ตอนที่ 10 อ้อนก่อน[NC]

ห้องติณ...

“ระวังนะติณ...ไปนั่งพักที่โซฟาก่อน หรือจะนอนพักเลย” รรรช่วยประคองติณให้ไปนั่งพักก่อน

“ติณไม่เป็นอะไรแล้ว...รรรไม่ต้องห่วงติณเลย” ติณส่งสายตาไปทางพิจิก “ห่วงคนนั้นดีกว่า ยืนหน้างออยู่นั่น”

“ห่วงทำไมไม่ได้ป่วยเป็นอะไรสักหน่อย” รรรไม่สนใจ “รรรว่าวันนี้รรรมานอนเป็นเพื่อนติณดีกว่า แผลยังไม่หายดีปล่อยให้อยู่คนเดียวไม่ได้หรอก”

“ติณอยู่ได้ไม่เป็นไร” ติณยิ้มมีเลศนัย “ติณว่าตอนนี้รรรไปช่วยเตรียมของเดินทางให้ไอ้จิกมันก่อนดีกว่า เดี๋ยวมันพาลงอนทิ้งงานทิ้งการไม่รู้นะ” ติณอมยิ้ม

“มึงจะยืนหน้างอทำไมเนี่ยไอ้จิก” รรรหันไปบ่นใส่

“เดี๋ยวคืนนี้ให้ไอ้มีนมานอนเป็นเพื่อน แล้วพรุ่งนี้รรรค่อยมานอนเป็นเพื่อนติณ” ทั้งติณและรรรเตรียมจะอ้าปากเถียง “ห้ามเถียง” พิจิกดุใส่ทั้งสองคน

“ติณอยู่กับมันมาได้ยังไงเป็นปี ๆ โคตรเผด็จการ เป็นรรรนะหนีไปนานแล้ว” รรรกระซิบ

“จิกได้ยินนะ” รรรไม่สนใจ ลอยหน้าลอยตาล้อเลียนคนหน้างอ

“ติณขอไปนอนในห้องก่อนดีกว่า นั่งนาน ๆ เริ่มปวดแผล” รรรรีบช่วยพยุงพาติณเข้าไปในห้องนอน

ห้องพิจิก...

พอมีนมาถึงพิจิกก็รีบพารรรกลับห้อง อ้างว่าต้องรีบเตรียมของเดินทาง

“ตอนไม่มีกูใครทำให้มึง” รรรจัดกร