ตอนที่ 3 นางฟ้าของอาชิ

ร่างเพรียวของ พาย พรพระพาย ยืนอยู่หน้าบริษัทอสังหาริมทรัพย์ ซึ่งเป็นที่ตั้งของสำนักงานใหญ่แทนไท คอร์ปอเรชั่น ใบหน้าสวยหวานแหงนเงยมองตึกสูงระฟ้าที่มีความหรูหรา ภายในก็ถูกตกแต่งอย่างเรียบหรู แต่ทว่ามีสไตล์อย่างเป็นเอกลักษณ์

"สวัสดีค่ะ ดิฉันมารายงานตัวในตำแหน่งเลขานุการค่ะ" พรพระพายเอ่ยบอกพนักงานหน้าเคาน์เตอร์ในส่วนประชาสัมพันธ์

"อ๋อ คุณพรพระพาย เดี๋ยวดิฉันพาไปหาหัวหน้าฝ่ายบุคคลนะคะ" พนักงานสาวเอ่ยบอกอย่างเป็นมิตร

"ค่ะ" พรพระพายยิ้มอย่างมีไมตรีจิตตอบกลับไป แล้วเดินตามพนักงานสาวคนนั้นไปยังฝ่ายบุคคล

"พี่เพ็ญ น้องที่นัดรายงานตัวมาแล้วค่ะ" พนักงานสาวบอกผู้หญิงคนหนึ่งที่ดูมีอายุ แต่ทว่ายังคงความสวยไว้อยู่ และคงจะเป็นหัวหน้าฝ่ายบุคคลที่เธอกล่าวถึง

"ขอบใจมากแก้ว" ผู้หญิงคนนั้นหันมาบอกผู้หญิงที่มากับพรพระพาย

"เชิญนั่งจ้ะ" หัวหน้าฝ่ายบุคคลผายมือให้พรพระพายนั่งลงตรงเก้าอี้ด้านหน้าเธอ

"ค่ะ" พรพระพายตอบด้วยท่าทางนอบน้อม

"พรพระพาย ใช่ไหม อืม...ชื่อแปลกดีนะ หน้าตาสวย ความสามารถก็ดี พี่อ่านประวัติแล้วไม่ธรรมดาเลยนะ พูดได้ตั้งสี่ภาษา ไทย จีน อังกฤษ ฝรั่งเศส" หัวหน้าฝ่ายบุคคลอ่านแฟ้มประวัติแล้วเอ่ยชื่นชมในความสามารถด้านภาษาของพรพระพาย

"ขอบคุณค่ะ" พรพระพายไม่รู้จะตอบอะไรมากไปกว่านี้ มีท่าทีเขินอายเมื่อถูกชมซึ่งๆ หน้า

"พี่ชื่อเพ็ญนภานะ เป็นหัวหน้าฝ่ายบุคคล พรพระพายเรียกพี่เพ็ญก็ได้จ้ะ"

"ค่ะพี่เพ็ญ พี่เพ็ญเรียกหนูว่าพายก็ได้นะคะ" พรพระพายเอ่ยบอกชื่อเล่นของตนเอง

"โอเค พายจะเป็นเลขาของคุณอลงกรณ์ คุณอลงกรณ์เป็นผู้จัดการของบริษัท พายก็คอยดูแลเรื่องตารางนัดหมาย รายงานการประชุม แล้วตอนนี้บริษัทของเราขาดคนด้านการติดต่อสื่อสาร เพราะส่วนมากพนักงานจะพูดได้แค่สองภาษา คือภาษาไทยกับภาษาอังกฤษ ได้พายมาคงจะช่วยงานบริษัทได้มากทีเดียวเชียว" เพ็ญนภาอธิบายงานที่พรพระพายต้องรับผิดชอบให้ฟัง

"ค่ะ พี่เพ็ญ" พรพระพายตอบ

"เดี๋ยวพี่พาไปพบคุณอลงกรณ์ เชิญจ้ะ" เพ็ญนภาลุกขึ้นแล้วพาพรพระพายไปพบกับอลงกรณ์ ผู้จัดการของที่นี่

ก๊อกๆๆ

"เชิญ" เสียงเอ่ยอนุญาตดังออกมาจากห้องทำงานของผู้จัดการ

"คุณอลงกรณ์ เพ็ญพาเลขาคนใหม่มาแนะนำตัวค่ะ ไหว้คุณอลงกรณ์สิจ๊ะพาย" เพ็ญนภาเอ่ยบอกเมื่อเข้ามาในห้องทำงานหรู

"สวัสดีค่ะ" พรพระพายยกมือไหว้อย่างนอบน้อม

"เชิญนั่ง" อลงกรณ์บอกเสียงเรียบ

"ขอบคุณค่ะ" พรพระพายเดินเข้าไปนั่งลงบนเก้าอี้ฝั่งตรงข้าม

"คือผมลืมแจ้งคุณเพ็ญไป ว่าผมต้องย้ายไปประจำที่จีน" คำบอกเล่าของอลงกรณ์ทำเอาพรพระพายนิ่งอึ้งไป เธอจะตกงานตั้งแต่วันแรกเลยหรือนี่

"แล้วน้องพายล่ะคะ" เพ็ญนภาเอ่ยถาม

"ไม่มีปัญหา ก็ยังคงทำงานในตำแหน่งเลขาเหมือนเดิม แค่เปลี่ยนจากเป็นเลขาของผม ไปเป็นเลขาของคุณแทนไทแทน จากที่ผมอ่านประวัติของคุณใช้ได้ทีเดียว น่าจะช่วยงานคุณแทนไทได้มาก คุณคงไม่มีปัญหานะครับ" อลงกรณ์กล่าว

"ไม่มีค่ะ" พรพระพายใจชื้นขึ้นมาทันทีที่ยังได้ทำงานที่นี่ต่อ

"ดี งั้นไปพบคุณแทนไทกับผมเลยละกัน ผมกำลังเข้าไปพบอยู่พอดี" อลงกรณ์บอก

อลงค์กรณ์นำพรพระพายเข้ามาในลิฟท์ แล้วกดไปที่ชั้น 34 ซึ่งเป็นชั้นของผู้บริหารก็คือคุณแทนไท เจ้าของแทนไท คอร์ปอเรชั่น อันยิ่งใหญ่

"คุณรอผมอยู่ตรงนี้ก่อนนะ เดี๋ยวผมเข้าไปพบคุณแทนไทก่อน" อลงกรณ์บอกแล้วเดินเข้าไปในห้องผู้บริหาร

พรพระพายกวาดสายตามองไปรอบๆ ชั้นนี้กว้างขวางมาก ถูกตกแต่งอย่างเรียบหรู มีบอดี้การ์ดชุดดำยืนเป็นจุดๆ คอยรักษาความปลอดภัย แล้วสายตาของเธอก็หยุดอยู่ที่เด็กผู้ชายหน้าตาน่ารักคนหนึ่ง เด็กคนนั้นกำลังนั่งเล่นอยู่บนพื้นที่ปูพรมไว้อย่างดี มีของเล่นมากมายตรงบริเวณนั้น เหมือนแบ่งโซนไว้ให้เด็กโดยเฉพาะ

พรพระพายเดินตรงเข้าไปหาเด็กผู้ชายตัวเล็กที่นั่งเล่นอยู่คนเดียว แล้วนั่งลงตรงข้าม เธอมองเด็กน้อยน่ารัก แก้มเป็นสีชมพูระเรื่อ หล่อเหล่าแต่เด็ก พ่อกับแม่ต้องสวยหล่อมากแน่ๆ

"เล่นอะไรอยู่ค่ะคนเก่ง ให้พี่เล่นเป็นเพื่อนไหม" พรพระพายทักทาย เด็กน้อยเงยหน้าขึ้นมองเธอเพียงครู่ แล้วก็ก้มหน้าเล่นของเล่นของตนต่อโดยไม่สนใจเธอ

"พี่ทำอะไรให้ดูเอาไหม" พรพระพายคิดหาวิธีที่จะให้เด็กน้อยตรงหน้าพูดด้วย คิดได้ดังนั้นก็หยิบเหรียญในกระเป๋าออกมา

"ดูนี่นะคะ" พรพระพายชูเหรียญขึ้นมาตรงหน้าของเด็กผู้ชายตัวเล็ก เด็กน้อยก็เงยหน้าขึ้นมามองอย่างสนใจ

พรพระพายเอาเหรียญใส่ในฝ่ามือ แล้วพลิกมือเอาเหรียญใส่ไปอีกมือ แต่ทำเหมือนว่าเหรียญหายไป เด็กน้อยเริ่มตื่นตาตื่นใจ มองหาเหรียญว่าหายไปได้อย่างไร เธอสามารถหลอกล่อเด็กให้เล่นด้วยจนได้

"หูยยยย...หายไปไหนฮับ" เด็กน้อยตื่นตาตื่นใจ ยอมพูดกับพรพระพาย แม้จะพูดไม่ชัดตามภาษาเด็กแต่ก็น่ารักมากในสายตาของเธอ

"ต้องบอกพี่ก่อนว่าชื่ออะไร แล้วพี่จะบอกว่าเหรียญอยู่ไหน" พรพระพายหลอกล่อเด็กน้อยอีกครั้ง

"ชื่ออาชิฮับ" เด็กน้อยรีบบอกชื่อตนเองทันที แล้วมองมาที่มือของหญิงสาวตรงหน้าอย่างตั้งใจ

"อาชิดูนะครับ...นี่ไง เหรียญอยู่นี้" พรพระพายพลิกมือไปมาอีกนิดๆ หน่อยๆ แล้วชูเหรียญที่หายไปขึ้นมา

"หูยยยย..." อินทัชปรบมือด้วยความตื่นเต้นชอบใจ

"อาชิอยากทำเป็นไหมคะ"

"อยากฮับ" เด็กน้อยพูดไม่ชัดอีกตามเคย แล้วยังพยักหน้าหงึกหงักเหมือนตุ๊กตาติดสปริงหน้ารถด้วยท่าทางน่ารัก

"อาชิทำแบบนี้นะครับ" พรพระพายอุ้มเด็กน้อยขึ้นมานั่งบนตัก จับมือเล็กๆ ขึ้นมาแล้วสอนอย่างที่เธอทำ

"เย่ๆๆ อาชิทำได้แย้ว" อินทัชปรบมือร้องดีใจยกใหญ่

"อาชิเก่งที่สุดเลย" พรพระพายปรบมือให้เด็กชายตัวน้อย

การกระทำของพรพระพายอยู่ในสายตาของมาเฟียหนุ่ม เขามองด้วยความแปลกใจที่ลูกชายให้ความสนิทสนมกับคนแปลกหน้า แถมยังยอมเล่นด้วย มิหนำซ้ำยังหัวเราะชอบใจยกใหญ่ ปกติแล้วลูกชายของเขาจะไม่ยอมให้คนแปลกหน้าเข้าใกล้มากขนาดนี้ นี้ยังยอมนั่งตักของเธออีกต่างหาก

"น่าแปลกที่อาชิยอมเล่นด้วย" ตรัยคุณตั้งข้อสงสัย

"พรพระพายครับ คนที่จะมาเป็นเลขาของคุณแทนไท" อลงกรณ์เอ่ยบอกเจ้านายหนุ่ม

"อาชิครับ" แทนไทเอ่ยเรียกลูกชายที่กำลังนั่งหัวเราะคิกคักกับหญิงสาวแปลกหน้า

"พ่อแทนฮับ" อินทัชรีบวิ่งมากอดขาผู้เป็นพ่อทันที พรพระพายรีบลุกขึ้นยืนด้วยความตกใจที่เห็นผู้ชายสามคนยืนมองมาที่เธอ แล้วรีบเดินมาหาอลงกรณ์ทันที

"คุณแทนไทครับ พรพระพายคนที่จะมาเป็นเลขาของคุณครับ พรพระพาย นี้คือคุณแทนไท ประธานบริหารสูงสุดของแทนไท คอร์ปอเรชั่น แล้วนี่คุณตรัยคุณเป็นทั้งผู้ช่วยและบอดี้การ์ดของคุณแทนไท" อลงกรณ์แนะนำอย่างเป็นทางการ

"สวัสดีค่ะคุณแทนไท สวัสดีค่ะคุณตรัยคุณ" พรพระพายยกมือไหว้อย่างนอบน้อม เธอมองชายหนุ่มด้วยความตะลึง ด้วยคิดว่าเขาจะอายุพอๆ กับอลงกรณ์

"พ่อแทนฮับ พี่เขาเป็นนางฟ้า" อินทัชเงยหน้าบอกผู้เป็นพ่อ

"หึ...นางฟ้าหรือแม่มดกันแน่ครับ" แทนไทย่อตัวลงไปคุยกับลูกชาย พรพระพายเม้มริมฝีปากเข้าหากันอย่างควบคุมอารมณ์ ที่ถูกกล่าวหาว่าเป็นแม่มด

"นางฟ้าฮับ นางฟ้าของอาชิ" เด็กน้อยเอ่ยเสียงเจื้อยแจ้ว

แทนไทเงยหน้าขึ้นมองพรพระพายด้วยสายตานิ่งเรียบ แววตาของเขาแฝงไปด้วยพลังบางอย่างที่ดึงดูดชวนให้หลงใหลในตัวเขาได้ไม่ยาก