บทที่ 282  

ฮูหยินรองเอ่ย “เจ้าคิดจะทำอะไร?” นางไม่กล้าคิดร้ายต่อพระชายาเหิงอ๋อง

จีเฉินยิ้มอย่างมีเลศนัย “ข้าน้อยกับพระชายามีมิตรภาพต่อกัน ก็แค่อยากจะเชิญนางมาร่วมนึกถึงวันเก่า ๆ วางใจเถิด ข้าไม่กล้าทำอะไรหรอก ก็แค่พูดคุยกันสักหน่อยเท่านั้นเอง”

“เจ้า? พูดคุย นางจะยอมคุยกับเจ้าหรือ?” พระชายารองไม่เชื่ออย่างชัดเจน ครั้งก่อนนางก็เห็นประจักษ์แล้ว กับท่าทีของพระชายาเหิงอ๋องที่มีต่อเขา

“ไม่ต้องลำบากให้ฮูหยินรองเชิญนางมา ขอแค่ให้สาวใช้ไปบอกนางว่าแม่นางจางมีธุระอยากพบนางเท่านั้นก็พอแล้ว จากนั้นก็พามาที่เรือนหลังเท่านี้ก็ไม่ต้องรบกวนท่านแล้ว” จีเฉินเสริมอีก “ที่บุตรีของท่านแต่งแก่แม่ทัพน้อยซูได้ มิใช่เพราะข้าน้อยออกหน้าคุยธุระกับฮูหยินผู้เฒ่าซูให้หรอกหรือ ต่อจากนี้พวกเราสองสกุลก็จะเป็นเครือญาติกันแล้ว”

ฮูหยินรองจางคิดเงียบ ๆ ในใจ จริงอยู่ที่จีเฉินเป็นคนช่วยเชื่อมโยงนางและฮูหยินผู้เฒ่าซูเข้าด้วยกัน ฮูหยินผู้เฒ่าซูก็เห็นด้วยกับพิธีแต่งงานในครั้งนี้ รอให้ผ่านงานมงคลของจางอวี่มั่วไปก่อน สกุลซูก็จะมาสู่ขอแล้ว อีกอย่างฮูหยินผู้เฒ่าซูก็ได้มอบเครื่องยืนยันหมั้นหมายไว้แล้วด้วย

พอนึกให้ชัดเจน ฮูหยินรองจางก