บทที่ 9

เซ่าเยว่ยืนรอรถของเฉิงเหยียนโย่วอยู่ข้างถนน ระยะห่างระหว่างพวกเขาประมาณเจ็ดเมตร บวกกับความมืดและผู้คนบนถนน ถ้าไม่ตั้งใจมองก็แทบจะมองไม่เห็นเลย

ปรากฏว่าเสียงนี้ของกู้อี้ชวน ทำให้ทุกสายตามองมา

เซ่าเยว่ “...”

อึดอัดไหม? อึดอัดมากจริง ๆ

แต่ปฏิกิริยาแรกของเซ่าเยว่ คือมองไปที่มือซ้ายของเจียงเฉินหาน

บนนิ้วนางสวมแหวนผู้ชายวงหนึ่ง ดีไซน์เรียบหรูในสไตล์ถ่อมตน ช่วยขับให้มือเรียวยาวของเขาดูเรียวยาวขึ้นไปอีก

บนนิ้วของเซี่ยอวิ๋นซูก็มีแหวนวงหนึ่งเหมือนกัน

นี่คือแหวนคู่รัก

การรู้กับการได้เห็นของจริง พลังการโจมตีมันต่างกันจริง ๆ ลำคอของเซ่าเยว่รู้สึกบีบรัดขึ้นมาเล็กน้อยอย่างกะทันหัน

มีเสียง “ปิ๊น ๆ” ดังขึ้น

เซ่าเยว่เผลอหันไปมอง

รถของเฉิงเหยียนโย่วจอดอยู่ข้างทาง ใช้คางชี้ไปยังที่นั่งข้างคนขับ ส่งสัญญาณให้เธอขึ้นรถ

เซ่าเยว่ไม่คิดอะไรมาก เปิดประตูรถ แล้วขึ้นรถจากไป

ทั้งหมดนี้ใช้เวลาแค่หนึ่งถึงสองวินาทีเท่านั้น

กู้อี้ชวนตกตะลึงมาก หันกลับไปมองเจียงเฉินหาน “เซ่าเยว่นี่คือ...เมินพวกเราเหรอ?”

จากไปอย่างรวดเร็วและเด็ดขาด สีหน้าก็ดูเย็นชามาก

ถ้าเป็นเมื่อก่อน เซ่าเยว่จะยอมจากไปได้ยังไงกันล่ะ แทบอ