เข้าสู่ระบบแชร์
ตอนที่ 14 รับผิดชอบด้วยการนวด
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-06-16 17:58:06
บทล่าสุด
ย้อนเวลารัก องค์รัชทายาท ตอนที่ 15 หน้าที่ของหวงซุนฝูเหริน
หลังจากที่องค์รัชทายาทหลี่หยางเดินออกจากตำหนักไปได้ไม่นาน เหลือไว้ก็แต่ความขุ่นเคืองใจของวายุ ก็ยังคงรู้สึกสับสนกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ถึงแม้หลี่หยางจะเปลี่ยนท่าทีดีขึ้นเพียงเล็กน้อย แต่ก็ยังเต็มไปด้วยความยากที่จะเข้าใจเดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย เดี๋ยวเหมือนเย็นชาแต่ที่ไม่เปลี่ยนก็คือยังเป็นคนปากร้ายเช่นเดิม ถ้าเป็นยุคปัจจุบันวายุคงเรียกองค์รัชทายาทว่าคนผีเข้าผีออก อารมณ์ราวกับคนวัยทอง พอพ้นร่างสูงของหลี่หยางไปวายุก็นอนต่อด้วยความอ่อนเพลีย แต่ไม่นานนักความสงบในตำหนักก็ถูกขัดจังหวะด้วยการกลับมาขององค์รัชทายาทหลี่หยางอีกครั้ง พร้อมกับข่าวสำคัญที่เพิ่งได้รับสารมาจากฮ่องเต้องค์รัชทายาทหลี่หยางเดินเข้ามาในห้องด้วยสีหน้าจริงจัง และในมือของเขามีชุดแต่งกายที่สวยงาม ทันทีที่เขาเห็นหวังหยู่ยังนอนหลับอยู่ เขาก็หงุดหงิดก่อนจะเอ่ยปากเสียงดังปลุกอีกคนให้ตื่นขึ้นมาเพื่อแจ้งข่าวสำคัญโดยไม่รอช้า“หวังหยู่ตื่นก่อน อย่ามัวแต่ขี้เกียจนอนกินบ้านกินเมือง“วายุได้ยินเสียงดังของอีกฝ่ายก็งัวเงียตื่นขึ้นมา “ข้าก็เห็นตำหนักของท่านยังอยู่ครบอยู่นี่นา มากล่าวหาว่าข้ากินบ้านกินเมืองได้ยังไง ท่านมีอะไรก็ว่ามา ข้าเพลียอยา
ย้อนเวลารัก องค์รัชทายาท ตอนที่ 14 รับผิดชอบด้วยการนวด
วายุในร่างของหวังหยู่กำลังนอนคว่ำอยู่บนเตียงอย่างผ่อนคลาย ขณะที่รู้สึกถึงมือนุ่มนวลที่ค่อย ๆ นวดบรรเทาอาการปวดเมื่อยที่แผ่นหลังจากการประลองและการฝึกที่หนักหน่วง เขาค่อย ๆ ปล่อยความตึงเครียดในร่างกายออกไป ลมหายใจของเขาเริ่มสงบและผ่อนคลายมากขึ้น ความเจ็บปวดที่สะสมอยู่เริ่มทุเลาคลายความเจ็บลง จากการนวดที่อ่อนโยนเปลี่ยนเป็นเน้นหนักบริเวณที่กล้ามเนื้อเขาที่มันกำลังตึงเกร็งจากการที่ใช้กล้ามเนื้อมากเกินไป การนวดแบบนี้มันช่างเหมือนกับการนวดแผนไทยสมัยที่ไปเป็นเพื่อนคุณแม่ไปนวดทำสปาคลายเส้นจริงๆ มันโล่งและเบาสบายมาก “ฝีมือนวดเจ้าดีมากเลยหลิงซี น้ำหนักมือกำลังดี ไม่หนักและไม่เบาจนเกินไป ทำให้ข้าผ่อนคลายขึ้นเยอะเลย วันหลังหลิงซีช่วยสอนวิธีการนวดให้ข้าหน่อยได้ไหม ข้าชอบจังเลย เจ้าทำดีมาก ขอบจะ...” วายุพูดด้วยน้ำเสียงที่ผ่อนคลาย โดยไม่ทันได้หันกลับไปมองหลิงซีนางกำนัลส่วนตัวผู้ที่กำลังนวดให้เขา แต่เมื่อวายุกำลังจะหันไปขอบคุณหลิงซี ทันทีที่เขาเงยหน้าขึ้น บุคคลที่เขาเห็นกลับไม่ใช่นางกำนัลคนสนิทที่เขาคิดว่ากำลังนวดอยู่ให้ แต่กลับเป็นใบหน้าหล่อเหลาขององค์รัชทายาทหลี่หยางที่นั่งอยู่ตรงนั้
ย้อนเวลารัก องค์รัชทายาท ตอนที่ 13 ความเหนื่อยล้าของวายุ
หลังจากที่วายุในร่างของพระชายาหวังหยู่ แสดงความสามารถในเพลงดาบที่สง่างามและอ่อนช้อย ทำให้องค์รัชทายาทหลี่หยางเริ่มมองเขาด้วยสายตาที่เปลี่ยนไป แม้จะไม่ได้เอ่ยคำชมมากนัก แต่ก็เริ่มมีความแปลกใจและสนใจในความสามารถที่ซ่อนอยู่ของพระชายาหวังหยู่มากขึ้น“เจ้าทำได้ดี แต่ข้าอยากเห็นเจ้าประลองกับคนที่มีฝีมือจริง ๆ สักหน่อย” หลี่หยางกล่าวด้วยน้ำเสียงท้าทาย ก่อนจะหันไปมององครักษ์คนหนึ่งที่ยืนอยู่ใกล้ ๆ แล้วหันมาบอกพระชายาด้วยหน้าตานิ่งๆเฉยชา “ประลองกับเขาดูสิ ข้าอยากจะดูว่าเจ้าจะมีวิธีการรับมืออย่างไร”วายุนิ่งไปครู่หนึ่ง แม้จะไม่เคยประลองในโลกนี้ แต่เขาก็พอจะคาดเดาได้ว่าจะต้องเจอกับอะไร เขาเคยฝึกศิลปะป้องกันตัวในยุคปัจจุบัน ไม่ว่าจะเป็นเทควันโดหรือมวย ล้วนแล้วแต่เป็นการต่อสู้ด้วยการใช้มือเปล่าและเป็นการป้องกันตัวในแบบที่เขาถนัด หากการประลองครั้งนี้ดุเดือด เขาก็พร้อมที่จะรับมือการประลองเริ่มต้นขึ้น องครักษ์ที่ได้รับคำสั่งจากองค์รัชทายาทหลี่หยางก้าวเข้ามาด้วยท่าทีที่แข็งแกร่งและพร้อมต่อสู้ เขาชักดาบออกจากฝักและพุ่งเข้าหาพระชายาหวังหยู่ด้วยความเร็วที่น่าทึ่งสมกับเป็นราชองครักษ์ยอดฝีมือที่มีหน้าที่ป
ย้อนเวลารัก องค์รัชทายาท ตอนที่ 12 เพลงดาบของหวังหยู่
หลังจากที่วายุ ได้ปักลายหงส์เสร็จสิ้น เขารู้สึกพอใจเล็กน้อยที่สามารถพิสูจน์ตัวเองว่างานแบบนี้เขาก็สามารถทำมันได้ดีเช่นกัน แม้จะยังไม่ได้โชว์ให้หลี่หยางได้เห็น แต่เขาคิดว่าถ้าคนปากร้ายอย่างองค์รัชทายาทหลี่หยางเห็นเขาต้องเริ่มมองเขาในมุมที่แตกต่างออกไปแน่นอน แม้เพียงเล็กน้อยก็ตามแต่ไม่นานหลังจากนั้น ข่าวการฝึกวิทยายุทธขององค์รัชทายาทหลี่หยางก็แพร่สะพัดไปทั่วตำหนัก หลี่หยางเป็นที่รู้จักกันดีว่าเป็นนักรบผู้มีฝีมือทางวิทยายุทธที่เก่งกาจและแข็งแกร่ง เขามักจะใช้เวลาฝึกฝนตนเองอย่างหนักเพื่อให้ร่างกายและจิตใจอยู่ในสภาพที่พร้อมเสมอสำหรับการต่อสู้และการปกครองแคว้นวันนี้เช่นกัน องค์รัชทายาทหลี่หยางกำลังฝึกวิทยายุทธอยู่ที่ลานฝึกภายในตำหนัก ในชุดฝึกสีดำที่แนบเนื้อ ชายหนุ่มร่างสูงสง่ากำลังเคลื่อนไหวด้วยความรวดเร็วและแม่นยำ ดาบในมือของเขาฟาดฟันอากาศด้วยความชำนาญ ทุกท่วงท่าดูสง่างามและทรงพลัง จนทำให้เหล่าทหารและราชองครักษ์ที่เฝ้าดูต้องชื่นชมในความสามารถขององค์รัชทายาทขณะที่การฝึกฝนดำเนินไป หลี่หยางก็หันไปบอกให้คนรับใช้คนหนึ่งไปตามพระชายาหวังหยู่มาพบที่ลานฝึก เขาต้องการให้พระชายาของเขามาดูการฝึกวิทย
ย้อนเวลารัก องค์รัชทายาท ตอนที่ 11 การเย็บปักที่เปลี่ยนแปลงทุกอย่าง
หลังจากที่เห็นพระชายาหวังหยู่ปักได้เพียงเล็กน้อย องค์รัชทายาทหลี่หยางก็ยกมือขึ้นหยุดเขา “พอเถอะ ข้าไม่อยากดูเจ้าทรมานกับงานที่เจ้าทำไม่ได้ เห็นแล้วมันน่าสมเพช” เขาพูดพร้อมกับลุกขึ้นยืน สายตายังคงเต็มไปด้วยความเย็นชาและไม่สนใจ“จำไว้ พระชายา... ถ้าเจ้าไม่สามารถยืนเคียงข้างข้าในฐานะคู่สมรสที่เข้มแข็ง เจ้าก็คงเป็นได้แค่พระชายาที่ทำงานเล็ก ๆ น้อย ๆ เหมือนสตรีที่อ่อนแอเท่านั้น” องค์รัชทายาทหลี่หยางพูดจบก่อนจะเดินออกจากห้องไป ทิ้งวายุให้นั่งอยู่กับความรู้สึกที่เต็มไปด้วยความอับอายและความเจ็บปวดหลังจากหลี่หยางออกไป วายุจ้องมองผ้าปักในมือด้วยความรู้สึกที่ยากจะบรรยาย แม้เขาจะเข้าใจว่าเป็นเพียงการแกล้ง แต่คำพูดเหล่านั้นก็ทำให้เขารู้สึกเหมือนถูกลดคุณค่าลง เขาไม่ใช่หวังหยู่ไม่รู้ว่าถ้าเป็นหวังหยู่ตัวจริงยังอยู่และได้ยินแบบนี้แล้วจะเสียใจจนเลิกรักองค์ชายปากร้าย นิสัยเย็นชา มีดีแค่หน้าตาแบบนี้ได้หรือไม่ อาจจะถึงขั้นเลิกรักไปเลยก็ได้ แต่นี่เป็นวายุเป็นนายแพทย์ศัลยกรรมมือหนึ่งในโลกปัจจุบันที่มีแต่คนยกย่อง และการต้องเล่นบทนี้ทำให้เขาต้องแบกรับความเจ็บปวดและความกดดันที่ไม่อาจหลีกเลี่ยงได้วายุถอนหายใจ
ย้อนเวลารัก องค์รัชทายาท ตอนที่ 10 คำพูดที่บาดลึกยิ่งกว่าคมดาบ
หลังจากที่ความลับเรื่องผักถูกเปิดเผยในมื้ออาหาร หลี่หยางเดินออกจากห้องด้วยความไม่พอใจ ทิ้งให้วายุรู้สึกสับสนและเสียใจ วายุรู้ว่าหลี่หยางไม่ชอบการถูกบังคับและรู้สึกว่าถูกล่วงล้ำความเป็นส่วนตัว เขาจึงต้องการที่จะขอโทษอย่างจริงใจ แต่ก็รู้ว่าสถานการณ์นี้ไม่ใช่เรื่องง่าย“เราแค่หวังดี แต่กลับทำให้เขาโกรธจนได้” วายุคิดในใจ เขาไม่เคยเจอใครที่แข็งกระด้างและปิดกั้นตัวเองเช่นนี้มาก่อน ยิ่งเป็นคนที่เขาต้องใช้ชีวิตอยู่ร่วมกันยิ่งทำให้การสื่อสารนั้นลำบาก ในที่สุด วายุตัดสินใจเดินไปที่ตำหนักขององค์รัชทายาทหลี่หยางเพื่อขอโทษ เขารู้ว่าถ้าไม่รีบเคลียร์เรื่องนี้ ความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขาจะยิ่งตึงเครียดและแย่ยิ่งไปอีก ซึ่งไม่ใช่สิ่งที่เขาต้องการเลยเมื่อมาถึงตำหนักขององค์รัชทายาท วายุยืนลังเลอยู่หน้าประตูชั่วขณะก่อนจะสูดหายใจลึกและเคาะประตู“องค์รัชทายาท ข้าเอง...หวังหยู่” วายุเอ่ยเสียงเบา ท่าทางที่ไม่มั่นใจเท่าไรนัก ทำให้ดูเหมือนเป็นคนละคนกับหวังหยู่ที่แข็งแกร่งอย่างที่หลี่หยางคุ้นเคยเสียงฝีเท้าหนักแน่นดังขึ้นก่อนที่ประตูจะถูกเปิด หลี่หยางยืนอยู่ตรงหน้าเขาด้วยสายตาที่เย็นชา ใบหน้าขององค์รัชทายาทเต็มไป
บางทีคุณอาจจะชอบ
บุรุษมากเล่ห์เช่นท่านหาใช่สามีข้า
ไฉ่เลี่ยงหรง16.9K viewsลิขิตแห่งรัก
ป่าดอกท้อ17.3K viewsสวรรค์ส่งข้ากลับมาทวงแค้น
Lailafun / เฉิงเอ๋อร์ / มอ.อาร์.ยอ21.6K viewsชายาแพทย์พลิกชะตา
ฮวาฮวาตีลังกาแปล521.9K viewsองค์หญิงสองสามี
ไฉ่เฉิน / หลานจิง / ราตรีฝนพรำ / เกนไลซี / ไนยาดา969 viewsท่านแม่เซียนหมอ: วันนี้เสด็จพ่อสำนึกผิดหรือยัง
หานซานรื่อ117.1K viewsท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา
ซีไซต์2.9K viewsองค์หญิงกาลกิณี
วริษา1.0K views
