/ รักโบราณ / ยาจกยอดมารดา / ตอนที่104 เย้ยหยัน

공유

ตอนที่104 เย้ยหยัน

last update 최신 업데이트: 2025-04-20 19:55:56

ความหมางเมินของประมุขและสามี ดูจะเป็นที่พอใจของสาวใช้ข้างกายยิ่งนัก จนเวลาที่ล่วงเลยจากเดือนเป็นปี ทุกอย่างดูเหมือนจะเลวร้ายลงกว่าเดิมหลายเท่านัก

และวันนี้บุตรชายของทั้งคู่ ก็อายุครบห้าขวบ ในฐานะทายาทเพียงหนึ่งเดียว แน่นอนว่าการเฉลิมฉลอง ย่อมมีขึ้นอย่างยิ่งใหญ่ อวี๋เมี่ยวแต่งกายด้วยชุดเต็มยศ นางใช้เวลามาหลายปี เพื่อที่จะปรุงยาถอนพิษ ทว่ามันยังคงเกินความสามารถของนางไปมาจริงๆ

ไหนจะอุปสรรคจากคนรอบกายของนาง ล้วนแล้วแต่เป็นคนของสามี ไม่เว้นแม้แต่สาวใช้ที่เติบโตมาด้วยกัน ยังแปรพรรคไปแล้วหลายปี ซึ่งทุกอย่าง...ล้วนเป็นความผิดของนางทั้งสิ้น ที่เลือกคนแบบสวี่เทียนเข้ามาในชีวิต

คนจรที่นางชุบกายให้เขาให้สูงค่า บัดนี้เป็นเขาที่แว้งกัดนาง ยังดีที่ชาวเมืองยังคงยึดมั่น ต่อสายเลือดและสิ่งยืนยันฐานะ ของประมุขในทุกรุ่น

“เสี่ยวไป๋ เจ้าจงมอบมันให้นายน้อย เมื่อถึงเวลาที่เหมาะสม ข้าคงอยู่กับเขาและเจ้าได้อีกไม่นานแล้ว”

หญิงสาวลูบหัวของหมาป่าคู่ใจ มันย่อมรู้ดีไม่แพ้นาง ว่าลมหายใจที่มีของนาง มันกำลังจะหมดลงในไม่ช้า เช่นเดียวกับที่ตัวตนของสามี ได้แสดงออกมาให้นางได้เห็นในเวลา
이 책을 계속 무료로 읽어보세요.
QR 코드를 스캔하여 앱을 다운로드하세요
잠긴 챕터

최신 챕터

  • ยาจกยอดมารดา    ตอนที่271 คุ้นตา

    คำพูดของรองพ่อบ้านจี้ ไม่ได้ทำให้ต้วนอี้หลาง รู้สึกตื่นกลัวอย่างที่เขาต้องการให้เป็นเช่นนั้น ทั้งที่เขาตั้งใจที่จะพูดเป็นนัยๆ สื่อไปถึงสตรีสูงศักดิ์ ว่าตอนนี้นางน่าจะตกอยู่ในอันตราย ไยราชบุตรเขย จึงดูไม่ยี่หระต่ออันตราย ที่จะเกิดขึ้นกับภรรยา หรือว่าต้วนอี้หลางจะมั่นใจ ว่าภรรยาของตนเอง ได้รับการคุ้มครองที่แน่นหนา “ใช่...ไม่ควรเสียเวลาที่จะคุยแล้ว ข้าคอแห้ง” ต้วนอี้หลางตอบกลับ ด้วยน้ำเสียงที่ดูละมุน เกินกว่าที่จะเป็นการตอบโต้ของศัตรู ทว่าในตอนท้ายประโยค เขากลับหันไปเอ่ยกับผู้ติดตาม ว่ากระหายน้ำเสียงอย่างนั้น ราวกับเป็นเรื่องที่กำลังเผชิญอยู่ ไม่ได้สลักสำคัญอันใดเลย “นี่ขอรับ” ผู้ติดตามรีบจัดหาตามคำของผู้เป็นนาย ด้วยนรอยยิ้มระรื่น ประหนึ่งนี่คือเรื่องปกติที่ทำจนคุ้นชิน เจ้าบ้านทั้งหลายต่างพากันดวงตาเบิกกว้าง ด้วยไม่คิดว่าผู้ติดตามทั้งสองของราชบุตรเขย คนหนึ่งจะนำถ้วยชาออกมา อีกคนก็เอาขวดน้ำเต้าที่ห้อยข้างเอว มาเปิดรินน้ำให้แก่ผู้เป็นนาย นี่มันจะหยามกันเกินไปแล้วนะ! ทำเหมือนพวกเขาเป็นเพียงอากาศธาตุไปได้อย่างไร “เจ้าเห็นพวกข้าเป

  • ยาจกยอดมารดา    ตอนที่270 อยากรู้จัก

    “ท่านมาที่นี่ ด้วยเรื่องอันใด เราหาได้เคยพบปะกันมาก่อน ข้าจึงคิดไม่ออกเลย ว่าเหตุผลใดที่ท่านจะเข้ามาในบ้านผู้อื่น โดยที่เรามิได้เชื้อเชิญเช่นนี้” ชายคนเดิมเอ่ยถามต้วนอี้หลาง ทว่าแววตาที่จ้องมองมานั้น มันชัดเจนว่าอีกฝ่าย แค่รอจังหวะในการลงมือ แต่ต้วนอี้หลางมีหรือ! จะไม่เล่นสนุกกับอีกฝ่ายเพิ่มอีกสักหน่อย ไหนๆ ก็ตั้งใจที่จะรวบทั้งหมดแล้ว “ข้ามาเยือนโดยพลการ ย่อมเป็นการเสียมารยาท แต่ข้ามารับตัวคนกลับไปก็เท่านั้น จึงได้มารบกวนพวกท่านในวันนี้” ในขณะที่เอ่ยถึงคนที่เขามารับตัว สายตาของชายหนุ่ม ก็เบนไปยังชายวัยกลางคนที่ผู้ติดตามได้บอกมา อ่า...คนผู้นี้เขาเคยพบอยู่หลายหน ในตอนที่ท่านเจ้าเมือง ชักชวนให้เขาไปรวมดื่มกินที่จวนเจ้าเมือง เป็นคนที่บงการทั้งหมด แต่อยู่คราบบ่าวรับใช้ ไม่สะดุดตาดีนี่... “ท่านรู้จักใครในนี้หรือ จึงได้บอกว่ามารับคน” ชายคนเดิมย้อนถามกลับ ทว่าคนที่ถูกมองนั้น แม้ดูใบหน้าไม่แสดงท่าทีใด ทว่าร่างกายเริ่มมีปฏิกิริยายาบ้างแล้ว “นักโทษที่หนีการจับกุม” เชร้ง! อาวุธของทั้งสองฝ่าย ต่างถูกชักออกจากฝัก เพราะคำนี้ก็เป็นอันรู้ก

  • ยาจกยอดมารดา    ตอนที่269 มาเยือน

    ช่วงเวลาก่อนหน้านั้นยามบ่ายแก่ ณ เมืองหน้าด่าน ต้วนอี้หลาง ที่ออกจากจวนท่านเจ้าเมือง ได้มุ่งหน้าไปยังที่หมายพร้อมผู้ติดตาม แน่นอนว่าเขาในตอนนี้ ไม่มีเวลาจะเล่นสนุกเช่นทุกครั้ง หรือทุกเมืองที่ผ่านมาได้อีกแล้ว ตราบใดที่ยังไร้ข่าวของน้องชาย เขาจะไม่วางใจอะไรทั้งสิ้น มิว่าเรื่องใดที่เกี่ยวกับผู้คิดคด ขอเพียงมีหลักฐานมากพอ เขาจะบั่นคอมันทิ้งเสีย อยู่ไปก็มิพ้นนำภัยกลับมาเยือน และสร้างความยุ่งยากให้ตัวเขามิรู้จบสิ้น คนที่เขาติดตามไปหาในตอนนี้ หากเขาเดาไม่ผิด ก็คงเป็นทายาทของราชวงศ์ก่อน ที่ยังคงเชื่อมั่นว่าตนเองสมควรเป็นฮ่องเต้ ราชวงศ์มู่มีมายาวนานนับร้อยปีแล้ว ราชวงศ์เดิมที่เสื่อมถ้อยไปเมื่อกว่าร้อยปี จะยังเอาอะไรมาคิดว่าตนสมควรก้าวสู่บัลลังก์ และนี่คือสิ่งที่ฮ่องเต้หลายๆ รุ่นยอมเป็นคนอำมหิต เพราะถ้ากำจัดไม่เด็ดขาด สายเลือดเหล่านั้นก็จะยังคงวนเวียน สร้างความวุ่นวายมิเลิกรา ทุกคนที่ก้าวสู่บัลลังก์ เป็นทั้งผู้มีบุญและบาปติดกายไปพร้อมกันทั้งสิ้น อยู่เหนือคนทั้งแผ่นดิน ก็ต้องเหยียบศพคนก้าวสู่อำนาจเช่นกัน “เขาอยู่ข้างในขอรับ และดูเหมือนจะมีคนจากแคว้นฉินด้วยขอรับ”ผู้ต

  • ยาจกยอดมารดา    ตอนที่268 กลัว

    แม่ทัพหนุ่มทำเพียงพยักหน้ารับ ในน้ำใจนั้นของมือปราบชู ก่อนที่เขาจะหันไปสนใจคู่หมั้น ที่ตอนนี้ยังคงสิ้นสติอยู่ มือที่มีร่องรอยของบาดแผล ได้เอื้อมไปแตะที่ข้างแก้มของนางเบาๆ นิ้วสากไล้แก้มนั้นอย่างถนอม นางช่างทรหดนัก มิว่าเขาจะอยู่ในสนามรบ หรือแม้แต่ตกลงมาในเหวลึก นางก็ไม่เคยหวั่นที่จะตามหาเขา “เด็กบ้าคนนี้ เจ้าช่างมิห่วงตัวเองเอาเสียเลย” แม่ทัพหนุ่มเอ่ยกับคนที่ยังไม่ได้สติ ด้วยน้ำเสียงเอ็นดู ก่อนจะพ่นลมหาใจออกมาช้าๆ มือหนาอีกข้างกุมอยู่ที่แผ่นอกกว้าง เพราะมันรู้สึกจุกเสียด คงเพราะเขามีกระดูกร้าวอยู่หลายแห่ง หายใจเพียงเบาๆ ก็เสมือนถูกค้อนทุบ “ท่านแม่ทัพ ขอให้ข้าน้อยได้ตรวจดูอาการ ของท่านแม่ทัพก่อนเถอะนะขอรับ อีกอย่างตอนนี้ก็บ่ายแก่แล้ว เราคงกลับขึ้นไปข้างบนไม่ทัน คืนนี้คงต้องตั้งค่ายพักแรมที่นี่กันก่อน เช้าพรุ่งนี้เราค่อยกลับขึ้นไปข้างบน และเข้าไปในเมืองกันนะขอรับ”นายทหารหนุ่มเอ่ยขึ้น เมื่อเขายื่นส่งยาสมุนไพร ให้แก่อี้เหมยแล้ว เพื่อใช้รักษาอาการของว่าที่ฮูหยินแม่ทัพ และเขาก็ต้องการให้แน่ใจ ว่าร่างกายของท่านมีทัพและสหายนั้น พร้อมสำหรับกลับขึ้นไปจากหุบเขานี้หรือ

  • ยาจกยอดมารดา    ตอนที่267 พบแล้ว

    หุบเขาเบื้องล่าง ภูเขาหิมะ ฉู่เมี่ยวที่เดินอย่างมิรู้เหน็ดเหนื่อย เฝ้าร้องเรียกหาคนรัก โดยมีอี้เหมย สาวใช้ของพี่สะใภ้ ติดตามเคียงข้างมิห่าง ทหารทุกนายที่ร่วมค้นหา ต่างรู้สึกเห็นใจหญิงสาวยิ่งนัก ด้วยพวกเขาบางคนที่อายุมากว่าท่านแม่ทัพ และหญิงสาว ล้วนพากันเห็นการเติบโต ของท่านแม่ทัพกับสาวน้อยเมี่ยวเมี่ยว ยิ่งเห็นนางมีสภาพราวคนไร้ชีวิตเยี่ยงนี้ มันทำให้คนที่เสมือนพี่ชายอย่างพวกเขา เจ็บจุกไปตามๆ กัน ทุกคนล้วนภาวนา ให้ท่านแม่ทัพหยาง ยังคงปลอดภัยดีอยู่ “คุณหนูเมี่ยวเมี่ยว พักสักหน่อยเถอะนะเจ้าคะ เราเดินกันมาเกือบทั้งวันแล้ว” อี้เหมยรู้สึกเป็นห่วงหญิงสาว ด้วยน้องสาวบุญธรรมขององค์หญิง กำลังคล้ายคนจะสิ้นสติเลยก็ว่าได้ กินข้าวรึ! ก็เพียงแมวดม นอนก็ผวาตื่นอยู่ตลอดทั้งคืน หากยังฝืนต่อไป คงยากที่จะหลีกเลี่ยงการเจ็บป่วยไปได้ “เราไปต่ออีกสักหน่อยเถิดนะเจ้าคะ พี่อี้เหมย ข้ารู้สึกว่าข้างหน้านี้ จะพบเบาะแสของท่านพี่อี้หลง” ฉู่เมี่ยวร้องขอต่ออี้เหมย ให้เดินค้นหากันต่ออีกสักหน่อย ทว่าอยู่ๆ ดวงตาของนาง ที่หันมองไปยังทิศทางนั้น มันกลับดูพร่ามัวอย่างไรไม่

  • ยาจกยอดมารดา    ตอนที่266 สะสางเสีย

    “ดูท่าท่านเจ้าเมือง จะได้รับเบี้ยหวัดต่อปี ไม่น้อยเลยนะ”ต้วนอี้หลางถามออกไป คล้ายการพูดเย้าเล่น ไม่น่าจะมีปัญหาแคลงใจใดๆ นับเป็นคำถามที่ดูธรรมดามาก แต่มันกลับทำให้คนฟังเริ่มตื่นตัว เพราะสรุปแล้วราชบุตรเขย ต้องการสิ่งใดกันแน่ ไยจึงวกวนไปมา เหมือนกับตอนที่องค์หญิง พูดกับเขาที่เรือนหลักเลยเล่า ผัวเมียคู่นี้ตกลงแล้วมิลงรอยกันแน่หรือ“ข้าย่อมต้องมีงานอื่นๆ เสริมอยู่แล้วขอรับ เพราะถ้าไม่ทำเยี่ยงนั้น แค่เบี้ยหวัดจากราชสำนัก มีหรือจะพอเลี้ยงดูครอบครัว แต่ก็อย่างว่านะขอรับ ข้าราชการจะกระทำสิ่งใด ย่อมต้องคำนึงถึงตำแหน่งหน้าที่”ท่านเจ้าเมืองเลือกที่จะหงายไพ่ในมือ เพื่อที่จะได้ประเมินความละโมบของชายหนุ่มตรงหน้า ว่ามีมากน้อยแค่ไหน เขาจะได้เสนอสิ่งแลกเปลี่ยนได้อย่างเหมาะสม และไม่ทำให้ตนเองขาดทุน“น่าสนใจดี และข้าหวังว่ากิจการเสริมของท่านเจ้าเมือง มันคงไม่เกี่ยวกับการหายตัวไป ของหญิงสาวชนชั้นสูงหลายนาง ที่เดินทางขึ้นเหนือมาแล้ว มิได้กลับไปบ้านเกิดอีกเลย”เมื่ออีกฝ่ายตั้งใจเปิดไพ่ เพื่อทดสอบเขา ต้วนอี้หลางก็ไม่จำเป็นต้องโยกโย้อ้อมโลกอีก เรื่องการหายตัวไปของหญิงสาวหลายนาง มันยังมิใช่เป้าหมายในการเดิ

더보기
좋은 소설을 무료로 찾아 읽어보세요
GoodNovel 앱에서 수많은 인기 소설을 무료로 즐기세요! 마음에 드는 책을 다운로드하고, 언제 어디서나 편하게 읽을 수 있습니다
앱에서 책을 무료로 읽어보세요
앱에서 읽으려면 QR 코드를 스캔하세요.
DMCA.com Protection Status