บทที่4.การพบเจอที่ไม่คาดคิด 2

บ่ายวันเสาร์ วันที่เป็นวันหยุดพักผ่อน...วันที่อีธานจะนอนและนอนเท่านั้น แต่วันนี้เขากลับอยากออกมาเดินยืดเส้นยืดสายนอกบ้าน.... ชายหนุ่มจึงคว้ากุญแจรถยนต์คันโปรด ขับห้อตะบึงออกมาจากบ้านหลังใหญ่แบบคนใจลอย เขาห้ามการ์ด ห้ามการติดตาม เมื่อต้องการความเป็นส่วนตัวจริงๆ

ชายหนุ่มใช้เวลาบนท้องถนนเกือบหนึ่งชั่วโมง...ก่อนจะตัดสินใจเลี้ยวรถยนต์เข้าไปในสวนสาธารณะที่มองเห็นผ่านสายตา เขาขอนั่งคิดอะไรเงียบๆ สักพัก

“ยัยบ้านั่น ได้ฉันแล้วชิ่ง...ไม่ทิ้งอะไรให้ตามสักอย่าง สงสัยไม่เคยอ่านนิทาน...ซินเดอเรลล่ายังทิ้งรองเท้าไว้ให้เจ้าชายตามเลย...หล่อนไม่รู้หรือไง อ่อยน่ะอ่อย ทำไม่เป็นเหรอ...”

ชายหนุ่มบ่นพึม ทุกครั้งที่ว่างหรืออยู่คนเดียว...

ภาพเงาของหล่อนมักจะตามมาหลอกหลอนเขาประจำ ‘ผู้หญิง’ คนนั้น ทำให้เขาอยู่ไม่สุขเท่าไร

ไม่รู้ความเป็นตัวตน รู้แค่ชื่อ ‘เมรี’ บ้านหล่อนอยู่ที่ไหน เวลานี้หล่อนทำอะไร

5ปีที่ผ่านมา อีธานคิดถึงหล่อนตลอด แต่...ไม่มีวิธีติดตาม

เขาย้อนกลับไปที่ผับแห่งนั้นหลายครั้ง...แต่ก็เหมือนเดิมไร้วี่แววของหล่อน

ผู้หญิงคนนั้นทำเหมือนหายไปจากโลกใบนี้...หายไปตลอดกาล...

“เห้ออ...”

กาแฟหนึ่งแก้วในมือ กับ