ตอนพิเศษ2
เป็นการเริ่มต้นชีวิตใหม่แบบที่เมรีเองยังคิดไม่ถึง เธอได้ครองคู่กับผู้ชายที่สมบูรณ์พร้อม มีครอบครัวอบอุ่นห้อมล้อมไปด้วยวงศาคณาญาติเพิ่มมากขึ้นมากกว่าเก่า สายตาคนรอบตัวก็เปลี่ยนไป นับจากวันที่เดินร่วมทางกับอีธาน เสียงซุบซิบที่เคยมีห่างหายไปจนเกือบลืม...
หากไม่ได้ยินใครบางคนพูดถึง...
เพลินตานั่นเอง...
วันนี้เมรีแวะมาหาสามีที่ทำงาน เธอหอบปิ่นโตเถาใหญ่มาด้วย เพราะวันว่างในแต่ละวันมีมากเสียจนนึกเบื่อ เมรีจึงฝึกทำอาหาร และอีธานก็มีหน้าที่ชิม...ทุกครั้งเมรีจะทำมื้อเย็นไว้รอสามี แต่วันนี้เธอรู้สึกกระตือรือร้นเป็นพิเศษ...จึงลุกขึ้นมาเตรียมทำอาหารตั้งแต่เช้า เป็นที่มาให้ตนเองมายืนอยู่ตรงนี้ และได้ยินคำนินทานั่นพอดี
“เชอะ!! หล่อนคงคิดว่าตัวเองโชคดีจับผู้ชายรวยได้ เลยเดินเชิดหน้าเป็นคุณนาย พิโถ่!! ก็แค่ผู้หญิงมีราคี ท้องไม่มีพ่อ...จับพลัดจับผลูคว้าผู้ชายใจอ่อนมาเป็นพ่อของลูกได้...ฉันล่ะอยากขำให้ฟันโยก...กับความโง่!! ของผู้ชาย
ตอนพิเศษ2 เป็นการเริ่มต้นชีวิตใหม่แบบที่เมรีเองยังคิดไม่ถึง เธอได้ครองคู่กับผู้ชายที่สมบูรณ์พร้อม มีครอบครัวอบอุ่นห้อมล้อมไปด้วยวงศาคณาญาติเพิ่มมากขึ้นมากกว่าเก่า สายตาคนรอบตัวก็เปลี่ยนไป นับจากวันที่เดินร่วมทางกับอีธาน เสียงซุบซิบที่เคยมีห่างหายไปจนเกือบลืม...หากไม่ได้ยินใครบางคนพูดถึง...เพลินตานั่นเอง...วันนี้เมรีแวะมาหาสามีที่ทำงาน เธอหอบปิ่นโตเถาใหญ่มาด้วย เพราะวันว่างในแต่ละวันมีมากเสียจนนึกเบื่อ เมรีจึงฝึกทำอาหาร และอีธานก็มีหน้าที่ชิม...ทุกครั้งเมรีจะทำมื้อเย็นไว้รอสามี แต่วันนี้เธอรู้สึกกระตือรือร้นเป็นพิเศษ...จึงลุกขึ้นมาเตรียมทำอาหารตั้งแต่เช้า เป็นที่มาให้ตนเองมายืนอยู่ตรงนี้ และได้ยินคำนินทานั่นพอดี“เชอะ!! หล่อนคงคิดว่าตัวเองโชคดีจับผู้ชายรวยได้ เลยเดินเชิดหน้าเป็นคุณนาย พิโถ่!! ก็แค่ผู้หญิงมีราคี ท้องไม่มีพ่อ...จับพลัดจับผลูคว้าผู้ชายใจอ่อนมาเป็นพ่อของลูกได้...ฉันล่ะอยากขำให้ฟันโยก...กับความโง่!! ของผู้ชาย
พิเศษ....ห้องหอรอรัก... 2เดือนกว่าๆ กับการรอคอย...การเตรียมงานวิวาห์ของเมรีจบลงด้วยความพอใจของทุกคน...วันสำคัญที่ตั้งตารอ...ก็เคลื่อนที่มาถึงจนได้...สื่อให้ความสนใจและมาตั้งกล้องรอเก็บภาพหวานๆ ของคู่บ่าว-สาวหลังจากมีข่าวรั่ว!! ออกมาพอกระตุ้นความอยากรู้ของคนทั่วไปงานวิวาห์แสนหวาน ทีมงานหวานละมุนละไม มีแต่กลิ่นหอมฟุ้งของละอองเกสรดอกไม้สดเบ่งบาน แย้มกลีบแผ่กลิ่นหอมฟุ้ง...สักขีพยานคุ้นหน้าคุ้นตากันดี เมื่อแต่ละคนร่วมอยู่ในแวดวงเดียวกัน มีแต่คนดังระดับประเทศ ที่เดินทางมาเป็นเกียรติให้คู่บ่าว-สาวหนุ่มสาวหลายคู่ เดินผ่านซุ้มหน้าประตูทางเข้า ต่างก็พากันอมยิ้มเมื่อแทนที่บ่าวสาวจะเป็นคนมาคอยรับแขกเหรื่อณ.จุดนั้น มีเด็กชายอายุสี่ขวบเป็นคนคอยต้อนรับแทนอันนาใส่สูทสีขาว คาดเอวด้วยผ้าสีแดงเข้ม เขายิ้มแป้นส
“เห้อ!!” ชายสูงวัยกว่าถอนใจดังๆ เขามองหน้าว่าที่ลูกเขยตรงๆ “นับวัน พวกคุณทั้งครอบครัวยิ่งรุกคืบเข้ามาในชีวิตอันอันมากขึ้น... ถามหน่อยเถอะ ต้องการอะไรกันแน่?” ไม่ว่าจะมาดามจาง ตัวลูกชายของมาดาม เข้ามาวุ่นวายกับชีวิตประจำวันของหลานชาย จนเก่งกาจเริ่มหวั่นใจ วันใดที่พวกเขาทั้งหมดถอนตัวไป...อันนาล่ะ จะเป็นอย่างไร“ผมต้องการ ‘ครอบครัว’ นั่นหมายถึงทั้งเมรีและอันอันครั
บทที่18.ทวงรัก ทวงหัวใจ สายตาฝ้าฟางตามกาลเวลามองตามเด็กชายอ้วนท้วนคนหนึ่งไป อรัญนั่งมองนิ่งๆ เขาไม่ได้ปริปากพูดสักคำ หลังจากที่อีธานฉุดรั้งมาด้วยจนได้ ชายหนุ่มกระซิบบอกมารดา ถึงเรื่องที่จะทำ นางสนับสนุน เมื่อรู้ดีว่า อันนา น่ารักเพียงไหน หากสามียอมเปิดใจ เขาจะยอมรับอันนาได้ในไม่ช้า“อันอัน...ผู้ชายคนนั้นเป็น ‘ลุง’ หรือปะป๋าของอันอันกันแน่?”ระหว่างเล่นของเล่นในลานกว้างของโรงเรียนอนุบาลที่อันนาเป็นนักเรียนของที่นี่อันนาเบ้ปาก เด็กชายรู้สึกหงุดหงิด ไม่รู้ว่าจะตอบคำถามเพื่อนยังไง เมื่อมารดายังตีหน้านิ่ง ไม่ยอมตอบคำถาม ที่ตนเองวนเวียนถาม“ปะป๋า บอกเป็นปะป๋า ไม่ใช่ ‘ลุง’ แต่หม่าม๊ายังไม่ยอมตอบเลย”“ถ้าใช่ก็ดีเนอะ ปะป๋าอันอันหล่อเว่อร์” เพื่อนกล่าวเสียงดัง เพราะอีธานน่ะหล่อเด้ง บรรดาคนรุ่นเดียวกันไม่มีใครเที
“คุณลินคงปวดหัวสินะครับ” อีธานกล่าวยิ้มๆ“ค่ะ...ป๊าเอาแต่ใจตัวเอง ไม่นึกถึงใจลินเลย” หญิงสาวถอนใจแรงๆ ก่อนจะพยักหน้ารับ“ผู้ใหญ่มักจะคิดว่าตัวเองทำถูก...พวกเขาลืมไปว่า หัวใจไม่ใช่แค่ก้อนเนื้อ แต่มันคือกลไกที่บงการตัวตนของเรา มั
บทที่17.ครอบครัวสุขสันต์ “พ่อเข้าใจหนูนะเมรี แต่ว่า...” เก่งกาจเปรยในตอนเช้า หลังจากออกไปส่งอันนาที่โรวเรียนประจำ เขาเจอบุตรสาวที่โต๊ะกินข้าว เมรีกำลังจิบกาแฟ สลับกับการค้นหาข้อมูลตำแหน่งงานในแล็ปท็อปขนาดเท่าฝ่ามือ“พ่อคะ...หนูรู้ว่าพ่อจะพูดอะไร...เขาประกาศโจ่งแจ้งขนาดนั้นจะให้หนูเสนอหน้าพาอันอันเข้าไปร่วมวงศ์วานของเขาได้ยังไง” เมรีพูดโดยไม่ได้เงยหน้าขึ้นมองบิดา ดังนั้นเก่งกาจจึงไม่เห็นรอยเจ็บช้ำในดวงตาบุตรสาว“เห้อ!!” ชายสูงวัยถอนใจแรงๆ เขาทรุดนั่ง เอื้อมมือจับมือเมรีไว้ “พ่อรู้...แต่อันนาต้องการพ่อนะลูก พ่อเขาก็ไม่ได้รังเกียจ เขาแสดงเจตตนาที่ดีและเต็มใจต้อนรับ”“ในฐานะอะไรล่ะคะ ‘ลูกนอกสมรส’ งั้นเหรอ?”เมรีเงยหน้าขึ้น เธอพูดเสียงสั่น ริมฝีปากสีระเรื่อสั่นระริก กับแรงกดดันจากภายในใจเก่งกาจอึ้ง! ความจริงที่เขาเองก