมฉันมันจะยุ่งปะ “อยากจะขย้ำแม่งให้เหลือแต่กระดูกจริงๆ จะเอาอะไรพูด” ผมถามยัยตัวแสบกลับไปด้วยน้ำเสียงมันเขี้ยว สักพักก็ได้ยินยัยนี่เริ่มบอกรายการที่จะฝากซื้อ “เอาน้ำเปล่าขวดใหญ่ 1 น้ำแป๊บซี่ 1 แก้ว ไก่ทอด แล้วก็เบอร์เกอร์ปลา 2 แค่นี้แหละ” “เออ แล้วพยายามประคองสติตัวเองด้วยล่ะ ไม่ใช่หิวจนเป็นลมบ้าหมู” “ฉันจะเป็นเฉพาะอยู่กับนายนั่นแหละ” “ก็ดี ฉันจะได้รู้สึกพิเศษ” “ปล่อย อ้าว เฮ้ย! ฉันยังไม่ได้ให้เงินนายเลย” พอเขาเอามือออกจากหน้าฉัน ฉันเลยหยิบกระเป๋าเงินของตัวเองแล้วหันมาอีกทีคนตัวสูงก็ชวนพวกอาร์มเดินไปจนจะถึงประตูห้องเลยรีบเรียกเขาเอาไว้ “ไม่เอา” ผมหันมาตอบยัยตัวแสบก่อนจะเดินนำพวกไอ้อาร์มออกมาข้างนอกห้อง เพราะมันก็ไม่ได้แพงอะไร ผมก็มีกำลังพอไม่ได้เดือดร้อนอะไร “ไอ้เซทท์ มึงชอบมิลินท์” “มึงกำลังจะส่งกูไปตายหรือไง” “แล้วมึงอารมณ์ขึ้นตอนที่ไอ้ธีมมันคุยกับหัวหน้าทำไม” “มันพูดแทรกกูปะ” ผมตอบพวกเพื่อนผมออกไปตามที่ตัวเองคิด ก็มันไม่ชอบอะ แล้วยัยนั่นทำไมจะต้องทำเสียงหวานใส่ไอ้หนอนหนังสือนั่นด้วยวะ “แล้วยัยนั่นชอบไอ้ธีม” “หื้อ ไม่นะ” “หรือจะใช่วะ เพราะหัวหน้าก็พูดกับมันเพราะอยู่คนเดียวนะเว้ย” “เออ จริงด้วยว่ะ ตั้งแต่เรียนมาด้วยกันอะ ไอ้ธีมมันเป็นข้อยกเว้นเลยนะเว้ย” กึก ผมหยุดเดินก่อนจะกอดอกแล้วหันมามองหน้าเพื่อนตัวเองแล้วถามมันออกไปอีกรอบ “ยัยนั่นพูดกับไอ้นั่นเพราะอยู่คนเดียว” “เออสิ แล้วมึงเป็นไรอะ มึงหึงหัวหน้าเหรอ” “เออ ไหนบอกไม่ชอบหัวหน้าคนโหดของกูไง” “ยัยนั่นเป็นของมึงตั้งแต่เมื่อไหร่” “พรืดด สัสเซทท์ มึงรู้ไหม อาการมึงชัดมาก” “จริง มึงหึงหัวหน้าอะดิ๊” “ดูก็รู้แล้วปะ ตอนแรกจะไม่ถือพาน พอหัวหน้าจะถือกับไอ้ธีมรีบเลยนะมึงอะ” ผมถอนหายใจก่อนจะหันกลับมาแล้วก็เดินมาที่ลิฟต์และตอบพวกมันกลับไป “เรื่องของกู” “เรื่องของมึงที่พวกกูรู้” “กูเบื่อหน้าพวกมึงว่ะ” “ฮ่าๆ”
최신 챕터
ยัยหัวหน้าสุดโหด…ที่รัก Episode 27 โสดเหมือนไม่มีผัวอยู่ข้างๆ
11.45 นาที“เซทท์ ตอนนี้ฉันเลิกเรียนแล้ว นายเลิกหรือยัง”“เลิกพอดี อาจารย์ปล่อยพอดี เธอนั่งรออยู่กับเพื่อนก่อนนะ เดี๋ยวฉันรีบไปรับ”“โอเค งั้นแค่นี้นะ ฉันรอที่เดิม”“เคๆ”“ว่ายังไงคะสาว พ่อเลิกยัง”“เลิกแล้วจ้า ตอนนี้เซทท์กำลังมารับ”“โอเค งั้นมาค่ะ มานั่งรอ”ฉันพยักหน้าแล้วก็พากันมานั่งรอคนตัวสูงอยู่ที่โต๊ะหน้าคณะ อ๋อ เธอ ตอนนี้ฉันอยู่มหาวิทยาลัยกันแล้วนะ แต่ไม่ได้เรียนในจังหวัดหรอก เพราะจังหวัดฉันไม่มีมหาวิทยาลัยเลยมาเรียนที่จังหวัดใกล้เคียงเหมือนที่ตั้งโปรแกรมเอาไว้ตั้งแต่แรก คนตัวสูงเรียนวิศวะ สาขาวิศวกรรมเครื่องกล มีพวกอาร์มแล้วก็เพื่อนเก่าเขามาเรียนด้วย สอบเข้าได้ แล้วก็มีคะแนนจากการแข่งขันพวกกีฬาที่เข้ามาช่วย ซึ่งก็เยอะมากพอสมควร เพราะมหาวิทยาลัยนี้ก็เป็นมหาวิทยาลัยรัฐที่มีชื่อเสียงเหมือนกัน แต่การสอบแข่งขันก็ที่สุดอะ อย่างคณะของคนตัวสูงเปิดรับแค่ 80 คน ส่วนฉัน เจมมี่ แพร หยก เรียนคณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ ศิลปะและการออกแบบ สาขา สาขาวิชาออกแบบผลิตภัณฑ์และบรรจุภัณฑ์ คะแนนของฉันก็เอาที่รวบรวมกิจกรรมให้โรงเรียนแล้วก็ที่เป็นตัวแข่งไปทักษะเอามาใส่ในพล็อตทั้งหมด คะแนนก็ค่อนข้างจะสูงพอสมคว
ยัยหัวหน้าสุดโหด…ที่รัก Episode 26 ความรักมันไม่มีตัวตนมีแต่เราสองคนที่เป็นคนสร้าง
“ฉันว่าเราจอดโลตัสกันก่อนดีกว่า”“หื้อ นายจะซื้อของเหรอ”“ใช่ ไปหาพ่อแม่เมียที่บ้านครั้งแรกจะไปมือเปล่าได้ไง แบบนี้ต้องจัดเต็ม”“หึหึ คุณพ่อคุณแม่ฉันไม่ซีเรียสขนาดนั้นหรอก”“แต่ซื้อไปมันก็ดีกว่า ปะ”“เค”ผมชวนยัยตัวแสบลงไปที่ซื้อของที่ร้านสะดวกซื้อ เพราะตอนนี้เพิ่งจะ 8 โมงเช้า ห้างสรรพสินค้ามันก็ยังไม่เปิด แล้วเราจะไปมือเปล่ามันก็ไม่ใช่อะ ผมซื้อผลไม้ต่างๆ แบรนด์ แล้วก็นมรสชาติต่างๆ พอเสร็จแล้วผมก็ขับรถมาตามเส้นทางที่ยัยตัวแสบบอก พอขับเข้ามาในบ้านก็เห็นว่าบ้านใหญ่มากแล้วก็มีพื้นที่รอบๆ เยอะมากพอสมควร ต้นไม้ก็เยอะแล้วก็ร่มรื่นมาก แต่สิ่งที่สะดุดตาคือ“หื้อ พ่อเธอก็สะสมรถเหมือนกันเหรอ หรือน้องชายเธอ”“อ๋อ ของคุณพ่อทั้งหมดเลย ส่วนน้องชายคนโตคุณพ่อยังไม่ให้ขับ เพราะน้องยังเด็กเกินไปที่จะขับรถออกไปบนท้องถนน ซึ่งฉันก็เห็นด้วยแหละ เกิดอะไรขึ้นมามันไม่คุ้ม”“อือ ก็จริง แล้วเธอก็ขับรถยังไม่เป็น”ฉันปลดเข็มขัดนิรภัยออกหลังคนตัวสูงจอดรถก่อนจะตอบเขากลับไป“อือ ฉันยังไม่ได้ไปเรียนขับรถเลย ปิดเทอมนี้ว่าจะไปเรียน”ผมยิ้มมุมปากก่อนจะพยักหน้าแล้วรีบบอกยัยตัวแสบที่นั่งอยู่ข้างๆ ออกไป“เธอไม่ต้องไปเรียนห
ยัยหัวหน้าสุดโหด…ที่รัก Episode 25 ไม่อยากลองของก็อย่ามองเมียกู
ผมกับยัยตัวแสบพากันเดินมาในร้าน พอเดินเข้ามาที่โต๊ะมันทั้งชมรมอะ ไม่ว่าจะเป็นวอลเลย์ บาส ฟุตบอล คือมาด้วยกันหมด คนก็เยอะมากจนเหมือนเหมาร้านเขาอะ ผมเดินเข้ามาถึงผมกับยัยตัวแสบก็พากันเดินเข้ามาทักเพื่อนแล้วก็รุ่นพี่ที่อยู่ชมรมวอลเลย์ด้วยกัน“หวัดดีพี่”“สวัสดีค่ะ”“สวัสดีตอนเย็นครับผม มาๆ พากันนั่งเลย เราพี่น้องกันอยู่แล้วอย่าทำเหมือนเป็นคนอื่นไกล”“ไอ้กัน”“อะไรของมึงไอ้บอล”“มึงต้องชวนกันไปตักของกินครับ มึงจะให้น้องๆ มานั่งมองเตาเหรอ ไอ้รุ่นพี่ชั่ว”“เออวะ เฮ้ย งั้นเราเริ่มเลย”“เดี๋ยวพวกหนูหยิบจาน ช้อน ตะเกียบมาให้ทุกคนเองค่ะ”“ขอบคุณมากครับผม เออ น้องเค้ามาแป๊บเดียวคล่องกว่ากูอีก”“มึงมันไม่รู้เรื่อง”“หึหึ ปะ ไปดูของกัน”“อือ”ฉัน คนตัวสูง แล้วก็เพื่อนๆ พี่ๆ พากันเดินมาตักเนื้อสัตว์ต่างๆ แล้วเพื่อนฉันก็เตรียม จาน ช้อน ตะเกียบ ผัก ซึ่งถ้ามาร้านแบบนี้ฉันไม่กินหรอกฉันเน้นเนื้อสัตว์จ่ะ“อือหื้อ ไขมันเธอสะดุ้งวันนี้แหละ”ผมมองยัยตัวแสบที่ตักสามชั้นแบบเอาจริงเอาจังมากนะ ตักสองจานแล้วก็ฝากเพื่อนถือไป แล้วเหมือนตกลงกับเพื่อนไว้หมดแล้วอะว่าใครตักอะไร“ทำไม นายมีปัญหาเหรอห๊ะ”“ฮึ ฉันเหรอจะกล
ยัยหัวหน้าสุดโหด…ที่รัก Episode 24 พอดีพ่อชอบนี้อะสิ ถึงใจพ่อดี
พอกลับมาจากห้างสรรพสินค้าฉันก็เอาของที่ซื้อมาเก็บเข้าที่ ส่วนเสื้อผ้าที่ซื้อมาใหม่ก็เอาเครื่องซักผ้าทั้งของฉันแล้วก็ของเขานั่นแหละ พอใกล้จะได้เวลาฉันก็อาบน้ำ เพราะฉันเป็นคนแต่งตัวนานอะ หลังจากอาบน้ำเสร็จเรียบร้อยฉันก็ใส่ชุดคลุมอาบน้ำเดินออกมาเรียกคนตัวสูงที่นอนเล่นเกมส์อยู่บนเตียง“เซทท์ ไปอาบน้ำได้แล้ว”“อือ”“อือแล้วลุกด้วยนะ ไม่ใช่อือแล้วยังนอนอยู่”“ครับแม่ กระผมกำลังจะออกจากเกมส์แล้วก็จะลุกแล้วครับ ฉันนี่มันตาถึงจริงๆ มีเมียแถมมีแม่”“ฮึ รู้แล้วก็รีบทำซะ”ผมมองยัยตัวแสบที่พูดจบก็ส่งสายตาขมขู่ใส่ผมแล้วก็เดินเข้าห้องแต่งตัวไป ผมมองก่อนจะบ่นพึมพำออกมา“ไอ้เมียตัวสั้น วันๆ แม่งข่มขู่แล้วก็สั่งแต่ผัว เตะแม่งให้ขาสั้นกว่าเดิมดีมั้ง เฮ้ย พวกมึงอย่าห้ามกูดิ๊ อารมณ์กูขึ้นแล้วเนี่ย สักทีดีมั้ง”[พรืด สัสเอ๊ย เก่งจังเนาะมึงอะ][เออ มา มึงมันพ่อบ้านใจกล้าอยู่แล้ว มาเล่นเกมส์อีกสักตาดิ๊ แค่เมียสั่งจะกลัวไรวะ][เออๆ เพื่อนกูคนจริงอยู่ละ มาเว้ย ต่อรอบ]“พวกมึงเกลียดกูหรือเปล่าห๊ะ มึงถึงหาเรื่องให้กูไม่มีลมหายใจ”[ฮ่าๆ ปากเก่ง การกระทำนี่แมวน้อยของเมียชัดๆ]“ใครแมวน้อย กูไม่อยากจะโหดเฉยๆ เว้ย เด
ยัยหัวหน้าสุดโหด…ที่รัก Episode 23 มีแต่เธอเท่านั้นแหละที่ไม่เอ็นดูฉัน
ฉันอาบน้ำเสร็จเรียบร้อยก็มาแต่งตัว ฉันเลยหยิบกางเกงขาสั้นสีขาวแล้วก็เสื้อครอปคอสี่เหลี่ยมสีฟ้าอ่อนแขนตุ๊กตาแล้วก็มีเว้าด้านหลังนิดหน่อย มีโบว์ผูก ผมก็ปล่อยยาวไปเลย แต่งหน้าเบาๆ รองพื้น เขียนคิ้ว ทาลิปสติกสีชมพูอ่อนๆ ปัดแก้มนิดหน่อย ปัดขนทา ลงแป้ง ฉีดสเปรย์น้ำแร่ล็อกเครื่องสำอาง“ที่คาดผม โอเค เดี๋ยวไปตัดผมดีกว่า ยาวเกินไปละ”ฉันหมุนตัวอยู่หน้ากระจกพอเห็นผมตัวเองที่ตอนนี้คือยาวมาถึงจะถึงเอวอยู่แล้วอะ ถ้าดัดวอลลุ่มก็ไม่เท่าไหร่ แต่วันไหนที่ปล่อยผมตรงมันก็ยาวเกิน แล้วไดร์ผมแต่ทีแทบจะร้องขอชีวิต พอแต่งตัวเสร็จก็เดินออกมาที่ห้องนอนจากนั้นก็เปิดไฟกลางห้องก่อนจะเดินมาเรียกคนตัวสูงพร้อมกับเขย่าตัวเขาไปด้วย“เซทท์ เซทท์”“หื้อ”“ตื่นได้แล้ว ไปอาบน้ำจะได้มากินข้าว ถ้านายยังเมื่อยอยู่กินข้าวเสร็จนายค่อยมานอนใหม่ ลุก”“อือ”ผมรู้สึกตัวหลังจากได้ยินยัยตัวแสบเรียก เลยลุกขึ้นมานั่งอยู่บนเตียง แล้วพอสติมันเริ่มมาก็มองยัยตัวแสบที่ตอนนี้กำลังจัดตุ๊กตาเอาไว้บนหัวเตียง พอนึกขึ้นมาได้เลยรีบบอกยัยนี่เรื่องที่พี่ในชมรมเค้าชวนไปกินหมูกระทะ“เธอ”“หื้อ มีอะไร ลุก จะเก็บที่นอน”ฉันบอกคนตัวสูงหลังจากจัดตุ๊กตาแล
ยัยหัวหน้าสุดโหด…ที่รัก Episode 22 ฉันจะเลิกเป็นแฟนกับนายละ
คือนายนี่กำลังจะพูดว่าเขาชอบฉัน ใช่ปะวะ หรือความหมายเป็นประโยคคำถาม ฉันมองหน้านายนี่ก่อนจะตัดสินใจถามออกไป“เดี๋ยวนะ คือ นายกำลังจะบอกว่านายชอบฉันเหรอ ฉันตีความหมายของประโยคถูกใช่ไหมวะ”“ฮึ อาการฉันขนาดนี้ละ แล้วที่ผ่านมาเธอคิดว่าฉันเข้าหาเธอทำไมไหนเธอบอกฉันสิ”“เอ้า ก็เป็นเพื่อนกันไง นายอาจจะไว้ใจฉันมากๆ อะไรทำนองนั้น”ผมเลิกคิ้วมองยัยตัวแสบซึ่งอาการผมแม่งออกตั้งแต่สองอาทิตย์แรกแล้วมั้ง ผมเลยหัวเราะออกมาในลำคอก่อนจะตอบยัยตัวแสบออกไป“ชีวิตกูเนาะ ทำให้ขนาดนี้แม่งยังถูกมองว่าเป็นเพื่อนอยู่อีก”“ก็ที่ผ่านมานายไม่ได้พูดปะ ฉันก็ไม่ได้คิดอะไร”ฉันตอบนายนี่ออกไปตามที่ตัวเองคิด เพราะเขาไม่ได้พูดจะให้เราคิดเข้าข้างตัวเองมันก็ไม่ใช่ บางทีเขาอาจจะมีเหตุผลแบบอื่นที่ทำให้ ถ้าไม่พูดให้ชัดเจนฉันก็ไม่คิดไปเอง มันอาจจะมีเขินบ้างในบางโมเมนต์แต่ก็ไม่ได้เอามาคิดเข้าข้างตัวเองขนาดที่ว่าคิดว่าเขาชอบอะ“แล้วถ้าฉันยังไม่พูดออกมาฉันก็ยังได้เป็นแค่เพื่อนเธออยู่แบบนั้นอะนะ”“ก็ใช่ไง ก็สถานะที่มันเป็นอยู่คือเพื่อน นายจะให้ฉันเป็นอะไรกับนายล่ะถ้านายไม่พูดไม่บอก”“อือหื้อ ยัยซาลาเปาสอดไส้อำมหิต”“เดี๋ยวนายจะโดนนะ
