ตอนที่232 เรือนหอ

ไท่ห้าวหนานยื่นมือรับเจ้าสาวให้ก้าวลงจากเกี้ยว ก่อนจะช้อนอุ้มร่างระหงขึ้นสู่อ้อมแขน ลู่หลิงหลงรับรู้ได้ถึงพละกำลังที่ไหลเวียนอยู่ภายในกายของชายหนุ่ม แต่ยังคงเก็บงำทุกอย่างเอาไว้ภายในใจ

หญิงสาวโอบรัดรอบคำคอแกร่ง แสร้งทำเหมือนกลัวจะหลุดจากอ้อมแขนของเจ้าบ่าว ทั้งที่นางรู้แก่ใจว่าเขาจะมิทำให้เกิดเรื่องเช่นนั้นขึ้นอย่างแน่นอน

ผ้าคลุมหน้าเจ้าสาวมิได้หนาจนนางมองไม่เห็นสิ่งใด เพียงก้าวข้าวประตูเข้าสู่จวนอ๋อง สายตาคู่งามก็พบเข้ากับครอบครัวฝั่งบิดา ที่พยายามให้ผู้คนรับรู้ว่านางคือบุตรสาวคนสกุลลู่

“ท่านพี่ข้าหวังว่าท่านจะถามข้าก่อน ที่จะยื่นมือช่วยผู้ใด ต่อให้บอกว่าเป็นครอบครัวของข้าเข้าใจหรือไม่”

“มิทันเข้าหอ เจ้าก็ออกคำสั่งกับสามีแล้วอย่างนั้นหรือน้องหญิง”

“มิใช่สักหน่อย ข้าแค่มิอยากให้ท่านช่วยผู้ใดโดยมีข้าเป็นข้ออ้างก็เท่านั้น”

“พี่ย่อมต้องเชื่อฟังเจ้าภรรยา”

ปึก! กำปั้นทุบลงยังอกแกร่งมิหนักมิเบา ทำให้มีคำเย้าแหย่ตามมาจากกลุ่มคนด้านหลัง แน่นอนว่าวันนี้ทั้งคนในกองทัพและวังหลวง ต่างมาเผชิญหน้ากัน เสมือนสองขั้วอำน