บทที่ 10

"ไปด้วยกันนะฉันจะเลี้ยง ถือว่าเป็นการขอบคุณ"

"ขอไปเขียนรายงานการผ่าตัดก่อนแล้วกัน"

"รับทราบครับผม เดี๋ยวกระผมจะโทรไปจองห้องก่อนนะครับ" ด็อกเตอร์พันไมล์ดีใจที่เพื่อนยอมไปดื่มด้วย

หน้าห้องคุณหมอคีตะ..

ชายหนุ่มกำลังจะเปิดประตูเข้าไปในห้องทำงาน มองไปเห็นว่าเธอนั่งอยู่หน้าห้องนั้น

"ตำรวจไม่ให้ญาติเข้าไปข้างในค่ะ" กุ๊บกิ๊บเห็นคุณหมอมองไปคงสงสัย

พอรู้เหตุผลแล้วเขาก็ไม่ได้ไปถาม เพราะงานตัวเองก็ยังมีค้างอยู่

วาดฝันเห็นว่าเขายุ่งงานก็ไม่ได้เข้ามาหาเหมือนกัน

ผ่านไปเป็นชั่วโมง พอรายงานของคุณหมอเสร็จก็ออกมาจากห้องทำงาน

เขามองไปดูตรงที่เธอนั่งก่อนที่จะเข้าไปในห้อง ตอนนี้ไม่มีเธออยู่แล้ว แต่คีตะก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรมาก เพราะถ้ามีเรื่องเธอคงเข้ามาหาแล้ว

"วันนี้ผมไม่เข้ามาแล้วนะ" ชายหนุ่มสั่งพยาบาลที่นั่งอยู่หน้าห้อง

"ค่ะ"

ชั้นล่างของโรงพยาบาล..

"คุณหมอคะ"

ทีแรกคิดว่าเธออยู่ชั้นบน แต่พอลงมาก็เห็นว่าเธออยู่ข้างล่าง

"คุณหมอจะกลับแล้วเหรอคะ"

"ใช่" เรื่องนั้นเขาปล่อยให้เป็นหน้าที่ทนายจัดการ ถ้ามีอะไรเกี่ยวข้องหรือต้องให้ปากคำ ก็ค่อยติดต่อผ่านทางทนายอีกที

"ตำรวจไม่ให้ฉันเข้าไปในห้องพ่อค่ะ คุณหมอจะให้ฉันไปด้วยเลยไหมคะ" เธอหมายถึงเขาต้องการตัวเธอหรือยัง

"จะไปด้วยทำไม"

"คือ..ก็เรื่องนั้นไงคะ"

"ยังไม่ต้อง" ถึงแม้ให้เธอไปด้วยเขาก็คงไม่มีอารมณ์หรอก เหนื่อยขนาดนี้ แถมคืนนี้ยังมีนัดดื่มกับเพื่อนอีก

คีตะกลับมาถึงบ้านก็ไม่เห็นพันไมล์อยู่ที่นี่ แต่ขานั้นกลางวันไม่ค่อยอยู่บ้านหรอก คืนนี้อาจต้องไปเจอกันที่ร้านเหล้าเลย

ชายหนุ่มนอนเอาแรงอยู่พักหนึ่งก็ได้ยินเสียงข้อความที่เพื่อนส่งมานัดสถานที่ก็เลยลุกไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า ลงมาข้างล่างก็มืดมากแล้ว

บ้านของเขาขับรถออกไปได้สองทาง..ทางหนึ่งคือหน้าโรงพยาบาล อีกทางคือด้านหลัง แต่ถ้าจะไปที่ที่เพื่อนส่งโลเคชั่นมาก็ต้องออกทางด้านหน้า

"?" ขับรถผ่านตรงศาลารอรถหน้าโรงพยาบาลก็เห็นว่าเธอนั่งอยู่ตรงนั้น มานั่งทำอะไร ทีแรกว่าจะขับผ่านไปแล้วล่ะ แต่เท้ามันไม่ฟังดันไปเหยียบเบรคเข้า

"คุณหมอ" เห็นว่าเป็นรถของเขา เธอก็รีบเดินเข้าไป เพราะด้านในรถเปิดไฟสลัวก็เลยมองเห็นคนที่นั่งอยู่ด้านใน

"มานั่งทำอะไรตรงนี้" ไหนๆ เธอก็เห็นแล้วเขาก็เลยเลื่อนกระจกลง

"คือว่ามานั่งดูรถเฉยๆ ค่ะ" ที่จริงไม่ได้มานั่งดูรถหรอก แต่หาที่นอน ตำรวจไม่ให้เข้าไปในห้องนั้น เธอก็ต้องหาที่นอนใหม่ที่ไม่เกะกะคนอื่น

"จะมานั่งดูรถทำไม"

"คุณหมอจะไปไหนคะ ฉันขอไปด้วยคนได้ไหม"

ทีแรกว่าจะปฏิเสธแล้ว แต่คิดได้ว่าเพื่อนมีแฟนไปด้วย ตัวเองจะไปนั่งดูเขารักกันงั้นเหรอ "ขึ้นมาสิ"

วาดฝันที่เปิดประตูด้านหน้า แต่คิดได้ว่าเธอจะไปนั่งเสมอเขาได้ยังไงหญิงสาวก็ได้เดินไปเปิดประตูด้านหลัง

"มานั่งข้างหน้า" เธอนั่งด้านหลังนั่นแหละยิ่งหนักเลยเหมือนเขาเป็นคนขับรถไปอีก

หญิงสาวปิดประตูด้านหลังแล้วก็มาเปิดด้านหน้าอีกที

[สถานบันเทิงยามค่ำคืน]

นี่เขามาเที่ยวที่แบบนี้ด้วยเหรอ ไม่คิดว่าคุณหมอที่งานยุ่งมากแบบเขาจะมาเที่ยวที่แบบนี้ แต่วาดฝันก็ไม่ได้ถามหรอก เขาพาไปไหนเธอก็ต้องไป

หญิงสาวเดินตามชายหนุ่มเข้าไป จนถึงห้องหนึ่งที่อยู่ในสถานบันเทิงแห่งนั้น

"ต้องการน้องๆ มาให้บริการไหมครับ" ถึงแม้จะเห็นแล้วว่าลูกค้าพาผู้หญิงมาด้วย แต่ก็ถามไปเผื่อว่าลูกค้าอยากได้เพิ่ม

"ไม่ต้องหรอก" ชายหนุ่มเปิดประตูห้องเข้าไปในห้องที่เพื่อนแจ้งไว้ก่อนหน้าแล้ว

"มานั่นแล้ว" พันไมล์คุยกับวันศุกร์ที่นั่งอยู่ข้างๆ แต่พอมองดูผู้หญิงข้างกายเพื่อนก็จำได้ในทันที "นั่งสิ" เกือบเรียกสาวๆ ไว้รอเพื่อนแล้วไหมล่ะ

วาดฝันนั่งลงข้างๆ หมอคีตะ แต่เธอก็ไม่ได้ทักทายคนตรงหน้า เพราะคิดว่าพวกเขาคงไม่อยากพูดกับเธอ

"ต้องการน้องๆ มาผสมเหล้าให้ไหมครับ" พอเครื่องดื่มและกับแกล้มมาวางลง พนักงานก็ถามอีกครั้ง เผื่อว่าต้องการความสะดวกในการดื่ม

"ไม่ต้องหรอกครับถ้ามีอะไรเดี๋ยวเรียก" เขาคิดว่าในห้องมีผู้หญิงมาตั้งสองคนคงไม่ต้องเรียกใครมาชงเหล้าให้หรอก

"เดี๋ยวฝันชงเหล้าให้นะคะ"

ทางด้านวันศุกร์เห็นว่าวาดฝันชงเหล้าก็เลยอาสาชงให้สามีบ้าง เพราะไม่อยากให้ผู้หญิงคนอื่นมาชงให้เขา

"ได้แล้วค่ะ" วาดฝันอยากเอาใจคุณหมอให้มากที่สุด พอชงเสร็จก็ส่งมาให้

พันไมล์รับเหล้าที่วันศุกร์ชงแล้วก็ยื่นไปขอชนแก้วกับเพื่อน

กึก!

"หมดแก้ว"

"จะรีบไปไหนวะ" ว่าแล้วทั้งสองก็นำเหล้าแก้วนั้นมารินใส่ปาก..

อึก! พอกลืนลงไปอึกแรกเท่านั้นแหละ

"เราว่าค่อยๆ จิบดีกว่าไหม" และก็เป็นพันไมล์อีกนั่นแหละที่แก้คำพูดตัวเองที่บอกว่าหมดแก้ว

พอทานจนเหล้าแก้วนั้นหมดไป สองสาวก็กำลังจะผสมเหล้าให้อีก

"ไม่ต้องแล้วนะครับเดี๋ยวผมทำเอง" พันไมล์ไม่ยอมส่งแก้วเหล้าให้วันศุกร์

"เดี๋ยวฝันชงให้ค่ะคุณหมอ" คีตะปฏิเสธไม่ทันเพราะวาดฝันหยิบแก้วนั้นไปแล้ว

"มาเพื่อน ครั้งนี้หมดแก้ว" ชงเหล้าเสร็จพันไมล์ก็ยื่นแก้วไปขอชนกับคีตะอีก

"เมื่อกี้ได้ยินบอกว่าให้ค่อยๆ จิบไม่ใช่เหรอ"

"ค่อยๆ จิบแล้วเมื่อไรจะเมา มาชนแก้วกันก่อน"

แก้วที่ 2 ผ่านไป แก้วที่ 3 ก็ตามมา

"พรุ่งนี้มีผ่าตัดตอนบ่าย" เพื่อนกำลังจะขอชนหมดแก้วอีก

"ตั้งตอนบ่ายเดี๋ยวเราปลุกเอง"

"แต่นั่นชีวิตคนไข้เลยนะ"

"ถ้าไม่ไหวเดี๋ยวเรียกหมอกฤษณะให้"

ก็ใช่สิตัวเองเป็นคนผสมเหล้าเอง..แต่กับเขานี่สิ จะเสียเชิงชายก็ไม่ได้ พอชนแก้วแล้วคีตะก็ดื่มเหล้านั้นจนหมดอีกครั้ง

"คุณเมาเหรอ" วันศุกร์เห็นมือสามีเริ่มอยู่ไม่นิ่ง เพราะตั้งแต่เลิกชนแก้วกันพันไมล์ก็เล่นโอบเธอตลอด

ส่วนทางด้านคุณหมอคีตะไม่ต้องพูดถึง..ขานั้นไม่เมาน้อยก็เมามาก เพราะตอนนี้กำลังล้วงสาวที่นั่งอยู่ข้างๆ แบบไม่เกรงใจคู่ข้าวใหม่ปลามันเลย..

จังหวะที่มือของคุณหมอล้วงต่ำลงมา วาดฝันทำอะไรไม่ถูกได้แต่นั่งตัวแข็งทื่อ

"ขะ..คุณหมอจะให้ชงเหล้าอีกไหมคะ"

"ไม่ต้องนั่งอยู่เฉยๆ ก็พอแล้ว" เสียงทุ้มพูดใกล้ใบหูจนคนตัวเล็กขนลุกซู่

โชคดีที่ไฟในห้องนี้ไม่สว่างมาก และอีกคู่ก็ดูจะไม่สนใจ เพราะคู่นั้นก็ไม่เบาเหมือนกัน

มือหนาขยับต่ำลงไปอีกเล็กน้อยจนถึงเนินน้องสาว วาดฝันรีบขยับเสื้อตัวนอกของเธอมาปิดมือคุณหมอไว้ แต่ก็ไม่ได้ห้ามถ้าเขาจะทำอะไร เพียงแค่ว่าเธอกลัวเพื่อนเขามอง

มือเขาช่วยชีวิตคนมานักต่อนักแล้ว แต่ตอนนี้มันกำลังขยับวนอยู่ที่ของสงวนของเธอ ขาเรียวค่อยๆ แยกออกจากกันเล็กน้อยเพื่อให้เขาสัมผัสตรงนั้นได้สะดวก

"อือ"