บมที่ 9

คำว่าก่อนทุกอย่างมันจะสายไป..คำนี้คาใจหมอคีตะมาก

จากที่เมื่อวานนี้นอนน้อยไปแล้ว..คืนนี้ก็ต้องมานอนน้อยเพราะมีอะไรให้คิดอีก คิวผ่าตัดเขามีทุกวัน และก็ยาวไปจนถึงสิ้นปี เพราะเขาเป็นคุณหมอฝีมือดี บางโรงพยาบาลรับเคสไหนไม่ได้ก็ต้องส่งมาให้เขาผ่าตัด เขาจะมัวมาคิดเรื่องพวกนี้ไม่ได้ ชายหนุ่มลุกขึ้นแล้วเดินไปเปิดลิ้นชักหยิบยาที่ช่วยให้ตัวเองนอนหลับมาโยนใส่ปากแล้วก็ดื่มน้ำตาม

เช้าวันต่อมา..

"ขอโทษด้วยนะหมอที่ทำให้เรื่องวุ่นวายเกิดขึ้น"

"มันเกินคำว่าวุ่นวายแล้ว"

"ตอนนี้กำลังเดินเรื่องไปต่างประเทศ ถ้าวีซ่าของวันศุกร์ออกก็คงต้องไปก่อน"

"แล้วเรื่องที่มันคาราคาซังอยู่นี่ล่ะ"

"ไปพอให้ได้จ๊อบพาสปอร์ตเดี๋ยวก็จะกลับมาแล้ว"

"อย่าทิ้งไว้ให้ฉันปวดหัวคนเดียวแล้วกัน วันนี้มีผ่าตัดอีก ถ้าตำรวจมาก็คุยกับตำรวจไปก่อนนะ" ที่พันไมล์ขอโทษก็เพราะเรื่องตำรวจนี่แหละ เพราะตอนนี้โรงพยาบาลเจอหมายเข้าไปด้วย แต่ด็อกเตอร์พันไมล์ก็ช่วยสุดฤทธิ์

"ถามอะไรหน่อยสิ"

"ก็บอกว่ามีผ่าตัดเช้าไง"

"ถามแค่นิดเดียวไม่รู้ว่าจะเจอกันอีกตอนไหน"

"ถามมา"

"คนที่ยื่นมือเข้ามาช่วยฝ่ายนั้นคือนายใช่ไหม"

จากที่กำลังรีบอยู่ก็เลยต้องหยุดคุยกับเพื่อนก่อน ที่พันไมล์ถามไปแบบนั้น เพราะดูยังไงพ่อลูกคู่นั้นก็คงไม่มีเงินมาจ้างทนายสู้คดี และตอนนี้คนที่เธอคนนั้นสนิทมากที่สุดก็คือเจ้าหมอนี่แหละ

"เรื่องนั้น"

"ถ้าพูดไม่ได้ก็ไม่เป็นไรนะ"

"ขอไปผ่าตัดก่อนแล้วกัน ถ้าว่างเดี๋ยวโทรหา" ถ้าบอกว่าตัวเองเป็นคนออกค่าใช้จ่ายให้ แล้วเพื่อนก็จะถามอีกอยู่ดีว่าทำไมถึงช่วย เดี๋ยวก็ต้องได้อธิบายกันยืดยาวอีก

ห้องของคุณหมอคีตะ..

"คุณหมอคะ"

"มีอะไร" ชายหนุ่มมาเอาของแล้วก็จะเข้าห้องผ่าตัดเหมือนทุกครั้ง แต่พอกำลังจะเข้าไป พยาบาลที่เฝ้าอยู่ด้านหน้าก็เรียกก่อน

"คือว่าห้องนั้น.." กุ๊บกิ๊บมองไปดูห้องที่คนไข้ครั้งหนึ่งเคยเป็นคนไข้อนาถามาก่อน ตอนนี้มันไม่ได้เป็นแบบนั้น เพราะมีทั้งตำรวจและทนายเดินกันเข้าออกให้วุ่น

"ไม่มีอะไรหรอก ไม่ต้องไปพูดที่ไหนนะ"

"ตำรวจมาถามหาคุณหมอด้วยนะคะ"

"ถ้ามาถามอีกมีอะไรบอกให้คุยกับทนายได้เลย"

เขากำลังจะเปิดประตูเข้าไปในห้อง..อีกห้องหนึ่งที่อยู่ใกล้กันก็เปิดประตูออกมาพอดี

คนที่ออกมาก็คือวาดฝัน เธอทำแค่ยืนมองเขาและคีตะก็มองเธอครู่หนึ่งก่อนที่จะรีบเข้าไปเอาของในห้อง

หน้าห้องผ่าตัด..

"วันนี้ให้ผมเข้าห้องผ่าตัดด้วยไหม" หมอกฤษณะรู้เรื่องนี้แล้ว และรู้ด้วยว่าที่คุณหมอคีตะต้องเดือดร้อนอยู่ก็เพราะเพื่อนของตัวเอง

"ไม่ต้องหรอก คุณไปทำงานของคุณเถอะ" เมื่อคืนนี้ได้หลับพักผ่อนเต็มที่ และคิดว่าเรื่องของเธอคนนั้นคงไม่ตามมาหลอนในห้องผ่าตัดแล้ว เพราะถึงยังไงเขาก็ตอบตกลงช่วยไปแล้ว

เป็นแบบที่คีตะคิดไว้วันนี้การผ่าตัดของเขาเป็นไปด้วยดี ไม่มีเรื่องต้องให้คิดหนัก ถึงแม้จะมีเรื่องตำรวจเข้ามาเกี่ยวข้องบ้าง แต่ก็พอสลัดออกจากความคิดได้ ไม่เหมือนตอนที่เธอเข้ามายั่ว..

"หึ"

"เอกสารนั้นมีอะไรน่าขำเหรอหมอ"

"มาตั้งแต่เมื่อไรวะ"

"ก็มาคุยกับทนายนี่แหละ แล้วคุยกับตำรวจด้วย" พอได้ยินกุ๊บกิ๊บบอกว่าคุณหมออยู่ห้องผ่าตัด พันไมล์ก็เลยตามมาที่นี่

"แล้วตำรวจว่ายังไงบ้าง"

"จะให้หมอทางโรงพยาบาลตำรวจมาดูด้วย"

"อืม"

"แล้ววันนี้มีผ่าตัดอีกไหม"

"ไม่มีแล้ว"

"ไปดื่มกันหน่อยไหมฉันจะเลี้ยง"

"ดื่มงั้นเหรอ.." ไม่มีแอลกอฮอล์เข้ามาผสมในร่างกายนานเท่าไรแล้วเนี่ย "แล้วผู้หญิงของนายจะอนุญาตเหรอ"

"ให้ไปด้วย" แน่นอนว่าไม่อนุญาตอยู่แล้วถ้าจะไปแค่ผู้ชาย ก็คงต้องให้เธอไปด้วย

"หึ หนักแล้วนะแก"