บทที่ 477

ทางด้านนี้ ฮ่องเต้ก็ไม่รีบ เขาก็กำลังรอเช่นกัน ไม่รู้ว่าการจับ ‘ผี’ ที่เจียงเฟิ่งหัวพูดถึงจะใช่ซูเต๋อไห่หรือไม่

ก็ได้ยินฮ่องเต้กล่าวอย่างเคร่งขรึมว่า “แม้ยามนี้จะสามารถพิสูจน์ได้ว่าราชครูเจียงไม่เคยพบกับหวังชิงที่ร้านขายอาภรณ์ แต่เงินก็ค้นได้จากจวนสกุลเจียงจริงๆ เจียงหวย เจ้ามีหลักฐานใดมาพิสูจน์ได้ว่าเงินพวกนี้ไม่ใช่ของที่หวังชิงติดสินบนเจ้า”

ที่ฮ่องเต้ถามเช่นนี้เห็นได้ชัดว่าจงใจ แต่ก็เป็นสิ่งที่ทุกคนอยากถามเช่นกัน ยังดีที่เจียงหวยสามารถพิสูจน์ได้ว่าอาจมีคนจงใจใส่ร้ายเขา

เจียงหวยตะลึงไปชั่วขณะ จุดสำคัญก็คือความจริงใจ ได้ยินเขากล่าวเพียงว่า “ทูลฝ่าบาท กระหม่อมกลับไม่สามารถตอบข้อสงสัยนี้ของพระองค์ได้จริงๆ พ่ะย่ะค่ะ เพราะของสิ่งนี้ ท่านผู้บัญชาการซางค้นออกมาจากห้องเก็บของของสกุลเจียง แต่มันเข้าไปอยู่ในห้องเก็บของได้อย่างไร กระหม่อมก็ไม่ทราบจริงๆ พ่ะย่ะค่ะ”

“สกุลเจียงนั้นมีเฝิงซื่อภรรยาของกระหม่อมเป็นผู้ดูแล ดังนั้นกุญแจของห้องเก็บของปกติแล้วล้วนอยู่กับตัวภรรยาของกระหม่อม กระหม่อมไม่ทราบจริงๆ ว่าสกุลเจียงมีเงินพวกนี้เพิ่มขึ้นมาได้อย่างไรพ่ะย่ะค่ะ”

“แต่กระหม่อมกำลังคิดว่า หากกระหม่อมต้