บทที่ 317

เซ่าเยว่ตอบกลับว่า [ได้ค่ะ ประธานซาง]

หลังจากตอบเสร็จ เธอตั้งใจจะออกไปต้อนรับซางจื้อเหนียน ถึงอย่างไรเธอก็เป็นเลขา นี่กลายเป็นเรื่องที่เธอต้องทำโดยจิตใต้สำนึกแล้ว

ปรากฏว่ายังไม่ทันจะขยับ ซางจื้อเหนียนคล้ายกับมองทะลุความคิดของเธอ [ไม่ต้องมาต้อนรับผม]

ถึงแม้เขาจะพูดแบบนี้ แต่เซ่าเยว่ไม่ฟังอยู่ดี ปรากฏว่าผ่านไปหนึ่งวินาที โทรศัพท์ของเซี่ยหงเซินก็ดังขึ้นมา พอเขาเห็นหน้าจอที่ขึ้นมาก็รีบลุกขึ้นทันที

เซี่ยจ้านนั่งอยู่ข้างเซี่ยหงเซิน ตกใจกับท่าทีของพ่อจนสะดุ้งยกใหญ่ หรือว่าพ่อของเขาคิดว่าเขาไม่ยอมดื่มเหล้า เลยจะขอโทษเฉิงเหยียนโย่วแทนเขาเหรอ?

เมื่อเซี่ยจ้านคิดถึงความเป็นไปได้นี้ โทสะที่อัดอั้นตันใจอย่างถึงที่สุดก็ลุกโชนขึ้นมาในอก เขาไม่เข้าใจจริง ๆ ว่าถ้าเฉิงเหยียนโย่วมีเบื้องหลังที่ใหญ่โตถึงขนาดที่เซี่ยซื่อกรุปของพวกเขายังต้องหวาดกลัว เช่นนั้นการที่เฉินเหยียนโยว่ยังอยู่ในระดับแค่นี้ ไม่ควรเป็นเรื่องขบขันหรือไง?

ปรากฏว่ายังต้องให้พ่อกับพี่สาวของเขามาต้อนรับด้วยตัวเอง ถึงขนาดยังเกรงใจเซ่าเยว่ที่มาเกาะวงเหล้าขนาดนี้ด้วย

เซี่ยจ้านไม่เข้าใจเลยจริง ๆ รู้สึกขัดแย้งมาก โลกนี้มันเป็นอะไรไปกันแน่