ตอนที่ 20  คำชื่นชมและไฟความโกรธของหลี่หยาง

หลังจากที่พระชายาหวังหยู่ได้มอบผ้าปักลายหงส์ให้กับฮองเฮาและได้รับคำชมที่เต็มไปด้วยความพึงพอใจจากนาง บรรดาขุนนางและแขกเหรื่อในงานต่างก็แสดงความประทับใจในความสามารถของพระชายาหวังหยู่ หลายคนหันมากระซิบกระซาบและพูดถึงพระชายาที่พวกเขาเคยมองข้ามไปก่อนหน้านี้

สายตาของผู้คนในงานต่างจับจ้องไปที่หวังหยู่ ซึ่งในตอนนี้ ไม่ได้เป็นเพียงแค่พระชายาที่อ่อนแออีกต่อไป แต่กลับเป็นผู้ที่ได้รับความชื่นชมจากฮองเฮา ซึ่งเป็นบุคคลที่ทรงอำนาจสูงสุดในวัง

หลังจากที่ทั้งสองมอบของขวัญเสร็จสิ้นองค์รัชทายาทหลี่หยางและพระชายาหวังหยู่ก็จะเดินกลับมาที่ที่นั่งของตน หลี่หยางที่ปกติแล้วไม่ค่อยพูดอะไรนัก ด้วยเริ่มรู้สึกประทับใจในความพยายามและความอดทนของหวังหยู่ เขาจึงตัดสินใจทูลกับฮองเฮาเกี่ยวกับสิ่งที่หวังหยู่ทำ

หลี่หยางโค้งคำนับฮองเฮาด้วยความเคารพ ก่อนจะกล่าวด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนและนุ่มนวล “ผ้าปักลายหงส์ที่พระชายาหวังหยู่ถวายในวันนี้ เขาใช้เวลาหลายวันในการปักด้วยตนเอง ลูกเห็นว่าเขาทุ่มเทอย่างมาก ไม่เพียงแต่ในการปักลายให้สมบูรณ์ แต่ยังตั้งใจทำด้วยใจเพื่อถวายแด่ท่าน”

ฮองเฮาหันมามององค์รัชทายาทหลี่หยางด้วยความสนใจพร้อมกับพูดยิ