2.ความแสบเธอนั้น

2.ความแสบเธอนั้น

เมื่อเกิดมาภายในตระกูลที่ไม่ได้แบ่งแยกชายหญิง แต่ก็ไม่ได้ถูกบังคับด้วยว่าจะต้องทำอะไรที่ฝืนใจตน น้องๆ ร่วมสายเลือดคนอื่นล้วนมีลักษณะนิสัยแตกต่าง พวกเราทั้งหมดมีหน้าที่รับผิดชอบไม่เหมือนกัน ซึ่งฉันเป็นลูกสาวคนโตสนิทสนมกับคุณลุงไคโร ย่อมพิเศษกว่าคนอื่นภายในครอบครัว

ผู้คนภายนอกที่ไม่รู้จักฉันดีพอ ล้วนแต่พากันหวาดกลัวฉันมากพอสมควร ไม่ว่าจะเป็นเรื่องการบริหารลูกน้องหรือเจรจาธุรกิจ นิสัยใจคอค่อนข้างได้คุณลุงมาเยอะอีกต่างหาก ด้วยความเก่งกาจเกินหน้าเกินตาผู้ชาย ทำให้แก๊งอื่นรู้สึกไม่ค่อยพอใจกันสักเท่าไหร่ การถูกลอบสังหารแทบจะนับครั้งไม่ได้เลยด้วยซ้ำ ว่ามันรวมกันได้กี่รอบแล้วตั้งแต่เกิดมา

สองขาเรียวเล็กยังคงก้าวเดินพร้อมเชิดใบหน้าอยู่ ประหนึ่งนางงามบนเวทีกองประกวด สวมใส่รองเท้าบูตส้นสูงแบบหนังสัตว์ เสื้อผ้าแบบแขนและขายาวพอดีกับลำตัว ทุกอย่างเป็นสีดำราวกับคนไว้ทุกข์ ส่วนดวงหน้าตึงกระชับเปรี๊ยะ เพราะพึ่งไปร้อยไหมทองคำมายังไม่เข้าที่ดี

ย่างกรายอยู่ภายในโกดังผลิตสินค้าต้องห้าม ประจำแก๊งตัวเองซึ่งเป็นสาขารอง เพราะสาขาหลักอยู่ต่างประเทศ ลูกน้องพอเห็นเธอก็ก้มหัวโค้งคำนับเรียงแถว รู้สึกหนาวสั่นไหวทุกครั้งเมื่อต้องพบเจอเจ้านายคนนี้ ใครต่างย่อมรู้จักเกียรติศักดิ์เธอนั้นเป็นอย่างดี ว่าสวยแต่กลับดุขัดกับหน้าตาเอามากๆ

ความจริงมาเพื่อฟังรายงานจากลูกน้องคนสนิท การจะไม่มานั้นย่อมได้เพราะลูกน้องคนนี้ ทำงานด้านจัดการได้เป็นระเบียบเรียบร้อยอยู่แล้ว แต่กลัวจะเกิดเหตุไม่คาดฝัน หรืออาจพบปัญหายากจะแก้ไขขึ้น ถึงต้องมาปรากฏตัว แถมยังตั้งใจจะชวนไปสถานที่อื่นต่อน่ะสิ

"ใจ๋! งานที่สั่งให้ไปทำเสร็จแล้วหรือยัง" ของขวัญกล่าวด้วยน้ำเสียงหนักแน่นถามลูกน้องคนสนิท ก่อนจะหย่อนลำตัวนั่งบนโซฟาหนัง พร้อมเอียงคอมองรอคำตอบ เมื่อเห็นเธอกำลังใช้ปากกาขีดเขียนกระดานเอกสาร ซึ่งถืออยู่บนฝ่ามืออย่างกระฉับกระเฉง

"ไม่มีปัญหาอยู่แล้วค่ะ คุณของขวัญ! อีกสักครู่เจ๋งจะเป็นคนติดต่อคุณโคโค่เอง เพื่อให้มารับสินค้าไปส่งลูกค้าตามนัดหมายได้เลยค่ะ ส่วนตารางงานถัดไปนั้น..." ใจ๋กล่าวด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล มืออีกข้างดันแว่นตาหนาเตอะเพื่ออ่านสิ่งที่จดบันทึกไว้ บนอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ขนาดเท่าฝ่ามือ

ฉันมองทุกครั้งก็แทบจะหลุดหัวเราะตลอด แม้เธอจะดูเหมือนชอบทำตัวเอื่อยเฉื่อย แต่กลับทำงานรอบคอบเป็นอย่างมากเลย

"ถ้าไม่มีงานสำคัญพวกเราไปเดินห้างกันเถอะ ฉันเบื่อจะแย่แล้วใจ๋~ ช่วงนี้ลูกค้าขยันสั่งแต่ของเยอะจนล้าไปหมดแล้วเนี่ย เจ๋งบอกมาว่ากระสอบทรายที่ฉันไปฝึกซ้อมคราวก่อน คล้ายว่ามันจะพังอีกแล้วนะ รอบนี้ต้องให้เธอสั่งแบบพิเศษรุ่นชนิดถึกทน สำหรับแค่เฉพาะหน้าแข้งสวยๆ ให้ฉันคนเดียวน่ะ" ของขวัญกล่าวด้วยน้ำเสียงออดอ้อนเลขาตัวเอง พร้อมกะพริบตาปริบๆ เม้มริมฝีปากบางทำหน้าตาน่ารักให้ลูกน้องทันที

"ทำไมเป็นแบบนั้นอีกแล้วล่ะคะ รอบก่อนคุณของขวัญโดนนายหญิงแคนดี้ ไล่หวดด้วยกิ่งมะยมไม่เข็ดหลาบอีกเหรอคะ ทายาตั้งหลายสัปดาห์กว่าจะหาย โชคดีตรงที่นายท่านไคโรแวะมาหาหรอกนะคะ ไม่เช่นนั้นได้พอกยาทั่วทั้งตัวแน่เลย ขนาดนายท่านโคล่าช่วยมายืนบังให้ ยังต้องเจ็บตัวตามเลยนะคะเนี่ย" ใจ๋กล่าวด้วยน้ำเสียงร้อนรน เพราะเป็นห่วงเจ้านายตนเอง ที่เธอชอบดื้อรั้นได้มากขนาดนี้ เกรงว่าจะต้องเตรียมโทรสั่งซื้ออุปกรณ์ปฐมพยาบาลแล้ว

"รอบนี้เธอเลือกให้ก่อนเถอะ เดี๋ยวฉันไปไถเงินคุณลุงไคโรเอา แม่ไม่มีทางรู้หรอกน่าอย่ากลัวไปเลยนะ เงินฉันเอาไปหมุนซื้ออุปกรณ์ออกกำลังกายหมดแล้ว ตกลงตามนี้แหละคนสวย~" ของขวัญกล่าวด้วยน้ำเสียงหนักแน่น ยื่นสองมือเล็กไปหยิกแก้มเลขาตัวเอง พร้อมยิ้มหวานราวกับนี่ไม่ใช่ปัญหาคอขาดบาดตายอะไร ก่อนจะพยักใบหน้าสวยเชื่องช้า เพื่อเกลี้ยกล่อมให้ลูกน้องเชื่อมั่นตนเองอีกสักรอบ

"เอาที่คุณของขวัญสบายใจเลยค่ะ ใจ๋พูดเตือนสติไปแล้วนะคะ เพื่อไม่ให้ทำผิดซ้ำอีกรอบ พอถึงเวลาโดนลงโทษอย่าร้องไห้โอดครวญเชียวนะคะ" ใจ๋กล่าวด้วยน้ำเสียงยานคาง ก่อนจะส่งตารางนัดหมายงานให้อีกฝ่ายดูเอง เพราะเหนื่อยหน่ายกับความดื้อรั้นของเจ้านายตนเอง

ฉันได้แต่อมยิ้มน้อยอมยิ้มใหญ่ เพราะลูกน้องไม่ต่อต้านอะไรอีก ส่วนเรื่องโดนคุณแม่ไล่ฟาดด้วยกิ่งมะยม เกิดมาจากไปยืมเงินครองแครงน้องสาวคนรองมาน่ะสิ แค่เอาไปซื้ออุปกรณ์เข้าค่ายมวยเปิดใหม่

แต่มันประจวบเหมาะตรงที่น้องสาวคนรอง เธอต้องใช้เงินก้อนนั้นอย่างเร่งด่วน ซึ่งไปขอร้องป้าทรายเข้าแล้วคุณย่าก็อยู่ด้วย ตอนแรกทุกคนล้วนคิดว่าน้องสาว ไปโดนนักต้มตุ๋นที่ไหนหลอกเอาหรือเปล่า

ยัยครองแครงก็ไม่กล้าพูดไปตามตรง อยากจะปกป้องพี่สาวตัวเอง คุณย่าเลยกดโทรหาคุณแม่เพื่อถามไถ่ว่าธุรกิจขาดทุนเหรอ เพราะยอดบัญชีรายรับรายจ่ายไม่เคยผิดเลย แต่ทำไมบัญชีลูกสาวถึงได้ว่างเปล่า จนกลายเป็นเรื่องราวใหญ่โตเลยทีเดียว

ส่วนฉันผู้ไม่รู้อีโหน่อีเหน่สั่งสินค้าเข้าค่ายมวยอย่างสบายใจ แต่พอกลับเข้าคฤหาสน์ได้เท่านั้นแหละ ทุกคนย่อมเข้าใจถ่องแท้กับเหตุการณ์ต่อจากนั้นกันใช่ไหม เฮ้อ~ การเป็นลูกสาวคนโต มันช่างเหนื่อยใจเสียเหลือเกิน

หลังจากงานทุกอย่างตามหน้าที่ได้เสร็จสิ้น พวกเราทั้งสามคนก็เตรียมตัวออกเดินทาง ไปยังห้างสรรพสินค้าทันที แต่ทว่าเรื่องไม่คาดฝันก็เกิดขึ้นได้จังหวะพอดี เจ๋งขับรถส่ายไปมาบนถนนราวกับเป็นงูเลื้อยคลาน จนฉันต้องมองผ่านกระจกรถยนต์ทางด้านหลังอย่างรวดเร็ว

พบว่ามีคู่อริขับรถยนต์ไล่ตามมาสี่ถึงห้าคันเลย กำลังชะโงกตัวออกมาทางหน้าต่างพร้อมอาวุธปืนครบมือ เจอแบบนี้ได้แต่ถอนหายใจแรงกับไอ้พวกไม่เจียมตัว รังแต่จะขุดหลุมฝังศพให้หมู่คณะกันเสียอย่างนั้นแหละ

กดปุ่มรัดภายในรถหรูหราแบบสั่งทำพิเศษ ปืนกลสองกระบอกลอยขึ้นมาโชว์หรา เอื้อมไปคว้าพร้อมส่งให้ใจ๋เป็นคนถือแทนเจ๋งก่อน เพราะเธอไม่ถนัดใช้ปืนประเภทนี้ ส่วนฉันก็หยิบยกมาสะพายอย่างดี

"รอจังหวะสอยพวกมันได้ก่อนสักคันหนึ่ง ค่อยจอดเทียบข้างทางแล้วไปสั่งสอนพวกมันกัน" ของขวัญกล่าวด้วยน้ำเสียงหนักแน่น ทุกคนพยักหน้าตอบรับเป็นสัญญาณ ใจ๋รีบถอดแว่นสายตาอันหนาเตอะเก็บ ก่อนจะเปลี่ยนเป็นใส่คอนแทคเลนส์แทน ส่วนฉันก็สวมถุงมือหนังเตรียมตัวจัดการเหยื่อ เจ๋งเอื้อมมือเพื่อใช้นิ้วกดปุ่มเปิดกระจก จากทางด้านหลังรถยนต์ให้อย่างรวดเร็ว

มือเล็กจับกระบอกปืนกราดยิงใส่ถี่ระรัว จนอีกฝ่ายล่วงไปแค่เพียงไม่กี่คนเท่านั้น อยากจะขมวดคิ้วชะมัดแต่เพราะร้อยไหมทองคำมา ใบหน้าจึงเรียบนิ่งเฉยราวกับไม่ยี่หระศัตรูสักนิดเลย

จังหวะกำลังถูกยิงสวนกลับมา รีบคว้าเอาเกราะเหล็กกล้าไร้สนิมมาบัง ซึ่งมันถูกฝังเพชรล้อมรอบและแกะสลักชื่อเอาไว้ พวกเราพี่น้องล้วนมีประจำตำแหน่งกันแต่ละคน

คุณพ่อโคล่าท่านได้สั่งทำให้เป็นพิเศษ ด้วยเหตุที่ไม่อยากให้บรรดาลูกตน ถูกกระสุนฝังร่างกายก่อนวัยอันควร และเพื่อสะท้อนความน่ากลัวประจำตระกูลเอาไว้ ให้พึงระวังตัวเองอยู่เสมอ ว่าพวกเราไม่ใช่ครอบครัวธรรมดาเหมือนคนปกติ

ลูกกระสุนปืนจากคู่อริฝังเข้ามาไม่รู้ตั้งกี่นัด ทำเอาฉันไม่พอใจหนักสักเท่าไหร่เลย เนื่องจากฝั่งตรงข้ามยิงไม่โดนเลยหยุดชะงัก เพราะคงกลัวเปลืองกระสุนแหละ คิดจะลอบสังหารแต่ไม่ใจป้ำเลยไอ้พวกนี้ ใบหน้าสวยหยาดเยิ้มแหงนขึ้นมา

เล็งอย่างใจเย็นก่อนจะกระหน่ำยิงอีกครั้ง รถยนต์สองคันของฝ่ายตรงข้าม ขับพุ่งเข้าเสาไฟบ้างข้างทางบ้าง ทำให้คนงามฝืนกระตุกยิ้มมุมปากเล็กน้อย ก่อนจะก้มหลบซ่อนร่างกาย ใช้เกราะเหล็กกล้าไร้สนิมบดบังเอาไว้

"เจ๋งจอดข้างทางแล้วลงไปลุยกันเถอะ ใจ๋นั่งอยู่ภายในรถยนต์ใช้ปืนสไนเปอร์ คอยสนับสนุนพวกเราเข้าใจไหม ห้ามลงมาเด็ดขาดเพื่อความปลอดภัย" ของขวัญกล่าวด้วยน้ำเสียงเอาจริงเอาจังสั่งงานลูกน้อง ทุกคนเลยขานรับเพราะเข้าใจแผนการ เจ๋งรีบหักเหพวงมาลัยรถยนต์เข้าข้างทาง จอดได้เพียงแค่ไม่กี่วินาทีทุกคนประจำตำแหน่งทันที

ฉันกับเจ๋งเดินยิงกราดอย่างไม่สนโลก ทุกครั้งที่มาทำงานอันตราย ล้วนสวมใส่เสื้อเกราะกันกระสุนอยู่แล้ว โดนยิงก็แค่เจ็บตัวแต่ไม่ถึงตายแน่ หากไม่พลาดโดนยิงเข้าบริเวณศีรษะอย่างจังน่ะ

เสียงปืนสาดกระสุนยิงกันดังสนั่นหวั่นไหว คล้ายฉากถ่ายทำหนังบู๊เสียอย่างนั้น หูอื้อไปจนหมดแล้วตอนนี้ ศัตรูก่อนหน้าได้ลดลงเหลือแค่เพียงคันเดียว แต่ฝั่งตรงข้ามคล้ายจะไม่ยอมราวีกันอย่างง่ายดาย ดวงตาคู่สวยเบิกกว้างเมื่อเห็นอุปกรณ์ชิ้นใหม่ ประหนึ่งว่าเป็นท่าไม่ตายของพวกมันเลยแหละ