บทที่ 486

ซึ่งก็หมายความว่า ฮ่องเต้ทรงไว้ใจหัวหน้าขันทีเฉาและผู้บัญชาการซาง ในอนาคต เมื่อเซี่ยซางเข้าวังก็จะมีคนของตัวเองกลุ่มหนึ่งไว้ให้เขาใช้งานเช่นกัน

เซี่ยซางกล่าวว่า “อันที่จริง พวกเราต่างก็มิใช่รู้คำตอบแล้วหรือพ่ะย่ะค่ะ ยังจำเป็นต้องให้เขาสารภาพสิ่งใดอีกเล่า? และต่อให้เขาสารภาพออกมาว่าเป็นสกุลซูที่แอบวางสายลับไว้ในวัง เสด็จพ่อก็คงไม่นำตัวเขาไปเผชิญหน้ากับคนสกุลซูอยู่ดี อีกทั้งตอนนี้พวกเราก็ยังแตะต้องสกุลซูไม่ได้ด้วย”

“อันที่จริง เรื่องที่เศรษฐีหวังต้องการปรักปรำราชครูเจียงนั้นไม่สามารถทนต่อการตรวจสอบได้ พ่อค้าผู้หนึ่งจะวางแผนละเอียดเพียงนี้มาให้ร้ายขุนนางราชสำนักได้อย่างไร เสด็จพ่อก็แค่ทรงต้องการให้บัณฑิตในใต้หล้าได้ยิน เพื่อมอบผลลัพธ์ให้พวกเขาเท่านั้นเอง”

และที่เหล่าบัณฑิตสนใจก็มีแค่ผลลัพธ์เท่านั้น เพียงเท่านี้ก็พอแล้ว

ส่วนเรื่องความไม่เป็นธรรมที่เกิดขึ้นกับเจียงหวยจะมีผู้ใดมาจัดการ มิได้อยู่ในการพิจารณาของฮ่องเต้อยู่แล้ว

วันนี้เจียงหวยชะตาแข็ง เป็นเพราะเขาโชคดี

ฮ่องเต้หรี่ตาลง “เจ้าพูดต่อไปสิ”

“สกุลซูกุมอำนาจทางทหารจำนวนมากไว้ในมือมานานหลายสิบปีแล้ว นับตั้งแต่เสด็จปู่ยังทรงมีพระชน