เข้าสู่ระบบแชร์
ความเป็นมาของแก็งเคแบล็ค
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-02-03 22:18:15----
"เจ้านั่นบ้างานจะตาย แม้แต่โทรมาหาฉันยังแทบไม่มีเวลา มีหรือที่จะกลับมาน่ะ"
เกลพูดด้วยน้ำเสียงน้อยอกน้อยใจ เพราะเป็นลูกชายทำให้การแสดงความรักต่างจากลูกสาวอย่างปลาวาฬโดยสิ้นเชิง
"ฮ่าๆ หนูเข้าใจลุงเกลล่ะ คนอย่างพี่หน้างอน่ะขนาดนั่งข้างๆ กันเขายังไม่แม้ที่จะเหลือบมามองด้วยซ้ำ"
"ปลาวาฬพูดถูกใจลุงจริงๆ"
ลุงและหลานต่างเห็นตรงกัน จะมีก็แต่ประกายดาวส่ายหน้าไม่เห็นด้วย
"คงเพราะเกลไม่ได้เลี้ยงดูไวน์อย่างใกล้ชิดเมื่อตอนเด็กหรือเปล่า จำได้ว่าเป็นเวละ...."
"หยุดพูดถึงผู้หญิงคนนั้นเถอะ...ไม่อยากได้ยิน"
บรรยากาศในห้องดูกดดันขึ้นมาทันที เมื่อประกายดาวกำลังจะพูดถึงอดีตภรรยาอย่าง เวลา แม่ของ ไวท์
"เรื่องมันก็ผ่านมานานแล้ว เกลควรจะปลงลงบ้างนะ"
เพราะรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับชายร่างใหญ่ล่ำ ประกายดาวจึงลูบหลังเพื่อปลอบประโลม
"ผู้หญิงอย่างนั้นไม่สมควรมาเป็นแม่ของลูกฉันด้วยซ้ำ ฉันไม่ควรรักเธอด้วยซ้ำ"
ช่วงเวลาที่เกลเจอกับแม่ของไวน์ เป็นเวลาเดียวกันกับที่แก็งค์เคแบล็คกำลังเติบโต ไม่ว่าจะเป็นธุระกิจอำนาจและชื่อเสียง ทำให้ตอนนั้นมีแก็งค์มาเฟียมากมายต่างคิดจะล้มแก็งค์ของเกล หนึ่งในนั้นก็คือแก็งค์ราเกะ โดยผู้นำแก็งค์ ส่งลูกสาวเข้ามาเป็นสายลับทำให้เกลตกหลุมรักเข้าอย่างจัง เวลาต่อมาจึงมีไวท์ แต่เมื่อไวท์อายุได้เพียง 3 ขวบเธอกลับหนีออกจากบ้านพร้อมกับทิ้งจดหมายสารภาพทุกอย่างเอาไว้ อีกทั้งยังบอกแผนการณ์ของพ่อเธอ แต่เพราะความรักที่มีต่อเวลา ทำให้เกลตามสืบหาเธอและก็ได้พบข่าวร้ายว่าพ่อของเธอนั้นข่มขืนเธอก่อนจะฆ่าอย่างโหดเหี้ยม
เกลจึงสั่งคนให้ไปถล่มแก็งค์ราเกะโดยความโมโห แต่กลับโดนแก็งค์นั้นตลบหลังเล่นเอาเกลเกือบตาย ปริญซึ่งรู้ข่าวจึงรีบยื่นมือเข้ามาช่วยเพื่อนรัก โดยการส่งเกลและไวน์ไปหลบที่ต่างประเทศ ผ่านไปเพียงไม่กี่ปีแก็งค์เคแบล็คกลับมาทวงบัลลังค์ใหม่อีกครั้งและเป็นที่รู้จักจนถึงทุกวันนี้
"เกลเวลาน่ะรักเกลมากนะ ถ้าไม่รักคงไม่ทิ้งจดหมายไว้ให้หรอกแต่เพราะโดนพ่อเรียกตัวกลับไป เธอจึงเลือกที่จะทิ้งลูกและเกลไปต่างหาก"
"อย่าเรียกมันว่าพ่อเลยดาว ไอ้เสนียดนั้นไม่ควรเป็นพ่อใครด้วยซ้ำ"
"....."
ฉันพอจะรู้เรื่องราวครอบครัวลุงเกลอยู่บ่อยครั้ง ครั้งนี้มันทำให้ฉันรู้ว่าลุงเกลเป็นผู้ชายที่รักภรรยามากๆ คนหนึ่งบางครั้งการมีอำนาจ ชื่อเสียงเงินทองมันกลับไม่ได้มีความสุขอย่างที่คิดเลย เพราะแบบนี้ฉันและแม่จึงเลือกที่จะใช้ชีวิตแบบปกติสุขมากกว่าอย่างไงละ
@มหาวิทยาลัย
ตึกคณะนิเทศ
"เธอๆ ชื่ออะไรหรอ"
เสียงหญิงสาวร่างสูงเพรียวนั่งอยู่ข้างๆ ปลาวาฬเอ่ยถามขึ้นมา
"เราชื่อปลาวาฬน่ะ เธอละชื่ออะไร"
ปลาวาฬแนะนำตัวด้วยน้ำเสียงเป็นกันเอง ใจจริงเธออยากมีเพื่อนใหม่นั่นแหละ
"เราชื่อเปีย"
เปีย หญิงสาวร่างบางหุ่นเพรียวสูงใบหน้าเรียวสวยราวกับหุ่นนางแบบรีบแนะนำตัวกลับเช่นกัน
"คราวนี้เรารู้จักชื่อกันแล้ว ถ้ามีเรื่องอะไรก็บอกกันได้นะ ^^"
"หมายถึงเรื่องเงินน่ะเหรอ"
เปียรีบโยงเข้าปัจจัยหลักในการดำเนินชีวิต ก่อนปลาวาฬจะรีบยกมือขึ้นห้ามปราม
"เดี๋ยวๆ ยกเว้นเรื่องนี้"
ทั้งสองนั่งหัวเราะกันคิกคัก ระหว่างการรับน้องทั้งคู่ได้พูดคุยถึงเรื่องราวของอีกฝ่ายจนได้รู้ว่าเปียนั้น มีเชื้อสายจีนอีกทั้งที่บ้านยังทำอาชีพขายข้าวขาหมู ซึ่งเป็นอาชีพเดียวกันกับแม่ของปลาวาฬ จึงทำให้ทั้งสองเข้าใจหัวอกกันเป็นอย่างดีเมื่อถึงเวลาแยกย้าย ทั้งสองยังคงเดินไปทานข้าวเที่ยงด้วยกัน ด้วยท่าทีที่ผ่อนคลายมากยิ่งขึ้น
"เออ จริงสิเราว่าจะถามแกน่ะปลาวาฬ"
"ถามเรื่องอะไรเหรอ"
"ก็รุ่นพี่ปี 4 คนนั้นไงเราเห็นเขามองเธออยู่สักพักแล้วนะ "
คนน่ารักหันไปมองตามเสียงที่เพื่อนบอก ปรากฏเป็นรุ่นพี่คนหนึ่งรูปร่างสันทัดจ้องมองเธออยู่ไม่ห่าง แต่เมื่อเห็นเธอหันกลับไปมองดันทำหน้าเมินเฉยไม่รับรู้
ใครกันนะ เป็นคนที่เราเคยรู้จักงั้นเหรอ
"ไม่รู้สิ เราไม่รู้จักนะ"
"งั้นก็ชัดละ พี่เขาอาจจะชอบแกก็ได้"
"ห๊ะ! ไม่ใช่หรอกมั้ง"
คนน่ารักรีบปฏิเสธทันควัน คนอะไรพึ่งจะเห็นกันวันแรกจะชอบแล้ว
"ก็จริงๆ เราเห็นพี่เขายืนมองแกตั้งแต่หอประชุมแล้วนะ"
"เขาอาจจะมองคนอื่นแหละมั้ง"
ปลาวาฬรีบตักข้าวเข้าปากทำเป็นเมินเฉยต่อคำยุยงของเปีย เพียงผ่านไปไม่กี่อึดใจพี่คนดังกล่าวเดินเข้ามานั่งลงข้างๆ ปลาวาฬพร้อมทั้งถุงผลไม้นาๆ ชนิด
"สวัสดีครับน้องปลาวาฬ ^^"
"อะ..เออ สวัสดีค่ะ"
ร่างเล็กขยับหนีชายคนดังกล่าวเล็กน้อย เพื่อสร้างระยะห่างที่ปลอดภัยทว่ารุ่นพี่เองก็ขยับออกมาเล็กน้อยเช่นกัน
"เออ พี่ขอโทษที่ลุ่มล่ามไปหน่อย แต่พี่อยากเข้ามาทำความรู้จักกับเราน่ะ เห็นเราน่ารักดี"
"อา ค่ะ"
นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เธอได้รับคำชมจากผู้ชาย ก่อนหน้านี้เมื่อมัธยมปลายเรียกได้ว่าเธอเป็นดาวโรงเรียนถึงจะถูก ทุกวันวาเลนไทน์เกลมักจะส่งลูกน้องมารับเธอเพราะรู้ว่าของขวัญที่หลานสาวได้รับนั้นมีจำนวนมากมายมหาศาล คำหวานๆ พวกนี้เธอไม่สะทกสะท้านง่ายๆ อย่างแน่นอน
-----
บทล่าสุด
รักร้ายนาย(มาเฟีย)รูมเมท END คำตอบสุดท้าย NC25++
---- “!!!!”จู่ๆ ปลายกระบอกปืนของเกลกลับจ่อที่หน้าผากของราเกะทำเอาหัวหน้าแก๊งบ้าอำนาจถึงกับหน้าถอดสี กลืนน้ำลายเหนียวหนืด“เป็นไง ความรู้สึกที่ไร้ซึ่งอำนาจน่ะมันไม่หอมหวานเลยใช่ไหมล่ะ”“มะ.....มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่”สายตาที่เต็มไปด้วยความกังวลจ้องมองไปที่ไนท์ ซึ่งขณะนี้เขาจัดเก็บปืนกระบอกสั้นเหน็บลงที่หลัง พร้อมทั้งช่วยไวท์แกะเชือกบนร่างให้กับปลาวาฬ“ทุกอย่างที่เกิดขึ้นเป็นเพราะมึงบ้าอำนาจไงล่ะ สำเนียดไว้ด้วยที่ลูกน้องไม่รุมกระทืบมึงตายก็บุญแค่ไหนแล้ว”“อึก!!!”เห็นรอยยิ้มของเกลทำเอาชายแก่เริ่มเดือดดาลพยายามจะต่อยเข้าที่เบ้าหน้าสุดเพอร์เฟ็คของเกล ทว่ากลับโดนเกลตบเข้าด้วยสันปืนทำเอาร่างท้วมทรุดตัวนั่งลงบนเก้าอี้อีกครั้ง“อั๊ก!!!”“คงถึงเวลาที่มึงต้องลงนรกกลับไปยังที่ ที่ส่งมึงมาเกิดแล้วละ อ๋อ นัดนี้เพื่อเมียสุดที่รักของกู!”ปั้งง!!“!!!”เลือดสีสดพุ่งกระฉูดสาดเต็มใบหน้าของเกล ทว่าดวงตาของเกลกลับไม่มีทีท่าจะสงบลงแม้แต่น้อย“ลุงเกล!”กระทั่งร่างเล็กของปลาวาฬและลูกชายวิ่งเข้ามากอด แค้นจึงค่อยๆ สงบลง“พ่อขอโทษที่ทำให้เรื่องทุกอย่างมันบานปลายมาจนถึงทุกวันนี้ ขอโทษจริงๆ”น้ำเสียงสั่นเครือแล
รักร้ายนาย(มาเฟีย)รูมเมท ไอ้หน้าโง่!
----- “ไอ้ไนท์! มึงจริงๆ เหรอไอ้เวร!!!”ร่างแกร่งซึ่งโดนมัดติดเก้าอี้เอาไว้แทบจะคลั่ง เมื่อเห็นชายที่ตนสงสัยไว้นานแล้วเดินเข้ามาพร้อมกับตาสุดระยำของตนเอง“ใจเย็นๆ สิหลานชายนี่มันยังไม่ใช่ทุกเรื่องที่หลานควรรู้หรอกนะ เพราะตาน่ะมีอะไรให้หลานดูก่อนละ”ผลึ่บบ!ไฟภายในห้องถูกดับลง ทำเอาทุกคนต่างตกใจเช่นเดียวกับไนท์คนสนิทซึ่งอยู่ข้างกาย“เวลา!”“มะ...แม่!!”ภาพที่ฉายอยู่นั้นเป็นภาพของหญิงสาวหน้าสวย ใบหน้าเธอเปื้อนไปด้วยคราบน้ำตา ผมเผ้าดูรุงรัง บนใบหน้ามีรอยฟกช้ำ ทำเอาอดีตคนรักอย่างเกลเดือดดาลกัดฟันแน่นเมื่อเห็นภาพคนรัก“ถะ...ถ้าลูกได้เห็นวิดีโอนี้แม่คงไม่อยู่บนโลกใบนี้แล้วละ วิดีโอนี้แม่เป็นคนขอราเกะถ่ายเอาไว้ ไม่รู้ว่าลูกจะได้เห็นหรือเปล่า ฮึก! แม่รักลูกนะรักเสมอ รักมากที่สุดอย่างไม่เคยรักอะไรแบบนี้มาก่อน ฮึก!”“......”ไวท์น้ำตาคลอระหว่างการดูวิดีโอของผู้เป็นแม่ เช่นเดียวกันกับเกล“ไม่รู้ว่าพ่อจะได้เห็นหรือเปล่า แม่ฝากบอกพ่อด้วยนะว่าขอโทษ ขอโทษที่ต้องเดินออกมาทั้งที่ไม่ได้บอก ขอโทษที่ต้องทำแบบนี้ ฮึก! ขอโทษที่ทำให้รัก ขอโทษสำหรับทุกอย่างจริงๆ ฮึกฮือ!”เกลน้ำตาไหลอาบแก้มทั้งสอง เช่นเดียวก
รักร้ายนาย(มาเฟีย)รูมเมท ดั่งถูกขโมยหัวใจ
----- “อ้าว ไม่อาบน้ำพร้อมกับพี่อีกรอบเหรอ”“ไม่อาบแล้ว!”เสียงหวานดังขึ้นมาจากทางด้านนอก ทำเอาคนพี่ซึ่งนอนแผ่หลาบนเตียงคลี่ยิ้มออก“น่ารักจัง ^^”ช่วงนี้ยอมรับเลยว่าผมพูดคำว่า ‘น่ารักจัง’ กับน้องบ่อยมากก็ทำไงได้คู่หมั้นผมน่ารักนี่เนอะหลังจากที่เราเป็นแฟนกันแล้ว ผมพาน้องไปคุยเรื่องนี้กับพ่อและน้าประกายดาว พวกท่านดูมีความสุขไม่ต่างไปจากผมเลยปลาวาฬเลย แอบกระซิบบอกว่าอีกไม่กี่เดือนเราสองคนจะจัดงานหมั้นกันครับถ้าไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงไปจากเดิมนะปั้งง!!“ตัวเล็กทำอะไรน่ะ”ร่างแกร่งซึ่งกำลังยืนมองตัวเองเช็คความเรียบร้อยในกระจกบานใหญ่เอ่ยถามคนน้องที่อยู่ด้านนอกเมื่อได้ยินเสียงดังขึ้นมาจากทางหน้าบ้าน ทว่ากลับไร้เสียงขานรับจากคนน้อง ทำให้เขาต้องเดินออกมาดูความเรียบร้อยด้านนอก ทุกอย่างเป็นปกติรวมทั้งกระเป๋าสะพายข้างและของใช้ที่โซฟาของคนน้องด้วยเช่นกัน“ปลาวาฬ ปลา....ปลาวาฬ!!!”เพราะเสียงที่เงียบเชียบทำให้คนพี่ร้อนใจ รีบวิ่งไปหาร่างเล็กทั่วบ้าน“ไม่สิ ปลาวาฬต้องอยู่ที่ไหนสักที่สิ ปลาพี่ไม่เล่นแล้วนะ!!”คราวนี้คนพี่เริ่มสติแตกจริงๆ เพราะไม่ว่าจะหาที่ไหนกลับไม่พบร่างของคนน้องสักนิด เขารีบวิ่งไปคว
รักร้ายนาย(มาเฟีย)รูมเมท ชอบเหรอมองขนาดนั้น ฮืม NC25++
----- "พี่ของีบสักพักนะ ได้หรือเปล่า"น้ำเสียงทุ่มต่ำแหบพร่าสุดเซ็กซี่เอ่ยออกมา ก่อนจะหลับไปในที่สุดเป็นการทำลายสถิติการนอนของเขาตั้งแต่เกิดมาไม่รู้เพราะความเหนื่อยหรือความสบายใจที่ได้นอนบนตักของปลาวาฬกันแน่ แต่มันทำให้ผมรู้สึกอุ่นใจมากที่สุดในชีวิตเชียวล่ะ"ฝันดีนะคะ ^^"เรียวนิ้วสวยลูบที่แก้มคนพี่เบาๆ ระหว่างรอคนพี่ตื่นเธอทั้งเล่นโทรศัพท์ ทั้งมองวิวที่สวยงาม จนท้ายที่สุดเธอก็เข้าสู่ห้วงนิทราเช่นกัน กว่าจะรู้สึกตัวก็ปาเข้าที่บ่ายโมง"อือ""ตื่นแล้วเหรอคะ"เสียงคนพี่เอ่ยถามขึ้นมาเมื่อเห็นร่างเล็กของน้องบิดตัวไปมา ที่แท้เขาคอยนอนมองเธออยู่ข้างๆ นี่เอง"พี่ตื่นตั้งแต่ตอนไหนคะเนี่ย ทำไมไม่บอกปลาล่ะ""พี่เห็นเรานอนเลยไม่อยากกวน หิวหรือเปล่าอยากกินอะไรไหมพี่สั่งอาหารมาให้น่ะ""อา ค่ะขอเข้าห้องน้ำเดี๋ยวตามไปนะคะ""เร็วๆ นะคะพี่คิดถึง"ฟอดด!"!!!"ทั้งคำหวานทั้งการหอมแก้ม ทำเอาร่างเล็กเบิกตากว้างหายมึนงงจากการพักสายตาระหว่างวันทันที ร่างแกร่งเดินออกไปในชุดคลุมอาบน้ำ"งื้อ! ใจบ้าเต้นแรงอยู่ได้"เธอมุดหมอนใบนุ่มเพราะใบหน้าที่ร้อนผ่าวและหัวใจที่เต้นแรงไม่เป็นจังหวะ@โต๊ะอาหารข้างสระว่ายน้ำส่ว
รักร้ายนาย(มาเฟีย)รูมเมท ไม่อยากให้เวลาพรากเราไป
----- @บนรถ"ว่ามาสิเรื่องที่นายอยากคุยกับฉันน่ะ ไนท์""คือว่าผม อยากจะบอกเรื่องบางอย่างให้คุณได้รู้ และผมอยากให้เรื่องนี้เป็นความลับระหว่างเรา""แน่นอน มันจะเป็นความลับระหว่างเราจนกว่าฉันจะหมดลมหายใจ""เออ มันก็ไม่ขนาดนั้นแค่อยากให้มีคนรู้น้อยที่สุดเท่านั้น เพราะเรื่องนี้ผมพยายามเก็บมานานหลายสิบปี เรื่องมีอยู่ว่า....""!!!!"@บนรถหรูของไวท์ "วันนี้พี่ไวท์จะพาปลาไปไหนคะเนี่ย ถึงได้ชวนออกเดินทางแต่เช้า"เสียงหวานของร่างเล็กที่ยังไม่ตื่นดีเอ่ยถามคนพี่ซึ่งกำลังจดจ่ออยู่กับท้องถนน"ไม่รู้สิ เดี๋ยวปลาก็รู้เอง""อ้าว"ถึงฉันจะไม่รู้ว่าปลายทางจะเป็นที่ไหน แต่ฉันกลับดีใจที่ได้ออกมาเที่ยวกับพี่ไวท์จริงๆ จังๆ เป็นครั้งแรกในชีวิตเลยนะ แล้วก็เป็นครั้งแรกที่ต้องตื่นแต่เช้าตรู่เพื่อออกเดินทางแบบนี้ครั้งแรกด้วยเช่นกัน ไม่รู้ละฉันคิดว่าตอนนี้....เปลือกตาฉันมันหนักจนไม่สามารถเปิดมันได้อีก"หืม หลับแล้วแฮะ"สังเกตเห็นคนข้างกายเงียบไปนานเมื่อหันกลับไปกลับพบว่าคนน้องหลับทิ้งเขาไว้คนเดียวเสียแล้ว ฝ่ามือใหญ่รีบเอื้อมไปหยิบผ้าห่มขึ้นมาคลุมร่างเธอกลัวว่าแอร์เย็นๆ จะทำให้เธอไม่สบาย"ฝันดีนะคะ ^^"เขาไม่ลืมท
รักร้ายนาย(มาเฟีย)รูมเมท ความสุขที่ว่า...พึ่งเข้าใจ
----- "เป็นไง ทำไมไม่มองหน้าพี่อะ""เฮ้ย! พี่มาแต๋ะอั๋งอะไรเนี่ย"ฝ่ามือเล็กของเปียสะบัดมือใหญ่ออกให้พ้นตัว ทั้งยังดุคนพี่เสียงดังทำเอาคนที่เดินผ่านไปมาถึงกับมอง"มองอะไรครับ ทะเลาะกับเมียนิดหน่อย""เฮ้ย!!!""ขอ...ขอโทษครับ!"ถึงขนาดคนที่มองทั้งสองต้องก้มหัวขอโทษก่อนจะรีบเดินออกไปให้พ้นทั้งสองคน"พี่บ้าปะ ใครเป็นเมียพี่ก่อน""เอ็งไง""บ้าละ เราไม่ได้เป็นอะไรกันเถอะ"ร่างใหญ่โน้มตัวลงมากระซิบข้างหูเปียเล็กน้อย"ก็ถ้าพี่ไม่ห้าม ก็ไม่แน่นะคืนนั้นเราอาจจะได้เป็นผัวเมียกันจริงๆ ก็ได้""ไอ้พี่ยักษ์!!!"เห็นใบหน้าที่แดงระเรื่อของคนน้องเข้าทำเอายักษ์ถึงกับหลุดขำพรืด"ฮ่าฮ่า ยัยบ๊องเอ้ย""ไม่ต้องมาจับหัวเลยนะ"ใบหน้าเรียวทำหน้ามุ้ยราวกับไม่ถูกใจกับการกระทำของร่างใหญ่เอาซะเลย"เออ จริงสิพี่จะออกไปทำธุระกับไวท์นะวันนี้""บอกเปียทำไม ไม่ใช่ครูสักหน่อย""ครูสิ ครูของหัวใจหรือเปล่าน๊าา""แหวะ!!! จะอ้วกวะพี่""ฮ่าฮ่า"เพียงไม่นานร่างคู่หมั้นเดินเข้ามาพร้อมกับสีหน้าที่ไม่สบอารมณ์ของปลาวาฬ จนเปียต้องทักทวงถาม"อ้าว เป็นไรอะปลา""ก็พี่ไวท์กับพี่ยักษ์น่ะสิมีธุระ วันนี้เราเลยต้องเรียนด้วยกันแค่ 2 คน""ก
บางทีคุณอาจจะชอบ
