บทที่ 2

“แน่ะ...มีเขิน”

“เออนะ” ยลดาเอ่ยอายๆ อยู่ๆ เพลงพิณก็มาแซวกันซะได้

“ข้อเสนอแก ฉันขอผ่านแล้วกัน”

“เอ้า!...ไมอ่ะแก” ว่าที่เจ้าสาวสายฟ้าแลบเลิกคิ้วถาม 

“ฉันไม่อยากเลี้ยงต้อย คุยกับเด็กยิ่งไม่ค่อยรู้เรื่องอยู่ด้วย” 

“แหม…ลองคบดูก็ไม่เสียหายอะไรนี่แก เอามั้ย ฉันมีคนนึงจะแนะนำ” คนๆ นั้นอยู่ๆ ก็แวบเข้ามาในความคิดของยลดา เขาคือช่างภาพที่ถ่ายรูปพรีเวดดิ้งให้เธอนั่นเอง หนำซ้ำยังเป็นลูกพี่ลูกน้องกับแฟนหนุ่มของเธอด้วย 

“ไม่เอา บอกแล้วว่าไม่นิยมกินเด็ก แกกินไปคนเดียวเลย...ชิส์”

“ไม่อยากเป็นอมตะเหรอ เขาว่ากินเด็กแล้วอมตะนะแก ฉันลองแล้ว ตีนกาหายในครั้งแรก มันแบบฟินมาก สนมั้ยแก เปลี่ยนใจตอนนี้ยังทันนะ” ยลดายังคงตื้อต่อ 

“นี่แฟนแกรู้ไหม ว่าแกหื่นแบบนี้เนี่ย”

“รู้…แต่เขาก็หื่นไม่แพ้ฉันหรอก แฮะๆ” ว่าที่เจ้าสาวยิ้มอายๆ แล้วเอ่ยต่อ 

“เออนี่…แต่งงานแล้วฉันจะไปฮันนีมูนที่เยอรมันนะแก”

“เยอรมันเหรอ พูดแล้วก็อยากไปเที่ยวที่นั่นอีกจัง ไปมาครั้งก่อนยังเที่ยวไม่หนำใจเลย” แววตาของเพลงพิณดูวิบวับยามเอ่ยถึงสถานที่ที่เธอกับยลดาไปเที่ยวล่าสุดมา 

“แกจะไปกับฉันไหมล่ะ”

“ไม่…ฉันไม่อยากไปเป็นกอขอคองอจอฉอ เกิดต่อมริษยาฉันทำงานหนักแล้วพลั้งฆ่าแกกับแฟนเพื่อระบายแค้นที่ยังโสดขึ้นมาทำไง”

“นี่ก็พูดซะน่ากลัว” 

“ฉันทำจริงๆ นะเอ้า” คนข้างๆ ยักคิ้วให้ 

“ยัยพิณบ้า เออ…จะทัก สีตาแกทำไมมันแปลกๆ ไม่ดำสนิท ไปทำไรมาเปล่า”

“แค่เปลี่ยนมาใส่คอนแทคเลนส์เท่านั้นเองย่ะ นี่เปลี่ยนบ่อยกว่าเปลี่ยนแฟนอีก” เพลงพิณดูภูมิใจเหลือเกิน ส่วนคนฟังได้แต่ส่ายหน้าให้กับการเปรียบเทียบของเพื่อน 

“พูดยังกับแกมีแฟนให้เปลี่ยน”

“พูดงี้...แกเอามีดมาแทงฉันให้ตายเลยดีกว่ายัยฝ้าย” 

“โอ๋ๆ เพื่อนล้อเล่นหรอกน่า” ยลดาเกาคางเพื่อนรักเบาๆ 

“แล้วผมเผ้าจากยาวๆ สวยๆ ก็ตัดซะสั้นเชียว เดี๋ยวใครก็นึกว่าแกเป็นทอมหรอก”

“เอ้า! ก็อากาศมันร้อน อีกอย่างสั้นได้ก็ยาวได้ นานๆ ทีเปลี่ยนลุค ก็สบายๆ หัวไปอีกแบบ”

“บางวันฉันก็เห็นแกใส่แว่นตา ตกลงช่วงนี้แกเป็นอะไร แฟชั่นนิสต้าหรือไง...หืม” เพลงพิณได้แต่นั่งยิ้มให้กับคำพูดของยลดา ก่อนที่ว่าที่เจ้าสาวจะถามเรื่องบ้านหลังใหม่ของเพื่อนรัก ที่ทุ่มเงินซื้อไปมากโข แต่ก็คุ้ม เพราะได้บ้านในฝันมาครอง 

“แล้วนี่อยู่บ้านใหม่เป็นไง สุขสบายดีมั้ยยะ” 

“ดีเวอร์ ชอบตรงมีสระว่ายน้ำนี่แหละ ฉันกระโดดตูมๆ ทุกวันเลย” พูดแค่นี้ ใบหน้าของเพลงพิณก็บ่งบอกถึงความสุขจนปิดไว้ไม่อยู่ 

“ก็ดี ซื้อบ้านทั้งทีก็ต้องอยู่แล้วมีความสุข ว่างๆ ฉันจะไปนอนเม้าท์มอยด้วย”

“ว่าที่เจ้าสาว เชิญตัดเค้กหน่อยค่ะ” เสียงของเพื่อนอีกคนดังขึ้น นั่นทำให้เพลงพิณและยลดาหยุดบทสนทนาใดๆ ไว้เพียงแค่นี้ ก่อนที่กลุ่มเพื่อนจะเข้ามาลากตัวเจ้าของงานออกไปยังเวทีเล็กๆ ในห้อง

จากนั้นก็มีการเข็นเค้กที่ประดับตกแต่งเหมือนเค้กแต่งงานไม่มีผิดออกมาให้ยลดาตัด แล้วก็ตามด้วยการโยนช่อดอกไม้ เพลงพิณนั่งนิ่ง ไม่ได้มีท่าทีกระตือรือร้นอยากออกไปรับช่อบูเก้สวยๆ ในมือว่าที่เจ้าสาวอย่างยลดาแต่อย่างใด 

แต่อยู่ๆ ช่อบูเก้กลับหล่นตุ้บมาอยู่บนตักแบบไม่รู้เนื้อรู้ตัว เพลงพิณถึงกับเหวอ รีบหยิบช่อบูเก้ขึ้นมาถือไว้ แล้วชี้นิ้วมาที่ตัวเอง

“ชนแก้วให้กับเจ้าสาวคนต่อไปของเรากันหน่อย...เย้!!!” คนที่พูดอยู่ในขณะนี้คือยลดา เพลงพิณแยกเขี้ยวให้เธอ ไม่ต้องสงสัยก็รู้ได้ ว่ายลดาจงใจโยนช่อบูเก้นี่มาให้ 

เหอะ! คนอย่างเธอ ถ้าไม่เจอคนที่ใช่ ก็อย่าหวังว่าจะยอมแต่งงาน แม้ลึกๆ แล้วอยากเจอใครสักคนก็เถอะ...งื้อ

 

เสียงไม่ปกติที่ดังขึ้นจากหน้าบ้าน ทำให้เพลงพิณที่กำลังจะออกไปคลินิกทำฟันต้องออกมาดู หรือว่าเธอจะถูกโจรรับน้องกลางวันแสกๆ เข้าให้แล้ว 

นี่เธอพึ่งจะซื้อบ้านหลังนี้ได้ไม่ถึงเดือนด้วยซ้ำ เจอแจ๊คพ็อตเข้าให้แล้วอย่างนั้นเหรอ ท่าทางของเพลงพิณนั้นดูกล้าๆ กลัวๆ ก่อนจะเห็นชายคนหนึ่งทำท่าปีนประตูรั้วจะเข้ามาภายในบ้านของเธอ

“เฮ้ย!” เจ้าของบ้านอุทานออกมาได้ห้าวกว่ารูปลักษณ์เสียอีก แล้วมองหาอาวุธ ก่อนที่สายตาจะไปปะทะเข้ากับไม้เบสบอลขนาดพอเหมาะ ที่น้องสาวตัวแสบซื้อมาให้เธอไว้ป้องกันตัว ดูท่าวันนี้จะได้ใช้ 

เมื่อได้อาวุธมาอยู่ในมือแบบนี้ เธอก็ไม่รอช้า เดินตรงดิ่งเข้าไปหาเป้าหมายที่ตอนนี้กำลังหันหลังปีนข้ามรั้วเข้ามาภายในบ้าน เสียงที่ตามมาคือ 

ผัวะ! ผัวะ!! 

หลังจากเสียงผัวะ เพราะแรงฟาดของไม้เบสบอลที่ปะทะเข้ากับลำตัวและบริเวณอื่นๆ ของหัวขโมยที่ริอ่านเข้ามาภายในบ้านของเธอ ก็ตามมาด้วยเสียงร้องโอดโอยอย่างเจ็บปวด 

“โอ๊ย! เจ็บ เจ็บ!” สียงโอดโอยดังมาจากชายหนุ่มที่กำลังปีนรั้วเข้าบ้านพี่ชาย แต่ทำไมกลับถูกผู้หญิงที่ไหนไม่รู้ตีเอาๆ แบบนี้กัน...หืม

พอตั้งสติได้ ฟาโรห์ก็รีบเงยหน้าขึ้นมอง จึงเห็นว่าเธอกำลังเงื้อมือขึ้นสูง พร้อมที่จะฟาดไม้เบสบอลในมือลงมาได้ทุกเมื่อ 

‘อุแม่เจ้า โจรหล่อลาก’ นี่คือคำอุทานที่เกิดขึ้นในใจของเพลงพิณ โจรสมัยนี้อัพเดทหน้าตาได้หล่อเหลาปานนี้เชียวเหรอ ก่อนจะตั้งสติไม่หลงกลความหล่อ จากนั้นทำท่าจะฟาดไม้เบสบอลใส่เป้าหมายอีกครั้ง

“เดี๋ยว!” ชายหนุ่มร้องทักเสียงหลงเป็นภาษาอังกฤษ ก่อนที่ไม้เบสบอลจะฟาดลงมาที่ตัวเองอีกครั้ง

‘โอ๊ะ! นอกจากจะหล่อแล้ว ยังเป็นโจรอินเตอร์สปีกอิงลิชได้ด้วย นี่ไทยเข้าสู่ยุคเออีซีเต็มตัวแล้วใช่มั้ย’ แต่ถึงจะทึ่ง เพลงพิณก็ยังไม่หลงกลง่ายๆ เธอฟาดไม้เบสบอลที่เงื้ออยู่นานแล้วลงไปบนลำตัวชายตรงหน้าสุดแรง จนได้ยินเสียงเขาร้องออกมาอย่างเจ็บปวด

“โอ๊ย! เจ็บๆ เดี๋ยวยู ฟังไอก่อน” ชายหนุ่มขยับตัวหนี สะดุ้งไปตามแรงฟาดของผู้ถือไม้ ตัวงอเป็นกุ้งเพื่อหลบหลีกปวดระบมกับแรงตีของอีกฝ่าย 

“ทำไมฉันต้องฟังโจรอย่างนายด้วย” เพลงพิณหยุดตี ถือไม้ เบสบอลในท่าเตรียมพร้อม ตอบกลับไปเป็นภาษาอังกฤษเช่นเดียวกัน พร้อมกับถลึงตาใส่

“โจรเหรอ!” ฟาโรห์ชี้นิ้วมาที่ตัวเองอย่างมึนงง หรือนี่จะเป็นสาวในฝัน หรือพี่ชายจะตามหาเธอจนเจอแล้วตกลงใช้ชีวิตอยู่ด้วยกัน จริงเหรอเนี่ย!