LOGIN"อืออ" พอขยับออกจากที่ลูบคลำอยู่รอบนอกเขาก็ล้วงเข้าไปในร่อง ริมฝีปากหนาไม่ได้อยู่นิ่งพรมจูบซอกคออีกฝ่ายไปด้วย กลิ่นแอลกอฮอล์ในลมหายใจของเขาโชยออกมา
พอรู้ว่าตัวเองเผลอใช้แรงขย้ำแขน วาดฝันก็ผ่อนแรงนั้นลง กลัวว่าจะทำให้เขามีแผล ใบหน้าหล่อคมที่ฝังจูบอยู่ซอกคอข้างซ้ายได้เขยื้อนมาข้างขวา แล้วก็สูดดมความหอมจากแป้งฝุ่นที่เธอทาหลังอาบน้ำเสร็จ "อือ" เสียงครางดังออกมาจากลำคอระหงเบาๆ และคนที่ฝังจูบอยู่ตรงนั้นก็ได้ยิน ที่เธอครางเป็นระยะเพราะนิ้วที่คาอยู่ในร่องเริ่มขยับ ริมฝีปากหนาจูบต่ำลงมาจนถึงเนินหน้าอก โดยที่เจ้าของเรือนร่างเต็มใจให้เขาเชยชมโดยการขยับคอเสื้อลงมาช่วย "อื้อ" เจอรัวนิ้วเข้าไปคนตัวเล็กเริ่มเกร็ง มือเรียวเผลอลงแรงจิกลำแขน โชคดีที่เขาใส่เสื้อเชิ้ตแขนยาวถ้าไม่งั้นคงได้เลือดแน่ เธอเจอนิ้วเขาอยู่แบบนั้นหลายนาทีได้ จนมีพนักงานของสถานบันเทิงเข้ามาบริการเครื่องดื่มและกับแกล้มเพิ่ม ผู้ชายทั้งสองก็เลยดื่มต่อและชวนกันคุย พวกเขาคุยไปหลายเรื่องแต่เรื่องที่คุยไม่มีเรื่องคดีความอยู่ในประโยคสนทนาเลย หรือเพราะมีเธอนั่งอยู่ตรงนี้เขาถึงไม่คุยกัน "ฉันขอเข้าห้องน้ำก่อนนะคะ" วาดฝันกระซิบบอกคุณหมอเบาๆ ก่อนที่จะลุก "เดี๋ยวมานะ" คีตะวางแก้วลงแล้วก็เดินตามเธอไปที่ห้องน้ำ ในห้องนี้มีห้องน้ำส่วนตัวก็เลยไม่ต้องออกไปข้างนอก วาดฝันไม่รู้ว่าเขาตามมาพอเข้าไปด้านในกำลังจะปิดแต่ถูกอีกฝ่ายดันประตูไว้ "อืม" พอประตูปิดลงคุณหมอก็จู่โจมโดยการจูบ ลิ้นหนาแหย่เข้ามาในโพรงปากโดยที่เธอไม่ทันตั้งตัว คีตะคิดว่าที่เธอขอเข้าห้องน้ำคงอยากให้เขาตามมา ปากจูบมือบีบเคล้นหน้าอกอวบไปด้วย "อือ.." มือเขาไม่ได้หยุดอยู่แค่หน้าอกยังขยับต่ำลงมาอีก "คุณหมอคะ" หญิงสาวเบือนหน้าออกเพื่อจะพูด เพราะเธอยังไม่ได้ปลดทุกข์เลยกลัวว่าถ้าทนไม่ไหวมันจะเลอะมือเขาเอา แต่เหมือนอีกฝ่ายติดลมบนไปแล้ว ไม่ฟังว่าเธอจะพูดอะไรเลย "อ๊อย" จากหนึ่งนิ้วตอนนี้เพิ่มเป็นสอง แค่เจอนิ้วเข้าไปร่องของเธอก็แทบจะฉีกอยู่แล้ว "อาา เตรียมถุงยางมาด้วยไหม" เธอดูจะเชี่ยวชาญเรื่องนี้ เพราะเห็นว่ามือของเขาไปโดนตรงไหนเธอก็แอ่นรับได้ตลอด "คุณหมอถามอะไรนะคะ" "มีถุงยางอนามัยติดมาด้วยไหม" ของแบบนั้นเธอจะมีได้ยังไง ตกลงเธอต้องเตรียมของพวกนี้ด้วยใช่ไหม หญิงสาวส่ายหน้าตอบไป พอไม่มีถุงยางอนามัยเขาก็หยุดก่อน เพราะถ้าทำต่อมีหวังเผลอสอดใส่แน่ "ทำไมเร็วจังวะ" หายไปไม่นานก็กลับมาเพื่อนก็เลยสงสัย "ถามบ้าอะไรของแก" ทั้งสองทำแค่กระซิบพูดกันไม่ให้วันศุกร์ที่นั่งอยู่ข้างๆ ได้ยินด้วย "ถ้าไม่ไหวที่นี่มีห้องให้เปิดนะ" วาดฝันออกมาจากห้องน้ำก็เห็นว่าทั้งสองกระซิบพูดอะไรกันอยู่ไม่รู้ แต่คงเป็นเรื่องของเธอแน่เลย หญิงสาวหายใจเข้าลึกๆ ก่อนที่จะเดินมานั่งร่วมโต๊ะกับพวกเขา "เดี๋ยวฝันชงเหล้าให้อีกนะคะ" อายจังเลย..ยิ่งตอนเขามองมา แต่ก็ต้องทำเป็นหน้าด้านเข้าไว้ ถ้าไม่เกิดเรื่องนี้ขึ้นเธอคงไม่ต้องมาทำอะไรแบบนี้ ถึงแม้จะมีเงินไม่มากแต่ก็พออยู่ไปวันๆ ได้ "เดี๋ยวฉันสอน" จากที่ดื่มมาหลายแก้วก็รู้แล้วว่าเธอคงชงเหล้าไม่เป็น เขาก็เลยบอกวิธีชงว่าต้องผสมยังไง อะไรใส่ปริมาณเท่าไร เผื่อว่าคราวหน้าจะได้ชงให้เขาถูกปาก ที่เราชงไปไม่อร่อยเหรอ หญิงสาวทำได้แค่คิดแล้วก็มองดูวิธีที่เขากำลังสอน "มองอะไรคะ" วันศุกร์เห็นสามีมองผู้หญิงคนนั้นก็เริ่มจะมีอาการ "ทำไมหน้าเธอคุ้นจัง" "คุณเมาแล้วใช่ไหมเนี่ย" "ไม่ได้เมาสักหน่อย" "เจอผู้หญิงคนนั้นมาตั้งหลายครั้งจะไม่หน้าคุ้นได้ยังไง" นี่แหละที่สงสัยว่าเขาเมา "ผมไม่ได้หมายถึงแบบนั้น หน้าเธอเหมือนใครสักคนที่ผมเคยเห็น" ทุกครั้งเขามองผู้หญิงคนนี้แค่ผ่านๆ มาวันนี้แหละที่ได้มองใกล้ และได้สังเกตรูปทรงของใบหน้า "ฉันจะกลับแล้วค่ะ ถ้าคุณอยากอยู่ต่อก็อยู่ไปเลย" สามีเล่นมองหน้าผู้หญิงของเพื่อนขนาดนั้นใครจะไม่งอนล่ะ "อ้าวว.. งานเข้าแล้วไหมล่ะ..หมอๆ เราไปก่อนนะ" "จะไปไหนกันวะ" "งอนตุ๊บป่องไปโน่นแล้ว" ดูมันชวนมากินเหล้าแต่มันก็หนีกลับก่อน ไอ้เพื่อนบ้าเอ้ย.. แล้วจะขับรถกลับยังไงล่ะเนี่ย คีตะรู้ตัวดีว่าแอลกอฮอล์ในร่างกายของเขาสูงมากถ้าให้ขับรถก็คงไม่ไหว ทีแรกว่าจะติดรถกลับกับเพื่อน หายเมาแล้วค่อยกลับมาเอารถ "ได้แล้วค่ะคุณหมอ" วาดฝันขอแก้วใหม่เพื่อมาลองชงดู และเธอก็คิดว่าตัวเองชงเหมือนที่เขาสอนเป๊ะเลย "ถ้าต้องการอะไรเรียกได้เลยนะครับ" พนักงานที่เอาแก้วและเหล้าเข้ามาเพิ่มให้ กำลังจะออกไป "เดี๋ยวก่อน" "คุณลูกค้าต้องการอะไรเพิ่มครับ" พนักงานหันมาหาลูกค้าผู้ชายบ้าง "ที่นี่มีถุงยางอนามัยไหม" เขาเป็นหมอไม่อายเรื่องพวกนี้อยู่แล้ว เพราะการถามหาถุงยางอนามัยมันคือการป้องกันโรคภัยที่จะเข้าสู่ตัวเอง "มีทุกไซส์เลยครับ คุณลูกค้าต้องการไซส์ไหนครับ" คีตะมองต่ำลงไปดูเจ้าน้องชายของตัวเอง เขาต้องใส่ไซส์ไหนเนี่ย ไม่ใช่ว่าเขาจะ Virgin อะไรหรอก ทุกครั้งก็มีแต่ฝ่ายตรงข้ามเป็นคนจัดหามาเอง แต่ก็ไม่ได้ขนาดหรอก เพราะมันยังถือว่าคับอยู่มาก "ขอไซส์พิเศษแล้วกัน"ยั่วรักคุณหมอกฤษณะ บทที่ 91 ตอนจบ"ไอ้หมอคนไหนคะ""ก็ไอ้หมอคนที่คุณคุยด้วยหน้าลิฟต์ไง""คุณหมอโอโซนน่ะเหรอคะ" ทีแรกไม่คิดว่าคนที่เขาพูดถึงเป็นหมอด้วยซ้ำถึงแม้ว่าจะมีคำว่าหมอ"ใช่ผมไม่ชอบให้คุณคุยกับมันเลย""เดี๋ยวนะคุณหมอเรียกคุณหมอโอโซนว่าอะไรนะคะ?""ถ้าไม่จำเป็นไม่ต้องไปพูดกับไอ้หมอคนนั้น""คุณหมออย่าบอกนะว่า..""ผมหึง และก็ไม่ต้องไปคุยกับมันได้ยิ่งดี" เขาไม่คิดจะอ้อมค้อมกับเธออยู่แล้วไม่ชอบก็บอกไม่ชอบแต่กฤษณะก็แปลกใจในตัวเอง แต่ก่อนก็เคยมีเรื่องกันเขายังควบคุมอารมณ์ได้ แต่ทำไมตอนนี้แค่เห็นหน้าก็รู้สึกหงุดหงิดแล้ว"คุณหมอ.." เราจะช็อกก่อนไหมเนี่ยทำไมมันเต้นแรงขนาดนี้ ได้ยินชายอันเป็นที่รักบอกว่าหึงทำไมหัวใจเต้นแทบไม่เป็นจังหวะ"คุณเป็นอะไร" เขากำลังจับชีพจรเธออยู่พอดี"ไม่ได้เป็นอะไรค่ะปกติดี""เอาเครื่องวัดคลื่นหัวใจเข้ามา" ชายหนุ่มรีบเปิดประตูบอกผู้ช่วยที่อยู่ด้านนอก"ไม่ต้องหรอกค่ะ วดีแค่ตื่นเต้นมากเกินไป""ตื่นเต้นเรื่องอะไร""ก็เรื่องที่คุณหมอหึงไงคะ""ผมหึงแล้วมันน่าตื่นเต้นขนาดนั้นเลยเหรอ" เล่นเอาสะเขาตกใจเลย"ก็.."กฤษณะแอบยิ้มและส่ายหน้าเล็กน้อย ทีแรกยังกลัวเธอโกรธให้อยู่เ
ยั่วรักคุณหมอกฤษณะ บทที่ 90"หมอโอห์มคุณได้ยินไหม เมื่อกี้คุณแหม่มโทรมาบอกผลตรวจเลือดออกมาว่า...""ผมได้ยินแล้ว และทุกคนที่นั่งอยู่ตรงนี้ก็ได้ยินเหมือนกัน.." สายตาของคุณหมอโอห์มกรอกมองไปที่พ่อเลี้ยง เพื่อส่งสัญญาณให้รู้ว่าหาวิธีเอาตัวรอดให้ได้ด่วนเลย"......" กฤษณะเพิ่งรู้ตัวว่างานกำลังเข้า..ตายห่าแล้ว"เมื่อกี้คุณหมอว่าอะไรนะคะ" แต่เปรมวดีไม่ได้สนใจพ่อเลย ท่านจะรู้ความจริงหรือไม่รู้เธอก็ไม่ได้กลัว สิ่งที่เธอสนใจคือผลตรวจเลือดที่พยาบาลโทรมาแจ้ง"เลือดที่ผมนำไปตรวจผลออกมา ตอนนี้คุณตั้งท้อง" คิดแล้วทำไมเขาต้องกลัวด้วย มันเป็นเรื่องน่ายินดีสำหรับครอบครัว"พ่อคะ..วดีท้องจริงด้วยค่ะ" เธออยากบอกเรื่องยินดีแบบนี้กับพ่อ ถ้าแม่อยู่ตรงนี้ด้วยเธอก็จะกอดแล้วก็บอกท่าน"พ่อรู้แล้ว""ผมต้องขอโทษท่านมากนะครับ" กฤษณะพนมมือไหว้ขอโทษ คิดว่าท่านคงรู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น"ขอโทษทำไมล่ะ แค่รักลูกสาวพ่อให้มากๆ ก็พอแล้ว"โอห์มลอบถอนหายใจโล่งอกมาก "..อุ๊ย" แต่ทำไมสายตาท่านที่มองเขา มันไม่เหมือนมองสองคนนั่นเลย"อย่าว่าอะไรให้คุณหมอโอห์มเลยนะคะพ่อ คุณหมอแค่..""แค่อะไรเหรอ"หลังทานข้าวเสร็จ..โอห์มรีบขอตัวออกมาก่อ
ยั่วรักคุณหมอกฤษณะ บทที่ 89"นี่มันอะไรกัน" เปรมวดีจำได้ว่าผู้ชายที่ยืนอยู่ข้างรถก็คือลูกน้องของพ่อ"ท่านให้พวกผมเอารถมาให้คุณหนูไว้ใช้ครับ""พวกฉันมีรถใช้อยู่เอากลับไป" กลัวว่าคุณหมอจะคิดว่าทางครอบครัวของเธออวดร่ำอวดรวย"คุณหนูคงต้องคุยกับท่านเองแล้วล่ะครับ หมดหน้าที่ของพวกผมแล้ว กุญแจรถอยู่ในรถนะครับ""เดี๋ยวก่อนสิ" พอเรียกคนของพ่อไม่หันกลับมา เธอก็เลยหันไปหาเขา "คุณหมอคงไม่ว่าอะไรใช่ไหมคะ""ผมจะว่าอะไรให้ท่านได้ล่ะครับ นั่นพ่อคุณนะท่านคงอยากให้ลูกสาว""คุณหมอไม่โกรธจริงนะคะ""ไม่โกรธหรอก แต่วันนี้ผมคงต้องขอติดรถคุณไปโรงพยาบาลด้วย" เขาก็คิดอยู่ว่าจะโทรให้เพื่อนมารับดีไหม เพราะไม่อยากพาเธอไปโหนรถเมล์"ถ้างั้นเราเก็บรถไว้ใช้แค่คันเดียวก็พอนะคะ""แล้วแต่คุณเถอะ ก็ท่านมอบให้คุณนี่""ขอบคุณคุณหมอมากนะคะที่เข้าใจ เอาเป็นว่าวันนี้วดีจะขับรถเอง..โอ๊ย" ขณะที่ก้าวเท้าเธอก็รู้สึกเจ็บหน่วงที่ท้องอีก แปลกจังเธอไม่เจ็บท้องแบบนี้มานานแล้ว เพราะตั้งแต่เรียนหมอมาเธอก็มีวิธีรักษาตัวเองเรื่องเจ็บท้องประจำเดือน"เดี๋ยวผมขับเอง" กฤษณะเดินอ้อมไปเปิดประตูให้เธอได้ขึ้นนั่ง แล้วเขาก็กลับมาประจำที่คนขับ[โรง
ยั่วรักคุณหมอกฤษณะ บทที่ 88หลังทานข้าวเสร็จปุรเชษฐ์ก็ให้คนมาส่งทั้งสองที่บ้านของหมอกฤษณะ ทีแรกเขาก็ขอให้ท่านบอกคนรถไปส่งที่โรงพยาบาลเพราะว่ารถของทั้งสองอยู่ที่นั่น แต่พ่อของเธอบอกว่าไม่ต้องเป็นห่วงกลับมาพักผ่อนกันให้สบายใจเพราะมันดึกแล้ว กฤษณะก็เลยยอมทำตามเพราะไม่กล้าขัดใจท่าน"พรุ่งนี้เราค่อยนั่งรถโดยสารออกไปก็ได้ค่ะ" แค่มองหน้าก็รู้แล้วว่าเขาคงเป็นกังวลเรื่องนี้"เรื่องนั้นไม่เป็นไรหรอก เรามาพูดอีกเรื่องกันดีกว่า""เรื่องอะไรคะ""ทำไมถึงไม่บอกผมแต่ทีแรก" เขาไม่มีโอกาสถามเพราะอยู่ต่อหน้าพ่อของเธอ"จะให้เปรมเข้ามาแล้วก็บอกว่าเป็นใครเลยหรือคะ แล้วคุณหมอจะคิดยังไงล่ะ""ไม่คิดว่าคุณยังจะจำผมได้อีก" เรื่องนี้มันผ่านมาเป็น 10 ปีได้แล้วมั้ง ขนาดเขายังจำเธอไม่ได้เลย แต่ก็ไม่แปลกหรอกตอนนั้นยังไม่แตกเนื้อสาวเลยด้วยซ้ำ แต่มาตอนนี้ดูสิสวยสะพรั่งเลย"จำได้สิคะ เปรมจำคุณหมอได้ไม่มีวันลืม""อย่าบอกนะว่า.."หญิงสาวพยักหน้า แค่นี้ก็รู้แล้วว่าเขาจะถามอะไร"คุณเรียนหมอเพราะจะมาหาผมจริงเหรอ..""ค่ะ""เด็กโง่เอ้ย" มือหนาเอื้อมไปโอบร่างของเธอเข้ามาแนบไว้กับแผ่นอก "ทำไมต้องทำแบบนั้นด้วย""เปรมอยากให้คุณหม
ยั่วรักคุณหมอกฤษณะ บทที่ 87"อะไรนะ คุณคือเด็กผู้หญิงคนนั้นจริงเหรอ" จะต้องตกใจตรงไหนก่อนดี ทีแรกคิดว่าเด็กผู้หญิงคนนั้นเป็นเด็กเร่ร่อน เพราะตอนช่วยชีวิตเธอขึ้นมารวมถึงปฐมพยาบาลเบื้องต้น จนพาเธอไปส่งโรงพยาบาลที่อยู่ใกล้ พอดีขึ้นเขาจะพาไปส่งบ้าน แต่เธอกลับบอกว่าไม่มีบ้าน และทั้งสองก็ไม่ได้เจอกันอีกเลย จนเขาแทบจะลืมเรื่องนั้นไปแล้ว"ใช่ค่ะ เด็กผู้หญิงคนนั้นก็คือวดีเอง" ตอนนั้นเธอยังเด็กมาก จำได้ว่าเพิ่งจบชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 กำลังจะต่อมัธยมปีที่ 1 และเป็นช่วงเดียวกับที่พ่อกับแม่แยกทางกันใหม่ๆ หันไปทางไหนก็ดูเคว้งคว้างไปหมด จนคิดว่าจากไปก็คงจะดีกว่าแต่ตอนที่กระโดดลงไปแล้วหายใจไม่ออก มันก็ทำให้เธอคิดอะไรได้หลายๆ อย่าง ว่าทำไมเธอถึงต้องคิดสั้นเพราะคนสองคนหมดรักกันด้วย ถ้าพวกท่านยังรักกันมีหรือที่เรื่องแค่นั้นจะทำให้หย่าร้างกันได้ หญิงสาวพยายามดิ้นสุดแรงที่มีอยู่แต่ขาเริ่มเป็นตะคริว จนตอนที่คิดว่าคงไม่รอดแน่ก็ได้มีแสงสว่างจากร่างของผู้ชายคนหนึ่งว่ายน้ำเข้ามาช่วยจำได้ว่าเขาก็เกือบไม่รอด เพราะเธอเริ่มหมดแรงดึงร่างของเขาลงน้ำด้วย แต่เขาก็ไม่ยอมปล่อย ทั้งๆ ที่มีโอกาสที่จะปล่อยให้เธอจมลงไปคนเ
ยั่วล่ะคุณหมอกฤษณะ บทที่ 86🔞"คุณหมอว่าอะไรนะคะ""ช่วยผมหน่อยนะ ตอนนี้เหนื่อยมากเลย" ชายหนุ่มไม่พูดเปล่ายังทิ้งตัวลงนอน วันนี้ผ่าตัดก็หลายชั่วโมง ทั้งเครียดเรื่องที่ต้องยื้อชีวิตคนไข้ไว้ด้วย แถมยังต้องเข้าเวรดึกอีก ถึงแม้ว่าจะเป็นผู้ชายก็เหนื่อยล้าได้เหมือนกัน"ถ้าเหนื่อยคุณหมอก็พักเถอะค่ะ""ไม่ได้" มือข้างที่อยู่ใกล้เธอที่สุดสอดเข้าไปใต้ร่างเล็ก แล้วก็ใช้แรงดึงตัวเธอให้ขึ้นมานอนทับร่างของตัวเอง"อุ้ยคุณหมอคะ เปรมพูดจริงนะ" เธออยากให้เขาพักผ่อน เปรมวดีรู้ดีว่าการทำงานมันเหนื่อยแค่ไหน"แข็งขนาดนี้จะให้ผมหลับได้ยังไง""แล้วคุณหมอจะให้เปรมทำยังไงล่ะคะ""ก็ทำแบบนี้ไง" ชายหนุ่มจับความแข็งนั้นตั้งขึ้นแล้วก็ให้เธอนั่งทับลงมา "ซี๊ดดด ใจเย็นก่อนครับ" ถึงแม้ของผู้ชายมันจะแข็งแกร่ง แต่พอถูกร่องเล็กกลืนกินแบบนี้ ก็รู้สึกเจ็บยอดปลายตรงที่มีหนังหุ้ม"อ๊อย คุณหมอคะ" เขาให้เธอขึ้นคร่อมก็จริงแต่เขาเป็นคนจับสะโพกเธอแล้วก็เด้งสะโพกตัวเองขึ้นมากระแทก"ซี๊ดดด แต่งงานกันนะ""คะ?" ใบหน้างามที่กำลังบิดเบี้ยวไปด้วยความเสียวและเจ็บปนเปกันไปมองชายหนุ่มที่นอนอยู่ใต้ร่างกายเธอแบบตกใจ "เมื่อกี้คุณหมอว่าอะไรนะคะ"







