[ลลิน Part]
เชื่อไหมว่าชีวิตคนเราเนี่ย แค่เดินผ่านประตูห้องทำงานของบอสสุดหล่อ ก็สามารถกลายเป็นเรื่องเครียดแห่งชาติได้ และที่แย่ไปกว่านั้นคือระบบที่ตะโกนใส่หูไม่หยุด
[ระบบหญิง] “แขน อก หน้าท้อง อย่าช้า! พุ่งตัวไปเลย!!!”
[ระบบชาย] “หากภารกิจล้มเหลว หักเงินสองเท่า และห้ามทำตัวน่าสงสัย”
ใช่ค่ะ ชีวิตฉันตอนนี้เหมือนเดินอยู่บนเส้นด้ายขึงตึง
เส้นหนึ่งคือ “เงินรางวัล 2,000 บาท”
อีกเส้นหนึ่งคือ “โดนไล่ออก+ติดลิสต์คนโรคจิต”
ตอนนี้ฉันนั่งอยู่ที่โต๊ะเล็ก ๆ ในมุมห้องทำงานบอส พี่พรรณรายบอกว่าวันนี้บอสจะเทสงานเองก่อน เขานั่งไขว้ขา อ่านเอกสารอย่างหล่อเหลาอยู่ไม่ไกลโดยไม่พูดกับฉันเลย นอกจากคำทักทายเมื่อเช้าตอนพี่พรรณรายพาฉันมาแนะนำตัว
เสียงนุ่มลึกแบบนั้นมันไม่ควรปล่อยผ่านจริง ๆ ให้ตายสิ!
แต่ฉันจะหลงไม่ได้ เพราะฉันมีภารกิจลับต้องทำ!
“จับแขนก่อน ต้องเริ่มจากแขน” ฉันคิดในใจ พลางหยิบแฟ้มขึ้นมาเดินไปที่โต๊ะเขา
“เอ่อ…ท่านประธานคะ นี่เอกสารที่ฝ่ายบุคคลฝากมาให้ค่ะ”
เขาเงยหน้าขึ้นมองเล็กน้อย ดวงตาคมคู่นั้นประสานเข้ากับสายตาฉันแบบตรง ๆ
ฉันเผลอกลืนน้ำลายไปหนึ่งอึก
“วางไว้บนโต๊ะเลย”
“อะ เอ่อ…ค่ะ”
โอกาสทอง!
ฉันวางแฟ้มไว้บนโต๊ะ แล้วแกล้งสะดุดขอบโต๊ะนิด ๆ มือข้างหนึ่งทิ้งตัวไปหา…
แปะ!
แขนเสื้อสูทของเขา...
[ระบบหญิง] “เย้~ จับแขนสำเร็จ 1/3 แล้ว~ เหลืออกกับหน้าท้องนะจ๊ะ!”
[ระบบชาย] “คุณได้รับโบนัสย่อย 500 บาท กรุณาอย่าทำตัวน่าสงสัย”
ฉันผละตัวกลับมานั่งแทบไม่ทัน หัวใจเต้นตึกตักเมื่อถูกเขามองด้วยสายตาประหลาด
“ระวังหน่อยสิ โต๊ะมันไม่วิ่งหนีหรอก”
เสียงราบเรียบมาก แต่ฉันรู้สึกได้ว่ามันมีการระแวงแฝงอยู่
โอ๊ย! ฉันกลายเป็นผู้หญิงน่าสงสัยไปแล้วแน่ ๆ!!
“ยังเหลืออกกับหน้าท้องอีก ทำไมถึงยากเย็นขนาดนี้วะเนี่ย!”
ฉันฟุบหน้ากับโต๊ะพลางพร่ำบ่นอยู่ในใจ ระหว่างนั้น บอสลุกออกจากโต๊ะเพื่อเดินไปหาหนังสือในชั้นวางด้านข้าง
เสื้อนั่นแนบเข้ากับเรือนร่างเขาแบบพอดีเป๊ะ
โอ้โห อก! ท้อง! มาครบ!
แต่จะให้พุ่งเข้าไปตอนนี้เหรอ!?
ฉันค่อย ๆ ขยับตัวเข้าใกล้ ทำเป็นช่วยหยิบหนังสืออีกเล่มในชั้นเดียวกัน แขนเราชนกันอีกครั้ง
“โอ๊ะ ขอโทษค่ะ…”
เขาหันมามอง “คุณมีปัญหาเรื่องการทรงตัวเหรอ?”
“มะ ไม่ค่ะ แค่ผิดจังหวะนิดหน่อย”
เงียบ…
เขายืนนิ่งมองฉัน 3 วินาทีได้ แล้วก็เดินกลับไปนั่งโดยไม่พูดอะไรต่อ
[ระบบหญิง] “บอสเริ่มจับไต๋ได้แล้วนะ! เราต้องเนียนมากกว่านี้!”
[ระบบชาย] “ภารกิจยังเหลืออีก 2 จุด กรุณาปรับกลยุทธ์”
ฉันถอนหายใจเบา ๆ ก่อนจะทิ้งตัวนั่งลงบนเก้าอี้
นี่มันวันแรกนะ ชีวิตพนักงานออฟฟิศที่มีระบบบ้า ๆ ตามหลอกหลอนแบบนี้ ช่างเหนื่อยใจจริง ๆ!
[คิริน Part]
ผมเงยหน้ามองหญิงสาวที่นั่งลุกลี้ลุกลนบนโต๊ะทำงานอย่างมีพิรุธ
สายตาเธอกวาดมองไปทั่ว เหมือนจะหาจังหวะอะไรบางอย่าง
นี่เธอคิดจะทำอะไร?
ผมรู้สึกแปลกใจตั้งแต่ที่เธอสะดุดโต๊ะแล้วมาแตะที่แขนผมแบบพอดีเป๊ะ พอผมลุกไปหยิบหนังสือ เธอก็ตามมาชนอีก
“บังเอิญเกินไปไหม...”
ผมคิดในใจพลางหลุบตามองแผ่นหลังเล็ก ๆ ที่นั่งนิ่งเหมือนกำลังสำนึกผิดอยู่ ถ้าเป็นพนักงานใหม่ทั่วไป ผมคงมองว่าเธอตื่นเต้น แต่คนคนนี้ ไม่ปกติ...
เธอเหมือนซ่อนอะไรบางอย่างเอาไว้ หรือไม่ก็อาจมีแผนอะไรในหัวที่ไม่ใช่เรื่องธรรมดา
แต่น่าแปลก แทนที่จะรู้สึกโมโหหรือระแวงมากกว่านี้ แต่ผมกลับกำลังรู้สึกสนุก
“ดูซิว่าเธอจะทำอะไรต่อ”
ผมแสร้งกลับไปอ่านเอกสาร ทำเหมือนไม่สนใจ แต่ยังเฝ้าจับตาทุกฝีก้าว
[ลลิน Part]
เวลาเดินช้าเหมือนหอยทาก ตอนนี้จะเที่ยงแล้ว! ผ่านไปแล้วครึ่งวัน ฉันยังทำภารกิจผ่านแค่จุดเดียว
ยังเหลืออกกับหน้าท้องที่ไม่รู้จะทำยังไงถึงจะสัมผัสได้
“หรือต้องทำเหมือนในละครวะ เดินผ่าน สะดุดแล้วคว้าไว้?”
ไม่เวิร์ก ๆ บอสฉลาดขนาดนี้ เขาอาจสงสัยได้
ฉันถอนหายใจ หยิบแก้วน้ำลุกขึ้นเดินไปกดน้ำดื่ม สายตาเหลือบไปเห็นบอสกำลังเปิดโน้ตบุ๊กและโทรศัพท์แนบหูไปด้วย
โอกาส!
พอเห็นเขาวางสาย ฉันรีบเดินเข้าไป “เอ่อ ท่านประธานคะ มีเอกสารให้เซ็นค่ะ”
เขารับไปโดยไม่เงยหน้าขึ้น แต่ฉันเห็นแววตาเขาชำเลืองผ่านขอบแว่นเล็กน้อย
ฉันยื่นมืออีกข้างไปแตะแฟ้มกระดาษ และแล้ว...
วืด~
“อ๊ะ!”
ฉันเสียหลักจริง ๆ มือซ้ายพุ่งไปชนกับอกเขาเบา ๆ ก่อนจะรีบถอยออกแทบไม่ทัน
หน้าอกแน่น ๆ แบบนั้นมัน... หูยยย
[ระบบหญิง] “ว้ายยยยย~ สำเร็จอีก 1 จุด! อก~ ผ่านนน~!!”
[ระบบชาย] “คุณได้รับโบนัสย่อย 700 บาท ระวังบอสเริ่มสงสัย”
ฉันรีบถอยออกอย่างมีมารยาทสุด ๆ แล้วก้มหน้าจนเกือบจะมุดไปอยู่ใต้โต๊ะ
“ขะ...ขอโทษค่ะ ฉันไม่ได้ตั้งใจ”
เขายังคงเงียบ แต่สายตานั้นจ้องฉันนิ่งราวกับรู้ว่า ฉันจะทำอะไร
[คิริน Part]
อก
เธอชนอกผม
ถึงจะไม่แรง แต่มันก็ไม่ใช่เรื่องที่บังเอิญเกิดขึ้นได้ง่าย ๆ ในห้องทำงานแบบนี้ ผมวางแฟ้มลง มองใบหน้าที่แดงซ่านของเธอ ยัยตัวแสบก้มหน้า ไม่กล้าสบตากับผม
“คุณไม่สบายรึเปล่า?”
ผมถามเบา ๆ แต่แฝงความท้าทายในน้ำเสียง
“มะ...ไม่ค่ะ!”
“แน่ใจเหรอ? ผมเห็นว่าคุณเดินเซหลายรอบแล้วนะ”
“เอ่อ คือ…”
เธอเงียบไปก่อนจะเบือนหน้าหนี ทำเป็นหยิบเอกสารกลับไปจัดที่โต๊ะตัวเอง
ผมยิ้มมุมปากน้อย ๆ “ดูซิว่าต่อไปเธอจะทำอะไรอีก”
[ลลิน Part]
เหลือแค่หน้าท้อง...
โอ้พระเจ้า! หน้าท้องเนี่ยนะ
ฉันนั่งตัวเกร็งอยู่ที่โต๊ะ หัวใจเต้นรัวเป็นกลอง มือไม้เย็นเฉียบเหมือนน้ำแข็ง แค่แขนกับหน้าอกก็แทบไม่รอดแล้วยังมีหน้าท้องอีกเหรอ?
[ระบบหญิง] “สู้เขา! อีกนิดเดียวก็ครบสามจุดแล้ว~ นึกถึงเงินเข้าไว้!”
[ระบบชาย] “หากล้มเหลวในช่วงท้าย จะถูกปรับเงินสองเท่า โปรดทำภารกิจอย่างรอบคอบ”
ฉันกัดริมฝีปากตัวเองแน่น ตอนนี้เหลือเวลาอีกไม่ถึง 2 ชั่วโมงก่อนเลิกงาน ฉันต้องลงมือแล้ว!
แต่จะลงมือยังไงไม่ให้ดูเหมือนโรคจิต
ฉันนั่งคิดแผนอยู่นานจนกระทั่งเห็นบอสลุกขึ้นจากโต๊ะ หยิบแก้วน้ำเดินออกไปที่เครื่องกดน้ำด้านข้างห้อง
“โอ้โห หุ่นนั่น กล้ามท้องซ่อนอยู่แน่ ๆ”
โอ๊ยยยย ลลิน! หยุดคิดเดี๋ยวนี้นะ!
บ่นไปแต่สมองไม่หยุดปั่นแผน
ฉันลุกขึ้น หยิบแฟ้มเอกสารที่แอบเตรียมไว้ให้เขาเซ็น แล้วเดินไปทางนั้นด้วยท่าทีที่เนียนที่สุดในชีวิต
เขาหันมาเล็กน้อยตอนได้เสียงยินฝีเท้า
“คุณมีอะไร?”
“เอ่อ…มีเอกสารเซ็นเพิ่มเติมค่ะ”
เขามองมาด้วยสายตาเหมือนจับผิดสุดฤทธิ์ แต่ก็ยื่นมือมารับแฟ้มไป
และโอกาสก็มาในจังหวะที่ แฟ้มหลุดจากมือเขา!
“อ๊ะ!”
ฉันรีบก้มลงจะเก็บ แล้วก็ “บังเอิญ” สะโพกฉันไปกระทบกับหน้าท้องเขาอย่างจัง
“โอ๊ยยย…”
สัมผัสครบ 3 จุด!
[ระบบหญิง] “ปังไม่ไหว! สามจุด! ปิดภารกิจอย่างสวยงาม~”
[ระบบชาย] “ภารกิจสำเร็จ ได้รับเงิน 2,000 บาท จะโอนเข้าบัญชีทันทีตอนเลิกงานวันนี้”
ฉันรีบเงยหน้าขึ้นแบบตกใจสุดชีวิต
“ขอโทษค่ะ! ฉันไม่ได้ตั้งใจ!”
[คิริน Part]
ยัยตัวแสบก้มลงเก็บแฟ้ม และกระแทกหน้าท้องผมเต็ม ๆ
ไม่แรง แต่แม่นยำจนน่าแปลกใจ
ผมไม่พูดอะไร แค่มองเธอที่ลนลานก้มหน้าก้มตาจนแทบจะหายตัว
เธอรีบขอโทษ แล้วก็คว้าแฟ้มกลับไปแบบเร็วจี๋
“มีบางอย่างไม่ชอบมาพากลแน่...”
พนักงานฝึกงานที่เดินชนผม 3 ครั้งในวันเดียว
แถมแต่ละจุดที่ชน ช่างเลือกตำแหน่งได้ดีซะจริง
ผมยกมือขึ้นแตะหน้าท้องเบา ๆ แล้วถอนหายใจ
“เธอคิดจะทำอะไรกันแน่ ลลิน พิชญธิดา...”
เช้าวันจันทร์ที่อากาศไม่ต่างจากวันอื่น ทว่าในใจของฉันมันไม่ปกติเลยแม้แต่น้อย“วันนี้มีประชุมกับลูกค้ารายใหญ่ อย่าทำหน้าเหมือนจะไปขึ้นเขียงอย่างนั้นได้ไหม”เสียงเยียบเย็นของท่านประธานที่เดินนำหน้าทำให้ฉันหลุดจากภวังค์“ขะ…ขอโทษค่ะท่านประธาน”ฉันรีบเร่งฝีเท้าให้ทันเขา ในมือถือแฟ้มเอกสารแน่นราวกับมันคือโล่ป้องกันตัวเอง[ระบบหญิง] “วันนี้ลูกสาวต้องสตรองนะ ภารกิจใหม่มาแล้ว! ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นห้ามตอบโต้ความหยาบคายหรือรุนแรงเด็ดขาด! ถ้าทำได้จะได้โบนัส 8,000 บาท ถ้าทำไม่ได้ หัก 2 เท่า! ฮึบไว้ล่ะ!”ฉันแทบอยากจะร้องไห้ตั้งแต่ยังไม่ทันเริ่มประชุมด้วยซ้ำ อย่าบอกนะว่าจะมีเรื่องไม่ดีรออยู่?ห้องประชุมชั้น 33 ของบริษัทซาเรน่า กรุ๊ปตกแต่งหรูหราเกินกว่าที่พนักงานต๊อกต๋อยอย่างฉันจะคุ้นเคย โต๊ะกระจกยาวล้อมรอบด้วยเก้าอี้สีดำพนักพิงสูง เบื้องหน้ามีจอโปรเจกเตอร์ที่กำลังแสดงข้อมูลต่าง ๆลูกค้ารายใหญ่เดินเข้ามา 3 คน คนที่เดินนำหน้าชื่อคุณชัยวัฒน์ เป็นนักธุรกิจวัยกลางคนที่ดูภูมิฐานแต่มุมปากแฝงรอยยิ้มเจ้าเล่ห์น่าขนลุก“โอ้โห พนักงานของซาเรน่านี่หน้าตาดีทั้งนั้นเลยนะครับ โดยเฉพาะคนนี้” เขาพูดพร้อมหันมามองฉันต
[ลลิน]หลังเลิกงานวันนี้เป็นวันที่ฉันรู้สึกเหนื่อยล้าที่สุด จากยอดเงินที่มีอยู่หมื่นกว่า ตอนนี้เหลือติดบัญชีไม่ถึงหกสิบบาท! และยังห่างไกลจากการใช้หนี้มหาศาลที่ระบบเคยแจ้งไว้ฉันน้ำตาคลอเบ้าทันที ริมฝีปากสั่นระริก ไม่ใช่เพราะแค่เงินหายไป แต่เพราะมันคือความรู้สึกสิ้นหวังที่ถาโถมเข้ามาอีกครั้ง ทั้งที่พยายามจะตั้งต้นใหม่แล้วแท้ ๆ“ฉันไม่ได้ตั้งใจจะด่าคนพวกนั้นด้วยซ้ำ แต่ก็กลั้นไว้ไม่ไหวจริง ๆ นี่ จะปล่อยให้คนอื่นมาดูถูกรึไง”[ระบบหญิง] “ลูกสาว~ เข้าใจนะว่าเธอโมโห แต่เธอต้องเรียนรู้ที่จะควบคุมตัวเองนิดนึงน้า~ ไม่งั้นเงินจะปลิวหายเอานะจ๊ะ!”“หุบปาก ไอ้ระบบเฮงซวย! ฮืออออออ”ฉันซบหน้าลงกับหมอนอย่างหมดแรง น้ำตาหยดใสซึมผ่านแก้มอย่างห้ามไม่อยู่ เสียงหัวใจในอกมันเงียบเชียบราวกับไม่กล้าแม้แต่จะเต้นแรงเหมือนก่อนหน้านี้แล้วด้วยซ้ำ แต่ทันใดนั้นเอง เสียงแจ้งเตือนใหม่ก็ดังขึ้นอีกครั้ง[ระบบชาย] “ภารกิจใหม่พร้อมแล้ว พิสูจน์คุณค่าให้ได้ในเวลา 7 วัน หากทำสำเร็จ รับโบนัส 30,000 บาท และจะได้รับการปลดล็อกสิทธิพิเศษขั้นต้น”ฉันเบิกตากว้าง น้ำตายังไม่ทันแห้งดี เสียงของระบบทำให้หัวใจเต้นแรงขึ้นอีกหน่อยอย่างมีคว
[คิริน]ผมนั่งอยู่ในห้องทำงานชั้นบนสุดของตึก มือกดเลื่อนเอกสารรายงานของแต่ละแผนกไปเรื่อย ๆ โดยที่สายตากลับจับจ้องอยู่กับหน้าจอเล็ก ๆ อีกจอซึ่งเชื่อมต่อกับกล้องวงจรปิดบริเวณโถงด้านนอกภาพบนหน้าจอคือหญิงสาวคนหนึ่งที่เพิ่งเริ่มทำงานได้เพียงไม่กี่วัน....ลลินผู้หญิงคนนี้ไม่เหมือนใครเธอดูเหมือนเด็กจบใหม่ธรรมดา ๆ แต่อีกด้านหนึ่งกลับมีความกล้าที่ผมไม่เคยเห็นมาก่อนในชีวิตกล้าพูด กล้าเถียง และกล้าสัมผัสผมผมยังจำได้ดีว่าเมื่อวาน เธอเดินผ่านโต๊ะแล้วแกล้งสะดุดก่อนจะพุ่งเข้ามาชนแขนผมเบา ๆ เหมือนเป็นอุบัติเหตุ จากนั้นช่วงบ่ายก็พยายามใช้จังหวะต่าง ๆ มาแตะหน้าอกผมแบบไม่ตั้งใจแน่นอน ผมรู้ว่าเธอจงใจและจุดสุดท้ายที่เธอสัมผัส คือหน้าท้องของผมที่จริงผมควรจะโกรธ แต่กลับรู้สึกขำมากกว่า และสงสัยไปด้วย“ผู้หญิงคนนี้ ต้องการอะไรกันแน่?”[ลลิน]เช้าวันนี้ ฉันมาทำงานอย่างกระปรี้กระเปร่าพร้อมแก้วกาแฟเย็นในมือ“ตื่น! ต้องตื่น! ต้องดูขยัน! ต้องดูเทพ! ต้อง...”ฉันเดินดี๊ด๊าไปที่ห้องพักเบรค กะจะไปนั่งกินแซนวิชที่ซื้อมาและกำลังจะอ้าปากเอ่ยทักทายคนอื่น ๆ ในห้องพักเบรคนั้นแต่สิ่งที่ได้กลับมา…เสียงซุบซิบ สายตาเหย
[ลลิน Part]ฉันมุดตัวกลับเข้าที่โต๊ะตัวเอง หัวใจเต้นโครมครามไม่เป็นจังหวะ“เยส ฉันรอดแล้ว! ภารกิจวันนี้ สำเร็จ!”[ระบบหญิง] “บอกแล้วว่าเธอทำได้ลูกสาว! เก่งมากจ้า~”[ระบบชาย] “ระบบจะอัปเดตภารกิจใหม่ให้ในเช้าวันพรุ่งนี้ ขอให้พักผ่อนอย่างเต็มที่”ฉันถอนหายใจโล่งอกครั้งใหญ่สุดในรอบวัน ก่อนจะทรุดตัวพิงเก้าอี้อย่างหมดแรง เห็นทีเลิกงานฉันต้องไปจัดชาบูเติมพลังซะแล้วฉันนั่งทำงานต่ออีกแค่ชั่วโมงนิด ๆ ก็ถึงเวลาเลิกงาน เมื่อออกจากตึก ฉันตรงปรี่ไปยังร้านชาบูทันที ภารกิจวันนี้สูบพลังฉันไปโคตรเยอะ ยังไงซะก็ขอซัดชาบูเติมพลังก่อนล่ะวะหลังจากกินเสร็จและกลับถึงคอนโด ฉันก็รีบอาบน้ำเข้านอนและหลับเป็นตายทันทีที่หัวถึงหมอนวันรุ่งขึ้นฉันตื่นตั้งแต่ตี 5 อาบน้ำแต่งตัวพร้อมออกไปทำงานสุด ๆ โชคดีที่คอนโดฉันอยู่ไม่ไกลจากบริษัทมากนัก นั่งรถไฟฟ้ามาแค่ 7 สถานีก็ถึงแล้วตอนเช้า ฉันยังไม่ทันได้วางแก้วกาแฟลงจากโต๊ะ ระบบก็ดังขึ้นในหัวอีกครั้ง[ระบบหญิง] “จ้า~ ภารกิจใหม่มาแล้ว! เลื่อนขั้นเป็นเลขานุการของท่านประธานให้ได้ ภายใน 48 ชั่วโมง!”“หาาา!?” ฉันแทบพ่นกาแฟออกมา[ระบบชาย] “เงื่อนไขภารกิจ หากล้มเหลว จะถูกหักเงินครึ
[ลลิน Part]เชื่อไหมว่าชีวิตคนเราเนี่ย แค่เดินผ่านประตูห้องทำงานของบอสสุดหล่อ ก็สามารถกลายเป็นเรื่องเครียดแห่งชาติได้ และที่แย่ไปกว่านั้นคือระบบที่ตะโกนใส่หูไม่หยุด[ระบบหญิง] “แขน อก หน้าท้อง อย่าช้า! พุ่งตัวไปเลย!!!”[ระบบชาย] “หากภารกิจล้มเหลว หักเงินสองเท่า และห้ามทำตัวน่าสงสัย”ใช่ค่ะ ชีวิตฉันตอนนี้เหมือนเดินอยู่บนเส้นด้ายขึงตึงเส้นหนึ่งคือ “เงินรางวัล 2,000 บาท”อีกเส้นหนึ่งคือ “โดนไล่ออก+ติดลิสต์คนโรคจิต”ตอนนี้ฉันนั่งอยู่ที่โต๊ะเล็ก ๆ ในมุมห้องทำงานบอส พี่พรรณรายบอกว่าวันนี้บอสจะเทสงานเองก่อน เขานั่งไขว้ขา อ่านเอกสารอย่างหล่อเหลาอยู่ไม่ไกลโดยไม่พูดกับฉันเลย นอกจากคำทักทายเมื่อเช้าตอนพี่พรรณรายพาฉันมาแนะนำตัวเสียงนุ่มลึกแบบนั้นมันไม่ควรปล่อยผ่านจริง ๆ ให้ตายสิ!แต่ฉันจะหลงไม่ได้ เพราะฉันมีภารกิจลับต้องทำ!“จับแขนก่อน ต้องเริ่มจากแขน” ฉันคิดในใจ พลางหยิบแฟ้มขึ้นมาเดินไปที่โต๊ะเขา“เอ่อ…ท่านประธานคะ นี่เอกสารที่ฝ่ายบุคคลฝากมาให้ค่ะ”เขาเงยหน้าขึ้นมองเล็กน้อย ดวงตาคมคู่นั้นประสานเข้ากับสายตาฉันแบบตรง ๆฉันเผลอกลืนน้ำลายไปหนึ่งอึก“วางไว้บนโต๊ะเลย”“อะ เอ่อ…ค่ะ”โอกาสทอง!ฉันวางแ
[จาก : HR ซาเรน่า กรุ๊ป]เรื่อง : แจ้งผลการสัมภาษณ์งานเรียนแจ้งให้คุณลลิน พิชญธิดา ทราบว่า ท่านผ่านการพิจารณาเบื้องต้นและได้รับคัดเลือกให้เข้าทำงานเป็นพนักงานทดลองงานของบริษัท ในตำแหน่งผู้ช่วยฝ่ายบริหาร เริ่มงานวันพรุ่งนี้ เวลา 08:00 น.“ได้งานแล้ว!!!”[ระบบหญิง] “กรี๊ดดดดดดด~ ลูกสาวฉันได้งานแล้ววววว~ ปังมากแม่!”[ระบบชาย] “คุณได้รับเงินโบนัสจากภารกิจสมัครงานและสัมภาษณ์สำเร็จ +5,000 บาท ได้รับโอกาสเข้าสู่ระบบงานภารกิจลำดับถัดไป”“โอ๊ย! หัวใจฉันเต้นแรงจะตายอยู่แล้ว!”ฉันเปิดแอปธนาคารดูยอดเงินในบัญชี พอหักดอกเบี้ยไปเหลือแค่ประมาณสามพัน แต่สำหรับคนที่ติดลบมาทั้งวันทั้งคืนแบบฉัน นี่มันคือเงินล้านชัด ๆ!ฉันรีบลุกขึ้นจากเตียง จัดเสื้อผ้า เตรียมชุดสำหรับวันพรุ่งนี้ แน่นอนว่ามีแต่เสื้อเชิ้ตมือสองกับกระโปรงเรียบ ๆ ที่ดูยังไงก็เหมือนพนักงานทดลองงานที่ยังไม่มีเงินมากนัก ซึ่งจริง ๆ มันก็คือฉันนั่นแหละ“พรุ่งนี้ขออย่าได้พลาดนะลลิน...”ฉันภาวนาเงียบ ๆ ก่อนจะหลับตาลง และหลับไปพร้อมรอยยิ้มจาง ๆ ที่หายากในชีวิตช่วงหลัง ๆ มานี้เช้าวันใหม่ที่สดใส เออ สดใสแหละมั้งฉันยืนอยู่หน้ากระจก ลมหายใจสั้น ๆ หน้าซ