บทที่8 ทำไมแม่มาเวลานี้

พอเปิดเทอมพวกพี่ๆไปโรงเรียนบ้านก็กลับมาเงียบอีกครั้งมาตาที่ไม่ต้องไปนั้งเป็นมาสคอสหน้าร้านน้ำปั่นก็ได้แต่นั้งคัดลายมืออยู่หน้าบ้านกับยายเพราะป้ากับลุงเข้าสวนมะม่วง

ความพยามไม่ศูนย์เปล่าลายมือที่เคยเหมือนไก่เขี่ยก็เริ่มดูดีขึ้นมาบ้างมาตาเขียนเสร็จก็รีบยกมาอวดยาย

"ยายจ้าหนูเขียนเสร็จแล้วสวยมั้ยจ้ะ"o(^o^)o

ยายมองแล้วก็ชม

"สวยจ้ะมาตาเก่งมาก..เบื่อยังลูกหิวมั้ย?"

ด้วยกลัวหลานสาวจะเบื่อเพราะนั้งคัดลายมือตั้งแต่เช้า

"หิวนมจ้ะ..เดี๋ยวหนูไปเอานมในตู้เย็นมาดื่มก่อนนะจ้ะ"

ตั้งแต่พอมีเงินทิพย์ก็เลิกให้หลานสาวดื่มนมข้นละลายน้ำหันมาดื่มนมวัวนางซื่อที่ยกรังเพื่อเผื่อลูกๆตัวเองด้วยเพราะมาตาแอบบอกเลขเด็ดให้ผู้เป็นป้าอีก2,3รอบทำให้มีเงินเพิ่มขึ้นมาอีกเป็นแสน..

ถึงจะดื่มนมกล่องแต่มาตาก็ยังดื่มนมในมิติที่เป็นนมเหมาะกับวัยของเธอเพื่อการพัฒนาการของร่างกาย

ส่วนอคินจากเริ่มแรงวีดีโอคอลปกติก็หายตัวเข้าไปในมิติของเธอได้..ตอนแรกเด็กน้อยตกใจที่อยู่มีคนเข้ามาในมิติเธอได้แต่เด็กชายก็ตอบสั้นๆ

"ก็เราเป็นคนสร้างยอมเข้ามาได้อยู่แล้ว"( ・－・)

เชิญจ้ะถ้าพูดแบบนี้อิฉันก็ไม่มีคำค้านไดๆ(-o-)

แต่การมีอคินเข้ามาในมิติทำให้มาตาไม่เหงาถึงแม้ถามไป10คำพ่อเจ้าพระคุณก็เลือกตอบมาครึ่งคำ..คุยเก่งมาก

ที่คั้นข้อมูลมาแบบเข้มข้นของนายอคินคือ คุณชายเธออยู่ภพระหว่างมิติเมื่ออดีตชาติมาตาได้เคยช่วยชีวิตด้วยการแลกวิญญาณเพื่อให้ชายหนุ่มผ่านด่านเคราะชายหนุ่มจึงสัญญาว่าจะกลับมารับเธอไปอยู่ด้วย..ถามว่าผ่านมากี่ชาติแล้วไม่นานเลยจ้ะแต่7หมื่นปีเอง(　ﾟ_ゝﾟ)ﾉ

โธ..พ่อคุณยังอุสาจำได้ว่าต้องมารับข้าน้อย

(ー_ー;)

ตอนนี้อคินกำลังเรียนโรงเรียนนานาชาติสิงคโปร์ ถามว่าทำไมถึงไม่เรียนที่ไทยเด็กชายบอก

"เราต้องประชุมงานที่ไทยไม่สะดวก"

ชาติหนุ่มทำธุรกิจเกี่ยวกับเทคโนโลยีทำให้ต้องคุยงานตลอด โอเคและด้วยอิฉันก็ได้ผู้ชายต่างชาติสมใจ

ชาติที่แล้วออกเดทจนชุดเก่าไม่เคยจะเข้าตาใคร แต่ชาตินี้อยู่ดีมีผู้ชายมาจองตั้งแต่วัยละอ่อน แปลกดีแท้..แต่มันจะเป็นแบบที่คิดจริงเหรอตลอดชีวิตมาตาไม่เคยได้รับความรักจึงเกิดความระแวงในคำพูดของเด็กชายในทุกครั้ง แต่ก็ตัดปัญหาด้วยคิดว่าตอนนี้เรื่องพวกนี้ไม่สำคัญเท่าการใช้ชีวิตในชาติภพนี้6ขวบอย่าเพิ่งมาคิดเรื่องความรักหนุ่มสาวมันเร็วไป( ´-｀)

บ่ายวันหนึ่งในขนาดที่มาตากำลังเป็นลูกมือช่วยยายเตรียมของไว้ทำกับข้าวเย็นนี้ก็ได้ยินเสียงรถยนต์มาเข้ามาในบ้านจึงเดินออกไปดูว่าใครมา..

"ใครละนั้น.."

"มาหาใครเหรอ"เสียงยายดอกไม้ถามออกไปด้วยไม่คุ้นรถและคนขับแต่พอเห็นคนที่เปิดประตูข้างคนขับก็ร้องบอก

"อ้าว..จิตไปไงมาไงนะหายไปนานยังจำทางกลับบ้านถูกเหรอ"ถามลูกสาวคนเล็กด้วยความหมั่นใส้ตั้งแต่เอามาตามาให้เลี้ยงร้อยวันพันปีไม่เคยส่งข่าวเงินทองก็ไม่เคยส่งอยู่ๆกลับมาหรือว่า..

ยายดอกไม้สังหรณ์ใจแปลกๆ

มาตาที่เดินตามยายออกมาเมื่อเห็นแม่ตัวเองก็ใจหายว๊าบ..'แม่ต้องมาตอนเธอ7ขวบก่อนเข้าโรงเรียนสินี้เธอเพิ่งจะ6ขวบเองมาได้ไง'ヽ(ﾟДﾟ)ﾉ

มาตารีบเดินไปกอดยาย

"มาตาไหว้แม่สิลูก"ยายบอกหลานสาวส่วนมาตาก็แกล้วทำไม่รู้จักก้มไหว้ตามที่ยายบอกแต่ไม่ได้พูดอะไร

จิตดีเมื่อเห็นลูกสาวคนเดียวก็จะเดินมากอดแต่มาตารีบหลยอยู่หลังผู้เป็นยายทันที่เด็กน้อยกลัวแม่จะมาอุ้มเธอขึ้นรถแล้วออกไปเลย เธอไม่อยากไปอยู่กับแม่

"มาตานี้แม่ไงลูก"จิตดีพูดไปพร้อมกับเดินไปไกล้ลูกสาว..

"แม่ของหนูอยู่ในไร่กับพ่อ..หนูมีแม่อยู่แล้ว"คำพูดของเด็กทำให้คนเป็นแม่สะอึกน้ำตาคลอ

ยายดอกไม้เห็นดังนั้นจึงพูดแทนหวานสาว

"มาตามันโตมาก็เห็นทิพย์เป็นแม่พ่อลอเป็นพ่อนะตั้งแต่เอาลูกมาทิ้งก็ไม่เคยมาหาหรือส่งข่าวมาเลยลูกมันจะไม่รู้จักก็ไม่แปลก"

จิตดีพูดอะไรไม่ออกได้แต่นั้งมองลูกสาวที่ตอนนี้แอบอยู่หลังผู้เป็นยาย

"ใครมาเหรอจ้ะแม่..ฉันเห็นรถมาจอดไม่คุ้นเลย"เสียงทิพย์ที่เดินมากับชลอร้องถามผู้เป็นแม่แต่พอเห็นว่าใครมาก็ชะงัก

"สวัสดีจ้ะพี่ทิพย์พี่ลอ"จิตดียกมือไหว้พี่สาวและพี่เขย

"แล้วมากับใครละเข้ามาดื่มน้ำก่อนสิ"ทิพย์ถามน้องสาวแล้วหันไปเรียกผู้ชายที่ยืนอยู่หน้าบ้าน

"นี้คุณโสภณจ้ะ..เขาเป็นสามีชั้นเอง"จิตดีพูดแล้วก็หันไปเรียกสามี

"คุณค่ะเข้ามานั้งก่อนค่ะมาทำความรู้จักแม่กับพี่สาวของน้องก่อน"

โสภณเดินเข้ามานั้งตรงเกาอี้ไม้แล้วยกมือสวัสดีทุกคน

"กินอะไรกันมายังเดี๋ยวไปทำกับข้าวก่อนแล้วจะค้างด้วยมั้ยเดี๋ยวได้ไปเตรียมที่นอนให้"ทิพย์ถามน้องสาวแล้วเตรียมตัวจะไปทำกับข้าวมื้อเย็น..

"ไม่ต้องรอกจ้ะพี่ทิพย์..ชั้นแค่จะมารับลูกไปอยู่ด้วยนะเดี๋ยวก็กลับแล้ว"

"อะไรนะ..ข้าไม่ให้"เสียงยายดอกไม้ดังผ่ากลางวงขึ้นมาทันที

"แม่มาตามันลูกฉันนะแม่..ฉันก็อยากอยู่กับลูก"

"อยากอยู่กับลูก..อยากจะหัวเราะให้ฟันปลอมร่วง แกนะเคยมาดูดำดูดีลูกมั้ยร้อยวันพันปีไม่เคยส่งข่าวจนลูกมันต้องเรียกป้าว่าแม่ตอนนี้ทำมารักลูกขึ้นมา..ข้าไม่ให้"ยายดอกไม้พูดเสียงดังฟังชัดทุกคำส่วนมาตาได้แต่ใจเต้นแรงกลัวจะต้องกลับไปอยู่กับแม่อีกครั้งเลยยิ่งกอดคนเป็นยายแนนขึ้นไปอีก

"เดี๋ยวก่อนแม่ ใจเย็นๆค่อยๆพูดกันดูสิหลานตกใจหมดแล้ว"ทิพย์ห้ามทัพทันทีก่อนหันมาถามน้องสาว

"แล้วนึกไงจะมารับลูกไปอยู่ด้วยอยู่ดีมีสุขแล้วเหรอ"

จิตดีที่พยามมองลูกสาวก็ตอบพี่ไปว่า"ก่อนหน้านั้นลำบากจ้ะแต่ตอนนี้ฉันแต่งงานแล้วคุณโสภณเขารักเด็กจ้ะเลยคิดว่าจะมารับมาตาไปอยู่ด้วย..

"อ๋อ...เพราะผู้ชายนี้เอง นี้ถ้าผัวแกเขาไม่บอกว่ารักเด็กแกก็คงไม่มาสินะ ดีจริงลูกสาวกูคนนี้"ยายดอกไม้พูดไปด้วยกอดหลานไปด้วย

"กูไม่ให้..กูเลี้ยงของกูมาตั้งตัวแดงๆอยู่แกจะมาแย่งเอากลับไปเหรอไม่มีทาง ถ้าแกกล้าแย่งไปได้เห็นดีกันแน"ยายดอกไม้ยืนยัยเสียงแข็งยังไงก็ไม่ให้

ทิพย์ที่เห็นแบบนั้นก็ยกมือห้ามแล้วหันไปถามเจ้าตัวเล็กที่อยู่ในอ้อมกอดยาย

"มาตาจ้ะแม่นู่จะมารับไปอยู่ด้วยไปมั้ย..แม่เขามีรถด้วยนะ"ทิพย์ถามความสมักรใจหลานถึงในใจจะคิดว่าหลานไม่น่าตกลงแต่หลานสาวอาจอยากมีแม่จริงๆก็ได้

"พ่อลอก็มีรถหนูนั้งรถพ่อลอก็ได้แล้วหนูก็มีแม่ทิพย์แล้วไง"พูดด้วยน้ำเสียงนิ่งๆแต่ชัดเจนในความรู้สึกทุกคนด้วยเฉพาะจิตดีที่พอฟังแล้วถึงกับน้ำตาไหล