ตอนที่ 6 เริ่มงานวันแรก

[จาก

: HR ซาเรน่า

กรุ๊ป]

เรื่อง

: แจ้งผลการสัมภาษณ์งาน

เรียนแจ้งให้คุณลลิน

พิชญธิดา

ทราบว่า

ท่านผ่านการพิจารณาเบื้องต้นและได้รับคัดเลือกให้เข้าทำงานเป็นพนักงานทดลองงานของบริษัท

ในตำแหน่งผู้ช่วยฝ่ายบริหาร

เริ่มงานวันพรุ่งนี้

เวลา 08:00 น.

“ได้งานแล้ว!!!”

[ระบบหญิง] “กรี๊ดดดดดดด~ ลูกสาวฉันได้งานแล้ววววว~ ปังมากแม่!”

[ระบบชาย] “คุณได้รับเงินโบนัสจากภารกิจสมัครงานและสัมภาษณ์สำเร็จ +5,000 บาท ได้รับโอกาสเข้าสู่ระบบงานภารกิจลำดับถัดไป”

“โอ๊ย! หัวใจฉันเต้นแรงจะตายอยู่แล้ว!”

ฉันเปิดแอปธนาคารดูยอดเงินในบัญชี พอหักดอกเบี้ยไปเหลือแค่ประมาณสามพัน แต่สำหรับคนที่ติดลบมาทั้งวันทั้งคืนแบบฉัน นี่มันคือเงินล้านชัด ๆ!

ฉันรีบลุกขึ้นจากเตียง จัดเสื้อผ้า เตรียมชุดสำหรับวันพรุ่งนี้ แน่นอนว่ามีแต่เสื้อเชิ้ตมือสองกับกระโปรงเรียบ ๆ ที่ดูยังไงก็เหมือนพนักงานทดลองงานที่ยังไม่มีเงินมากนัก ซึ่งจริง ๆ มันก็คือฉันนั่นแหละ

“พรุ่งนี้ขออย่าได้พลาดนะลลิน...”

ฉันภาวนาเงียบ ๆ ก่อนจะหลับตาลง และหลับไปพร้อมรอยยิ้มจาง ๆ ที่หายากในชีวิตช่วงหลัง ๆ มานี้

เช้าวันใหม่ที่สดใส เออ สดใสแหละมั้ง

ฉันยืนอยู่หน้ากระจก ลมหายใจสั้น ๆ หน้าซีดนิด ๆ ทั้งที่กำลังแต่งหน้า

[ระบบหญิง] “วันนี้ภารกิจย่อยพิเศษนะจ๊ะ~ ‘จับแขน จับหน้าอก จับหน้าท้องบอสให้ได้!’ ถ้าทำสำเร็จ ได้เงินเพิ่มอีก 2,000!”

“เฮ้ย! เดี๋ยวดิ!?”

[ระบบชาย] “การสัมผัสที่ไม่เหมาะสมอาจถูกหักเงินสองเท่า หากทำไม่สำเร็จหรือถูกจับได้ โปรดใช้วิจารณญาณ”

“ใช้วิจารณญาณบ้าบออะไรกันวะ!”

แต่สุดท้ายคนไม่มีทางเลือกอย่างฉันก็จำใจต้องเดินออกจากห้องและไปยังบริษัทซาเรน่า กรุ๊ปในเวลา 7 โมงเช้า เพราะฉันไม่กล้าเสี่ยงให้ระบบกู้เงินให้อีกแล้ว!

ฉันยืนหน้าเคาน์เตอร์ประชาสัมพันธ์ของบริษัทซาเรน่า กรุ๊ป มือจับสายกระเป๋าแน่นจนเหงื่อซึม ฝ่ามือชื้นเย็นไปหมด

“ดิฉันมาเริ่มงานวันแรกค่ะ ชื่อลลิน พิชญธิดา”

เจ้าหน้าที่ประชาสัมพันธ์มองฉันด้วยสายตาเรียบเฉย ยิ้มสุภาพเล็กน้อยก่อนจะยื่นบัตรพนักงานทดลองงานให้

“เชิญขึ้นไปที่ชั้น 32 นะคะ ฝ่ายบริหารอยู่ด้านในสุด คุณจะพบผู้จัดการแผนกก่อน แล้วค่อยเข้าพบผู้บริหารระดับสูงนะคะ”

ฉันกลืนน้ำลายอึกหนึ่ง แล้วพยักหน้ารับ “ขอบคุณค่ะ”

ชั้น 32 งั้นเหรอ…?

ชั้นเดียวกันกับเมื่อวานเลยนี่หว่า

ฉันยืนอยู่ในลิฟต์ที่เคลื่อนตัวขึ้นด้วยความเร็วสูง รู้สึกเหมือนกำลังจะไปแตะขอบฟ้า แล้วก็อยากร้องไห้ในใจ

“จับแขน จับอก จับหน้าท้อง…”

เสียงของภารกิจในหัวมันลอยวนอยู่แบบนั้นตั้งแต่เช้า ฉันพยายามทำเป็นไม่สนใจ แต่มันก็ทำไม่ได้เลยจริง ๆ!

“ลลิน ตั้งสติดิ!” ฉันพูดกับตัวเอง

ติ๊ง!

เสียงลิฟต์ดังขึ้น ฉันก้าวออกมายืนตรงหน้าประตูบานใหญ่สลักโลโก้บริษัทสีทอง ฝ่ามือสั่นเล็กน้อย แต่ก็ยกขึ้นเคาะเบา ๆ

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

“เชิญค่ะ” เสียงหวานจากข้างในตอบกลับ

ฉันเปิดประตูเข้าไป พบกับผู้หญิงคนหนึ่งในชุดสูทสีกรมท่า ผมยาวถูกรวบเรียบ ผิวขาวจัดจนแทบสะท้อนแสง

“คุณลลินใช่ไหมคะ? ฉันชื่อพรรณราย เป็นผู้จัดการแผนกนี้ค่ะ เชิญนั่งเลย”

“ค่ะ ขอบคุณค่ะ”

“ก่อนอื่นต้องบอกก่อนว่างานของคุณจะไม่ใช่แค่ช่วยคัดเอกสารหรือซื้อกาแฟนะคะ ตำแหน่งนี้คือ ‘ผู้ช่วยฝ่ายบริหาร’ ดังนั้นคุณจะต้องรายงานตรงกับท่านประธานในบางวัน และทำงานใกล้ชิดกับท่านมาก”

ใกล้ชิดเหรอ…

โอ้พระเจ้า! ฉันอยากจะกลิ้งลงไปกองที่พื้นแล้วเอาตัวมุดดินไปซะ!

[ระบบหญิง] “ใกล้ชิดสิจ๊ะลูก! เข้าเป้าสามจุดให้ได้ภายในวันนี้นะ! บู้ม!”

“เอ่อ...เข้าใจค่ะ”

“ดีค่ะ งั้นฉันจะพาไปแนะนำตัวกับท่านประธานก่อนเลยนะคะ ตอนนี้ท่านอยู่ในห้องพอดี”

ฉันเผลอกลืนน้ำลายอึกใหญ่ นี่ต้องเจอเขาอีกแล้วเหรอ -_-

[ระบบชาย] “โปรดจำไว้ว่า ถ้าทำภารกิจล้มเหลว จะถูกหักเงินจำนวนสองเท่าจากโบนัสที่ได้”

โอ๊ยยย!

[คิริน Part]

ผมนั่งอยู่ที่โต๊ะ หยิบแฟ้มบางแฟ้มขึ้นมาอ่านก่อนจะได้ยินเสียงเคาะประตู

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

“เข้ามาได้”

ประตูเปิดออกช้า ๆ และผมก็เห็นเธออีกครั้ง

ลลินในชุดพนักงานที่ดูเรียบร้อย เดินเข้ามาพร้อมกับคุณพรรณรายด้วยท่าทางประหม่าเล็กน้อยแต่ยังพยายามเก็บอาการ

ผมนั่งพิงพนักเก้าอี้ มองเธอด้วยสายตานิ่ง ๆ แต่สมองมันกลับไม่สงบอย่างที่ควร

“ผู้หญิงในคืนนั้นของผม มาถึงที่นี่แล้วจริง ๆ”

“ท่านประธานคะ นี่ลลินค่ะ พนักงานทดลองงานของฝ่ายบริหาร”

ผมพยักหน้าเล็กน้อย ก่อนจะกล่าวเรียบ ๆ “สวัสดีครับ ยินดีต้อนรับ”

เธอก้มศีรษะทันที “ขะ…ขอบคุณค่ะ”

น้ำเสียงสั่น ๆ กับดวงตาเลิ่กลั่กทำให้ผมหลุดยิ้มเล็กน้อย ไม่ใช่เพราะขำ แต่เพราะรู้ว่าเธอกำลังประหม่า

ผมชอบจับจังหวะคนอื่น และตอนนี้ ผมก็จับจังหวะเธอได้ทุกช็อต

[ลลิน Part]

เขานั่งอยู่ตรงนั้นจริง ๆ ด้วย พระเจ้าคิรินในชุดสูทสีเข้ม ดูดีจนฉันแทบอยากยื่นหน้าตัวเองไปกระแทกโต๊ะเขา สายตาของเขาเรียบนิ่ง แต่แฝงอะไรบางอย่างไว้ในนั้น เหมือนจะรู้ เหมือนจะจำ

[ระบบหญิง] “เอาล่ะสาวน้อย ถึงเวลาแล้ว! จุดแรก แขน! พุ่งตัวไปสัมผัสมันซะ!”

“บ้าบอ!!”

ฉันเผลอหลุดเสียงออกมาจริง ๆ จนคิรินและพี่พรรณรายเลิกคิ้วมองทันที

“ว่าไงนะครับ?”

“เอ่อ…ปะ เปล่าค่ะ! ดิฉันแค่ไอค่ะ!”

ไอ? อยู่ดี ๆ ก็ไอ?

โอ๊ยยยยย ลลิน!!! จะบ้าตายรายวัน!

[ระบบชาย] “คุณมีเวลาอีก 4 ชั่วโมงในการดำเนินภารกิจ กรุณาจัดลำดับก่อน-หลังให้ดี”

ฉันก้มหน้ามองปลายรองเท้าตัวเอง ไม่กล้าสบตาใครทั้งนั้น

“ทำภารกิจลับในบริษัทเนี่ยนะ แถมยังมีแต่ภารกิจอะไรก็ไม่รู้ บ้าไปแล้ว!”