บทที่ 25 ลอบดูละครจ้ำจี้ (2/2)

นัยน์ตากลมโตช้อนมองสบประสานกับเขา จากความกะล่อนปลิ้นปล้อนแปรเปลี่ยนเป็นหนักแน่น ฉงเสว่ปิงอึกอัก "กะ...ก็ได้ หากท่านพาข้ามาดูเรื่องไม่เป็นเรื่องละก็ ต่อไปอย่าได้มายุ่งกับข้าอีกเล่า"

"ได้...ข้ารับปากเจ้า"

คำตอบของเขาส่งผลให้จิตใจเต้นกระหน่ำซ้ำยังเจ็บแปลบ เพียงวาจาที่ว่าไม่ข้องเกี่ยวกลับมีอิทธิพลจนเกิดอาการระส่ำระสาย ราวกับว่ากลัวเขาจากไปจริง ๆ นางควรยินดีมิใช่หรือ เหตุใดถึงรู้สึกวูบโหวงจนน่าประหลาดเช่นนี้กัน

เสียงใสตอบกลับละล้าละลัง "กะ...ก็ดี ตามนั้น"

ร่างบอบบางสะบัดกายพรึบจนชายผ้าโบกสะบัด ฉงเสว่ปิงเดินนำหน้าคอตั้งเพื่อกลบเกลื่อนอารามร้อนรน

ไต้ฮ่าวเฉินค่อนขอดเสียงแผ่ว "เจ้าฝันหรือว่าข้าจะยอมเลิกรา" จากนั้นจึงสาวเท้าตามอีกฝ่ายไป

"คุณชายทั้งสอง ต้องการสิ่งใดเพิ่มหรือไม่เจ้าคะ" เสียงออดอ้อนเอ่ยถามพร้อมแววตาเย้ายวนประดุจเชิญชวนอย่างออกนอกหน้า

ไต้ฮ่าวเฉินช้อนเปลือกตามองใบหน้าบูดบึ้งของคนตรงข้ามก็พลันลอบยิ้มขัน "ไม่ต้องแล้ว ยามนี้พวกข้าอยากมาร่ำสุราเปลี่ยนบรรยากาศเท่านั้น พวกเจ้าออกไปเถิด"

หญิงคณิกานางนั้นมองพวกเขาสลับไปมาหลุกหลิก อีก