ขอโอกาส

    พัทนั่งหน้าตึงอยู่ข้างๆแก้วตลอดคืน.. เขาบอกเพื่อนอีกกลุ่มของเขาว่าเขาจะไปนั่งกับน้องที่คณะอีกโต๊ะนึง.. และเขาก็รำคาญสายตาของพวกผู้ชายที่เดินผ่านไปผ่านมาเอามากๆ ดูพวกมันมองสิ มันมองเหมือนพวกมันจะเขมือบแก้วลงท้องของพวกมันแล้วเนี่ย.. แม่ตัวนี่ก็กะไร.. มันน่าตีนักเชียว..

  “แก้ว.. พี่ถามอะไรหน่อยสิ.. เพื่อนแก้วสองคนนั้นน่ะเป็นแฟนกันเหรอ?” เพราะเท่าที่เขาสังเกตุดูเขาคิดว่าไม่น่าจะใช่แค่เพื่อนธรรมดาแน่นอน… 

  

  “ คิดมากไปแล้วค่ะพี่พัท สองคนนี้เป็นเพื่อนกัน สนิทกันมากด้วย พี่พัทน่ะคิดมากเกินไปแล้ว…” เธอเห็นสองคนนั้นบ่อยจะตายไปสองคนนั้นตัวติดกันยิ่งกว่าแฝดอีก ทั้งสองคนบอกว่าเรียนมาด้วยกันตั้งแต่ประถมจนเข้ามหาลัย.. เขาจริงนะเมื่อก่อนเธอไม่ได้สนใจสองคนนี้เลย แต่พอเธอกลับมาในอดีตครั้งนี้.. เธอก็พึ่งจะเห็นว่าสองคนนี้เป็นคนน่ารักคนนึงเลยล่ะ ส่วนนังงูพิษ.. เธอพยายามที่จะตีตัวออกห่างให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้… 

  

  “พี่ถามอะไรหน่อยสิ.. จริงรึเปล่าที่แก้วปฏิเสธไอ้เอก.. เพื่อนในคณะบอกว่าไอ้เอกมันไปสารภาพรักกับแก้วแล้วแก้วก็ปฏิเสธมันไป.. เรื่องนั้น.. จริงรึเปล่า…” พัทวาดแขนของเขาไปยังพนักพิงของโซฟาทันที.. ที่เขาทำแบบนั้นเพราะเขาต้องการให้ไอ้พวกผู้ชายทั้งหลายรู้ว่าแก้วไม่ได้มาคนเดียวและแก้วก็มีเจ้าของแล้วด้วย.. น่ารำคาญฉิบหายเลยไอ้พวกนี่นิ… ส่วนแม่ตัวดีของเขานี่ก็.. มันน่านัก..

  

  “ใช่ค่ะ แก้วตอบไปแล้วว่าแก้วยังไม่พร้อมมีใคร แก้วอยากจะอยู่กับพ่อกับแม่.. แก้วอยากมีเงินเยอะๆ ถ้าแก้วรวย.. แก้วจะมีทุกอย่าง แก้วอยากพาพ่อกับแม่ไปเที่ยวไกลๆ ไปไหนก็ได้ที่อยากไปค่ะ ” นั่นคือความคิดของเธอจริงๆเพราะเธอจำได้ว่าชีวิตเธอครั้งก่อน… เธอไม่เคยพาพ่อและแม่ไปเที่ยวไหนไกลๆเลย.. ไกลสุดของพวกท่านก็คือเชียงใหม่และภูเก็ต เธออยากจะพาพวกท่านไปเมืองนอกแต่เธอก็ไม่มีเวลาเลยเพราะเธอต้องทำงานหาเงินและต้องดูแลครอบครัว.. ครอบครัวที่มันมีบุคคลอื่นเข้ามาใช้ชีวิตร่วมด้วย.. แต่ครั้งนี้.. เธอจะให้ความสำคัญกับพ่อและแม่ของเธอให้มากกว่าเมื่อก่อน.. เธอจะต้องทำทุกอย่างให้มันดี เธอจะเป็นลูกที่ดี และเธอก็จะเป็นคนเลือกทางเดินของตัวเองว่ามันควรจะเป็นไปในทิศทางไหน…

  

  “ ถ้าอย่างนั้น.. แก้วให้โอกาสพี่ได้ชอบแก้วได้ไหม.. ขอให้พี่ได้ชอบแก้ว ขอให้พี่ได้มีโอกาสดูแลแก้วได้ไหม.. พี่ชอบแก้ว พี่ชอบแก้วก่อนมัน พี่ดีใจที่แก้วไม่เลือกมัน.. พี่จะไม่ยอมทนแล้ว พี่เคยยอมมันแล้วครั้งนึง.. ครั้งนี้พี่จะไม่ยอมอีก.. ให้โอกาสพี่ได้ดูแลหัวใจแก้วจะได้ไหม?” เขาต้องการเป็นชายคนนั้น.. ชายคนที่สามารถดูแลแก้วได้.. เขาอยากมีโอกาสได้อยู่ใกล้และรักแก้วเหมือนคนรัก.. เขาอยากเป็นมากกว่าพี่ชาย… 

  

  “ พี่พัท.. พี่พัทพูดอะไรคะ.. พูดเล่นอะไรคะเนี่ย..” อัตราการเต้นของหัวใจมันเต้นเร็วกว่าปกติ.. เธอไม่แน่ใจว่าสิ่งที่พี่พัทพูดน่ะมันคือเรื่องจริงหรือว่าเพียงแค่ต้องการล้อเล่นกับเธอ… พี่พัทคือพี่ชายที่แสนดีของเธอมาตลอด.. พี่พัทคงจะล้อเธอเล่นเป็นแน่…

  

  “ พี่พูดในสิ่งที่พี่คิด.. พี่ไม่ได้พูดเล่น… พี่พูดจริง.. พี่ชอบแก้ว ชอบมานานแล้ว ให้โอกาสพี่ได้ลองเป็นคนดูแลและอยู่เคียงข้างแก้วจะได้ไหม?” พัทกระชับมือเรียวของแก้วเอาไว้พร้อมกับลูบไล้เบาๆเพื่อเป็นการยืนยันว่าแก้วไม่ได้ฝันไป.. เขาพูดจริงเขาต้องการดูแลแก้ว..

  

  “ พี่พัทค่ะ.. อย่างที่แก้วพูดไป.. แก้วยังไม่อยากจะมีใครเลยแก้วอยากอยู่กับพ่อกับแม่.. แก้วอยากมีเงินเยอะๆ แก้วอยากทำให้พ่อกับแม่มีความสุขค่ะ… เรื่องนั้น.. รอหน่อยนะคะ แก้ว.. แก้วยังไม่กล้าคิดอะไรทำนองนั้น…” เธอไม่แน่ใจว่าเธอควรจะเปิดใจดีไหม.. พี่พัทคือพี่ชายที่เธอรักและเคารพมากที่สุด… เธอไม่รู้ว่าเธอควรจะรู้สึกยังไงดี.. ขอเวลาหน่อยก็แล้วกันขอให้เธอได้เฝ้าดูและเฝ้าสังเกตุก่อนก็แล้วกัน…

  

  “พี่รอได้.. ขอแค่แก้วให้โอกาสพี่.. ไม่ว่าจะนานแค่ไหนพี่ก็จะรอ.. พี่ชอบแก้วจริงๆ.. พี่ไม่ได้โกหก พี่ไม่เคยโกหก.. ” พัทจ้องเข้าไปที่ดวงตาของแก้วเพื่อยืนยันว่าเขาพูดจริง เขาไม่ได้เมาหรือว่าละเมอ.. เขาพูดออกมาจากหัวใจของเขา… หัวใจที่มันมีแค่คนที่ชื่อ แก้วกัลยา.. 

  

  “ คำตอบคงจะไม่ได้วันนี้หรือพรุ่งนี้นะคะ.. คงจะต้องรอหน่อย…” แก้วยิ้มให้กับพี่พัทเพื่อให้พี่พัทได้รู้ว่าเธอต้องการเวลาจริงๆถ้ารอได้.. เรื่องนั้นค่อยกลับมาพูดกันอีก…

  

  “ นานแค่ไหนพี่ก็จะรอ..”

  

  พัทนั่งเฝ้าแก้วกับเพื่อนตลอดทั้งคืนและนอนนี้เขาก็รู้สึกว่าเพื่อนของแก้วไม่น่าจะไหวแล้ว.. ดูสิเลื้อยพันกันสองคนอยู่นั่น.. บอกตามตรงนะบอกยังไงก็ไม่เชื่อว่าสองคนนั้นเป็นแค่เพื่อนกัน..

  

  “ แก้ว.. พี่ว่าเรากลับกันเถอะดูเหมือนว่าเพื่อนแก้วจะไม่ไหวแล้วนะ.. แล้วพี่ว่า.. สองคนนั้นไม่น่าจะใช่เพื่อนธรรมดาแน่นอน.. ” พัทพยักพเยิดไปยังทิศทางของเพื่อนแก้วทันที..

  

  เอ่อ.. ตกลง.. สองคนนั้นเป็นเพื่อนกันจริงดิ.. ทำไมต้อง.. นั่งตักกันและนัวเนียกันขนาดนั้นด้วยเล่า.. หรือว่าเรดาห์เธอจะผิด.. 

  

  “ กลับกันเถอะ.. ว่าแต่จะกลับกันยังไง…”  พัทถามด้วยความเป็นห่วงเพราะดูเหมือนสองคนนั้นไม่น่าจะขับรถกลับเองได้แน่นอน… เมาเรื้อนขนาดนั้น.. 

  

  “ มาแท็กซี่กันค่ะ.. ขากลับคงจะต้องกลับแท็กซี่เหมือนเดิม…”  

  

  “ ไม่ได้.. พี่ไม่อนุญาต.. พี่จะไปส่งแก้วกับเพื่อนเองพี่เอารถมาไม่ต้องปฏิเสธ.. และพี่ก็เดาว่า.. สองคนนั้น.. อือ… คิดลึกได้เลยเพราะเล่นกระแซะกันขนาดนั้นแล้ว.. ไปๆกลับกันดีกว่า.. แก้วรู้จักบ้านของสองคนนั้นรึเปล่า…”  

  

  “ รู้ค่ะ.. แต่ว่าแก้วบอกแม่ไว้แล้วว่าจะไปนอนบ้านนิ่ม.. และแก้วคิดว่าแม่น่าจะปิดบ้านแล้วด้วย.. แก้วเข้าบ้านไม่ได้ค่ะ…” นั่นคือเรื่องจริงเธอไม่สามารถเข้าบ้านได้เพราะเธอไม่ได้ถือกุญแจบ้านออกมาด้วย..ก็คนมันลืมนิ…

  

  “ งั้นไปนอนบ้านพี่.. หรือจะไปนอนห้องพี่ดี เอางี้ไปนอนห้องพี่ พี่จะกลับไปนอนบ้านเอง.. ตามนั้นนะไม่ต้องปฏิเสธ.. ”  

  

  พัทจัดการจ่ายค่าเครื่องดื่มและช่วยแก้วแบกเพื่อนทั้งสองคนขึ้นรถทันที…

  

  “แก้วมานั่งหน้าแก้วจะได้บอกว่าพี่จะต้องขับรถไปทางไหน…” 

  

  แก้วพยักหน้ารับคำทันที.. ตายแล้วเพื่อนเธอทั้งสองคนกำลังทำเรื่องน่าอับอายกันในรถของพี่พัท…. อ๊าย.. บ้าเอ้ย…

  

  0//0

  

  “ หึหึ.. เขินเหรอ? มันคือเรื่องปกติของชายหญิงนะ.. ”  พัทหันไปถามแก้วด้วยนำ้เสียงที่แหบพร่า.. เขารู้หรอกว่าแก้วรู้สึกอายกับสิ่งที่กำลังได้ยิน.. ส่วนเขากำลังรู้สึก… ต้องการ เขาต้องการแก้วแต่ถ้าแก้วไม่ยอมเขาก็จะไม่ทำอะไรทั้งนั้น…

  

  “ พี่พัท.. พูดอะไรคะเนี่ย.. ไปค่ะรีบไปส่งสองคนนั้นเลย.. บ้าบอที่สุด.. ขอแค่อย่ามาทำเรื่องอับอายแบบ.. เอ่อ.. อย่างว่าบนรถของพี่พัทก็พอ.. มันน่าอายมาก..”  เธอหวังว่าทั้งสองคนจะอดกลั้นเอาไว้ได้จนถึงบ้านของนิ่ม…แต่แล้ว…

  

  จ๊วบ… อื้อ…

  

  0///0

  

  “อ๊าห์… อื้อม์… อั้ม… อ๊าห์… หยุดก่อน.. อื้อ…”  

  

  “ อ๊าห์… หยุดไม่ได้ครับที่รัก.. อ๊าห์.. เงี่ยx ไม่ไหวแล้ว… อั้มต้องได้ตอนนี้.. นิ่ม.. นิ่มจ๋า… อื้อม์….”

  

  “แก้ว.. พี่ว่าเราจะต้องหาที่จอดแบบมืดๆก่อนนะ.. แล้วก็ต้องปล่อยให้ทั้งสองคนจัดการพวกเขากันก่อน.. เพราะว่าอย่างน้อยแก้วก็จะไม่ได้มาทนเห็นอะไรแบบนั้น.. แก้วคงไม่อยากดูคนอื่นเล่นหนังสดละมั้ง.. หรือว่าแก้วอยากเห็น….” พัทหันไปกระซิบถามแก้วด้วยน้ำเสียงที่แหบพร่า.. เขาเองก็อยากจะปลดปล่อยเหมือนกัน.. แต่ตรงนี้มีแค่แก้ว.. เขาไม่อยากให้แก้วเสียใจเพราะเธอถึงจะบอกกับเขาว่าให้รอบ.. เขาก็ต้องรอ.. เขาต้องอดทนให้ได้…

  

  “ อื้อ.. พี่พัท.. พูดอะไรน่าเกลียด.. แบบนั้นก็ได้ค่ะเรารีบหาที่จอดและลงไปรอข้างนอกรถดีกว่า.. ”  

  

  อ๊าห์… อื้อ.. จ๊วบ.. จ๊วบ…

  

  ตอนนี้แก้วและพี่พัทพากันออกมายืนรอด้านนอกของรถ.. พี่พัทหาที่จอดรถที่มันมืดหน่อยและคนไม่ค่อยพลุกพล่าน… ส่วนเธอและพี่พัทเลือกมาหาที่นั่งตรงที่มีแสงไฟส่องถึง.. 

  

  “ แก้วไม่เคยได้ออกมาไหนตอนดึกๆแบบนี้เลยค่ะ.. นี่เป็นครั้งแรกเลยก็ว่าได้.. เป็นครั้งแรกของแก้วทุกอย่างไม่ว่าจะออกมาเที่ยวเทค หรือว่าแต่งตัวแบบนี้.. มันคือสิ่งใหม่ๆสำหรับแก้วทุกอย่างเลย..”  

  

  พัทนั่งมองแก้วที่กำลังเพ่งมองไปยังท้องฟ้าอันมืดสนิทในยามค่ำคืน.. สำหรับเขาแก้วก็คือแก้วไม่ว่าเธอจะแต่งตัวหรือแต่งหน้าแบบไหน.. แก้วก็คือแก้วอยู่วันยังค่ำ..

  

  “ แต่แต่งตัวแบบนี้.. พี่ไม่ชอบนะรู้ไหม.. เพราะพี่กลัวว่าพี่จะอดใจไม่ไหว.. พี่กลัวว่ามือของพี่จะลูบไล้ไปที่หลังของแก้ว.. พี่กลัวว่าพี่จะไม่เป็นสุภาพบุรุษต่อแก้ว.. พี่กลัวว่าพี่จะห้ามใจไม่ไหวต่อไป.. เพียงแค่นี้.. พี่ก็ไม่กล้าละสายตาไปจากแก้วแล้ว.. พี่รักและพี่หวงแก้วมาก.. เพียงแค่พี่เห็นพวกผู้ชายมันมองแผ่นหลังของแก้ว.. มันก็ทำให้พี่หวงแหนและโมโหขึ้นมา.. แก้ว.. แก้วช่วยหยุดน่ารักสักวินาทีจะได้ไหม หัวใจของพี่มันเต้นจนมันจะทะลุออกมาแล้ว..”  พัทจับมือของแก้วมาวางทาบไว้ที่หน้าอกของเขา.. หัวใจของเขาเต้นเร็วเสียจนเขากลัวว่ามันจะวายตายก่อน… 

  

  0///0

  

  เธอสัมผัสได้ถึงหัวใจของพี่พัทที่มันเต้นเร็วและแรงมากๆ.. ฝ่ามือของพี่พัทร้อนและมันสั่นไหว.. เธอไม่รู้ว่าตอนนี้พี่พัทรู้สึกอย่างไรกันแน่.. ตื่นเต้นหรือว่ากลัว.. เพียงแค่เธอเงยหน้าขึ้นไปมองพี่พัท…

  

  จุ๊บ.. จุ๊บ… จ๊วบ….

  

  พัทไม่สามารถกักเก็บความต้องการจากภายในของเขาได้อีกต่ไป.. จูบแล้วจูบเล่าที่เขามอบให้แก้ว.. มันทำให้เขาคิดได้ว่าเขามันบ้าที่สุด… เขาทรมานตัวเองเพราะยิ่งเขาจุบแก้วหนักเท่าไร.. ความต้องการของความเป็นลูกผู้ชายมันก็ยิ่งมากขึ้นและมากขึ้น…

  

  จุ๊บ.. จุ๊บ…

  

  “ พี่ไม่อยากให้แก้วเสียใจ.. พี่จะรอ.. รอวันที่แก้วมอบความรักให้พี่ รอวันที่แก้วเปิดใจให้พี่.. เมื่อไรที่แก้วเปิดใจให้พี่.. เมื่อนั้นพี่จะเก็บดอกทบต้นทบดอกให้คุ้ม.. ”  ฝ่ามือร้อนของเขาลูบไปที่แผ่นหลังเปลือยเปล่าของแก้วอย่างแผ่วเบา.. เขารับรู้ได้ว่าแก้วสะท้านตามฝ่ามือของเขาทุกครั้งที่เขาสัมผัส…  เขาต้องเตือนตัวเองเอาไว้ว่าต้องรอ.. ต้องรออีกนิด.. รอให้แก้วเปิดใจกับเขาเสียก่อน.. รออีกนิดนะไอ้พัท.. แกต้องทำได้…

  

  แก้วได้แต่หายใจหอบเพราะเธอนั้นถูกพี่พัทมอบจูบที่แสนหวานให้กับเธอ.. มันเป็นครั้งแรกของเธอที่ถูกจูบแบบนี้.. แม้แต่กับอดีตสามีของเธอ.. เขายังไม่เคยจูบกับเธอแบบนี้เลย… แต่พี่พัท.. พี่พัทจูบเธอ.. จูบกระชากวิญญาณของเขา.. มันทำให้เนินสาวของเธอปวดตุบๆ.. เธอไม่กล้าขยับตัวออกจากอ้อมกอดของพี่พัทเลย.. เธอกลัวว่าเธอจะแสดงความน่าอายออกมาเพราะเธอรู้ว่าตอนนี้.. กางเกงชั้นในของเธอมันเปียกชื้นขึ้นมาเพราะรสจูบของพี่พัท