ตอนที่192 หญิงชรา

“ท่านปะ...”

“ชู่ว์!! ท่านย่าคิดถึงเจ้าอี้หยางน้อย”

หญิงชรายกนิ้วขึ้นทำเสียง ให้เด็กชายเงียบเอาไว้ เขาตอนนี้มาในคราบของสตรี จะมาเรียกผิดมิได้ เขามิได้เขลาเสียหน่อย ที่จะไม่เข้าใจถึงการหายตัวไปตั้งหลายวัน ของเหล่านายน้อย

“ข้ามีเรื่องจะฟ้องท่านย่ามากมายเลยขอรับ ข้าคิดถึงท่านย่าเหลือเกิน”

คำฉอเลาะของคุณชายน้อย ทำให้หญิงชรายิ้มจนตาปิด ก่อนจะตบที่เก้าอี้เบาๆ เพื่อให้ทั้งสองนั่งลงได้แล้ว อาหารบนโต๊ะเขาก็สั่งมารอคนทั้งคู่นานแล้ว กว่าเขาจะสืบรู้ว่าคุณชายน้อยกับอู๋หยางอยู่ที่นี่ ก็ใช้เวลาเป็นวันๆ

“กินก่อนเถอะ มีเรื่องใดค่อยๆ เล่า ไม่ต้องรีบ”

หญิงชราที่ออกจากหุบเขาซ้อนทับมา เพื่อตามหาเจ้าพวกเด็กปีกอ่อน ที่พากันออกมา แล้วไม่กลับไปอีกเลย ปล่อยให้ตาแก่เยี่ยงเขาต้องอยู่กับไอ้เด็กปากเสียสองพี่น้องนั่น จนเขาที่เป็นห่วง อดรนทนไม่ไหว ต้องทิ้งสองคนนั้นในห้องขัง โดยมีเสี่ยวไป่เฝ้าอยู่ลำพัง ส่วนเขาออกมาเพื่อตามหาเด็กๆ

ชาวเมืองหยินกวงนี่ก็ช่างแปลก จะมีเรื่องเล็กใหญ่เกิดขึ้น ก็มักจะเงียบงัน จนเหมือนเป็นพวกไม่เข้าสังคม แต่ข่าวที่เขาได้มาทั้งหมดด ล้วนมาจากพ่อค้านอกหุบเขาทั้งสิ้น ซึ่งน้อยนักที่จะมีเนื้อหาสาระ ต