ตอนที่194 กระวนกระวายใจ

“ข้าอำมหิตจริงหรือเจ้าคะ พี่เยี่ย”

อวี้หลานหยุดเดิน ก่อนจะหันกลับไปถามชายหนุ่ม ที่ก้าวตามหลังมาเงียบ ๆ

“ไม่มีคำนั้น ในโลกของคำว่าอำนาจขอรับ ท่านหญิงทำเพื่อปกป้องครอบครัวและชาวเมือง ข้ามิเห็นว่าจะเป็นอย่างที่หลิวจงกล่าวหาสักนิดขอรับ”

“ข้าเชื่อพี่เยี่ยเจ้าค่ะ”

อวี้หลานยิ้มกว้าง เมื่อได้รับคำยืนยันจากชายหนุ่ม เพราะต่อให้สิ่งที่เยี่ยคังพูดเป็นเพียงคำปลอบใจ ซึ่งนางรู้ดีว่าการสังหารศัตรู โดยไม่แม้แต่จะให้อีกฝ่าย ได้มีโอกาสปกป้องตนเอง นับเป็นเรื่องที่ผู้คนส่วนใหญ่ถือว่าไร้เกียรติ แต่สำหรับนางแล้วนี่นับว่าเป็นการเมตตาอย่างถึงที่สุดแล้ว

‘เจ้าตายสบายไปด้วยซ้ำ หากเทียบกับอวี้หลาน’ หญิงสาวยังจำความรู้สึกเจ็บปวดของเจ้าของร่างได้เป็นอย่างดี

“ดึกแล้ว เรารีบกลับจวนกันเถอะขอรับ”

เยี่ยคังรีบชวนหญิงสาวกลับจวนเสีย เมื่อท่าทางประหนึ่งลูกแมวของนาง ดูเหมือนเริ่มจะทำให้ใจของเขาสั่นไหวขึ้นมาอีกครั้ง

หมับ! อวี้หลานคว้าจับมือหนาเอาไว้แน่น ก่อนจะจูงชายหนุ่มไปยังทิศทางกลับจวน เยี่ยคังถึงกับเหงื่อผุดขึ้นเต็มหน้าผากทั้งที่อากาศยามค่ำคืนนั้นหาได้อบอ้าวไม่

เรือนหลิวหลี จวนแม่ทัพหยางเค่อ

ร่างบางเดินกลับไปกลับมาด้วยควา