บทที่20.ความแค้น ความหลัง ความรัก 1

บทที่20.ความแค้น ความหลัง ความรัก

หญิงสาวตื่นขึ้นมาในตอนเช้า เธอทะลึ่งลุกขึ้นนั่ง ผิวแก้มแดงซ่านเมื่อความทรงจำในค่ำคืนย้อนกลับเข้ามาในความคิด ดลยาชำเลืองมองด้านข้างของตนเองด้วยสายตาหวาดๆ รอยบุ๋มกลางหมอน กับรอยยับย่นของผิวผ้า เธอวาดมือลงไปตรงบริเวณนั้น ผิวผ้ายังอุ่นซ่าน เขาคนนั้นคงเพิ่งจะจากไป...

มือเรียวบางยกขึ้นตบซีกแก้มตัวเอง ปลุกสติฝันหวานที่ลอยล่องเหมือนสาววัยแรกแย้มที่เพิ่งจะผ่านคืนแรกของวันวิวาห์ แต่สำหรับเธอมันหาใช่เช่นนั้นไม่

คนฉลาดแกมโกงอย่างธรรวา คงไม่อยากเสียผลประโยชน์ เมื่อเขาหมดอิสรภาพในการครองตัวเป็นคนโสด ดังนั้นเขาจึงจำเป็นต้องใช้เธอให้คุ้มค่ากับสิ่งที่เขาเสียไป...

“ลุกได้แล้วยัยบ้า มัวฝันหวานอยู่ได้ มันมีแค่ในนิยายหรอกจ้า ในโลกความจริง คนเกลียดกันไม่มีทางหันมารักกันหรอก”

เสียงบ่นพึมพำ เธอสะบัดศีรษะแรงๆ เพื่อไล่ความคิดฟุ้งซ่านในหัวตนเอง

“คุณค่ะ เดือนพาคุณหนูลงไปข้างล่างนะคะ”

เสียงพี่เลี้ยงบุตรสาว ส่งเสียงบอกอยู่หน้าประตู ดลยาสาวเท้าเร็วๆ เธอเปิดประตูห้อง ส่งยิ้มให้เ