All Chapters of รักนี้ขอเริ่มใหม่: Chapter 1 - Chapter 6

แก้ว หรือ แก้วกัลญา หญิงสาวอายุ ​​35 ปี ที่ครั้งหนึ่งชีวิตเธอใครต่างก็อิจฉาเพราะเธอและสามีของเธอต่างประสบความสำเร็จด้วยกันทั้งสองคนตั้งแต่อายุยังน้อย.. เธอและเขาต่างช่วยเหลือซึ่งกันและกันในการก่อร่างสร้างตัวจนตอนนี้ทั้งเธอและเขาต่างประสบความสำเร็จทางด้านธุรกิจด้วยกันทั้งคู่ เธอที่ต้องการสร้างความมั่นคงให้กับครอบครัวก่อนแล้วเรื่องลูกค่อยว่ากันทีหลัง.. เธออยากให้ทุกอย่างพร้อมมากกว่านี้.. เธอรู้ดีว่าการมีลูกและต้องเลี้ยงลูกนั้นมันจำเป็นต้องใช้เงินเยอะดังนั้นเธอจึงขอเลื่อนเวลาในการท้องออกไปอีกสักนิด.. และในที่สุดวันนั้นก็มาถึง.. เธอท้องแล้ว เธอท้องได้สองสัปดาห์แล้ว.. เธอดีใจมาก เธอดีใจจนไม่สามารถเก็บมันเอาไว้คนเดียวเธอจึงรีบขับรถไปหาสามีของเธอที่ที่ทำงาน.. แต่เมื่อไปถึงที่นั่นมันก็ทำให้เธอต้องพบกับสิ่งที่เขาปกปิดมาตลอด…. เธอพยายามยิ้มให้ตัวเอง.. เธอไม่คิดเลยว่าคนนึงที่ขึ้นชื่อว่าเป็นเพื่อนรักของเธอตั้งแต่สมัยเรียนกับเขา.. คนที่ขึ้นว่าเป็นสามีของเธอ.. ทั้งสองคนจะทำกับเธอแบบนี้.. เธอ พยายามนิ่งเข้าไว้.. เธอรวบรวมหลักฐานต่างๆเท่าที่เธอจะทำได้.. แต่ผลสุดท้าย.. เธอก็พ่ายแพ้ให้กับความคิดของเธอ.

เอกพลบอกให้เพื่อนของเมียนั่งรอด้านล่างก่อนเพราะเขาจะไปเปิดห้องรับแขกให้ส่วนเมียของเขาเขาก็จัดการพาขึ้นไปบนห้องนอนแล้ว.. และดูเหมือนเจ้าตัวจะเมามากเสียด้วย.. ดสินอนแผ่ไม่มีความเป็นแก้วของเขาหลงเหลืออยู่เลยสักนิด.. หึหึ… “ จับคนเมาปล้ำดีไหมเนี่ย.. มันน่าตีนักนะ..พรุ่งนี้ต้องคุยกันหน่อยแล้วนะคนดีของพี่…” เอกพลลูบใบหน้าเนียนสวยของเมียเขาเบาๆและจุ๊บลงไปที่หน้าผากมนทันที… เมื่อเขาจัดแจงให้เมียรักของเขานอนหลับสบายเขาก็รีบไปเปิดห้องรับแขกและรีบลงไปดูเพื่อนของเมียทันที…. “ คุณ.. ตื่นก่อน.. ลุกขึ้นไปนอนข้างบน…” เอกพลปลุกคนที่นอนเลื้อยอยู่บนโซฟาตัวใหญ่ในห้องรับแขก.. ดูสิแทบจะเห็นกางเกงชั้นในแล้วนั่น… “อื้อ.. อย่ายุ่งน๊า… ” คนเมาตอบออกมาด้วยความรำคาญ… คนจะนอนจะมาวุ่นวายอะไรกับเธอนักหนา… เฮ้อ…. เอกพลถึงกับถอนหายใจออกมาเพราะอะไรล่ะ.. เขาคงจะต้องแบกคนเมาขึ้นไปข้างบนน่ะสิ…. ตึกตึกตึก… ทุกอย่างก้าวของฝีเท้าเขามันเกิดหวั่นไหวขึ้นเล็กน้อยเพราะตอนนี้ผู้หญิงที่อยู่ในอ้อมกอดของเขาเริ่มใช้จมูกและริมฝีปากของเธอซุกไซ้ลงมาที่ลำคอของเขาอยู่… “ คุณ.. อย่าทำแบบนี้.. อืม..” เพียงแค่หลังถ

แก้วที่หลับไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรสามีว่าอย่างไรเธอก็ว่าอย่างนั้น.. เธอเป็นห่วงพี่เอกอยู่นะแต่พอพี่เอกส่งรูปและวีดีโอมาให้เธอก็เบาใจขึ้นมาก.. ดูจากหน้าแดงๆของพี่เอกแล้ว.. คงจะดื่มเยอะน่าดู.. “ อรุณสวัสดิ์ค่ะ..” แก้วทักทายพนักงานของในออฟฟิศด้วยความเป็นกันเอง… ทุกคนในนี้คือครอบครัวของเธอถ้าไม่มีพวกเขาบริษัทของเธอก็คงจไม่มีมาถึงทุกวันนี้… แก้วตั้งหน้าตั้งตาทำงานของตัวเองต่อไป.. ไม่นานโทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้น… “ ค่ะ.. ตื่นแล้วได้กินอะไรรึยังคะ? ให้หนูซื้อไปฝากไหม?” สามีเธอเองที่โทรมา.. ฟังจากเสียงน่าจะพึ่งตื่นสิท่า… “ ยังครับ.. ไม่ต้องซื้อมาหรอก.. พี่จะกลับบ้านแล้ว.. จะไปนอนต่อที่บ้านน่ะ..นอนที่โรงแรมโดนกวนจากคนอื่น.. เดินไปเดินมาเสียงลาก กระเป๋าอีก.. แทบจะไม่ได้นอนเลย อื้อม์….” เอกพลก้มลงไปมองตัวต้นเหตุที่ทำให้เขาเผลอหลุดเสียงครางออกมา… “ เป็นอะไรรึเปล่าคะ? ” “ ไม่มีอะไรครับ.. พอดีพี่กำลังสั่งงานลูกน้องอยู่.. แค่นี้นะคะ.. เจอกันตอนเย็นเด็กดี…” เพียงแค่วางสายจากแก้วเขาก็รีบไปจัดการกับตัวต้นเรื่องทันที… เอกพลทวนความเงี่ยx ครั้งสุดท้ายก่อนกลับบ้าน.. เพราะถ้าเขากลับบ้านแล้