4. ห้องลับ

ห้องลับ_

  ท่ามกลางบรรยากาศห้องเงียบสนิท แสงไฟสลัวสีแดงสลับน้ำเงิน ภายในห้องส่วนตัวของผู้บริหารสถานที่ เมื่อเวลาเกือบเข้าสู่เช้าวันใหม่ เรือนร่างอรชรเปลือยเปล่าจับขอบผ้าห่มคลุมตัวแน่น ยังคงหมดเรี่ยวแรงบนเตียงขนาดใหญ่ เพชรพลอยทอดสายตามองคนตัวสูงด้วยความแค้น ด่าสาปแช่งอยู่ตลอดในใจ ไม่มีเหลือกระทั่งน้ำตาสักหยด เธอจะมัวเสียใจให้คนสมเพชอยู่ทำไม

"รีบไสหัวไปซะ" เอเดนพูดขึ้นอย่างไร้ความเห็นใจ แม้ว่าเขาจะกอบโกยเรี่ยวแรงหญิงบนเตียงไปจนหมด เกือบตลอดเวลาหลายชั่วโมง ร่างกำยำกำลังหยิบเสื้อสวมใส่ตามเดิม ไม่มีแม้แยสายตาเหลือบมองใคร

  แผ่นหลังกว้างเรียงรายด้วยกล้ามมัดเนื้อ ผสมรอยรอยสักมากมายสร้างความน่ายำเกรง บุหรี่ในมือปล่อยกลิ่นเหม็นอบอวล ชวนผู้ร่วมอาศัยแทบอาเจียน

"ไอเลว!คุณมันสารเลว!" เธอสบถถ้อยคำจากความรู้สึก ยิ่งกว่าขยะแขยงสัตว์เดรัจฉาน เมื่อชุดเดรสถูกกระชากฉีกขาด เธอเลยคว้าเอาเสื้อตัวใหญ่ในตู้เพื่อมาสวมปกปิด เหลือบมองผ่านเงากระจกสะท้อน เรืองร่างเคยสะอาดสะอ้านเต็มไปด้วยร่องรอยเขี้ยวช้ำ เกือบทำน้ำตารินไหลบนใบหน้าสวย

"แค่นี้ยังสู้พี่เธอไม่ได้เลย..แม่สาวน้อย" ชายหนุ่มเดินมาตรงจุดร่างอรชรยืนอยู่ กดดันจนเธอชิดประตูตู้เสื้อผ้า จับบีบแก้มเนียนสองข้างด้วยมือเดียว ออกแรงนิดหน่อยก็เป็นรอยบุ๋มลง

"เกี่ยวอะไรกับพี่คลิน? เขาไม่ได้เลวเหมือนคุณเลยด้วยซ้ำ!" น่าแปลกใจอยู่เหมือนกันที่อีกฝ่ายรู้จักกระทั่งครอบครัวของเธอ แต่เรื่องอะไรจะให้เขามาด่าพี่ชายเชื้อสายเดียวกัน ดวงตากลมเขม่งจ้องกลับไร้ความกลัว ยิ่งเขาบีบแก้มเท่าไหร่ เธอก็ยิ่งจิกใส่ข้อมือหนามากกว่า

"กล้าดีเนอะ...ทีตอนเอาไม่เห็นสู้" เขาใช้สายตาเหยียดหยามมองทั่วร่างกายหญิงสาว สลัดฝ่ามือหนาทิ้งจนใบหน้าสวยเอียงตามแรง ก่อนล้วงกระเป๋ากางเกงยีนส์ข้างหลัง หยิบธนบัตรจำนวนโรยใส่หัวศรีษะเล็ก

"อะไร!ทำบ้าอะไรของคุณ!" เพชรพลอยรีบขยับหนี เหตุใดฝ่ายชายต้องแสดงการกระทำน่ารังเกียจ ราวกับใช้เงินฟาดหัวคนเตี้ยต่ำกว่าอย่างไรอย่างนั้น กำปั้นน้อยกำแน่นทั้งสองข้าง หากไม่ติดว่าอีกฝ่ายเป็นชายชาตรีเธอจะต่อยกระแทกหน้าให้ช้ำในรู้กันไปเลย

"คิดว่าซื้อกินแล้วกัน ไหนๆก็มาเสนอเอง" ปากหยักเบะราวดูถูก ต่อให้ใช้ความบริสุทธิ์มาแลก เขาก็ไม่ได้รู้สึกอ่อนไหว แค่ร่วมเพศเอาสนุกและฝากรอยช้ำไปหาคนที่เขาแสนเกียจชัง

"Fuck you! เก็บเงินไว้ยัดปากตอนคุณตายเถอะ" ถึงฐานะทางบ้านไม่ได้ร่ำรวย แต่ศักดิ์ศรีของเธอไม่ว่าใครก็ไม่มีสิทธิ์มาดูถูก นอกจากจะด่าทอกับเธอยังชูนิ้วกลางใส่อย่างไม่ไว้หน้า คิดซะว่าทำบุญแลกให้สัมภเวสีข้างทางแล้วกัน

"มันจะมากไปแล้ว เธอคิดว่าเธอเป็นใคร!" ร่างกำยำรีบจับท่อนแขนเรียวกระชากโยนใส่กลางเตียง เมื่อเธอกล้าลองดีทำเขาโมโหเดือดดาล

"แล้วคุณคิดว่าตัวเองเป็นใคร?" เพชรพลอยเลิกคิ้วมนสวยถาม พอเห็นสายตาคมจ้องจุดสงวนส่วนล่าง เพราะไม่มีสิ่งปกปิด ฝ่ามือบอบบางรีบตะครุบปิด หยิบเอาหมอนข้างกายปาใส่คนหน้าเจ้าเล่ห์

"เออนั่นดิ..." เอเดนกระตุกยิ้มร้าย โน้มตัวลงนิดหน่อยเอื้อมไปบีบแก้มเนียนอีกระลอก ยามใบหน้าทั้งสองอยู่ใกล้กัน เขาเอาบุหรี่มาสูบเข้าปอดเฮือกใหญ่ ก่อนพ่นควันใส่อีกฝ่ายเต็มๆจนสำลักกระอัก

"ชาติชั่วเอ้ยยย!!" จังหวะจะปาหมอนใส่ผู้ชายน่ารังเกียจ เขาก็ออกจากห้องไปแล้ว ทิ้งความขยะแขยงบนเรืองร่างให้ทรมานจิตใจ อยากร้องไห้แทบเป็นแทบตายยังไม่กล้า เกรงว่ามีใครเข้ามาเห็นแล้วส่งความสมเพชแทน

....................