ログイン共有
CHAPTER 5 ความจริงที่ไม่อยากได้ยิน
最終更新日:
2025-12-08 16:12:17เสาร์-อาทิตย์ที่ผ่านมา วนิสาอยู่ที่คอนโดของเขาทั้งวันทั้งคืน โดยโกหกพลอยชมพูไปว่าตัวเองกลับบ้าน...
แต่พอถึงเวลากลับหอ เรื่องมันก็แตกจนได้ ก็ท่าเดินแปลก ๆ ของเธอน่ะสิ... ปิดไว้ยังไงก็ไม่มิด “อย่าบอกนะว่าแก…กับ…” คำพูดของพลอยทำเอาวนิสาหยุดกึก ดวงตาคู่นั้นหลบเลี่ยงเบี่ยงสายตาเพื่อนพลางพยักหน้าเบาๆ อย่างยอมรับในสิ่งที่เธอทำ “ยัยนิสา…ว่าแล้วไง บทแกจะใจง่ายก็ใจง่ายจริงๆ” วินาทีนั้นหัวใจของวนิสาเหมือนสะดุด “แกว่าฉัน...ง่ายไปใช่มั้ย?” เธอถามเสียงแผ่ว “แล้วพี่เขาจะเห็นค่าฉันมั้ยเนี่ย…” พลอยชมพูถอนหายใจ เธอไม่ได้อยากพูดให้เพื่อนเจ็บใจหรอก แต่ความจริงมันก็คือความจริง “คนที่จริงจังกับเราน่ะ เขาไม่มาตัดสินว่าเราง่ายหรือไม่ง่ายหรอกนิสา เขาจะดูว่าหลังจากนี้…จะไปด้วยกันได้แค่ไหน” เว้นจังหวะนิดหนึ่ง พลอยชมพูก็พูดต่อเหมือนคนที่รู้อะไรบางอย่างมา “แกก็คอยดูเอาแล้วกัน ว่าพี่เขาจะ ‘คบ’ แกแบบเปิดเผยไหม… หรือแค่เก็บไว้เป็นความลับใต้เตียง” วินาทีนี้ แม้จะพูดอะไรไม่ออก แต่วนิสาก็เริ่มรู้สึกเสียวสันหลังแปลกๆ “แกรู้ป่ะ ว่าลุงรหัสของแกนั่น…ขึ้นชื่อเรื่องเจ้าชู้” … เงียบ … ก่อนที่เสียงของพลอยชมพูจะพูดอีกประโยคที่ทำให้หัวใจวนิสาสะอึก “ฉันก็ไม่แน่ใจหรอกนะ แต่ลุงโจอะไรของแกน่ะ ตระกูลดี หล่อ รวย... ที่เหลือ ตรงนั้นจะใหญ่มั้ย ฉันไม่รู้ แกตอบเองละกัน” “ยัยพลอย!” วนิสาสะกิดเสียงเบา ไม่อยากให้เรื่องลามไปถึงตรงนั้น แต่เพื่อนกลับพูดต่อ “แล้วอีกอย่าง…ฉันได้ยินมาว่าเขากำลังจีบบัดดี้ตัวเองอยู่ด้วย” หัวใจวนิสาชะงัก “ฉันไม่ได้อยากทำลายความหวังแกนะ แต่แกควรเผื่อใจไว้บ้าง” “…แต่ฉันเป็นของพี่เขาแล้วนะพลอย อีกอย่าง ฉันเต็มใจเอง พี่เขาไม่ได้บังคับอะไรเลย” พลอยชมพูหลับตาแน่นิ่ง เหมือนจะพูดอะไรอีกแต่ก็ไม่กล้า... ทิ้งวนิสาไว้กับความคิดกวนใจ …. มหาวิทยาลัย – บ่ายวันจันทร์ กิจกรรมรับน้องเพิ่งจบลง และวันนี้คือวันรวมตัวสายรหัสของแต่ละคณะ ระหว่างที่เดินผ่านโถงทางเดินไปยังห้องนัดพบ วนิสาก็ได้ยินเสียงรุ่นพี่กลุ่มหนึ่งคุยกันเสียงดังจากมุมตึก “เห็นว่าโจกำลังจีบบัดดี้ตัวเองอยู่นะ” “แถมน้องรหัสของบัดดี้ก็แอบชอบโจอีกคน” “ไอ้โจน่ะ มันไม่เคยจริงจังกับใครอยู่แล้ว กินได้ก็กินไปเรื่อย” “แต่แกก็อยากโดนโจกินเหมือนกันล่ะสิ แค่เขาไม่เลือกแก ฮ่าๆๆ” เสียงหัวเราะของกลุ่มสาวๆ ดังสะท้อนในหัวเธอเหมือนตอกย้ำ ‘บัดดี้เหรอ... แล้วเด็กคนนั้นก็ชอบเขาอีกคน... แล้วเราคืออะไร’ อีกมุมมุมหนึ่ง เสียงพูดคุยของชายสามคนลอยมา… วนิสาเดินเข้าใกล้อย่างไม่ตั้งใจ แต่เสียงที่ได้ยินกลับทำให้เธอหยุดหายใจ “ว่าไง จัดการไปแล้วรึยัง” “จัดการแล้ว... แต่เด็กมันซิงว่ะ” ….เงียบงัน “ไอ้เชี่ย!!” เสียงของกวิน “ไอ้เหี้ยโจ!!” เตชินท์แทบพุ่งเข้าไปต่อยหน้าน้องรหัส “ก็แค่อารมณ์พาไป จะให้ทำไงล่ะตอนนั้น...” หัวใจของวนิสาเหมือนถูกกระชากออกไปจากร่างอย่างแรง อารมณ์พาไปอย่างนั้นหรอ แล้วที่เขาพูดมานั่นล่ะ ดวงตาของเธอเบิกโพลง น้ำตารื้นปริ่มขอบตา แต่ยังไม่ทันได้ก้าวหนี ร่างบางก็ถอยหลังไปชนกับโต๊ะข้างๆ จนเกิดเสียงดัง สามคนหันมาพร้อมกัน ก่อนจะสบถออกมาพร้อมๆ กันอีกรอบ “นิสา!!!” “นิสา!!!” เสียงเรียกของโจกับกวินทำให้ทุกคนหันขวับไปมองผู้หญิงคนเดียวที่ยืนตัวสั่นอยู่ตรงมุมตึก แววตาของเธอสั่นไหวอย่างรุนแรง ความตกใจ ความผิดหวัง และคำพูดที่เปรียบเหมือนมีดกรีดกลางใจตัดกันจนยุ่งเหยิง วนิสามองเขาด้วยสายตาที่ปวดร้าว ราวกับพยายามตั้งคำถามกับตัวเองว่า “นี่คือผู้ชายคนเดียวกันกับที่เธอหลงรักมานาน เขาคือคนนั้นจริงๆ น่ะเหรอ?” “พี่คิดกับนิสา…แค่นั้นจริง ๆ เหรอ?” เธอถามตัวเองในใจ แต่คำตอบมันชัดเจนอยู่แล้วจากสิ่งที่เพิ่งได้ยินกับหู พลัน...เสียงจากความทรงจำก็แว่วกลับมาเหมือนคำสาป “แกก็คอยดูเอาแล้วกัน ว่าพี่เขาจะ ‘คบ’ แกแบบเปิดเผยไหม… หรือแค่เก็บไว้เป็นความลับใต้เตียง” คำพูดของพลอยชมพูย้อนกลับมาตอกย้ำอย่างแม่นยำ ราวกับคำทำนายที่แม่นไม่มีพลาด... “นิสา!!” เสียงของเตชินท์ดังขึ้นอีกครั้งเมื่อเห็นสีหน้าเธอซีดขาว ตัวสั่นเทาเหมือนแทบไม่มีแรงจะยืน เธอถอยหลังและรีบเดินจ้ำอ้าว “นิสา… ฟังพวกพี่ก่อน…” กวินพูดบ้าง พยายามเข้ามาประคอง แต่เธอกลับเบี่ยงตัวหนี คนใจสลายส่ายหน้าเบาๆ ดวงตาแดงก่ำเต็มไปด้วยน้ำตา แต่ไม่มีหยดใดไหลออกมา ราวกับว่าเธอกำลังพยายามอดกลั้นสะกดมันไว้ ก่อนที่หวังสุดท้ายจะครืนลงตรงหน้า “ขอตัวนะคะ...” เสียงเธอเบา... แต่ชัดถ้อยชัดคำอย่างชัดเจน แล้วเธอก็หมุนตัวก่อนจะวิ่งออกไปจากตรงนั้นอย่างไม่เหลียวหลัง ปล่อยให้กลุ่มรุ่นพี่ยืนอึ้งกันอยู่กับที่ เตชินท์ยกมือกำแน่น กวินกัดฟันกรอด ขณะที่โจยังคงยืนอยู่ตรงนั้นเหมือนไม่รู้สึกอะไร เขาแค่มองตามแผ่นหลังเล็กๆ นั่นที่กำลังวิ่งหนีออกไปอย่างรวดเร็ว... ก่อนจะถอนหายใจออกมาเบา ๆ เหมือนคนที่แค่… อาจจะเสียเธอไปหนึ่งคนจากลิสต์ของเขาเท่านั้น “ก็แค่เด็กที่เคยแอบปลื้มกู... หายไปอีกคน จะเป็นอะไรไป” เขายิ้มมุมปากอย่างไม่ทุกข์ร้อน เสือผู้หญิงยังไงก็ยังเป็นเสือ ผู้หญิงคนหนึ่งจากไป ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรในโลกของเขา... แต่ในโลกของวนิสา เธอเพิ่งสูญเสียทั้งศรัทธาและหัวใจซ้ำยังความบริสุทธิ์ที่เธอเฝ้าปกป้องมาตลอดชีวิต …. ณ ผับแห่งหนึ่ง เสียงเพลงกระหึ่มผสมกับแสงไฟนีออนสีม่วงที่กะพริบสลับเร็ว ช่วยพรางน้ำตาและหัวใจที่แหลกสลายของ วนิสา ไว้ได้อย่างแนบเนียน คืนนี้เธอแต่งตัวจัดเต็มเป็นพิเศษ สวมเดรสรัดรูปสีแดงเลือดนก แววตาร้อนแรงแต่ซ่อนความว่างเปล่า ข้างกายเธอมี แม็กซ์เวล หรือ แม็กซ์ บัดดี้ของเธอ ซ้ำยังเคยเป็นเพื่อนที่โรงเรียนเก่า แม็กซ์เวลแอบมองเธอมานาน ตอนนี้ก็กำลังคอยเทคแคร์เทเหล้าเติมให้ไม่ขาดมือ น้อยคนนักที่จะรู้ว่าเขาคือญาติของโจนาธาน และก็มีน้อยคนนักที่จะรู้ว่าพวกเขาเป็นญาติกัน “เธอก็สมควรได้สนุกเหมือนคนอื่นบ้างนะนิสา...” แม็กซ์เวลกระซิบข้างหูด้วยน้ำเสียงนุ่มลึกสายตาจ้องมองเธอหวานเยิ้ม วนิสาหัวเราะฝืน ก่อนจะกระดกแก้วรวดเดียว คืนนี้เธอจะไม่ใช่ยัยเด็กโง่ที่รอความรักจากใครอีกแล้ว คืนนี้เธอจะเป็นฝ่ายเลือกเองว่าจะให้ใครเข้ามา… และใครไม่มีสิทธิ์อีกต่อไป ปัง!! แต่แล้วเสียงประตูผับกระแทกเปิดออกแรงอย่างไม่ไว้หน้าใคร แสงสลัวชั่วขณะเผยให้เห็นเงาร่างสูงใหญ่ในชุดเชิ้ตสีดำสนิท ใบหน้าเย็นชาน่ากลัวราวปีศาจในคราบนักล่า…โจนาธาน! เขาก้าวพรวดตรงมาทางโต๊ะที่แม็กซ์กับวนิสานั่งอยู่ โดยไม่มีแม้แต่คำทักทาย “ลุกจากโต๊ะนั้นเดี๋ยวนี้” เสียงทุ้มต่ำของเขาแทบแผดใส่ลมหายใจของทุกคนที่อยู่รอบข้าง แม็กซ์เวลลุกขึ้นกั้นทันที ดวงตาคมฉายแววไม่พอใจ “นายมานี่ได้ไง” โจหรี่ตามองญาติของเขา ก่อนจะปรายตามองหญิงสาวด้วยแววตาวาวโรจน์ “ทำไมจะมาไม่ได้ แล้วนี่?” เขาหันไปมองคนที่กำลังทำเขาเลือดร้อน ก่อนว่า “ใครอนุญาตให้เธอแต่งตัวแบบนี้ออกมาอ่อยผู้ชาย!” “แล้วพี่มีสิทธิ์อะไรงั้นหรือคะ!!” เธอแทบอยากจะตะบันหน้าไอ้คนหน้าหล่อที่ความมั่นเกินร้อยนั่น แต่จะเป็นอะไรไปเล่า ก็แม็กซ์เวล เขาก็หล่อดูดีไม่แพ้กัน ทั้งคู่มีปากเสียงและฉุดกระชากกันอยู่ครู่ใหญ่ จนคนในร้านต่างมองมาเป็นตาเดียว “หยุดได้รึยังคะ คนมองหมดแล้ว” โจนาธานไม่ฟัง เขาหันไปอุ้มคนตัวเล็กออกไปต่อหน้า แม้เธอจะทั้งดิ้น ทั้งถีบ ทั้งทุบ แต่กลับสู้แรงคนตัวใหญ่ไม่ได้ “ปล่อยค่ะ ปล่อยฉัน” ร่างหนารีบกดรีโมทปลดล็อกประตูก่อนจะโยนเธอเข้าไปข้างในอย่างไม่คิดถนอมกัน ตามมาด้วยเสียงปิดประตูที่ดังแรงอีกรอบ ปัง!!
最新チャプター
ยั่วรักสายรหัสสุดที่รัก (PWP) CHAPTER 5 ความจริงที่ไม่อยากได้ยิน
เสาร์-อาทิตย์ที่ผ่านมา วนิสาอยู่ที่คอนโดของเขาทั้งวันทั้งคืน โดยโกหกพลอยชมพูไปว่าตัวเองกลับบ้าน...แต่พอถึงเวลากลับหอ เรื่องมันก็แตกจนได้ก็ท่าเดินแปลก ๆ ของเธอน่ะสิ... ปิดไว้ยังไงก็ไม่มิด“อย่าบอกนะว่าแก…กับ…”คำพูดของพลอยทำเอาวนิสาหยุดกึก ดวงตาคู่นั้นหลบเลี่ยงเบี่ยงสายตาเพื่อนพลางพยักหน้าเบาๆ อย่างยอมรับในสิ่งที่เธอทำ“ยัยนิสา…ว่าแล้วไง บทแกจะใจง่ายก็ใจง่ายจริงๆ”วินาทีนั้นหัวใจของวนิสาเหมือนสะดุด“แกว่าฉัน...ง่ายไปใช่มั้ย?” เธอถามเสียงแผ่ว “แล้วพี่เขาจะเห็นค่าฉันมั้ยเนี่ย…”พลอยชมพูถอนหายใจ เธอไม่ได้อยากพูดให้เพื่อนเจ็บใจหรอก แต่ความจริงมันก็คือความจริง“คนที่จริงจังกับเราน่ะ เขาไม่มาตัดสินว่าเราง่ายหรือไม่ง่ายหรอกนิสา เขาจะดูว่าหลังจากนี้…จะไปด้วยกันได้แค่ไหน”เว้นจังหวะนิดหนึ่ง พลอยชมพูก็พูดต่อเหมือนคนที่รู้อะไรบางอย่างมา“แกก็คอยดูเอาแล้วกัน ว่าพี่เขาจะ ‘คบ’ แกแบบเปิดเผยไหม… หรือแค่เก็บไว้เป็นความลับใต้เตียง”วินาทีนี้ แม้จะพูดอะไรไม่ออก แต่วนิสาก็เริ่มรู้สึกเสียวสันหลังแปลกๆ“แกรู้ป่ะ ว่าลุงรหัสของแกนั่น…ขึ้นชื่อเรื่องเจ้าชู้”…เงียบ…ก่อนที่เสียงของพลอยชมพูจะพูดอีกประโยคที่ท
ยั่วรักสายรหัสสุดที่รัก (PWP) CHAPTER 4 ขออีกรอบได้ไหมที่รัก NC
เสียงทุ้มกระเส่าพร่าเอ่ยเรียกชื่อกันอีกครั้ง ปลายนิ้วหยาบลูบแนวเอวบางใต้ผ้าห่มอย่างแผ่วเบา ร่างสูงเปลือยท่อนบนแนบชิดอยู่ข้างหลังเธอ ลมหายใจร้อนผ่าวเป่ารดต้นคอเธอขยับตัวเล็กน้อย ก่อนเสียงครางเบาๆ จะเล็ดลอดออกมา ใบหน้าหวานซุกลุกล้ำลงกับหมอน พร้อมพึมพำครางชื่อเขา…“อือ… พี่โจ…”คนพึงใจเผลอยิ้มที่มุมปาก แล้วโน้มตัวลงจูบไหล่เนียนของเธอช้าๆ มือใหญ่สอดเข้ามาใต้ผ้าห่ม ลูบผ่านหน้าท้องแบนราบของเธออย่างเชื่องช้า ปลายนิ้วไล้วนที่สะดือเบาๆ ก่อนจะค่อยๆ เลื่อนต่ำลง...เรื่อยๆ แล้วก็ไปยำแก้มก้นจนสุดแรง พร้อมเสียงครางเส่า“อื้มมม…น่ากินทุกตรง”“ยังไม่พอเหรอคะ…”เธอถามเสียงพร่าปนเขิน แก้มร้อนผ่าวแม้จะยังไม่กล้าสบตา คนเจ้าเล่ห์ยิ้มมุมปาก เอียงหน้าลงมากระซิบชิดใบหูใกล้ๆ เสียงพร่าต่ำของเขาทำเอาขนอ่อนเธอลุกวาบในทันที“ยังเลย...”“พี่อยากอีกแล้ว…”เขาซุกใบหน้าลงซอกคอ กดจูบเบา ๆ ก่อนเป่าลมหายใจอุ่นร้อนใส่“จะให้พี่ทำยังไงดีล่ะ…”“ในเมื่อหนูทั้งหอม ทั้งน่ารัก…แล้วก็…” เขาจงใจพูดลากเสียงช้าๆ “น่าเอา…” มือเขาลูบต่ำลงมาถึงกลางต้นขา และเลื่อนเข้าหาความนุ่มลึกที่ยังอุ่นร้อนอยู่“นิสายังไหวมั้ย เจ็บอยู่รึเปล่า”คนถ
ยั่วรักสายรหัสสุดที่รัก (PWP) CHAPTER 3 ทนไม่ไหว NC
“สวยจัง เธอรู้มั้ยว่าตัวเองสวยน่าเอาขนาดไหน”ลุงรหัสถึงกับเผลอพูดความในใจออกมา เขาพูดพร้อมแยกถ่างต้นขาที่พยายามหุบเกร็งเข้าหากันให้มันอ้าถ่างออกกว้างขึ้น จากนั้นเขาก็แตะริมฝีปากลงบนผิวกายเธออย่างนุ่มนวล พรมจูบซับไปทั่วผิวกาย ลากไล้ปลายลิ้นลงมาเรื่อยๆ และมาหยุดตรงจุดกระสัน ก่อนจะจ้วงงับมันด้วยริมฝีปากหยักหนา พร้อมทั้งลากนิ้วผ่านจุดเสียวซ่านเบาๆ และเคล้นคลึงมันเล็กน้อย“อ๊ะ!!...อื้ออ…”เธอส่งเสียงครางแผ่วหวิวไหว ตรงนั้นของเธอมันกระตุกตอดและฉ่ำแฉะไปหมดอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน“เสียวมั้ย….”เขาเงยหน้าขึ้นจากหว่างขาเธอ มองสบตากับดวงตาคู่หวานที่เต็มไปด้วยความหวามไหว“เสียวหรอ…”เขาถามเธอเสียงเบาอีกครั้ง พร้อมรอยยิ้มมุมปากแบบนักล่าที่เพิ่งลิ้มรสเหยื่อได้ไม่ถึงครึ่ง แต่ก็ไม่ได้รอคำตอบ จากนั้นริมฝีปากหยักหนาโน้มลงมาอีกครั้งอย่างเอาแต่ใจ กดจูบเบาๆ ที่เนินเนื้ออย่างจงใจ ลิ้นร้อนแตะสัมผัสบางเบา ก่อนจะเริ่มลากวนขบเม้มช้าๆ ราวกับจะเขียนชื่อเธอบนเรือนร่าง“อ๊ะ...พะ พี่โจ…”วนิสาขยับหนีเล็กน้อย แต่ก็ถูกฝ่ามือใหญ่ตรึงสะโพกเอาไว้แน่น“อย่าหนี…”เสียงเขาแหบพร่าข้างร่องขา“อื้อ…เสียวค่ะ”“เสียวมากมั้ย..”
ยั่วรักสายรหัสสุดที่รัก (PWP) CHAPTER 2 หลานรหัสมันยั่ว
รถที่ถูกเรียกผ่านแอปพลิเคชั่นเคลื่อนที่ออกตัวจากลานจอดกว้างอย่างช้าๆ วนิสานั่งพิงเบาะเงียบๆ รู้สึกได้ถึงกลิ่นน้ำหอมอ่อนๆ ของคนข้งๆ ที่ลอยมากะเทาะเตะปลายจมูก แถมยังมีกลิ่นโทนไม้ราคาแพงที่น่าหลงใหล เขาใช้น้ำหอมยี่ห้ออะไรกันนะ หอมจัง คนเมาพึมพำกับตัวเอง“ละ...ลุงโจ…” เธอเอ่ยเสียงแผ่วเบา“ขอบคุณนะคะ…”“เรื่อง?”“ก็…เรื่องที่คอยดูแลหนู แล้วยังไปรบกวนเวลาพักผ่อนของลุงอีก”“ไม่เป็นไร…”เขาตอบเสียงเรียบ แต่กลับไม่ปฏิเสธคำเรียกนั้น“ลุงโจ”เธอว่าอีกครั้ง แต่คราวนี้มาพร้อมเสียงหัวเราะคิก“ทำไมชื่อน่ารักจัง...ไม่เข้ากับคนเลย...ลุงดูโหด”คนเมาเผลอพูดความในใจเธอเมา...แต่ก็ยังน่ารักเกินทน“โหดยังไง?”เสียงทุ้มกึ่มเมาเอ่ยถามกัน แล้วเขาก็ได้กลิ่นกายหอมๆ ของเธอ ทำเอาคนตัวโตถึงกับพยายามสะกดกลั้นความรู้สึกดป่งพองข้างในเอาไว้ สูดเอาอากาศเข้าปอดฟ้อดใหญ่“แบบว่าลุงดูดุสุดในสาย แบบไม่ค่อยยิ้มเลย ลุงโหด”เขาส่ายหน้าพร้อมทั้งยกยิ้มที่มุมปากให้คนเมาก่อนจะหันไปสบตากับคนขับแวบหนึ่งผ่านกระจกมองหลัง“พูดแบบนี้...อย่าหาว่าลุงไม่เตือนนะ” โจนาธานตอบกลับเสียงต่ำกว่าเดิมเล็กน้อย “เพราะถ้าลุงจะ ‘โหด’ จริง ๆ ...คืนนี้เธ
ยั่วรักสายรหัสสุดที่รัก (PWP) CHAPTER 1 หลานรหัส
เสียงเพลงเบสหนักกระแทกผนังร้านเหล้ากึ่งบาร์สลัว ผู้คนคลาคล่ำด้วยกลิ่นแอลกอฮอล์ น้ำหอม และความกระหายยามค่ำคืนหลังจบกิจกรรมรับน้องหลังพิธีรับสายรหัสประจำคณะเสร็จสิ้น หนุ่มๆ ในสายของ โจ โจนาธาน รวมถึง กวิน พี่รหัสของหลานสาวหน้าใหม่ และ เตชินท์ ปู่รหัสผู้เงียบขรึม ต่างพากันออกมาปาร์ตี้กันต่ออย่างไม่ต้องนัดหมาย เพราะอย่างไรคืนนี้ก็ต้องฉลอง "หลานรหัสคนแรกของสายที่เป็นผู้หญิง"“ไงล่ะพี่สยบคำล่ำลือได้แล้วนะว่า ‘สายเราไม่มีผู้หญิง’ ”เสียงของ กวิน ดังขึ้นพร้อมกับรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ เขากระดกเบียร์ก่อนจะเหลือบตาไปมองร่างบางที่กำลังเดินเข้าร้านมา“ที่แน่ ๆ ...หลานพี่โคตรสวยเลยล่ะ”โจ ไม่พูดอะไรมาก เขาเพียงเหลือบตาขึ้นจากแก้ววิสกี้ และปรายตามองหลานรหัสคนใหม่ด้วยสายตาที่ไม่ได้เหมาะจะมองเด็กในสายรหัสเท่าไหร่นิสา หรือ วนิสา หญิงสาวผมยาวตรงดกดำคิ้วสวยผิวเนียนขาวเดินเข้ามาในร้านด้วยเสื้อครอปสีดำกับกางเกงยีนเอวต่ำ ริมฝีปากแดงสดของเธอทำเอาโต๊ะสายรหัสถึงกับเงียบ“อืม...แล้วนี่ยัยนั่นจะคออ่อนมั้ยล่ะ?”เสียงทุ้มต่ำของโจเอ่ยขึ้นเรียบ ๆ“ไม่รู้สิพี่ นี่อย่าบอกนะว่าจะมอมน้องมันน่ะ”เขาไม่ตอบอะไร เพียงแค่ยกแก้วก
あなたも気に入るかもしれません
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ
หลิวหลีเสวียเสวี่ย643.2K ビューรอวันหย่า คุณสามีร้าย
เงียบสงัด306.4K ビューหลังวิวาห์ฟ้าแลบ ฉันก็กลายเป็นภรรยาคนโปรดของมหาเศรษฐี
กู่หลิงเฟย307.7K ビューโทษทัณฑ์พิพาทใจ
ซูซี89.5K ビューดาวดามใจ
พะยูนยิ้ม2.3K ビューรวมเรื่องแซ่บ (8) NC20+
Beefy Cat228 ビューสามีไร้รัก
อัญญาณี754 ビューเถื่อนปรารถนา
มณีน้ำเพชร / My Darling1.2K ビュー
