ตอนที่ 2 อาชิ ลูกชายพ่อแทน

"คุณแทนจะไปที่ไหนครับ" เดย์ ตรัยคุณ บอดี้การ์ดคนสนิท เอ่ยถามเจ้านายหนุ่มเมื่อเข้าประจำตำแหน่งคนขับในรถยุโรปสุดหรูหรา

ตรัยคุณเป็นลูกชายเพื่อนสนิทของทิพวรรณ มารดาของแทนไท พ่อแม่ของเขาประสบอุบัติเหตุเสียชีวิต ทิพวรรณจึงเลี้ยงดูทั้งคู่มาด้วยกัน แทนไทรักตรัยคุณเหมือนน้องชายคนหนึ่ง

"ไปรับอาชิที่โรงเรียน" แทนไทตอบเสียงเรียบ สายตาจดจ่ออยู่กับเอกสารในมือ

"ครับ" บอดี้การ์ดหนุ่มตอบรับ แล้วขับรถตรงไปยังโรงเรียนนานาชาติที่เจ้านายตัวน้อยเรียนอยู่

"พ่อแทน" เสียงเด็กชายตัวน้อยร้องเรียกด้วยความดีใจเมื่อเห็นพ่อของตัวเองยืนรออยู่ที่หน้าโรงเรียน พร้อมทั้งวิ่งมาหา

"อาชิอย่าวิ่งสิคะ เดี๋ยวจะหกล้มนะ" เสียงหวานของคุณครูสาวเอ่ยขึ้นอย่างเป็นห่วง กึ่งวิ่งกึ่งเดินตามไปติดๆ แววตาของเธอเจิดจ้าเป็นประกายเมื่อเห็นผู้ปกครองของเด็กนักเรียนที่เธอประจำชั้นอยู่

"คนเก่งของพ่อแทน" ใบหน้าหล่อเหลาของมาเฟียหนุ่มปรากฎรอยยิ้มอบอุ่นพร้อมทั้งย่อตัวลงอ้าแขนรับลูกชายไว้ในอ้อมกอด แล้วอุ้มไว้ด้วยแขนแข็งแรงของเขาเพียงข้างเดียว ปลายจมูกโด่งจรดลงบนแก้มนุ่มนิ่มของลูกชายด้วยความรักใคร่

"สวัสดีค่ะคุณแทนไท สวัสดีคุณพ่อหรือยังคะอาชิ" คุณครูสาวเอ่ยเสียงหวาน มีท่าทีเอียงอายเมื่ออยู่ต่อหน้ามาเฟียหนุ่ม

"ฉะหวัดดีฮับพ่อแทน" เด็กชายอินทัชยกมือไหว้สวัสดีตามที่คุณครูบอก

"หิวหรือยังครับ" แทนไทเอ่ยถามลูกชายตัวน้อย โดยไม่สนใจในคำทักทายของคุณครูสาว

"หิวแล้วฮับ" เด็กน้อยบอกพลางลูบท้องให้พ่อรู้ว่าตนเองหิวมากจริงๆ

"ให้คุณครูไปทานกับอาชิด้วยคนได้ไหมเอ่ย" คุณครูสาวเอ่ยทีเล่นทีจริง แต่จริงๆ แล้วเธออยากไปทานข้าวกับมาเฟียหนุ่มด้วยเพราะอยากใกล้ชิดสนิทสนมกับเขา โดยผ่านนักเรียนตัวน้อยในความดูแลของตนเองอย่างเด็กชายอาชิ อินทัช

"ไม่ฮับ จะไปกับพ่อแทนฉองคน" อินทัชตอบในทันทีแล้วหันไปกอดลำคอของพ่อไว้ราวกับหวงแหนไม่อยากให้ใครเข้ามายุ่งกับพ่อของตน ทำให้คุณครูสาวหน้าเจื่อนลง

"งั้นเราไปกันเลยนะครับคนเก่ง" มาเฟียหนุ่มอุ้มลูกชายเดินไปที่รถโดยไม่ได้สนใจคุณครูสาวตรงหน้าสักนิด

"ฉันอยากให้คุณเข้ามาอยู่ในตัวฉันจัง อยากรู้ว่าจะแซ่บอย่างที่เขาร่ำลือกันไหมนะ" คุณครูสาวรำพึงรำพันกับตนเองเมื่อมาเฟียหนุ่มเดินห่างออกไป พลางกัดริมฝีปากล่างอย่างเย้ายวน

"อาเดย์ฮับ อาชิอยากกิงติม" เด็กชายตัวน้อยโผล่หน้ามาหาบอดี้การ์ดหนุ่มที่นั่งประจำที่คนขับเสียงใส

"ได้เลยครับ" ตรัยคุณตอบพร้อมทำท่าตะเบะ เด็กน้อยหัวเราะร่าชอบอกชอบใจ

"อาเดย์ใจดีที่ฉุดเยยฮับ"

"อาชิ มานั่งที่ได้แล้วครับ" แทนไทเรียกลูกชายตัวน้อยให้กลับมานั่งประจำที่

"พ่อแทนอุ้ม" เด็กชายตัวน้อยอ้าแขนให้ผู้เป็นพ่ออุ้ม

"ไม่อุ้มแล้วครับ อาชิต้องเดินไปร้านไอติมด้วยตัวเอง" แทนไทปฏิเสธเสียงแข็งไม่ยอมตามใจลูกชาย

"อาเดย์อุ้ม" เมื่อคนเป็นพ่อไม่ยอมอุ้มจึงหันไปอ้อนบอดี้การ์ดหนุ่ม ตรัยคุณเหลือบตามองเจ้านาย แล้วก็ต้องหลุบตาลง หันมาคุยกับเจ้านายตัวน้อย

"อาชิคงต้องเดินไปร้านไอติมเองครับ อาเดย์เจ็บแขน โอ๊ย! เจ็บจังเลยครับ อาชิเป่าให้อาเดย์หน่อยสิครับ" บอดี้การ์ดหนุ่มแสร้งร้องโอดโอย ไม่หลงเหลือมาดบอดี้การ์ดของมาเฟียเมื่ออยู่ต่อหน้าเจ้านายตัวน้อย

"อาชิเป่าให้ฮับ ปู้ๆๆ หายเจ็บนะฮับ อาเดย์เจ็บ อาชิเดินเองฮับ" เด็กน้อยเป่าลมใส่แขนให้บอดี้การ์ดหนุ่มเพื่อขับไล่ความเจ็บปวด

"ผมขอไปซื้อของใช้ส่วนตัวนะครับ อาชิไปกินไอติมกับพ่อแทนนะครับ อาเดย์ไปซื้อของก่อน ซื้อของเสร็จอาเดย์ตามไปครับ" ตรัยคุณขอแยกตัวกับเจ้านายหนุ่มเพื่อไปซื้อของใช้ส่วนตัว แทนไทพยักหน้ารับรู้

"ฮับ อาเดย์รีบตามมานะฮับ"

"ครับผม" ตรัยคุณรับคำ แล้วเดินไปยังเคาน์เตอร์แบรนด์ เลือกซื้อสินค้าของใช้ส่วนตัว

"ไปครับ" แทนไทยื่นมือไปให้ลูกชายจับ แล้วเดินไปยังร้านไอศกรีม

ทุกย่างก้าวของสองพ่อลูกเป็นที่จับตามองของผู้คนโดยรอบ โดยเฉพาะหญิงสาว ผู้หญิงหลายต่อหลายคนอยากครอบครองหัวใจของพ่อหม้ายเนื้อหอม อยากเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของสองพ่อลูก แต่ก็ไม่เคยมีใครที่สามารถพิชิตใจของเขากับลูกชายได้เลย ผู้หญิงที่เข้ามาคือที่ระบายความใคร่ของเขาเท่านั้น ส่วนอาชิก็ไม่เคยยอมให้ผู้หญิงคนใดเข้ามาเป็นแม่ได้ แม้แต่คุณครูสุดสวยคนนั้น

"แกดูสิ น่ารักเน๊อะ ลูกก็น่ารัก พ่อก็หล๊อหล่อ ให้ฉันเป็นแม่ให้ได้ไหม" เสียงหญิงสาวคนหนึ่งในร้านไอศกรีมพูดขึ้นอย่างนึกสนุก

"โอ๊ย! ทำไมหล่ออย่างนี้นะ อยากได้อยากโดน" ผู้หญิงอีกคนในโต๊ะพูดขึ้นบ้าง เสียงของทั้งคู่ไม่ได้เบาเลย แต่แทนไทก็ไม่ได้ให้ความสนใจ เขาได้ยินถ้อยคำลักษณะนี้อยู่บ่อยครั้ง จนเป็นความเคยชินไปแล้ว

"พ่อแทนกิงติมฮับ" อินทัชตักไอศกรีมขึ้นมาป้อนคนเป็นพ่อ

"อาชิกินเลยครับ พ่อแทนไม่หิว" แทนไทตอบ ทำให้ลูกชายตัวน้อยหน้าเศร้าลงทันที

"โอเคครับ คำเดียวนะ" คนเป็นพ่อพูดออกไปเมื่อเห็นสีหน้าของลูกชาย

"เย้ๆ" เด็กน้อยยิ้มกว้างขึ้นมาทันที ส่งเสียงร้องด้วยความดีใจ รีบตักไอศกรีมป้อนพ่อของตนเอง แทนไทนั่งมองลูกชายตัวน้อยที่นั่งกินไอศกรีมอย่างเอร็ดอร่อย ด้วยท่าทางมีความสุขตามประสาเด็ก จนอดอมยิ้มให้กับความน่ารักของลูกชายไม่ได้

แทนไทเลี้ยงดูอาชิมาตั้งแต่อายุได้เพียงหนึ่งเดือน เพราะคนที่ขึ้นชื่อได้ว่าเป็นแม่หนีตามผู้ชายที่แก่คราวพ่อไป เพียงเพราะผู้ชายคนนั้นสามารถปรนเปรอเงินทองให้กับเธอได้ ส่วนเขาในตอนนั้นเพิ่งเริ่มทำธุรกิจเกี่ยวกับอสังหาริมทรัพย์ และยังไม่ประสบความสำเร็จเท่าที่ควร ตอนนั้นเขาเสียใจมากดื่มเหล้าเมาหัวราน้ำทุกวัน งานการไม่เป็นอันทำ เพราะเธอคือรักแรกของเขา เมื่อทิพวรรณ ผู้เป็นแม่มาเจอลูกชายในสภาพนั้น ก็ได้พูดเตือนสติให้ลูกชายกลับมาเป็นผู้เป็นคนให้ได้

"ถ้าแทนไม่รักตัวเองแบบนี้ แม่จะเอาอาชิไปเลี้ยงเอง แล้วแทนจะไม่มีสิทธิ์ในตัวอาชิอีก" ทิพวรรณประกาศกร้าว

"อาชิเป็นลูกของแทน แทนจะเลี้ยงอาชิเอง" แทนไทมองไปยังลูกชายตัวน้อยที่นอนหลับสนิทอยู่ในเตียงสำหรับทารก สิ่งเดียวที่ทำให้เขายังมีชีวิตอยู่ได้ก็คือ อาชิ เขาจะไม่ยอมให้ลูกไปจากเขาเป็นแน่

"ถ้าเช่นนั้นแทนต้องลุกขึ้นมาทำเพื่ออาชิ อย่าให้ผู้หญิงเพียงคนเดียวมาทำให้ชีวิตของแทนพัง คิดถึงอาชิให้มากๆ แม่เตือนแทนได้เท่านี้ ที่เหลือก็อยู่ที่ตัวของแทนเองนะลูก มีอะไรให้แม่ช่วยบอกแม่ได้ทุกเมื่อ แม่จะให้ป้าแช่มมาช่วยแทนดูแลอาชิอีกแรง"

"แทนจะทำเพื่ออาชิ ทำเพื่อลูกของแทน"

"แม่ดีใจที่แทนคิดได้ แม่ต้องกลับอังกฤษก่อน โทรหาแม่ได้ตลอด"

หลังจากวันนั้นคำพูดของแม่ที่คอยเตือนสติ แทนไทกลับมาลุยงานอีกครั้ง เขาทำงานหามรุ่งหามค่ำ ข้างกายของเขาจะมีลูกชายตัวน้อยอยู่เคียงข้างตลอด เมื่อลูกร้องด้วยความหิว เขาก็จะไปชงนมให้แล้วกลับมานั่งทำงานต่อ ไม่ว่าจะอาบน้ำ ล้างก้น เขาจะทำเองเสมอ ไม่นานธุรกิจของเขาก็เฟื่องฟูมั่งคั่งขึ้นอย่างรวดเร็ว ไม่ว่าจะหยิบจับธุรกิจตัวใดก็สามารถสร้างเงินให้เขาได้อย่างมหาศาล ธุรกิจในเครือแทนไท คอร์ปอเรชั่น นับวันยิ่งเจริญรุ่งเรือง ขยายความยิ่งใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ ครอบคลุมไปทั้งแทบเอเชีย และยุโรป เติบโตไปพร้อมๆ กับลูกชายของเขา เติบโตมากับความรักของพ่อคนหนึ่งที่มีให้ลูกชายตัวน้อย