บทที่ 264

สั่งสอนสักยกก็เชื่อฟังแล้ว!

สวี่หลินคิดว่าเจียงเฉินหานจะเห็นด้วย ผลปรากฏว่ากลับได้ยินคำเตือนอันเย็นเยียบครั่นคร้ามของเจียงเฉินหานว่า “นายลองพูดอีกทีสิ?”

แม้สวี่หลินจะถูกกั้นโดยสายโทรศัพท์ แต่ก็ตกใจกับน้ำเสียงของอีกฝ่ายจนหนังศีรษะชา หัวใจของเขาเต้นเร็วขึ้น ถึงขนาดที่หน้าผากมีเหงื่อเย็น ๆ ผุดออกมา “...ขอโทษครับประธานเจียง ผมล้ำเส้นแล้ว!”

แม้สวี่หลินจะดูถูกเซ่าเยว่จริง ๆ แต่ไม่ว่าอย่างไร เซ่าเยว่ก็ยังเป็นคนของประธานเจียง ต่อให้ประธานเจียงไม่ชอบอีกแค่ไหน นั่นก็เป็นคนของเขาอยู่ดี

เขาเป็นผู้ช่วย ไม่มีสิทธิ์พูดอะไร ยิ่งไม่มีสิทธิ์ให้ประธานเจียงทำอะไรด้วย เพราะนี่เป็นการก้าวก่ายเรื่องส่วนตัวของประธานเจียง

ต่อให้เป็นกู้อี้ชวนก็ไม่มีทางล้ำเส้นแบบนี้ เขาที่เป็นผู้ช่วยยิ่งไม่อาจทำแบบนี้ได้เลย!

สวี่หลินยิ่งคิดก็ยิ่งนึกเสียใจ อารมณ์พลุ่งพล่านไปชั่วขณะจนพูดผิดไป เขาจึงได้แต่เอ่ยอีกว่า “ประธานเจียงขออภัยด้วยครับ ต่อไปผมจะไม่ทำผิดแบบนี้อีก!”

เจียงเฉินหานวางสายด้วยสีหน้าเย็นเยียบ

ภายในห้องน้ำชามีกลิ่นหอมชาเข้มข้นมาก เขาชอบกลิ่นนี้ ทำให้เขาใจสงบได้

เจียงเฉินหานเป็นคนที่อารมณ์ไม่ดีเป็นประจำ อยู