วางแผนชีวิต

หลังจากวันนั้นเธอก็ไม่ค่อยได้เจอพี่เอกอีกเลยแต่มีบ้างเป็นบางครั้งที่เธอได้เจอเขาบางครั้งบางคราวจะไม่ให้เจอเลยก็แปลกเพราะเรียนอยู่คณะเดียวกัน.. แต่ดูเหมือนว่าพี่แกก็จะนิ่งขึ้นกว่าเดิม… เมื่อก่อนพี่แกชอบมาเจ๊าะแจ๊ะกับเธอแต่หลังจากที่เธอตอบไปว่าเธอยังไม่พร้อมมีใคร.. พี่เขาก็ดูนิ่งขึ้น นิ่งจนเธอเดาทางไม่ออกเลย.. แต่ช่างเขาเถอะไม่ต้องมายุ่งเกี่ยวกันน่ะดีแล้ว…

  

  “แก้ว.. ไปไหนเอ่ย..”

  

  ^__^

  

  “ แก้วกำลังจะไปห้องสมุดค่ะ…” พี่พัท.. พี่ชายที่แสนดีของเธอนี่เอง.. 

  

  “ ไปสิพี่ก็กำลังจะไปเหมือนกันพอดีจะไปหาข้อมูลอะไรสักหน่อยน่ะ.. ไปพร้อมกันเลยไหม?” 

  

  “ ค่ะไปๆ ว่าแต่พี่พัทจะไปดูอะไรในห้องสมุดคะ?” 

  

  เสียงพูดคุยของทั้งสองคนที่ดังตลอดทางพร้อมกับเสียงหัวเราะของที่สดใสทำให้คนที่เดินเคียงข้างถึงกับหัวใจสั่น.. 

  

  “ พี่พัทอยากจะดูรายละเอียดเกี่ยวกับหุ้นเหรอคะ? ทำไมล่ะ?”  เธอเองก็คิดไว้เหมือนกันว่าเธออยากจะซื้อหุ้นตัวนึงเธอจำได้ว่าหุ้นตัวนั้นอยู่ๆราคามันก็พุ่งทะยานทะลุหลักพันหลักหมื่น.. บางคนเขาขายทีนี่รวยทั้งชาติเลยก็ว่าได้.. เธอเองก็คิดว่าจะซื้อมันเหมือนกันเธออยากได้เงินแบบง่ายๆเหมือนเสือนอนกิน แบบไม่ต้องลงมือลงแรงมาก แค่รอเวลาและจังหวะบวกกับดวงด้วย.. เธอเองก็กำลังสนใจอยู่เหมือนกัน..

  

  “ไม่รู้สิพี่แค่สนใจน่ะพี่ได้ยินเพื่อนของป๊าเขาบอกว่าเขาเล่นหุ้นนั่นซื้อหุ้นนี้แล้วได้กำไร… พี่ก็อยากมีเงินอยากรวยกับเขาบ้าง.. พี่เลยอยากไปสองเข้าห้องสมุดและค้นหาข้อมูลของมันในช่วงหลายปีที่ผ่านมาบ้างก็เท่านั้นเอง…”  เขาอยากมีฐานะที่มั่นคง.. จริงอยู่ที่บ้านของเขาเองก็พอมีเงินแต่อะไรมันก็ไม่แน่นอนหรอกจริงไหม… ถ้าเขาสามารถสร้างฐานะให้มั่นคงได้แล้ว.. เขาคิดว่าบางทีเธออาจจะสนใจเขาบ้างก็ได้..

  

  “แล้วพี่พัทคิดว่าจะซื้อตัวไหนคะ?” เรื่องหุ้นเอาจริงๆเธอเองก็ไม่รู้หรอกเธอเห็นแค่ตัวสองตัวที่มันน่าสนใจเธอจำได้ว่าตอนที่เธอยังมีชีวิตอยู่ในตอนนั้นมันมีแค่สองหุ้นเท่านั้นที่เธอเห็นว่าน่าสนใจมากแต่เธอก็ไม่สามารถสู้ราคามันไหว.. เธอได้แต่นึกเสียดายที่ช่วงแรกๆของการเปิดขายหุ้นเธอเลิกที่จะมองข้ามมัน.. แต่รอบนี้เธอจะต้องเฝ้าระวังให้มากและเธอจะต้องกว้านซื้อมันให้ได้…

  

  

  “ พี่ไม่แน่ใจน่ะ แต่พี่จะลองศึกษาไปก่อน.. แต่หุ้นที่เกี่ยวกับการบินมันก็น่าสนใจนะแต่พี่ไม่รู้ว่าผลกำไรต่อปีมันจะได้มากขนาดไหน และหุ้นเกี่ยวกับน้ำมันอีก.. พี่ไม่แน่ใจสักเท่าไรฉะนั้นพี่เลยเลือกที่จะมาหาข้อมูลเก่าๆดูน่ะ.. ว่าแต่เราเถอะ ไปห้องสมุดจะไปหาข้อมูลอะไร?” เขาเองก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าแก้วเข้าห้องสมุดไปหาข้อมูลเกี่ยวกับอะไร? เกี่ยวกับงานที่อาจารย์มอบหมายให้หรือว่าเกี่ยวกับอะไร?

  

  “ แก้วก็หาทำนองเดียวกันกับพี่พัทแล่ะค่ะ.. แก้วเห็นหนังสือพิมพ์ของพ่อแล้วเห็นตัวเลขมันวิ่งขึ้นบ้างลงบ้าง แก้วก็อยากจะรู้ว่ามันคืออะไรและหมายความว่ายังไง…”  พี่พัทอย่าถามหนู หนูกลัวว่าจะพูดอะไรมากกว่านี้ออกไป…

  

  “ อ๋อ… งั้นไปกันไปดูพร้อมกันเลย.. ” 

  

  ~~~~

  

  เมื่อถึงบ้านแก้วก็ได้ปรึกษาพ่อกับแม่ว่าเธออยากจะซื้อหุ้นโดยให้พ่อและแม่เป็นคนซื้อส่วนเธอคงจะต้องรออีกสักนิดรอให้อายุครบยี่สิบปีก่อน.. ดังนั้นเธอเหลือเวลาอีกปีกว่าๆ.. เพื่อกันไม่ให้ทุกอย่างมันสายเกินไปเธอจะต้องให้พ่อและแม่เป็นคนลงทุนส่วนเธอนั้นลองหาแนวทางในการทำอย่างอื่นดูก่อน อย่างเช่นขายของ ขายเสื้อผ้ากระเป๋า เธอพอจะจำได้ว่าเทรนด์ในปีสองปีข้างหน้ามันพอเป็นไปในทิศทางไหน..

  

  “ แม่จ๋าพ่อจ๋า.. คือว่า.. แก้วอยากลองขายเสื้อผ้าดูน่ะจ๊ะ…”

  

  หือ…

  

  สองคนผัวเมียหันมามองลูกสาวของตนเองด้วยความสงสัย.. ทำไมกัน… จะรีบหาเงินไปไหนกันบ้านเราก็มีร้านขายของชำอยู่แล้วเงินก็พอได้นะ กำไรก็พอตัวเลย…

  

  “ ทำไมล่ะลูก.. จะเอาเงินไปเก็บไว้ไหนหมดล่ะทีนี้.. ” คนเป็นพ่อเอ่ยแซวลูกสาวของตนเองทันที… เขาน่ะไม่ติดหรอกแต่เพียงแค่อยากจะรู้ว่าทำไมลูกสาวถึงอยากจะทำงานหาเงินเร็วขนาดนี้…

  

  “ ก็หนูอยการวยนี่ค่ะ เออพ่อจ๋าแม่จ๋า.. ถ้าหนูจะบอกว่าอีกไม่นานมันจะมีหุ้นตัวนึงที่น่าสนใจ.. พ่อกับแม่จะเชื่อหนูไหม พอดีหนูได้ยินอาจารย์ที่มหาลัยพูดๆมาว่ากำลังมีคนคิดที่จะขายหุ้นที่เป็นเงินดิจตอลแบบว่าใช้จ่ายซื้อของได้จริง.. ถ้าเมื่อไรที่มันออกมา.. พ่อกับแม่ซื้อมันเลยนะจ๊ะเราจะได้รวยกับเขา…” ตอนนี้เธอต้องขอแถไปก่อนละกัน.. ถ้าพูดว่าอาจารย์ที่มหาลัยพ่อกับแม่เธอเชื่อหมด ไม่ว่าจะเป็นเมื่อก่อนหรือตอนนี้พ่อกับแม่เพียงแค่ได้ยินว่าคุณครู หรืออาจารย์บอกว่าอย่างนั้นดีอย่างนี้ดี.. พ่อกับแม่เธอพร้อมมา พร้อมเสียเงินและพร้อมเสียใจ.. ฮ่าๆๆ

  

  “ เหรอๆ แล้วมันออกมารึยังล่ะ?”  คนเป็นพ่อถามออกมาด้วยความดีใจเพราะเขาเองก็กำลังมองหาหุ้นเอาไว้ครอบครองเหมือนกัน.. เขาเห็นเพื่อนสมัยเรียนบางคนมันเล่นกันแล้วมันมีเงินถุงเงินถัง.. ตอนนั้นเขายอมรับว่าเขาไม่มีทุนทรัพย์มากพอที่จะไปเล่นด้วย.. แต่ตอนนี้เขาก็พอมีนิดๆหน่อยมันน่าจะพอได้อยู่นะ… น่าจะพอซื้อได้สักตัวสองตัว สักหุ้นสองหุ้น…

  

  “ ยังจ๊ะแต่ไม่น่าจะนานนัก ถ้าหนูได้ข่าวการอัพเดทเมื่อไร.. หนูจะรีบมาบอกพ่อเลยนะจ๊ะ.. แต่ว่าเรื่องขายเสื้อผ้าน่ะหนูอยากขายจริงๆนะจ๊ะ หนูอยากลอง..”

  

  และในที่สุด.. พ่อกับแม่ก็เปิดร้านเล็กให้เธอโดยพื้นที่ร้านก็อยู่ในร้านขายของชำพ่อกับแม่นั่นแหละมันก็ดีนะเพราะว่ามันอยู่ติดถนนคนผ่านไปใครมาเขาก็เห็น และเสื้อผ้าที่เธอไปหาซื้อมามันก็เป็นเสื้อผ้ามือสองและเธอนำมันมาแก้นิดๆหน่อยพอมันเสร็จแล้ว.. ก็สวยดีนะเธอเก่งเหมือนกันนะเนี่ยต่อไปถ้าพอขายได้และมีเงินเธอจะลองหาโรงงานเย็บผ้าให้เธอและเธอก็จะสร้างแบรนด์เสื้อผ้าเป็นของตนเอง.. และเธอก็จะขายกระเป๋าจักสานด้วย เธอจะนำมันออกมาวางขายตรงนี้และเธอก็จะมุ่งเป้าไปที่นักท่องเที่ยว.. เธอจะต้องทำให้ตัวเองเป็นแบบ อายุน้อยพันล้านให้ได้ สิบร้านร้อยล้านมันน้อยไป…

  

  “ว่าแต่แก้ว.. ทำไมแก้วถึงอยากขายเสื้อผ้าล่ะ…” นิ่มไม่เข้าใจเลยว่าทำไมเพื่อนเธอถึงอยากขายเสื้อผ้า.. แบบเสื้อผ้ามันก็.. จะหลุดๆโลกไปหน่อย..

  

  “ อยากสวยและอยากรวยค่ะเพื่อน.. ว่าแต่ที่แวะมาหาจะชวนไปไหนเนี่ย?” 

  

  “ แสนรู้.. จะชวนไปเที่ยวน่ะ.. อั้มชวนไปเที่ยวไปแดนซ์น่ะ ไปด้วยกันไหม ไปนอนค้างที่บ้านเรา…” นิ่มอยากชวนแก้วไปด้วยเพราะแก้วยังเป็นคนเรียบร้อยเหมือนแม่ชีเกินไปเธอเลยอยากให้แก้วได้ไปเปิดหูเปิดตาดูบ้าง…

  

  “ อืม… ถามแม่ก่อนนะ แต่อันที่จริงก็น่าสนใจนะเพราะเราจะได้ใส่เสื้อผ้าของเราด้วยเผื่อใครเห็นแล้วชอบจะได้ตามมาซื้อที่ร้านเรา…” อ่าใ่ช่ๆหัวการค้ามากแม่เอ้ย.. ไปๆฉันต้องไปให้ได้ต้องไปอ้อนพ่อกับแม่…

  

  เสียงดนตรีตามยุคสมัยที่เธอพอจะจำได้ว่าเมื่อก่อนเธอไม่เคยออกมาเที่ยวแบบนี้เลย.. นี่เป็นครั้งแรกของชีวิตเลยก็ว่าได้.. เธออกมาเที่ยวเทค เที่ยวดิสโก้.. มันเป็นอะไรที่ตื่นตาตื่นใจมาก เธอจำได้ว่าเมื่อก่อนนั้นเธอเรียนจบเธอก็เริ่มทำงานสร้างเนื้อสร้างตัวจนไม่มีเวลาเที่ยวไม่มีเวลาเป็นของตัวเองเลยสักนิด.. แต่ครั้งนี้เธอได้โอกาสย้อนกลับมาอีกครั้งเธอจะต้องใช้ชีวิตของเธอให้คุ้มค่า….

  

  “ สวยมากค่ะคุณเพื่อน.. ชุดที่ร้านเหรอ? มันสวยมากเลยอ่ะพอมาใส่เที่ยวตอนกลางคืนอ่ะแก้ว.. ฉันไม่คิดเลยว่ามันจะสวยขนาดนี้.. แก้วดุเซ็กซี่มากๆเลย”  นิ่มถึงกับต้องเดินวนรอบเพื่อนของตนเอง.. คือไม่คิดว่าพอแก้วสวมใส่แล้วมันจะออกมาสวยได้ขนาดนี้.. คือมันดูดีดูมีราคาจัง..

  

  “ สองร้อยห้าสิบบาทค่ะ เป็นไงสวยใช่ไหมล่ะ อยากได้สักชุดไหมเดี๋ยวเราเลือกให้…”  มาสิได้เวลาขายของแล้ว…

  

  “ ฮ่าๆๆ สวยจริงไม่โกหก.. แต่ให้เราใส่แบบแก้วนะ.. มีหวังโดนดุแน่…” เธอกลัวพ่อกับแม่จะดุเธอเอาน่ะสิไม่ใช่อะไร…

  

  “ นิ่ม.. เราใส่เที่ยวแค่ตอนนี้นะเราไม่ได้ใส่เดินไปเดินมาทั้งวันสักหน่อย.. แล้วมันมีหลายแบบนะที่แบบไม่โป๊ ไม่โชว์เนื้อหนังมาก.. เราว่าเรารู้แล้วว่าเราจะเลือกชุดแบบไหนให้นิ่มใส่…” แก้วหรี่ตามองสำรวจนิ่มทันที… ตอนนี้เธอวางแผนและแบบไว้เรียบร้อยแล้วว่าเธอจะทำชุดแบบไหนออกมาสำหรับผู้หญิงขี้อายอย่างนิ่มและเธอ.. อันที่จริงเธอก็อายนะที่ใส่ชุดแบบนี้แต่เพราะเธอต้องการขายของหรอกเธอถึงใส่มัน…

  

  ตึกตึกตึก….

  

  “แก้ว!!!” 

  

  ขวับ…

  

  “ อ้าวพี่พัท.. อ๊ะ.. อะไรคะเนี่ย…” 

  

  “ใครให้แต่งตัวแบบนี้.. มันน่าตีนัก.. มานี่เลยกลับบ้านเดี๋ยวพี่ไปส่ง…” ให้ตายเถอะทำไมแก้วถึงแต่งตัวแบบนี้เนี่ย.. หลังเนี่ยจะโชว์ไปถึงไหน.. แล้วกางเกงเนี่ยมันจำเป็นต้องสั้นขนาดนี้ไหม…

  

  “ เดี๋ยวค่ะเดี๋ยว.. แก้วมาเที่ยวกับนิ่มและอั้มค่ะ.. พี่พัทขา.. ไม่เอาไม่ดุแก้วนะคะ แก้วใส่ออกมาแบบนี้เพราะแก้วอยากขายเสื้อผ้าของแก้ว.. ถ้าไม่ใส่แบบนี้มาล่อตาผู้หญิงสวยๆแล้วเสื้อผ้าแก้วจะขายออกได้ยังไงกันคะ.. ไม่เอาค่ะไม่ดุแก้วนะคะพี่พัทขา…” นี่เป็นครั้งแรกเลยเท่าที่เธอจำได้.. พี่พัทดุเธอ พี่พัทเหมือนจะโกรธจริงๆนะเนี่ย…

  

  “ แล้วมันจำเป็นต้องโป๊ขนาดนี้ไหม เนี่ยด้านหลังเนี่ยมันจะเว้าลึกไปถึงไหน… กางเกงเนี่ยมันจะสั้นเกินไปไหม.. ไม่ได้ๆ.. กลับบ้านเลย..” 

  

  “โอ้ยๆ พี่พัทๆ พี่พัทของแก้ว… ไม่ดุน้องแบบนี้สิคะ ถ้าไม่ใช่เพราะว่าต้องขายของ.. แก้วก็ไม่ใส่แบบนี้พี่พัทก็รู้นี่ค่ะ.. พี่พัทคะไม่โกรธแก้วนะคะ.. น๊าๆๆ” 

  

  นิ่มและอั้มมองเพื่อนของตัวเองกับรุ่นพี่ในคณะด้วยสายตาที่แสดงออกถึงความสงสัยในความสัมพันธ์ของคนทั้งคู่…