Mag-log inออสเตน เธอเป็นลูกครึ่งไทย-อเมริกัน เป็นหญิงสาวที่ร่างเริงติดตลก รักความสนุก ไม่เคยมีคู่เป็นตัวเป็นตนและไม่เคยคบใครเป็นแฟน เธอไม่ชอบความหรูหราที่บิดามารดาและพี่ชายมอบให้ แต่แล้วมาเจอผู้ชายคนหนึ่งที่ทำให้เธอเปลี่ยนไปตลอดกาล
view more"พ่อคะ หนูถึงสนามบินและนะคะ พี่วิลเลี่ยมมารับหนูไปคอนโด" หญิงสาวบอกแก่บิดาของตนผ่านไอโฟนรุ่นใหม่ล่าสุด ขณะที่เธอนั่งลีมูซีนของพี่ชายเธอ ซึ่งวิลเลี่ยมนั่งอยู่ข้างๆ เธอตั้งแต่ออกจากสนามบินมาวิลเลี่ยมก็ถามเธอไม่หยุดเหมือนกัน ว่าลำบากไหม กินอะไรหรือยัง พ่อแม่เป็นไงบ้าง เพราะเขามาอยู่ที่นี้หลังเรียนจบมาดูแลกิจการกาสิโนและโรงแรมแทนพ่อ
"ทำไมต้องไปนอนที่คอนโดด้วยพ่อไม่เข้าใจจริงๆ ไปนอนที่บ้านพี่เขาก็ได้" บิดาของเธอถามขึ้นมา "พ่อก็รู้นี่ค่ะ หนูชอบเป็น 'ส่วนตัว' บ้านพี่วิลเลียมมีแต่ผู้หญิงมานอนมากหน้าหลายตา หนูชอบอยู่เป็นส่วนตัวไม่ชอบความวุ่นวาย" หญิงสาวตอบบิดาไปตามความจริง หันหน้าไปแขวะพี่ชายที่ยิ้มแหยๆ เพราะบ้านของพี่ชายเธอแทบจะเป็นฮาเร็มอยู่แล้ว ผู้หญิงมากมายแวะเวียนเข้ามาไม่รู้จักจบสิ้น จนเธอปวดหัวตุ๊บๆ เมื่อมาหาพี่ชายครั้งที่แล้วก่อนเรียนจบ ผู้หญิงของพี่ชายคนหนึ่งเป็นหนึ่งในจำนวนยี่สิบกว่าคน หญิงสาวคนนั้นหาว่าเธอเป็นนางบำเรอเขา ก็เลยสั่งสอนตบไปหนึ่งที พี่ชายรู้เรื่องเข้าจึงไล่ผู้หญิงคนนั้นออกจากบ้านไป "ขอคุยกับวิลเลี่ยมหน่อยลูก" หญิงสาวส่งมือถือให้ผู้เป็นพี่ชาย เขาจึงรับ "ครับพ่อ...ครับ..ไม่ต้องห่วงผมจะดูแลน้องไม่ให้คลาดสายตาเลยครับ...สวัสดีครับ" วิลเลี่ยมส่งไอโฟนให้เธอ "พ่อพูดอะไรกับพี่บ้าง" หญิงสาวถามขึ้นมา "พ่อบอกว่าดูแลลิงน้อยให้ดี ห้ามให้คลาดสายตา" วิลเลี่ยมแขวะเบาๆ ใส่เธอ "หนูไม่ได้เป็นลิงชะหน่อย" หญิงสาวตีพี่ชายเธอไปหนึ่งที เขาหัวเราะ เขานึกตอนที่เขาเดินเล่นในสวนหลังบ้านกับบอดี้การ์ดของพ่ออยู่ดีๆ มีลูกมะม่วงขนาดเล็กตกใส่หัวเขา เขาจึงมองขึ้นไปดู เห็นเด็กสาวประมาณสิบห้ากว่าๆ กำลังเก็บมะม่วงอยู่ "ขอโทษค่ะ...พี่วิลเลี่ยม" หญิงสาวตกใจว่าพี่ชายรับเคราะห์ลูกมะม่วงตกใส่หัว "ลงมาได้แล้วลิงกัง" เขาดุไม่จริงจัง "โอเค โอเค" หญิงสาวปีนต้นไม้ลงมา พร้อมกับมะม่วงสามลูก หญิงสาวเห็นเลือดไหลออกมาจึงตกใจ "พี่ชายเจ็บไหม" หญิงสาวถามด้วยความเป็นห่วง "เจ็บดิถามได้ ไปได้แล้วลิงกัง ซนจริงๆ โตเป็นสาวแล้วนะ ไม่ใช่เด็กๆ แล้วนะ" วิลเลี่ยมบ่น "เดี๋ยวปาใส่อีกลูก" หญิงสาวโยนมะม่วงใส่เขา เขารับไว้ทัน "ขอบคุณ" เขายิ้มและลูกหัวหญิงสาว "เข้าบ้านเดี๋ยวหนูทำแผลให้" "โอเค" "พี่ชาย คิดอะไรอยู่" ออสเตนมองหน้าพี่ชายของเธอที่ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ "นึกถึงที่มาคำว่า ลิงกัง ของเธออยู่ไง" วิลเลี่ยมหัวเราะอย่างมีความสุข เขาไม่ได้หัวเราะและยิ้มกว้างแบบนี้มานานแค่ไหนแล้ว น่าจะหลังที่เธอกลับไปเมื่อคราวที่แล้วมั้ง "เลิกพูดได้แล้ว เสือผู้หญิง" เธอว่าพี่ชายของเธอ อย่างไม่พอใจ "โอเค ไม่พูดแล้วครับ เดี๋ยวพี่พาไปส่งคอนโด แล้วพี่จะไปออฟฟิศหน่อย แล้วดึกๆ จะเล่านิทานให้ฟัง" "หนูโตแล้วนะ" หญิงสาวค้อนให้ "โอเค...เด็กโค่ง" "ถึงคอนโดแล้ว จะไปไหนก็ไปเลย" หญิงสาวออกจากประตูรถเข้าไปในคอนโด "แล้วเจอกัน" ชายหนุ่มบอกเธอ หญิงสาวใช้คีย์การ์ดเปิดห้องเข้าไป เข้ามายังห้องมีทุกสิ่งทุกอย่างครบครัน แบ่งโซนออกไป ห้องนั่งเล่น ห้องครัว ห้องน้ำ เดินขึ้นไปด้านบนเป็นห้องนอน หลังจากกินเสร็จเธอก็มานอนพึ่งพุงดูหนังอยู่บนเตียง ตอนนี้ก็ทุ่มหนึ่งแล้ว อยากจะไปดูแสงสีเสียงของเมืองซีแอตเทิล ที่ไม่ได้เห็นมานานมากแล้ว "ไปเที่ยวดีกว่า" หญิงสาวพูดอย่างมีความสุข เปิดตู้เสื้อผ้าที่มีชุดไม่ต่ำกว่าสามสิบชุด โดยสมนาคุณจากคุณพี่ชายของเธอแบ่งโทนสีให้ และเครื่องสำอางครบทุกอย่าง "พี่ชายดีเหลือเกิน" "เรื่องสินค้าที่ส่งไปถึงลูกค้าแล้วหรือยัง แบร์กิว" ชายหนุ่มหน้าตาหล่อเหลาถามลูกน้องคนสนิทและเป็นมือขวาของเขา ที่เขาสั่งอะไรแล้วได้ตามคำสั่งทุกอย่าง "เรียบร้อยแล้วครับ เงินผมไว้ในตู้เซฟของท่านแล้วครับ" "ดีมาก แล้วล็อตหน้าเตรียมให้เรียบร้อยด้วย" "ครับท่าน" "รายได้ของเมื่อวานนี้ละ" เขาถามถึงเรื่องผับที่มันเป็นกาสิโนด้วยในตัวด้วย "แสนห้าครับ" "ดีมาก ดูดอีก...อ่าส์..." เขาร้องครางด้วยเสียงเร่าร้อน แต่แบร์กิวและลูกน้องทุกคนเห็นจนชินตาไปแล้วที่มีหญิงสาวมานั่ง มานอนเปลือยเปล่าหรือมาดูดความเป็นชายของเขา "ขอตัวครับ" แบร์กิวเดินออกไป จัดการเรื่องผับและกาสิโนข้างล่าง เฮนรี่ผู้เป็นนายนั่งมองผู้หญิงรูดเสาอยู่เบื้องล่างนุ่งน้อยห่มน้อย จนเขาเห็นจนชินตา "อ่าส์..." เขาปลดปล่อยใส่ปากของเธอที่ดูดดึงอยู่เบื้องล่างเขา "ให้ลีร่าเข้ามาในตัวท่านไหมคะ" หญิงสาวถามเขาด้วยรอยยิ้ม ถ้าเธอปนเปรอเขาได้ถึงใจ เงินจำนวนมากที่เธอได้รับใช้ได้ไปเป็นปี หรือไม่ก็เป็นหญิงในฮาเร็มของเขาที่บ้านที่ใช้เงินไม่รู้จบสิ้น ใครๆ ก็รู้จักเขาดี ด้านการค้าอาวุธสงครามให้ตะวันออกกลางและเจ้าพ่อกาสิโนด้วยมีธุรกิจอีกมากมาย ทั้งถูกกฎหมายและผิดกฎหมาย แต่กระนั้นตำรวจก็ไม่กล้ายุ่งกับเขา ด้วยอำนาจและอิทธิพลที่ล้นเหลือมากมายของเขาจนไม่มีตำรวจหน้าไหนเข้าหรือกล้ามายุ่ง "ไปได้แล้วฉันจะพักผ่อน" เธอเอากระดาษทิชชูเช็ดน้ำที่ออกมาจากตัวเขา "ไม่ให้ลีล่าทำจริงๆ เหรอคะ" เธอยังจับความเป็นชายเขาที่หลับใหลไปแล้ว "ไปชะ" เฮนรี่ตะคอกใส่เธอหอบเสื้อผ้าออกไปอย่างร้อนรน เขาจึงหันกลับไปมองที่เวทีอีกครั้งที่มีหญิงสาวกำลังรูดเสา และมาสะดุดสายตากับหญิงสาวคนหนึ่งที่เดินมานั่งที่เก้าอี้ภายในร้าน เธอใส่เดรสสีแดงสดรัดรูปเกาะอก ผู้ชายและผู้หญิงต่างมองเรือนร่างของเธอที่ดูโค้งเว้าได้รูปของเธอ เขาจึงลุกจากเก้าอี้ลงไปข้างล่าง "รับอะไรดีคะ" พนักงานเดินมาถามเธอ เมื่อเธอนั่งหน้าบาร์แล้ว "เอามาตินนี่หนึ่งแก้วค่ะ" เธอยิ้มให้กับพนักงานสาวที่ใส่ชุดบาร์เทนเดอร์ หญิงสาวมองไปรอบๆ เป็นเหมือนผับและมีกาสิโนในตัว มีหญิงสาวยืนรูดเสา ที่มาที่นี่ไม่ใช่อะไรหรอกนะ มาดูความแปลกใหม่ก็เท่านั้น ว่าจะเหมือนผับที่ไทยไหม "ขอนั่งด้วยคนนะครับ" ชายหนุ่มเดินมานั่งข้างเธอ สาวบาร์เทนเดอร์ดูเกรงๆ เขาพยักหน้าให้ทำต่อไปโดยไม่มองเขา เพราะสายตาสีเทาของเขาชั่งดุดันเหลือเกิน "ค่ะ" ใครใจดีติดหัวใจ และคอมเม้นท์ให้ไรท์ด้วยนะจ๊ะ จะเป็นการสร้างกำลังใจให้ไรท์มากไรท์ กราบขอบพระคุณคนที่มาคอมเม้นท์ และกดหัวใจให้ไรท์ล่วงหน้าออสเตนก้าวเดินเข้ามาในห้อง เฮนรี่ก้าวเดินเข้ามา เฮนรี่มองในห้องของตนด้วยความแปลกใจ เพราะเขาไม่เห็นอะไรเป็นพิเศษ จึงเอ่ยถามเธอด้วยความสงสัย“ไม่เห็นมีอะไรเลยที่รัก คุณจะให้ผมดูอะไรครับ” เฮนรี่เอ่ยถามเช่นนี้ เธอจึงเลิกผ้าปูที่นอนขึ้น ทำให้เขาประหลาดใจ เขามองเห็น โซ่ แส้ กุญแจมือ และท่อเทเลสกอปิก ที่เขาเคยเล่นกับเธอเมื่อหลายปีก่อน ทำให้เขาถึงกับทึ่งอย่างบอกไม่ถูก ภรรยาของเขาเธอเหนือความคลาดหมายจริงๆ เขาจึงเอ่ยถามเธอ ขณะที่มองของเหล่านี้ “คุณอยากเล่นอันไหน” เขาเอ่ยถามจบแล้วหันมาหาเธอ ทำให้เขาตกตะลึงกว่าเดิมอีก เธอสวมใส่ซีทรูสีขาวบางเบาจนเห็นหัวของอกอวบอิ่มที่เอ่อล้น เพราะเธอดูมีน้ำมีนวลมากกว่าแต่ก่อน ไม่ได้ผอมบางและไม่อ้วนจนเกินไป เขาเห็นแล้วจึงเผยยิ้ม มองด้านล่างของเธอใส่จีสตริงซีทรูไข่มุกสีขาว ไร้ขนรำไร“ฉันอยากเล่นอันนี้” เธอเอ่ยถามแผ่วเบา น้ำเสียงของเธอเร่าร้อนจนเขากลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก มองเห็นเธอที่ถือเทเลสกอปิกส่งให้เขา เขาจึงรับไว้“ออสเตน คุณรู้ไหมว่ามันมีไว้ทำอะไร” เขาเอ่ยแผ่วเบา“มันมีไว้ทำอะไรคะ” เธอเอ่ยถามแผ่วเบา“อยากรู้ใช่ไหม”“ค่ะ” ออสเตนกัดริมฝีที่แต่งแต้มด้วยสีนู้ด
ออสเตนก้าวเข้ามาในห้อง เธอมายืนตรงหน้ากระจก เฮนรี่เดินมาด้านหลังเธอ รูดซิปชุดเดรสจากด้านหลังจนชุดลงมากองด้านล่างอย่างรวดเร็ว เขาจูบลงที่ไล่และซอกคอทันที และมือของเขาขยำลงที่ใต้ราวอกอวบอิ่มของเธออย่างเป็นเจ้าของ แล้วเขาจึงจับเธอหันกลับมา เธอจึงปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตของเขาทันที เขาจึงรีบปลดเข็มขัดและกางเกงสแล็คลงมาทันที ขณะที่เธอถอดเสื้อเขาจนเสร็จแล้ว เขาจึงช่วยเธอเอาเสื้อของตนออก เธอชอบสัมผัสบนอกแกร่งที่อุดมไปด้วยซิกแพกที่แข็งจนเป็นไต ทันใดนั้นเขาจึงสอดความเป็นชายเข้าไปในตัวเธอทันที ทำให้เธอสะดุ้งด้วยความตกใจ“อา..อ่าส์...”เขาจับเรียวขาของเธอพาดกับแขนแกร่งของเขาและขยับเร็ว รุนแรง และดุดัน ออสเตนกรีดร้องด้วยความเจ็บหน่วง เธอเอามือยันโต๊ะ จนปัดเครื่องสำอางราคาแพงตกหล่นลงไปหลายชิ้นแต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้เขาหยุดยั้งแต่อย่างใด เขาเธอจึงโอบไหล่ของเขา เฮนรี่จึงยกตัวเธอเดินไปชิดเสากลางห้อง หญิงสาวใช้มือข้างหนึ่งจับเสาไว้ อีกข้างหนึ่งจับไหล่เขาไว้ เขาจึงจูบที่ริมฝีปากเธอที่หอบกายใจอยู่ด้วยความเจ็บปนเสียว แล้วมาจูบที่ซอกคอหอมกรุ่น เพราะประโคมน้ำหอมราคาแพงทั้งร่างกาย ด้านล่างนั้นยังขยับไม่หยุดยั้ง เธอ
เมื่อเราอยู่ด้วยกันสองคน เฮนรี่จับมือเรียวของเธอแนบแน่น ออสเตนยิ้มให้เขาด้วยความรัก และเทิดทูนเฮนรี่ผู้เป็นสามี เฮนรี่หันมาหาเธอและเอ่ยบอก“ผมรักคุณนะ”“ฉันก็รักคุณค่ะ เฮนรี่” ออสเตนยิ้มให้เขาแล้วจูบที่หัวไหล่เขาเบาๆ เป็นรอยลิปสติกสีแดงสด“ตีตราจองใช่ไหม” เฮนรี่ยิ้มให้เธอ“ฉันจะล่ามโซ่คุณไม่ยอมปล่อยเลยทีเดียว” หญิงสาวพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา“ผมคือของตายของคุณ”“มันควรเป็นเช่นนั้น” เธอเอ่ยบอกมองหน้าเขา เฮนรี่จะจูบกลับเธอ แต่เธอหันหน้าหนีก่อน“จะทำอะไรควรไปทำที่บ้านนะ”“ได้” เฮนรี่เอ่ยบอกเธอ แล้วกดโทรศัพท์หาบอดี้การ์ดที่กำลังขับรถให้เขา“รับไวหน่อย”“ครับท่าน”เฮนรี่กดวางสายทันที ออสเตนมองเขาด้วยความสงสัยว่าเหตุใดต้องโทรศัพท์หาบอดี้การ์ดทั้งที่อยู่ในคันเดียวกัน“ทำไมคุณต้องโทรหาพวกเขาด้วย แค่บอกก็ได้”“พวกเขาไม่ได้ยินหรอก เพราะพวกเขาใส่หูฟัง” เฮนรี่เอ่ยบอก เธอจึงมองบอดี้การ์ดผ่านกระจกหนา ที่ปิดอยู่ตรงหน้า เป็นจริงอย่างที่เขาบอก พวกเขาใส่หูฟังกันจริงๆ แต่ไม่ทันที่เธอจะคิดอะไรต่อ เฮนรี่มุดเข้าไปในกระโปรงบางฟูฟ่องตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่ทราบ แต่ตอนนี้เขาซีสตริงเธอออก แล้วเขาใช้จมูกโด่งเป็นสันไล่
ออสเตนเธอก้าวเดินเข้ามาในมายังคฤหาสน์ของวิลเลี่ยม ส่วนเฮนรี่กลับไปยังคฤหาสน์ของเขา เพราะที่นั่นมีปาร์ตี้ สละโสดของเขาเช่นกัน วิลเลี่ยมพี่ชายของเธอก็ไปที่นั่นด้วย เธอทอดมองว่าคฤหาสน์ทั้งหลังปิดไฟทั้งหมดเธอจึงนึกสงสัย คงคิดว่าคงมีเซอร์ไพรส์อะไรแน่ๆ พอเดินก้าวเข้าไปยังตัวตึก ทันใดนั้นไฟก็เปิดสว่าง“ปาร์ตี้สละโสด ยินดีกับว่าที่เจ้าสาวคนใหม่” เจนเอ่ยขึ้นทันที พร้อมกับเพื่อนๆ ที่เรียนด้วยกันมาและเป็นเพื่อนสนิทที่จะเป็นเพื่อนเจ้าสาวให้เธอประมาณอีกแปดคน รวมเจนเป็นเก้าออสเตนตกใจไม่น้อยที่บ้านของเธอเต็มไปด้วยลูกโป่ง ดอกกุหลาบ ตบแต่งได้อย่างสวยงาม ส่วนพวกเธอพร้อมใจที่จะใส่สีชมพู เป็นสีที่เธอชอบอย่างมาก ทันใดนั้นเจนจึงลากเธอมา ถ่ายรู้ มาเล่นนู่นเล่นนี้ ทำให้เธอรู้สึกอบอุ่นและมีความสุขอย่างมาก แต่เธอรู้สึกว่ามันไม่ใช่ความสุขที่แท้จริง เธอคิดว่าเฮนรี่กำลังทำอะไรอยู่ขณะที่เธอมีความสุขกับเหล่าเพื่อนๆ“คิดถึงเขาเหรอ” เจนเอ่ยถามเธอ ขณะที่เธอนั่งเล่นที่ริมสระ กับเหล่าเพื่อนๆ“คิดถึง แต่ต้องปล่อยซาตานไปสักวัน”“พรุ่งนี้ก็เจอในพิธีแล้วนะ และเธอคือเจ้าสาวที่สวยที่สุด”“แล้วเรื่องของเธอล่ะ” ออสเตนเอ่ยถามเร





