Novels by ลินย์ไนท์

“อะ”ผมส่งเหรียญทองกับกล่องสีแดงๆ ให้ยัยตัวแสบก่อนจะดึงยัยนี่เดินมาที่ห้องแต่งตัวของนักกีฬาโดยที่เพื่อนของยัยตัวแสบก็เดินตามมาด้วย“มันคืออะไรในกล่องอะ”“ไม่รู้ดิ ฉันก็ยังไม่ได้เปิดดู เธอก็เปิดสิ”“ไม่เอาอะ มันของนาย นายเอาไปเปิดเอง”“เธอเปิดหรือฉันเปิดมันก็เหมือนกันแหละ”“งู้ยยย ขนาดนี้แล้ว เปิดเลยแม่”ฉันส่ายหัวเพราะฉันก็อยากให้เขาที่เป็นเจ้าของเห็นมันเป็นคนแรก อีกอย่างมันก็ไม่ใช้ของเรา“ไม่เอา”“งั้นยืนรออยู่นี่นะ ไปอาบน้ำก่อน”ผมบอกยัยตัวแสบเพราะตอนนี้ร่างกายผมมันก็ปกติละ ไม่ได้เหนื่อยอะไร พอเข้ามาผมก็รีบอาบน้ำสระผม อือหื้อ พอร่างกายโดนน้ำเย็นแล้วโคตรดี ผมอาบน้ำเสร็จก็หยิบผ้าขนหนูสองผืนมาพันเอวไว้ผืนหนึ่งส่วนอีกผืนก็เช็ดผม แล้วในจังหวะนั้นเพื่อนในชมรมก็เปิดของในกล่องกำมะหยี่สีแดงดูพอดี“เชี้ยย สร้อยคอทองคำหนักหนึ่งบาท มีใบรับรองแล้วมีจี้ทองที่มันเป็นโลโก้ของโรงเรียนแต่ข้างในมีรูปวอลเลย์ด้วยว่ะ”“เออ ลงยาด้วยตรงจี้ด้วย สวยว่ะ คือถ้าใส่ในโรงเรียนก็รู้เลยอะว่ามาจากชมรมเรา”“นี่ไงที่ครูชูบอกว่าเป็นรางวัลที่เป็นความลับอะ ถ้าชนะเลิศผู้อำนวยการมีของขวัญพิเศษมอบให้ด้วย”“กูดูหน่อย”ผมมองห

ฉันนั่งอยู่สักพักคนตัวสูงก็เดินมาหาหลังจากเค้าเดินไปคุยกับครูแล้วก็ถือผ้าเย็นมาค่อนข้างจะหลายห่อกับสปอนเซอร์มาสองขวด ส่วนตอนนี้ในสนามก็กำลังเตรียมตัวแข่งของคู่ที่สองพรึ่บ!“เตี้ย แกะผ้าเย็นให้หน่อยดิ”ผมส่งห่อผ้าเย็นแล้วก็ทิ้งตัวนั่งลงบนเก้าอี้ ตอนนี้สภาพนักกีฬาที่เป็นตัวจริงแต่ละคนแม่งหมดสภาพอะ ผมตอนนี้ไม่อยากจะทำอะไรเลย“อืม”ฉันมองคนตัวสูงที่ตอนนี้เหงื่อท่วมตัวไปหมด เหมือนพลังหมดอะ แล้วไม่ใช่แค่เค้าหรอก นักกีฬาแทบจะทุกคนคือสภาพเดียวกัน“นั่งดีๆ”ผมที่ถูกยัยตัวแสบจับเงยหน้าขึ้นมานิดหน่อยแล้วยัยนี่ก็เอาผ้าเย็นที่ขนาดมันเป็นผ้าขนหนูผืนขนาดกลางๆ เช็ดที่หน้าแล้วก็ตามลำคอ ผมเลยใช้มือหมุนฝาสปอนเซอร์แล้วก็ยกดื่ม อือหื้อ ผ้าเย็นๆ กับสปอนเซอร์แม่งดีจัด จากนั้นก็ได้ยินเสียงยัยตัวแสบถามขึ้นมาผมเลยหันไปมอง“นี่ แล้วนายไม่ทักทายครูที่โรงเรียนเก่าหน่อยเหรอ”ฉันถามคนตัวสูง เพราะตอนนี้เหมือนเค้าทำเป็นไม่รู้จักอะ ทั้งๆ ที่ตอนนี้เพื่อนเค้าแล้วก็ครูที่ดูแลก็อยู่ฝั่งฉันนะ แต่คนตัวสูงส่ายหน้าแล้วก็ตอบกลับมา ฉันก็แกะผ้าเย็นอีกผืนเช็ดตามที่หน้าแล้วก็บริเวณที่คอให้อีกรอบ“ไม่ หลังจบการแข่งขันค่อยทัก”“ทำไ

ผมถือถุงผ้าแล้วก็จับมือยัยตัวแสบเดินออกมาที่สนาม ซึ่งตอนนี้คนเยอะไปหมดเลยอะ ที่นั่งก็เริ่มจะเต็ม ขนาดว่าพื้นที่เยอะมากนะ เพราะนักเรียนของโรงเรียนอื่นๆ ก็สามารถเข้ามาดูได้ด้วย แล้วจอ LED คณะกรรมการ เจ้าหน้าที่ต่างๆ ก็เริ่มประจำอยู่ที่จุดต่างๆ แล้วผมก็ได้ยินเสียงที่คุ้นมากเรียกผมขึ้นมา“ไอ้เซทท์!”ฉันกับคนตัวสูงหันไปมองตามเสียงเรียก แล้วก็เห็นผู้ชายน่าจะวัยเดียวกันแล้วน่าจะรู้จักคนตัวสูงเป็นอย่างดีวิ่งเข้ามาหาเขาแล้วก็ส่งยิ้มมาให้ ฉันก็ยิ้มตอบกลับไป“สวัสดีครับ แฟนเซทท์เหรอ พวกเราเป็นเพื่อนเซทท์”“ใช่ๆ เราชื่อเบสนะ”“ได้ข่าวว่าพวกมึงทักกูนะ หน้ากูอยู่ฝั่งนี้มั้ง”“พรืด ครับๆ แต่กูเห็นหน้ามึงแล้วปะ ขอมองจุดพักสายพักตาก่อนได้ปะ”“มึงพากันกลับไปเลยไป”“ฮ่าๆ อาการออกจัด จับมือขนาดนี้พวกกูก็รู้แล้วปะ”“เพื่อนชั่ว นี่พวกไอ้ต้ม เพื่อนสนิทที่โรงเรียนเก่าที่เคยเล่าให้ฟัง”ผมพยักหน้าเป็นเชิงทักทายกับกลุ่มเพื่อนสนิทแล้วก็หันมาบอกยัยตัวแสบที่ยืนอยู่ข้างๆ“อ๋อ สวัสดีค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ ชื่อมิลินท์ค่ะ เป็น”“แล้วพวกมึงทีมเดิม”“ครับผม แต่จะเรียกว่าทีมเดิมไม่ได้ เพราะขาดมึงไง”“เออว่ะ จะร้องไห้

Rrrrrฉันที่กำลังหมุนตัวดูความเรียบร้อยของตัวเองอยู่หน้ากระจก อ่อ วันนี้ฉันใส่เสื้อคอปกสีขาวแล้วหน้าอกข้างขวาก็ปักโลโก้ของโรงเรียนเป็นสีแดงส่วนกระโปรงก็ลายสก็อตสีแดงเหมือนเดิม ผมก็ปล่อยจ่ะ ดัดวอลลุ่มเบาๆ แต่งหน้าแบบธรรมชาติ ใสๆ เหมาะกับวัย ดีย์!! พอเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นเลยหยิบขึ้นมาแล้วก็กดรับ“ฮัลโหล ว่า”“เธอทำอะไรเสร็จยัง”“เสร็จแล้ว”พอยัยนั่นบอกว่าแต่งตัวเสร็จแล้วผมเลยเปิดประตูห้องของยัยตัวแสบเข้ามา พอมองไปรอบๆ ก็ยังไม่เห็นใคร ผมเลยเดินไปที่ห้องนอนที่ใหญ่ที่สุดจังหวะที่กำลังจะเปิดยัยตัวแสบก็เปิดออกมาพอดี“เชี้ย! นายมาทำไม”“ฉันรีบ ไป เดี๋ยว”ฉันมองไอ้บ้านี่ที่ลากแขนฉันออกมาจากห้องแต่ยังไม่ทันจะไปไหนเลยเขาก็หันกลับมามองที่ฉันนิ่งๆ“อะไรของนายอีก”“ไปเปลี่ยนกระโปรง เอาตัวที่มันยาวกว่านี้”ผมพูดจบก็ดันยัยตัวสั้นเข้าไปในห้อง มันมีซับก็จริงแต่มันก็สั้นปะวะ“โอ๊ย! อย่า ไม่เอา”“ไปเปลี่ยน”“ไม่เอา ถึงจะเปลี่ยนได้มันก็เหมือนกันแหละ”“งั้นเธอก็เอากระโปรงที่มันใส่คู่กับเสื้อแขนยาวใส่ไปแล้วเอาชายเสื้อไว้ข้างใน”“ไม่เอา แบบนั้นไม่สวย”ฉันพยายามดันตัวเองแล้วก็ใช้มือจับกับขอบประตูเอาไว้ แม่ คือ

ผมหัวเราะออกมาเบาๆ จากนั้นก็พากันนั่งคุยเรื่องต่างๆ ทั่วไป พอกินข้าวเสร็จก็กินยา จากนั้นก็เดินเข้ามาในห้อง แล้วก็เปลี่ยนเสื้อผ้า ใส่เสื้อกล้ามสีขาวแล้วก็กางเกงขาสั้น พอเสร็จเรียบร้อยผมก็เดินออกมาที่เตียงและล้มตัวลงนอนก่อนจะหยิบตุ๊กตาของยัยนั่นมากอดไว้ แล้วในจังหวะที่กำลังจะหลับยัยตัวแสบก็เดินเข้ามาพอดี“นี่ นายเอาตุ๊กตาของฉันมา”“ไม่ ตัวนี้ฉันขอละกัน เธอมีจนจะเปิดร้านขายได้อยู่ละ”“แต่ฉันชอบตัวนี้ เอามา”ฉันขึ้นมาบนเตียงแล้วพยายามดึงตุ๊กตาของตัวเองคืนมา ฉันนอนกอดน้องทุกวันปะ แล้วฉันพรีน้องมาด้วยนะ พอฉันเข้ามาแย่งนายนี่ก็นอนคว่ำหน้าตุ๊กตาก็อยู่ใต้ตัวเขา“นายจะเอาคืนมาไหม”“ไม่ โอ๊ย ลงไปเลยนะเว้ย”ผมหันมามองยัยตัวแสบที่อยู่ๆ ก็มานั่งทับอยู่บนหลังแล้วมันก็หายใจไม่ค่อยสะดวก“นายเอาของฉันคืนมา ทำไมนายนิสัยแบบนี้ห๊ะ”“เธอมันไม่มีน้ำใจปะ”ฉันเม้มปากก่อนจะโน้มตัวลงไปหาแล้วก็ใช้แขนสอดเข้าไปใต้คอของเขาและออกแรงรั้งคอเขาขึ้นมา“โอ๊ย ถ้าฉันคอหักขึ้นมานะ”“ฉันก็สมน้ำหน้านายไง เอาของฉันคืนมา”“หึหึ ท่านี้นุ่มดีนะ”ผมเงยหน้ามองยัยตัวแสบก่อนจะยักคิ้วให้ เพราะตอนนี้ยัยนี่แม่งจะเอาชนะจนไม่ทันระวังว่าศี

07.25 นาทีRrrrrrr“อือ”“งื้อ ใครโทรมาวะ”ฉันที่หลับตาอยู่ใช้มือควานหาโทรศัพท์บนที่นอนพอหาเจอก็กดรับสายที่โทรเข้ามา แต่ยังทันจะได้พูดอะไรออกไปก็ได้ยินเสียงเพื่อนดังออกมาจากโทรศัพท์“กรี๊ด!! อิมิ อิมิ อร้ายยย!!”“อือ เตี้ย จะนอน หยุดกรี๊ดเลย”ผมรู้สึกตัวขึ้นมาหลังจากได้ยินเสียงกรี๊ด ยัยนี่แม่งเหมือนจะวอร์มเสียงแต่เช้าอะ ผมเลยใช้ขาก่ายหมอนข้างแล้วก็ดึงเข้ามาใกล้ๆ แล้วก็หลับตาลงอีกรอบ“อึดอัด มึงกรี๊ดทำไม”“อิมิ อิมิ สาว มึงลืมตา โอ๊ย กูลนลานมากนะ”“เออ จริง อร้าย”“พวกมึงเป็นไรกันวะ วันนี้กูยังไม่ไปโรงเรียนนะ ไข้นายนี่ยังอยู่ที่เดิมอยู่เลย”“จ่ะสาว มึงระวังติดไข้เค้านะแม่”“เออ คิกๆ ดูแลกันแน่นขนาดนั้นอะ”“หื้อ”“สาว มึงเอาหน้าจอโทรศัพท์ออกจากหูสิ แล้วเอาไว้ตรงหน้ามึงอะ แล้วมึงค่อยๆ ลืมตานะ”ฉันขมวดคิ้วแล้วตอนนี้มันยังง่วงอยู่เลยอะ ตาก็ไม่อยากจะลืม เพราะเมื่อคืนตื่นมาเช็ดตัวให้นายนี่ทั้งคืน แต่ตอนนี้ก็เช้าละ ต้องหาอะไรให้นายนี่กินด้วยจะได้กินยายังไงก็ต้องตื่น ฉันเลยทำตามเพื่อน พอลืมตาเท่านั้นแหละ แม่งเอ๊ย ผ้าอนามัยที่โฆษณาว่าแนบชิดสนิททั้งคืนยังให้ไม่ได้เท่านี้เลย คือฉันนอนกอดนายนี่อยู