ตอนที่ 8 พ่อแทน... แม่พาย [2]

“ได้ยินว่าพ่อแม่ของชะเอมเป็นหมอทั้งคู่เลยเหรอ” พรพระพายเอ่ยถามขึ้นเมื่อถูกแทนไทสะกิดอยู่หลายรอบ

“ใช่ค่ะ”

“แล้วเป็นหมออยู่ที่ไหนล่ะ” แทนไทถาม

“พ่อกับแม่เอมเป็นหมอประจำอยู่ที่นิวยอร์กค่ะ แล้วก็เป็นอาจารย์พิเศษให้กับมหาวิทยาลัยที่นั่นด้วยค่ะ”

“พ่อแม่เป็นหมอทั้งคู่ แล้วชะเอมอยากเป็นหมอด้วยหรือเปล่า” พรพระพายถาม

“เอมอยากเป็นหมอเหมือนกับพ่อแม่ค่ะ”

“แล้วภูกับเดลล่ะ อยากเรียนต่ออะไร” แทนไทพูด

“วิศวะฯ ครับ แต่ยังตัดสินใจไม่ได้ว่าจะเป็นการบินหรือยานยนต์” ภูตอบ

“ผมก็วิศวะฯ ครับ” เดลตอบ

“แล้วอาชิล่ะลูก” แทนไทถาม

“วิศวะฯ เหมือนกันครับ”

“วันนี้พวกผมก็ให้ชะเอมมาติวเข้มให้เลยครับ กลัวจะสอบไม่ติด” เดลบอก

“ชะเอมคงเรียนเก่งมากถึงได้มาติวให้กับสามหนุ่ม” พรพระพายพูด

“เก่งมากครับ สอบได้คะแนนเต็มทุกวิชา แล้วก็ทุกปีด้วยนะครับ” เดล บอก

“พี่อาชิก็เก่งค่ะ พูดได้ตั้ง 4 ภาษา เอมยังพูดได้แค่ไทยกับอังกฤษเอง แล้วก็ภาษาญี่ปุ่นนิดหน่อย”

“ถ้าเรื่องภาษาคงเก่งเหมือนแม่พาย เพราะแม่พายก็พูดได้ 4 ภาษา ลูก ๆ เลยพูดได้ 4 ภาษากันทุกคน” แทนไทหันไปส่งยิ้มหวานให้พรพระพาย

“เห็นถั่วลันเตาผัดกุ้งแล้วคิดถึงอาเดย์จังเลยค่ะ แล้วก็ทำให้คิดถึงน้องไนท์” เอวาพูดขึ้นเมื่อเห็นถั่วลันเตาผัดกุ้งอยู่บนโต๊ะ

“ปิดเทอมเราไปหาอาเดย์กับอายูมิกันนะครับ อธิก็คิดถึงน้องไนท์”

“ไปสิคะ ภู เดล ชะเอม ไปด้วยกันนะลูก”

“ผมกับไอ้ภูไม่พลาดแน่นอนครับ” เดลตอบ

“แล้วชะเอมล่ะ ไปได้หรือเปล่า”

“ไม่ทราบว่าไปที่ไหนกันเหรอคะ”

“ภูเก็ต” อาชิตอบ

“เอมคงต้องขออนุญาตคุณยายก่อนค่ะ ถ้าจะไปไกลขนาดนั้น”

“ได้สิ แต่แม่พายอยากให้ชะเอมไปนะ” พรพระพายยิ้มอย่างเอ็นดูให้ชะเอม

“ค่ะ”

“ให้ชะเอมกลับกับพวกกูก็ได้ มึงจะได้ไม่ต้องขับรถกลับไปกลับมา” ภูพูดหลังจากรับประทานอาหารค่ำกันเสร็จ แล้วเดินออกมาที่หน้าบ้าน

“นั่นสิคะ ยังไงบ้านเอมก็เป็นทางผ่านของภูกับเดลอยู่แล้ว พี่อาชิจะขับรถไปส่งเอมอีกทำไม”

“ฉันอยากไปส่งเธอเอง” อาชิตอบเสียงเรียบ

“โอเค เป็นอันจบครับ” เดลพูด

“อาชิดูรักแล้วก็หวงชะเอมมากเลยนะคะ” พรพระพายกับแทนไทเดินมายืนดูเพื่อน ๆ ของอาชิแล้วพูดขึ้นเมื่อเห็นท่าทีที่อาชิมีต่อชะเอม

“อาชิก็เหมือนพี่ไงที่รักและหวงพายมาก”

“ถ้างั้นก็น่าเป็นห่วงชะเอม”

“ทำไม ?” แทนไทมองหน้าพรพระพายด้วยความสงสัย

“เพราะพี่แทนหึงโหด หวงโหด และหื่นมาก”

“กล้าว่าพี่หื่นเหรอ แต่พี่ก็ยอมรับนะ” แทนไทมองพรพระพายด้วยสายตาหื่นกระหาย

“ว้าย ! พี่แทน อายเพื่อน ๆ ของอาชิบ้างสิคะ” พรพระพายร้องเสียงหลงเมื่อแทนไทช้อนตัวเธอขึ้นอุ้มในท่าเจ้าสาวโดยที่เธอยังไม่ทันได้ตั้งตัว จนอาชิกับเพื่อน ๆ หันมามองกันเป็นตาเดียว

“ถ้าพายอาย งั้นเรารีบขึ้นห้องกันดีกว่า เพราะพี่ก็ต้องการพายแล้ว” แทนไทอุ้มพรพระพายเดินเข้าไปในบ้าน

“พูดไม่ทันขาดคำ หื่นอีกแล้วนะคะ แก่แล้วนะ”

“ว่าพี่แก่เหรอ งั้นคืนนี้จะทำให้พายดูว่าพี่แก่จริงหรือเปล่า”

อาชิกับเพื่อน ๆ ยืนมองแทนไทอุ้มพรพระพายเข้าไปในบ้านจนเดินขึ้นบันไดไปชั้นบน

“พ่อแทนมึงนี่ไอดอลกูเลยว่ะ” เดลพูด

“เรื่อง ?” ภูถาม

“ความหล่อไง”

“ถุย !”

“หรือว่าไม่จริง อย่างว่า ว่าที่ลูกเขยก็ต้องหล่อเหมือนว่าที่พ่อตา”

“มึงเห็นอะไรไหม”

“อะไร ?”

“ตีนไอ้อาชิมันกำลังกระดิก แล้วกูว่าอีกไม่นานมันจะยกขึ้นมาเตะปากมึง” ภูพูดจบ เดลก็มองอาชิตั้งแต่ปลายเท้า มองขึ้นมาเรื่อย ๆ จนถึงหน้าของอาชิที่กำลังมองเขานิ่ง ๆ แต่ดูน่ากลัว

“กูพูดเล่น ชะเอมจับขาไอ้อาชิไว้นะ ไอ้ภูขึ้นรถ” เดลบอกอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ แล้ววิ่งขึ้นรถ

“เจอกันพรุ่งนี้เว้ย เจอกันพรุ่งนี้นะชะเอม”

“เจอกันพรุ่งนี้ บ๊ายบะ...” ชะเอมโบกมือลาภูกับเดล แต่ก็โดนอาชิจับมือไว้ เขาก็มองหน้าเธอนิ่ง ๆ

“ไม่บายแล้วก็ได้ เราไปกันเลยไหม เดี๋ยวจะดึก”

“อืม” อาชิจูงมือชะเอมไปที่รถก่อนจะเปิดประตูให้เธอเข้าไปนั่งด้านใน

“พ่อแทนดูรักแม่พายมาก ๆ เลยนะคะ” ชะเอมพูดขึ้นหลังจากอาชิขับรถออกมาได้สักพักแล้วรถจอดติดไฟแดง

“เธออยากให้ฉันรักเธอแบบนั้นบ้างไหมล่ะ” อาชิหันมามองใบหน้าหวานของชะเอมนิ่ง

“แล้วพี่อาชิจะรักเอมแบบนั้นได้ไหมล่ะคะ” เธอก็จ้องเข้าไปในดวงตาของเขาอย่างอยากรู้คำตอบ

“ย้อนเหรอ”

“เปล่าซะหน่อย... เอมแค่จะบอกว่า ถ้าพี่อาชิรักเอมเหมือนที่พ่อแทนรักแม่‍พาย เอมก็จะรักพี่อาชิเหมือนที่แม่พายรักพ่อแทน” คำพูดของชะเอมทำให้อาชิยิ้มที่มุมปากด้วยความพอใจ

“เธอกำลังบอกรักฉัน”

“แล้วพี่อาชิล่ะคะ กำลังบอกรักเอมหรือเปล่า”

“เธอย้อนฉันอีกแล้ว”

“...” ทั้งคู่จ้องตากันอย่างไม่มีใครยอมใคร

“ฉันรักเธอ”

“เอมก็รักพี่อาชิค่ะ”