Share

รักนี้...เจ้ขอ
รักนี้...เจ้ขอ
Author: วรนิษฐา / Miss sexy

บทที่ 1

last update Last Updated: 2025-04-01 16:01:10

เพียงแค่รูปถ่ายใบเดียว ทำให้ชายหนุ่มมาดเซอร์นัยน์ตาสีน้ำทะเลอย่าง ‘เฟร์เร เบคเคิ้ลบาวร์’ มายืนอยู่ที่เมืองไทย ทั้งๆ ที่เขาเกิดและเติบโตอยู่ที่เยอรมัน 

เพียงแค่รูปถ่ายใบเดียว ทำให้เขาออกตามหาเธอ…ผู้มีนัยน์ตากลมโตสีดำเข้ม ผู้หญิงที่เขาบังเอิญถ่ายรูปของเธอไว้ได้ขณะที่เธอกำลังเดินเล่นอยู่ที่ ประตูบรันเดนบูร์ก สัญลักษณ์สำคัญของเมืองเบอร์ลิน 

หนึ่งปี! คือเวลาที่เขาจะตามหาเธอให้พบ คนที่เขาไม่เคยรู้จักแม้กระทั่งชื่อ แต่เป็นคนที่เขาจดจำได้ทุกลมหายใจ เพราะหลังจากนี้ เขาจะทิ้งทุกอย่างไว้ที่เมืองไทยแล้วกลับบ้าน 

หวังว่าหนึ่งปีนี้ พระเจ้าจะมอบปาฏิหาริย์ให้กับผู้ชายที่ชื่อ 

เฟร์เร เบคเคิ้ลบาวร์

“นายคิดอะไรของนายอยู่” เสียงของ ‘ฟาโรห์ เบคเคิ้ลบาวร์’ น้องชายฝาแฝดเอ่ยถามผ่านโทรศัพท์ทางไกล เพราะคนอย่างพี่ชายเขา ผู้เพียบพร้อมทั้งหน้าที่การงานและหน้าตา ไม่จำเป็นต้องออก ตามหาผู้หญิงที่ไม่เคยรู้จักด้วยซ้ำ 

“ทำไม” เสียงทุ้มเอ่ยถาม

“อยู่ๆ นายก็ไปเมืองไทย เพียงเพื่อตามหาผู้หญิงที่นายไม่รู้จักเนี่ยน่ะเหรอ”

“ฉันว่ามันไม่ได้แปลกอะไรที่จะมาตามหาคนที่ฉันชอบ” เฟร์เรเอ่ยยิ้มๆ ก่อนจะเอ่ยประโยคที่ฟาโรห์ไม่อาจคัดค้านได้อีก 

“ฉันเชื่อในพรหมลิขิต” 

 

‘ปีนี้เจ้อายุ 35 เข้าไปแล้วนะ นอกจากตีนกาจะถามหา 

มดลูกเจ้ก็ใกล้หมดอายุ รีบๆ ลงจากคานได้แล้ว’

 

คำก็แก่ สองคำก็ตีนกาถามหา สามคำก็มดลูกจะหมดอายุ พอคิดเรื่องนี้แล้วก็พาลทำให้ ‘เพลงพิณ’ ทันตแพทย์สาวสวยวัยขบเผาะ (หืม…) อยากร้องไห้ จะให้เธอทำไง ในเมื่อสวรรค์ไม่ส่งผู้ชายดีๆ มาให้เธอเสียที ทั้งๆ ที่ตอนนี้เธอเองก็มีพร้อมทุกอย่าง ทั้งหน้าที่การงานก็ดี บ้าน รถ บัญชีเงินฝาก จะขาดอย่างเดียวก็คือผู้ชายดีๆ สักคน ที่เธอจะคว้ามาเป็นสามีและพ่อของลูกนี่แหละ 

สเปคของเพลงพิณคือผู้ชายที่อายุมากกว่าเธอ เขาต้องเป็นผู้ใหญ่ เธอต้องฝากชีวิตไว้ด้วยได้ แต่คบไปคบมาเหมือนจะไม่รุ่ง เพราะหนุ่มๆ ที่ว่าก็บ้างาน บ้าสร้างฐานะ หรือคุยกันแล้วชักจะไม่รู้เรื่อง เพลงพิณจึงขอโบกมือลา จากที่เป็นคนมีสเปคก็เริ่มจะปลง 

เพื่อนรุ่นเดียวกันก็แต่งงานทิ้งเธอไปมีครอบครัวกันหมด มีความสุขกับการฮันนีมูนหรืออยู่กับสามีพวกหล่อน ส่วนรุ่นพี่เหรอ อย่าได้หวังจะมีเวลาว่าง เพราะตอนนี้แต่ละคนมีงานประจำคือการเป็นแม่บ้านรับส่งลูกเรียน นั่นทำให้เพลงพิณหันมาคบเพื่อนรุ่นน้องแทน 

แต่วันนี้…ก็ไม่วายที่เธอมาเป็นแขกผู้มีเกียรติในงานปาร์ตี้สละโสด ค่ะ…ฟังไม่ผิดหรอก งานปาร์ตี้สุดเหวี่ยง ทิ้งทวนคำว่านางสาวแล้วไปใช้คำว่านางอย่างเต็มรูปแบบ ปาร์ตี้ก่อนวันวิวาห์ของเพื่อนสนิทอันดับหนึ่ง ที่มาชิงทิ้งกันไปมีครอบครัวแบบไม่บอกไม่กล่าวให้ทำใจ ทั้งๆ ที่เมื่อเดือนก่อนคุณเธอยังรับปากเป็นมั่นเป็นเหมาะ ว่าจะร่วมหัวจมท้ายบนคานไปด้วยกัน...งื้อ

“เฮ้อ...ไสว่าสิบ่ถิ่มกัน ไสว่าสิมีกันและกัน” เพลงพิณร้องเพลงเบาๆ นั่งนับนิ้วดูแล้วก็คอตก เพราะเหลือเธอคนเดียวแล้วสินะ 

“ร้องเพลงประชดชีวิตหรือไงจ๊ะพิณ” ว่าที่เจ้าสาวเอ่ยแซว เพลงพิณเบ้ปากมองค้อนให้เสียเลย

“แน่สิ ใครมันเคยรับปากว่าจะอยู่บนคานด้วยกัน...หืม”

“ฉัน” คนข้างๆ เอ่ยรับ 

“ใคร…ที่มันเคยพูด ว่าชาตินี้จะไม่แต่งงานเด็ดขาด” เพลงพิณมองหน้าเพื่อนสนิทอย่างยลดาเขม็ง นั่นทำเอาคนข้างๆ ยิ้มเจื่อนๆ 

“ฉันอีก”

“แล้วใคร…ที่มันจะแต่งงานอาทิตย์หน้านี่แล้ว...ห๊า!” น้ำเสียงของเพลงพิณห้วนขึ้น ยลดาได้แต่ฉีกยิ้มให้แล้วสวมกอดเพื่อนรัก เอาหน้าซุกไซ้อ้อนเหมือนแมวก็ไม่ปาน แล้วเอ่ยตอบเสียงอ่อยๆ 

“ก็ฉันเองนี่แหละ”

“แก…ไอ้เพื่อนทรยศ” 

“เพื่อนขอโทษ พอดีมันปุบปับ บทจะแต่งก็แต่งเลยงี้แก ฉันก็ไม่รู้เนื้อรู้ตัว สงสัยถูกป้ายน้ำมันพรายว่ะ” ยลดาเอ่ยติดตลก นั่นเพราะความรักครั้งนี้ของเธอรวดเร็วสายฟ้าแลบจริงๆ อย่าว่าแต่คนรอบข้างตกใจเลย เธอเองก็ยังตกใจ แต่ถึงแม้อะไรๆ จะเร็ว เธอก็มั่นใจว่าเลือกเจ้าบ่าวไม่ผิด แม้เขาจะอายุน้อยกว่าเธอถึงสิบปีก็ตามที 

“หึ” เพลงพิณสะบัดตัวหนียลดาเบาๆ 

“แกอย่างอนฉันเลยนะพิณ เอาเป็นว่า เดี๋ยวฉันจะเล็งๆ เพื่อนเจ้าบ่าวให้ ตกลงมั้ย” ข้อเสนอของยลดานั้นน่าสนใจอยู่หรอก แต่เวลานี้ขอเธองอนเพื่อนสนิทสักพัก

“ขอบคุณในความหวังดี แต่ไม่ต้องเลย”

“งั้นแกก็รีบๆ หาหนุ่ม เราจะได้แต่งงานพร้อมกัน ดีมั้ย” คำพูดของยลดายิ่งทำให้เพลงพิณค้อน ใครมันจะหาได้เร็วปานนั้นยะ เดี๋ยวเถอะ 

“เหรอ…แกให้เวลาฉันหานานมากเลยนะ เพราะอาทิตย์หน้าก็งานแต่งแกแล้วยัยฝ้าย” เพลงพิณดีดหน้าผากเพื่อนไปหนึ่งทีอย่างหมั่นไส้ 

“แกอย่าไปซีเรียส ความรักรอมากไปมันก็ไม่มา ปลงๆ เหมือนฉันนี่ ปลงปุ๊บมาปั๊บ แต่งเลย…ฮ่าๆ” ยลดาหัวเราะชอบใจ 

“ฉันก็ปลงของฉันอยู่ ปลงจนจะไปบวชชีแล้วเนี่ย แต่สงสัยจะปลงมากไป เนื้อคู่เลยไม่มาโผล่สักที”

“นี่แกๆ ฉันมีอะไรนำเสนอ”

“อะไร” เพลงพิณตั้งอกตั้งใจฟังคำเสนอของยลดาเป็นพิเศษ แต่ก็ชักจะตงิดๆ ว่าจะได้เรื่องไหม 

“ในเมื่อแกคบรุ่นใหญ่หรือรุ่นเดียวกันมันไม่รุ่ง แกก็หันไปคบเด็กสิ อาจจะรุ่งก็ได้นะ” นั่นไง ว่าแล้วเชียว คำแนะนำของยลดาแต่ละอย่าง เพลงพิณคิดแล้วก็ส่ายหน้าเบาๆ 

“อ้อ…เหมือนแกนะเหรอ กินตับเด็ก มิน่าล่ะ...พักนี้สวยวันสวยคืน” 

“กินตับอะไร แกก็พูดไป” คนถูกแซวเขินจนอายม้วนต้วน

 

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • รักนี้...เจ้ขอ   บทที่ 63 (จบ)

    “เซอร์ไพรส์” ทุกคนในห้องต่างตะโกนคำว่าเซอร์ไพรส์อย่างพร้อมเพรียง นอกจากพ่องานอย่างเฟร์เร ลลินดา ภาคิน บุหลันแล้ว ยังมีโปรดที่ยืนฉีกยิ้มหวานอีกคน ซึ่งโปรดไม่ได้มาคนเดียว ยังพาโชคดีมาด้วยแต่ยังไม่ทันที่เพลงพิณจะได้พูดอะไร เธอก็ต้องตกใจยกกำลังสอง เมื่อเห็นรูปของตัวเองตั้งแต่เด็กๆ จนถึงปัจจุบันปรากฏอยู่บนโทรทัศน์ขนาดสี่สิบสองนิ้วที่ติดไว้กับกำแพงห้องโดยเฉพาะรูปปัจจุบันที่อิริยาบถต่างๆ นั้นแทบไม่ซ้ำกัน มีรูปตอนเธอไปซื้อต้นไม้กับเฟร์เร ที่หน้าเยินๆ ตอนไปกินข้าว ดูหนัง อันนี้สวยหน่อย รูปทีเผลอ ตอนเธอนอนน้ำลายยืด หรือแม้แต่ตอนไม่ได้แต่งหน้า และสิ่งที่สะดุดสายตาของเพลงพิณนั่นคือป้ายข้อความที่มักจะถูกใส่ไว้หรือแทรกอยู่มุมใดมุมหนึ่งบนรูปอ่านปะติดปะต่อได้เป็นคำว่า ‘Will you marry me’ นั่นยิ่งทำให้อกซ้ายของเพลงพิณเต้นรัว หายใจก็ชักจะไม่ค่อยทั่วท้องและทันทีที่ฉายมาถึงรูปสุดท้าย คำว่า Will you marry me ก็ชัดขึ้นด้วยป้ายตัวอักษรที่ถูกปล่อยลงมาตรงหน้าเพลงพิณได้อย่างพอดิบพอดี“โรแมนติกสุดๆ” บุหลันเพ้อออกมา เพราะจะมีอะไรโรแมนติกไปมากกว่านี้ไม่

  • รักนี้...เจ้ขอ   บทที่ 62

    หลังจบงานแต่งงานของลลินดาและภาคิน บรรดาเพื่อนสนิทก็ยังคงอยู่กันครบ ไม่มีใครหนีหายกลับกรุงเทพฯ ก่อน เพราะยังไม่จบภารกิจเสียทีเดียวทุกคนดูมีลับลมคมในแปลกๆ แปลกจนเพลงพิณอดที่จะสงสัยไม่ได้ พอถามใครก็บอกว่าไม่มีอะไรอย่างพร้อมเพรียง“เจ้…เย็นนี้เค้าอยากกินปูไข่ เราออกไปซื้อที่ท่าเรือกันนะ”“ไปสิ” เพลงพิณเอ่ยรับปากส้มไปโดยไม่ได้เอะใจอะไรสักนิด ว่าเธอกำลังถูกหลอกให้ออกไปจากโรงแรมก่อนชั่วคราวเมื่อบุหลันพาเพลงพิณไปแล้ว ที่เหลือเริ่มจัดสถานที่ ซึ่งก็คือห้องจัดเลี้ยงเล็กริมสระว่ายน้ำของทางโรงแรมนั่นเอง โดยมีเจ้าสาวหมาดๆ อย่างลลินดาคอยช่วยจัดส่วนหนุ่มๆ อย่างภาคินและเฟร์เรก็ถนัดใช้งานออกแรง ปีนป่ายติดรูปของเพลงพิณจนทั่วห้อง จากนั้นขบวนลูกโป่งก็ถูกนำเข้ามา“เป็นอะไรส้ม ท่าทางลุกลี้ลุกลนแปลกๆ” เพราะเห็นว่าบุหลันเอาแต่มองโทรศัพท์ เพลงพิณจึงอดไม่ได้ที่จะถามขึ้น ส่วนคนถูกถามก็แอบสะดุ้งมีพิรุธเบาๆ“เป็นอะไร ถามแค่นี้ต้องสะดุ้งด้วย”“เปล่าเจ้พิณ ไม่มีอะไร พอดีเค้าแค่นั่งคิดอะไร

  • รักนี้...เจ้ขอ   บทที่ 61

    “อะไรคะ”“ผมต้องกลับเยอรมัน” ประโยคที่ได้ยินทำเอาเพลงพิณถึงกับอึ้งไปชั่วขณะ ทำไมมันถึงได้ปุบปับแบบนี้ เธอยังไม่อยากห่างกับเฟร์เร“กลับเยอรมัน เมื่อไหร่คะ”“อีกสองอาทิตย์ครับ ผมทิ้งภาระให้ลูกน้องรับผิดชอบงานของผมมานานมากพอแล้ว ผมต้องกลับไปคุมต่อ” เหตุผลของเฟร์เร ทำให้เพลงพิณไม่อาจแย้งเขาได้ และเธอก็โตพอที่จะเข้าใจคนรัก แม้จะหวิวๆ ในใจที่ต้องอยู่ห่างเขาก็เถอะ“ฉันเข้าใจ”“ผมอยากให้คุณไปด้วย”“สองอาทิตย์ฉันคงลางานไม่ได้แน่ เอางี้…คุณกลับไปก่อน ขอฉันเคลียร์งานแล้วจะบินตามไปนะ” ประโยคที่ได้ยิน ทำให้ใจของเฟร์เรชื้นขึ้นมาได้มาก เพลงพิณเข้าใจเขา“คุณโกรธผมหรือเปล่าที่อยู่ที่เมืองไทยต่อกับคุณไม่ได้”“ไม่โกรธค่ะ แต่ก็รู้สึกหวิวๆ ในอกอยู่เหมือนกัน เสียดายที่เราเจอกันช้าไป เพราะถ้าเจอกันเร็วกว่านี้ ฉันก็คงได้อยู่กับคุณนานกว่านี้”“โธ่…ที่รัก” เฟร์เรคว้าเธอมากอด ฝ่ามืออุ่นๆ ลูบศีรษะของเธอไปมาอย่างปลอบโยน ยิ่

  • รักนี้...เจ้ขอ   บทที่ 60

    “ผมมาที่นี่ก็เพราะมาตามหาคุณ” ยิ่งฟัง เพลงพิณก็ยิ่งงง“ตามหาฉันเหรอ ตามหาทำไม” นั่นน่ะสิ เขามาตามหาเธอทำไม ก็อยู่ใกล้กันแค่นี้ หรือโปรดทำอะไรมิดีมิร้ายแฟนเธอ“เพราะผมรักคุณ ผมรักผู้หญิงคนที่คุณเห็นจากกล้องถ่ายรูปเมื่อครู่นี้ ผมรักเธอ จนยอมทิ้งทุกอย่างแล้วมาตามหาเธอ” เฟร์เรเอ่ยคำว่ารักให้เพลงพิณฟังครั้งแล้วครั้งเล่า ส่วนโปรดนั้นเมื่อรู้และเห็นอะไรมากพอ จึงหมุนตัวกลับออกไป เพราะดูท่าเพลงพิณกับเฟร์เรจะมีเรื่องให้คุยกันอีกนานและก็จริงอย่างที่โปรดคิด เพราะตอนนี้เฟร์เรตั้งคำถามกับ เพลงพิณถึงเรื่องเมื่อครั้งที่เธอไปเที่ยวเบอร์ลิน และเพลงพิณก็ถาม เฟร์เรย้ำอีกครั้ง ว่าเขาตกหลุมรักเธอตั้งแต่ตอนนั้นเลยนะหรือ พอได้คำตอบก็ยิ้มแก้มแตก ก่อนจะกระโดดกอดชายหนุ่มแน่น“คุณมาตามหาฉันเหรอ” พอคลายอ้อมกอดออกก็เอ่ยถาม“ครับ ข้ามฟ้า ข้ามทะเลมาตามหาความรักถึงที่นี่” คำพูดหวานๆ ที่ได้ยินทำเอาเพลงพิณแทบจะลอยได้ รู้สึกว่าความรักครั้งนี้ของเธอมันอยู่เหนือคำว่าพรห

  • รักนี้...เจ้ขอ   บทที่ 59

    ความรักของเพลงพิณและเฟร์เรก่อตัวขึ้นอย่างสวยงาม แม้เธอจะเอ่ยบอกขอชายหนุ่มแต่งงานไปตอนเมามาย แต่เฟร์เรกลับคิดจริงจัง และเตรียมเซอร์ไพรส์เพลงพิณไว้แล้ว เพียงแค่รอเวลาเหมาะๆ เท่านั้น และช่วงนี้เขาก็นิ่ง ไม่เอ่ยอะไรเกี่ยวกับคืนนั้นอีกทุกครั้งที่มีเวลาว่าง ทั้งคู่มักจะใช้เวลาอยู่ด้วยกันเสมอ อย่างเมื่อครู่เธอก็อยู่กับเฟร์เร แต่เขาขอตัวไปเอาของที่บ้าน ส่วนเพลงพิณก็นั่งเล่นใต้ซุ้มชิงช้าไม้รอ อยู่ๆ เสียงออดหน้าบ้านก็ดังขึ้น พอหันไปมอง จึงเห็นว่าเป็นโปรด ที่ยืนยิ้มหล่อละลายใจเกย์อยู่“เข้ามาสิแก ประตูไม่ได้ล็อค”“ฉันไม่ได้มาหาแกย่ะ” โปรดตอบกลับมาได้อย่างน่าหมั่นไส้เป็นที่สุด จริตจะก้านนี่มาเต็ม“เอ้า! แล้วมาหาใครยะ อย่าบอกนะว่าแกมาหาแฟนฉัน”“ใช่…แต่แหม ไม่เจอกันแค่แป๊บเดียว นี่หล่อนแสดงความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของได้แรงเหมือนกันนะยะ” คำพูดของโปรด เพลงพิณทำเพียงแค่ไหวไหล่รับเบาๆ เท่านั้น“ก็แน่ล่ะ ว่าแต่แกจะไปหาเบคเขาทำไม”

  • รักนี้...เจ้ขอ   บทที่ 58

    “อะไรนะครับ” ชายหนุ่มเอ่ยถามย้ำอีกครั้ง กลัวว่าเขาหูฝาดที่ได้ยินว่าเพลงพิณชวนเขาแต่งงาน“เราแต่งงานกันตอนนี้เลยได้มั้ย ฉันแก่แล้ว มดลูกก็ใกล้จะเสื่อมเต็มที ถ้าขืนชักช้าไปกว่านี้ ฉันกลัวมีลูกยาก” เหตุผลของเพลงพิณดูเหมือนจะฟังขึ้น“นี่คุณพูดจริงหรือแค่พูดขำๆ ตอนเมากันที่รัก”“ฉันพูดจริงๆ ให้เวลาคุณคิดก่อนก็ได้อ่ะ ไว้…พรุ่งนี้ ฉันจะมาฟัง คำ…ตอบ” พูดจบเพลงพิณก็น็อคกลางอากาศ ร่างบางโอนเอน จนเฟร์เรต้องรีบเข้าไปพยุง“คุณพิณ พิณครับ” คนตัวโตเขย่าร่างกึ่งเปลือยในอ้อมกอด แต่เพลงพิณก็ไม่มีท่าทีจะรู้สึกตัว“เมาจนหลับไปแล้วเหรอ” ชายหนุ่มส่ายหน้าให้เธอ ก่อนจะอุ้มกลับมานอนที่เตียง จากนั้นก็หาผ้าไปชุบน้ำหมาดๆ ก่อนจะมาเช็ดตัวให้เธอ เสร็จก็หาเสื้อยืดของเขาในตู้ออกมาให้เธอสวม จากนั้นก็นั่งมองคนที่กำลังหลับพริ้ม“คำว่า...เราแต่งงานกันมั้ย ผมควรจะพูดไม่ใช่เหรอครับ” เฟร์เรเอ่ยยิ้มๆ ก่อนจะลุก

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status