ลองเปิดใจ

ตื้อดึ่ง! ตื้อดึ่ง!

"ทำไมกลับมาเร็วจัง"ริมฝีปากเล็กเอ่ยขึ้นเบาๆ ก่อนจะเดินไปเปิดประตูห้อง

แอ๊ดดดด!!

"สวัสดีครับ!"ร่างสูงใบหน้าหล่อหวาน เอ่ยขึ้นพร้อมรอยยิ้ม ตามด้วยชูถุงอะไรบางอย่างขึ้น

"พี่ปราณ...มาได้ยังไงคะ...แล้วดึกแล้วพี่มาทำอะไรที่นี่?"เพียงฝันเอ่ยถามคนตัวโตกว่าตรงหน้า

"ดึกอะไรครับเพิ่ง2ทุ่ม"

"มันมืดแล้ว...ยังไงมาแบบนี้ก็ดูไม่ดีนะคะ"

"เธอไม่ได้อยู่คนเดียวสักหน่อย...มีน้องชายกับปรายฟ้าอยู่ด้วยไม่ใช่เหรอ?"

"พี่ปราณรู้ได้ไงคะ?"

"รู้ได้ไงไม่สำคัญหรอก...ไหนของฝากจากอยุธยา...ถ้าไม่มีอะไรมาให้...เอาหัวใจเธอมาให้พี่แทนก็ได้นะไม่ว่ากัน"คำพูดเลี่ยนๆ ของปราณมันทำเอาเพียงฝันอมยิ้มเล็กๆ ไม่รู้ว่าเขาจะหยอดแบบนี้ไปอีกนานแค่ไหน แต่รู้สึกว่า...ก็เริ่มอยากได้ยินอีก

"เหอะๆ ...อย่าเอาไปเล่นที่ไหนนะคะ...ถ้าเขาไม่เล่นด้วยเดี๋ยวจะหน้าแตกเอา"ร่างเล็กเอ่ยยิ้มๆ ก่อนจะเดินเข้าไปในห้อง โดยมีปราณเดินตามเข้ามาด้วย

"ไม่เคยเอาไปเล่นที่ไหน...เล่นที่นี่ที่แรก...และคิดว่าจะเป็นที่สุดท้ายด้วย"ปราณเอ่ยด้วยน้ำเสียงติดกวน "ไปหลายวันเลย...คิดถึงพี่บ้างไหมครับ?"

"ทำไมหนูต้องคิดถึงพี่ด้วยคะ? ...เราไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่