ตอนที่ 1 ฮีโร่ของชะเอม

“นี่ ! ปล่อยชะเอมนะ” เสียงร้องของเด็กผู้หญิงคนหนึ่งดังขึ้น

“ไม่ปล่อย จะทำไม จะขี้แย ร้องไห้ไปฟ้องครูเหรอ ยัยเด็กขี้ฟ้อง ฮ่า ๆ ๆ ๆ พวกมึงดูดิวะ ร้องไห้อีกแล้ว ฮ่า ๆ ๆ” เด็กผู้ชายตัวอ้วนกำลังดึงผมเปียของเด็กหญิงตัวเล็ก

ชะเอมเป็นเด็กนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 2 เป็นเด็กไม่ค่อยพูด ชอบเก็บตัวเงียบ มักจะโดนเด็กผู้ชายตัวอ้วนแกล้งเป็นประจำ เพราะเธอชอบร้องไห้ ยิ่งเธอร้องก็ยิ่งโดนแกล้ง พอเธอไปฟ้องคุณครู เด็กผู้ชายก็จะโดนลงโทษ ยิ่งกับเด็กคนนี้ที่แกล้งเธอเหมือนกับจะแก้แค้นที่เธอทำให้คุณครูเชิญผู้ปกครองมา

เด็กผู้ชายอ้วนคนนี้เป็นนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 5 เป็นเด็กเกเร ชอบกลั่นแกล้งคนอื่นเป็นประจำ

“ชะเอมไปทำอะไรให้ ทำไมต้องแกล้งชะเอม”

“ไม่ได้ทำ แต่แกล้งเธอแล้วสนุกดี ยัยขี้แย ร้องไห้ขี้มูกโป่งไปฟ้องครู”

“ช่วยด้วย ช่วยชะเอมด้วย ฮือ ๆ ๆ ๆ ปล่อยชะเอมนะ ฮือ ๆ ๆ ๆ” ชะเอมร้องให้คนช่วยเสียงดัง พร้อมทั้งร้องไห้สะอึกสะอื้นเมื่อถูกดึงผมเปียแรงขึ้น

“ไอ้อ้วน !” เสียงของเด็กผู้ชายคนหนึ่งดังขึ้น

“มึงว่าใครอ้วน เป็นแค่รุ่นน้องอย่ามาปากดีกับรุ่นพี่”

“ก็มึงนั่นแหละ ไอ้อ้วน รุ่นพี่แบบนี้กูไม่นับหรอก ปล่อยน้องเขาเลยนะ” อาชิพูดอย่างไม่กลัวเกรง

“อึก... ช่วยชะเอมด้วย... อึก”

“หยุดร้องได้แล้ว มันน่ารำคาญ” อาชิเอ่ยว่า

“เฮ้ย ! พวกมึงจับตัวมันไว้” เด็กชายตัวอ้วนหันไปสั่งเด็กผู้ชายรุ่นเดียวกันอีก 2 คนที่ยืนอยู่ใกล้ ๆ เขาปล่อยผมเปียของชะเอมทำให้ชะเอมวิ่งมาหลบด้านหลังของอาชิได้

“เป็นถึงรุ่นพี่ แต่จะรุมกันเหรอ ไม่เห็นแน่จริงเลยว่ะ” ภู เพื่อนสนิทของอาชิพูดขึ้น

“พวกมึงไม่ต้อง กูจัดการเอง ตัวอย่างกับไม่เสียบผี” เด็กชายตัวอ้วนว่า ก่อนจะถกแขนเสื้อแล้วเดินเข้ามาเผชิญหน้าอาชิที่ตัวเล็กกว่า เขาง้างหมัดใส่อาชิ แต่อาชิหลบได้ทัน ส่วนภูคอยกันเด็กผู้ชาย 2 คนไม่ให้เข้ามายุ่ง

“ฝีมือมีแค่นี้เองเหรอวะ ไม่สมกับที่คุยไว้เลย” อาชิว่า

“มึง !” เด็กผู้ชายตัวอ้วนกัดฟันพูดด้วยความโมโห

พลั่ก ! ตุ้บ ! อั้ก !

ในเวลาไม่นานอาชิก็ใช้วิชาการต่อสู้ที่เรียนมาจัดการเด็กอ้วนให้ล้มลงไปกองกับพื้นอย่างมีชั้นเชิง

“โอ๊ย... จัดการมันดิวะ ยืนมองอยู่ได้” เด็กผู้ชายตัวอ้วนสั่งเพื่อนทั้ง ๆ ที่ตนเองยังร้องโอดโอยอยู่กับพื้น

อาชิกับภูจัดการเด็กผู้ชายอีก 2 คนได้ในเวลาอันรวดเร็ว จนลงไปกองรวมกันบนพื้น

“กูฟ้องพ่อกูแน่ พรุ่งนี้มึงได้เจอดีแน่” เด็กอ้วนยังคงพูดจาข่มขู่อาชิกับภู

“เชิญขี่ม้าสามศอกไปฟ้องพ่อมึงเลย ไอ้อ้วนใจตุ๊ด” อาชิว่า

“ฝากไว้ก่อนเถอะมึง” เด็กผู้ชายตัวอ้วนพูดต่อ

“มึงอยากลงไปกองกับพื้นอีกเมื่อไหร่ก็มาได้เสมอ แต่กูขอเตือนมึงไว้นะ ถ้ายังแกล้งคนอื่นอีกกูจะเอาให้ขาหักเดินไม่ได้เลย” อาชิพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง

“กูไม่กลัวมึงหรอก โอ๊ย !!!” เด็กผู้ชายตัวอ้วนท้าทาย ก่อนจะต้องร้องด้วยความเจ็บปวดเมื่อถูกอาชิบิดข้อมืออย่างแรงจนเกิดเสียงดังก๊อก

“พวกมึงรีบไปให้ไกล ๆ เลยนะ” ภูบอกเสียงกร้าว

เด็กผู้ชาย 2 คนจึงรีบเข้าพยุงเด็กผู้ชายตัวอ้วนที่ร้องโอดโอยด้วยความเจ็บ พลางจับข้อมือตนเอง

แปะ ๆ ๆ ๆ

“พี่เก่งจังเลยค่ะ ขอบคุณนะคะที่มาช่วยชะเอม พี่ชื่ออะไรเหรอคะ” ชะเอมปรบมือให้อาชิกับภู

“พี่ชื่อภู นี่อาชิ” ภูเป็นคนตอบ

“ไม่มีมือหรือไง ถึงปล่อยให้พวกมันแกล้งอยู่ได้” อาชิเอ่ยว่า

“ชะเอมสู้ไม่ได้” ชะเอมบอกเสียงอ่อน

“ยังไม่ทันจะสู้เลย รู้ได้ไงว่าสู้ไม่ได้”

“ก็เขาตัวใหญ่ แล้วเป็นรุ่นพี่ด้วย”

“ก็เลยยอมให้เขารังแกเนี่ยนะ เหตุผลของคนอ่อนแอ”

“ก็ชะเอมอ่อนแอจริง ๆ นี่” ชะเอมก้มหน้าตอบ ยอมรับว่าตัวเองอ่อนแอจริง ‍ๆ

“ไอ้ภูไปกันเถอะ ป่านนี้ไอ้อ้วนไปฟ้องครูละ”

“พี่อาชิคะ พี่อาชิเป็นฮีโร่ของชะเอมนะ” ชะเอมบอกพร้อมทั้งส่งยิ้มหวานให้อาชิ

“ฮีโร่อะไรของเธอ ดูการ์ตูนมากไปเหรอ” อาชิว่า

“ก็พี่อาชิช่วยชะเอมไว้ พี่อาชิเลยเป็นฮีโร่ของชะเอมไงคะ”

“ไร้สาระ” อาชิบอกอย่างไม่ใส่ใจก่อนจะกอดคอภูเดินออกไป

“ถ้ามีใครมาแกล้งชะเอมอีก ชะเอมจะไปบอกให้พี่อาชิช่วยนะคะ” ชะเอมตะโกนตามหลัง แต่อาชิก็ไม่ได้สนใจที่จะฟัง