Home / รักโบราณ / ยาจกยอดมารดา / ตอนที่166 ระหว่างทาง

Share

ตอนที่166 ระหว่างทาง

last update Last Updated: 2025-06-09 23:04:51

รถม้าได้เคลื่อนตัวออกจากหน้าศาล ตรงกลับไปยังจวนพักรับรอง ของผู้ตรวจการแผ่นดิน โดยที่คนด้านในนั้น หลังจากขับพิษออกจากร่างกายแล้ว ก็เลือกที่จะหลับตาลงพักสักครู่ ด้วยระยะทางกลับไปที่จวน ก็ใช้เวลากว่าครึ่งชั่วยาม ซึ่งมากพอให้เขาพักเอาแรงได้เต็มตื่นทีเดียว

จนกระทั่งรถม้า เริ่มออกนอกเขตตลาดในตัวเมือง สู่ป่าละเมาะตลอดสองข้างทาง ซึ่งมันเต็มไปด้วยสงบเงียบ ดูไม่น่าจะเกิดอันตรายใดได้

แต่กระนั้นคนที่ตั้งใจจะหลับเอาแรง ใช่ว่าจะประมาทจนหลับลึก วิสัยทหารยังคงเปิดทุกประสาทสัมผัส เพื่อรับรู้ถึงสิ่งที่ผิดปกติได้รอบกาย แม้จะมีคนสนิทคอยดูแลเรื่องเล่านี้อยู่ก็ตามที

ฮี่ๆ เสียงม้าลากร้องขึ้นด้วยความแตกตื่น ส่งผลให้รถม้าโคลงเคลงไปตามแรงสะบัดของม้า ก่อนจะสงบลงได้ในที่สุด ชายหนุ่มถอนหายใจหนักๆ ก่อนจะหันไปสบตากับผู้ติดตามข้างกาย พวกเขาไม่อยากที่จะเดาเลย ว่าเป็นใครกัน! ที่มาขวางทางรถม้าในเวลาเช่นนี้

“ช่วยเราด้วยเจ้าค่ะ ได้โปรดช่วยน้องสาวของข้าด้วยเจ้าค่ะ”

เสียงนี้ช่างคุ้นเคยนัก สำหรับสองนายบ่าว แต่พวกเขาก็ไม่อาจที่จะทำเป็นเพิกเฉยได้ เพราะสองพี่น้องสกุลลั่ว ยังไม่เผยฐานะที่แท้จ
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • ยาจกยอดมารดา    ตอนที่174 ซ้อนแผน

    บ้านชายป่า เมืองหลี่ เวลาผ่านไปกว่าครึ่งชั่วยาม ลั่วเย่จึงได้ก้าวออกจากห้องนอน หลังจากที่นางได้รับการเติมเต็มเป็นที่เรียบร้อยแล้ว หญิงสาวเดินไปยังห้องที่ขังเชลย ซึ่งอยู่อีกด้านของตัวเรือน รอยยิ้มมุมปากค่อยๆ ปรากฏ เมื่อนางนึกถึงสิ่งที่น้องสาว ทำกับคนที่อยู่ภายในห้องนั้น จะเก่งแค่ไหนสุดท้ายแล้ว บุรุษทุกคนย่อมพ่ายต่อมารยาหญิงอยู่วันยังคำ ขนาดชายที่ประกาศ ว่ารักเพียงหญิงเดียวเยี่ยงหยางอี้หลง วันนี้ก็สยบอยู่ใต้ร่างของน้องสาวนางอยู่ดี “นางยังไม่ออกมาอีกหรือ” หญิงสาวเอ่ยถามผู้ติดตาม ที่ยืนเฝ้าอยู่หน้าเรือน ก่อนจะหันมองไปยังห้อง ซึ่งยังคงปิดสนิทอยู่ และไร้ซึ่งเสียงจากคนด้านในเช่นกัน “ยังขอรับ” ชายหนุ่มทั้งสอง ไม่กล้าที่จะเข้าไปดูข้างใน ด้วยรู้นิสัยของนายหญิงลั่วเยี่ยนดี ว่านางไม่ชื่นชอบให้ใคร รบกวนความเป็นส่วนตัวเท่าใดนัก “ไปเรียกนางได้แล้ว” เมื่อเห็นว่ามันนานเกินไป สำหรับการทำเรื่องเช่นนั้นต่อเชลย จึงได้สั่งให้คนไปเรียกน้องสาว เพราะในบางเรื่องก็ไม่ควรให้เกินขอบเขต จนเสียการปกครอง ชายหนุ่มก้าวไปหยุดยืนยังหน้าประต

  • ยาจกยอดมารดา    ตอนที่173 สงบเสงี่ยม

    “พี่แค่มิอยากให้เจ้า ต้องเสี่ยงอันตราย” ต้วนอี้หลาง พุดจากความรู้สึกจริงๆ ในเมื่อเขาและนางคือสามีภรรยา ที่สมบูรณ์แล้ว การจะปล่อยให้นางต้องเสี่ยงอันตราย ทั้งที่เขาสามารถจัดการกับเรื่องนี้ได้ ไยเขาต้องยินยอมให้นางต้องเดินเข้าไปในอยู่ใต้คมดาบด้วยเล่า เพราะต่อให้นางจะเก่งกาจเพียงใด ก็ยังคงไม่ทันเล่ห์เหลี่ยม ของสตรีที่กร้านโลกในทุกด้าน นักฆ่าที่เป็นสตรีนั้น มิใช่เพียงเก่งกาจทางการต่อสู้ แต่มันหมายถึงทุกอย่างภรรยาของเขาคือนักรบ ที่อยู่ในขอบเขตของรั้ววัง ไม่เคยก้าวออกมาสู่โลกกว้าง ที่เติมไปด้วยอันตรายนานานัปการ นางจึงยังไม่เหมาะที่จะเผชิญหน้ากับคู่พี่น้องสกุลลั่ว “เราคือครอบครัวมิใช่หรือเจ้าคะ เรื่องเล็กหรือใหญ่ ย่อมต้องหารือกัน รึ! ท่านพี่ไม่เห็นข้าเป็นครอบครัวแล้วเจ้าคะ” คำพูดกึ่งน้อยใจของภรรยา ทำให้ต้วนอี้หลางร้อนใจยิ่งนัก เขารีบคว้ามือบางมากุมเอาไว้ พร้อมกับลูบมันอย่างถนอม นางกำลังบีบบังคบเขาแบบไม่คิดอ้อมค้อมเลย “เจ้าคือครอบครัวของพี่” ชายหนุ่มบอกภรรยาด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน ดวงตาที่มองนางนั้นหวานเชื่อมยิ่งนัก “จะทำสิ่งใด มิรู้เกรงใจเมี่ย

  • ยาจกยอดมารดา    ตอนที่172 ทุบกระดานหมาก

    สองชั่วยามต่อมา ณ จวนรับรอง ต้วนอี้หลาง รับจดหมายที่องครักษ์นำมายื่นให้ มันเป็นอย่างที่เขาคาดการณ์เอาไว้ไม่มีผิด ข้างในคือข้อความถึงภรรยาของเขา ให้นางไปพบพร้อมกับตราหยกอย่างนั้นรึ! “เตรียมคนของเราให้พร้อม” ชายหนุ่มสั่งการด้วยน้ำเสียงนุ่มลึก โดยที่สายตาของเขา ยังคงไล่อ่านเนื้อความต่อไปอย่างใจเย็น “นายท่านจะชิงตัวเลยหรือขอรับ” องครักษ์หนุ่ม เอ่ยถามด้วยเขาจะได้หาแผนสำรองเอาไว้ หากต้องลงมือชิงตัวของท่านแม่ทัพกลับมา “ก็เล่นไปตามน้ำ ทำให้คนพวกนั้นร้อนรนเล่นสักหน่อย” ต้วนอี้หลาง จะทำการยื้อเวลาอีกสักนิด ให้ปลาตัวใหญ่สุดงับเหยื่อ เมื่อน้องชายของเขา ยอมเป็นเหยื่อเสียเอง เขาก็จะเป็นคนคอยกระตุกคันเบ็ดอยู่บนฝั่ง การแก้หมากกระดานนี้ ไม่ได้ง่ายแต่ก็ไม่ยาก แสร้งขัดขืนสักระยะ ทำให้ตัวการใหญ่อดรนทนไม่ได้ วิ่งเข้ามาจัดการด้วยตัวเอง ครานั้นก็รวบเสียให้จบในคราวเดียว ในเมื่อเขารู้จุดประสงค์แล้วเช่นนี้... “แต่ท่านแม่ทัพอาจต้องเจ็บตัวเพิ่มนะขอรับ” “เขากล้าที่จะทำเช่นนี้ ก็ต้องรู้ผลที่ตามมาอยู่แล้ว หรือเจ้าจะให้ข้า...ส่งฮูหยินของข้าออกไ

  • ยาจกยอดมารดา    ตอนที่171 เกือบไปแล้ว

    แม่ทัพหนุ่มพยายามอย่างที่สุด ที่จะควบคุมลมหายใจของเขา มิให้มันแสดงถึงความรู้สึกตื่นตัว จากการถูกปลุกเร้า หากยังเป็นเช่นนี้ต่อไป เขาคงไม่อาจหลีกหนีเรื่องนี้ได้เป็นแน่ ลั่วเยี่ยนช้อนสายตาขึ้นมอง คนที่นางกำลังหยอกเอินให้ลุ่มหลงในรสสวาท ต่อให้ตรงหน้าคือเทพเซียน ก็ยากที่จะละทิ้งความอยากในกามอารมณ์ได้ หากถูกปลุกเร้าเช่นที่นางทำอยู่ในตอนนี้ “อ่า...ผิวของท่านช่างลื่นและน่าสัมผัสยิ่งนัก” หญิงสาวกัดริมฝีปากล่าง สลับตวัดลิ้นเลียช้าๆ บนเรียวปากอิ่ม ก่อนจะใช้สองมือประคองใบหน้าหล่อเหลาเอาไว้ แล้วก้มลงบดจูบกับริมฝีปากหนา ของแม่ทัพหนุ่มอย่างหื่นกระหาย เรื่องแบบนี้จะชายหรือหญิงที่เริ่มก่อน ก็มิใช่สิ่งจะมาบอกว่าได้หรือไม่ได้ แม่ทัพหนุ่มขบกรามแน่น เพื่อไม่ให้ปากของเขาเปิดออก ให้นางได้ตักตวงมันมากเกินกว่านี้ ทว่ามีหรือคนอย่างลั่วเยี่ยนจะยินยอมให้เป็นเช่นนั้น นางเลื่อนมืออีกข้างลงต่ำ ก่อนจะไปหยุดยังท่อนขึงขัง ที่กำลังลุกชันดันเนื้อผ้าออกมาสัมผัสมือนาง “หยุด...” เพียงอ้าปากจะห้าม ลิ้นเล็กของหญิงสาว ก็สอดเข้าเกี่ยวกวัดลิ้นของเขาในทันที ชายหนุ่มไม่รอให้นา

  • ยาจกยอดมารดา    ตอนที่170 ยั่วยวน

    “เมี่ยวเมี่ยว เจ้าไปอยู่กับพี่สะใภ้ก่อน จำไว้ว่าทำทุกอย่างให้เหมือนปกติ ที่เหลือข้าจะจัดการเอง” ต้วนอี้หลาง กำชับฉู่เมี่ยว ด้วยเขาพอจะเดาได้แล้ว ว่าเป้าหมายแท้จริงของพี่น้องสกุลลั่ว มิใช่พวกเขา แต่เป็นภรรยาของเขาต่างหาก พ่อตาตัวร้ายคงมอบอะไรให้นางมากันแน่นะ จนมีคนตามติดมาเพื่อช่วงชิงมันไปจากนาง “เจ้าค่ะ” หญิงสาวรับคำอย่างไม่ค่อยจะเต็มเสียงนัก แต่นางก็ไม่อยากที่จะเพิ่มความยุ่งยากให้กับคนตรงหน้า จึงรับปากและเดินกลับเข้าไปในเรือน เพื่ออยู่กับพี่สะใภ้ตามคำสั่ง “นายท่าน จะให้ข้าน้อยลงมือเลยหรือไม่ขอรับ” คล้อยหลังของฉู่เมี่ยวไปแล้ว องครักษ์หนุ่มได้ปรากฏตัวขึ้น ก่อนจะเอ่ยถามว่าเขาควรลงมือ ช่วงชิงตัวของท่านแม่ทัพออกมาเลยหรือไม่ “ยังก่อน...เฝ้าจับตาไว้เท่านั้นพอ เจ้าตัวแสบตั้งใจให้ตัวเองเดินเข้ารังงู คงต้องมีแผนสำรองเอาไว้บ้างแล้ว” “ขอรับ” องครักษ์หนุ่ม ผู้ไม่ค่อยปรากฎตัวข้างชายหนุ่มเท่าใดนัก ได้เร้นกายหายไปอีกครั้ง เมื่อได้รับคำสั่งเป็นที่แน่นอนแล้ว ต้วนอี้หลางเดินกลับเข้าปภายในเรือน ราวกับเรื่องเมื่อครู่ ไม่ได้มีสิ่งใดเก

  • ยาจกยอดมารดา    ตอนที่169 แจ้งข่าว

    จวนรับรอง ฉู่เมี่ยว ยังคงนั่งรอการกลับมาของคู่หมั้น วันนี้นางรู้สึกใจไม่ดีเท่าใดนัก แต่หากเทียบว่าเขาออกรบเมื่อครั้งก่อนๆ แล้ว การไปทำหน้าที่ตัดสินคดีที่ศาล ย่อมเป็นเรื่องที่นางควรจะเบาใจมากกว่าหลายเท่านัก แต่เพราะสิ่งใดก็ยากจะบอกได้ นางกลับรู้สึกใจมันโหวงเหวง เหมือนมีเพียงความว่างเปล่าอยู่ภายในอก นางคงทำเพียงชะเง้อมองไปที่ประตูบานใหญ่ เผื่อว่าเขาเปิดเข้ามาจะเห็นนางก่อนผู้ใด แต่นี่ก็ผ่านมาหลายชั่วยามแล้ว ไยเขายังไม่กลับมาเล่า หากจะว่าไปนางก็ไม่เคยไปฟังการตัดสินคดี จึงไม่สามารถคำนวณได้ การออกว่าความในคดีแบบนี้ จะใช้เวลานานแค่ไหน “เมี่ยวเมี่ยว เจ้านั่งอยู่ตรงนี้นานแล้วนะ ไยไม่กลับไปพักผ่อนบ้างเล่า ร่างกายเจ้ายังไม่หายดีมิใช่หรือ” ต้วนอี้หลางที่ตั้งใจออกมารอน้องชาย ได้เอ่ยถามฉู่เมี่ยว ด้วยก่อนหน้าเขาเห็นแล้ว ว่านางมานั่งอยู่ตรงนี้ จนเขากลับจากดูแลภรรยา และเดินกลับมาตรงนี้ ก็ยังเห็นนางนั่งอยู่ที่ดีเดิม “ท่านพี่อี้หลาง ข้ารู้สึกไม่ค่อยสบายตัวเท่าไหร่เจ้าค่ะ เลยคิดว่านั่งรอพี่อี้หลงตรงนี้ แล้วรับลมไปในตัวด้วยเจ้าค่ะ” หญิงสาวไม่ได้โป้ปด น

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status