LOGINShare
ตอนที่8
Last Updated:
2025-01-06 14:59:24“อ่ะ....ก็ได้แต่ผมไม่มีเงินสดนะแต่ผมจะเซ็นเช็คให้คุณแทน”เขาบอกฉันมาแต่นำ้เสียงของเขาไม่ได้แสดงออกว่ากลัวอะไรเลย
“ไม่!”ฉันบอกเขาไปทันควัน กว่าฉันจะเอาเช็คไปขึ้นเงินมีหวังโดนลูกน้องของท่านมิซานจับได้ซะก่อน “อะไรของคุณอีกเนี่ย?”เขาทำน้ำหงุดหงิดใส่ฉัน “ฉันกำลังจะหนีนะคุณ ไม่มีเวลาเอาเช็คของคุณไปขึ้นเงินหรอก!”ฉันโวยใส่เขา “เออจริงด้วย งั้นเอาไงดี?”เขาพูดและเงียบไปสักพักเหมือนเขากำลังจะใช้ความคิด ฉันก็ยืนนิ่งมือยังคงถือรองเท้าส้นตึกจ่อไปที่หน้าของเขาอย่างไม่ลดละ “เอางี้ ผมมีเงินติดตัวอยู่แค่ไม่กี่เยนแต่เงินสดจำนวนที่คุณพูดถึงอยู่ในรถผม เดี๋ยวผมจะเดินไปเอาให้คุณ”เขาบอกฉันหลังจากที่เขาเงียบไปสักพักหนึ่ง “ก็ได้ แต่ถ้านายคิดตุกติกล่ะก็...นายตาย!” “นี่ก็ขู่จังเว้ย!!”เขาโวยใส่หูฉัน หูฉันแทบแตกน่ะไอ้บ้า!!! “ฉันไม่ได้ขู่แต่ฉันทำจริงแน่!”ถ้ามันเป็นปืนจริงๆนะแต่นี่มันเป็นปืนปลอมไง ถ้าหมอนี่รู้ว่าฉันเอาส้นของรองเท้ามาแกล้งทำเป็นปืนเพื่อขู่เขาล่ะก็มีหวังเขาฆ่าฉันทิ้งแน่ “อ่ะๆถ้าคุณไม่เชื่อใจผมคุณก็เดินตามผมไปแค่นั้นเอง” “ก็ได้ งั้นนายก็เดินนำไป!” “เค”เขาตอบฉันสั้นๆและถอยหลังห่างจากฉันไป ฉันก็เดินตามเขาไปเอาส้นตึกจี้แผ่นหลังเขาและออกแรงดันให้เขาเดินนำทางไป “แล้วนี่ตกลงใครส่งคุณมา?”เขาเอ่ยถามฉันในขณะที่เรากำลังเดินไปตามพื้นหญ้า “ซาโนะ”ฉันเอ่ยบอกเขาไป ใช่ฉันต้องทำให้คนที่ชื่อซาโนะหายไปจากชีวิตฉันไม่งั้นมีหวังฉันได้แต่งงานกับมันแน่! “ซาโนะ?”เขาเอ่ยถามฉันกลับมาด้วยความแปลกใจ “ใช่”ฉันตอบเขาไปด้วยนำ้เสียงหนักแน่น “มิซาโนะ ซานโต้นะเหรอที่ส่งให้คุณมาฆ่าผม” “ใช่” “อืมมมม”เขาอืมยาวเหมือนเขาจะเชื่อฉันน่ะ “แล้วคุณไปรู้จักกับซาโนะได้ยังไง?” “ฉันก็ไม่ได้อยากจะรู้จักกับมันสักเท่าไหร่หรอก”ฉันบอกเขาไปอย่างไม่ใส่ใจอะไรมากและสอดส่องสายตามองไปข้างทาง เดินมาตั้งไกลยังไม่เห็นโรงจอดรถเลยนะ!! “อ้อเหรอ แล้วทำยังกับผมอยากรู้คุณอย่างงั้นแหละ” “นายว่าอะไรนะ!”ฉันเอ่ยถามเขาไปเพราะเมื่อกี้ฉันว่าอีตานี่มันพูดจาแปลกๆเหมือนตัวเองเป็นซาโนะอย่างงั้นแหละ แต่คงไม่น่าใช่หรอกมั่ง “เปล๊า”เขาตอบฉันกลับมาด้วยนำ้เสียงกวนโอ๊ย “นี่ นายโกหกฉันรึเปล่าอ่ะ ไม่เห็นมีรถยนต์สักคันเลย!”ฉันโวยใส่เขาไปและจ้องเขม่นไปที่แผ่นหลังกว้างของเขาที่ตอนนี้ฉันเริ่มจะมองเห็นเขาได้ชัดขึ้นเพราะที่แถวนี้มีไฟติดไว้พอให้ความสว่างได้ “ผมไม่ได้โกหกนะ แต่ผมจะพาคุณไปปู้ยี้ปู้ยำตั้งหากล่ะ^_^” “อะไรนะ!!”ฉันเผลอร้องออกมาเสียงดังด้วยความตกใจทำให้เขาหันมาหาฉันและใช้มือใหญ่ของเขาปิดปากฉันทันที ฉันเบิกตาโตขึ้นเมื่อสบเข้ากับดวงตาคู่สวยนัยน์ตาสีดำจมูกโด่งเรียวเป็นสันริมฝีปากหยักได้รูปสีชมพูระเรื่อใบหน้าที่ขาวใสไร้ที่ติ หล่อมาก! “คุณต้องการอะไรจากผมกันแน่?”เขาเอ่ยถามฉันมาริมฝีปากของเรามีเพียงแค่มือหนาของเขากั้นไว้ตรงกลางแค่นั้น ลมหายใจอุ่นๆหอมๆของเขาทำให้อัตราการเต้นของหัวใจฉันผิดจังหวะและรัวเร็วขึ้น คิ้วของเขาขมวดเกือบจะเป็นปมเมื่อเขามองหน้าฉัน เราสองคนจ้องหน้ากันเนิ่นนานเหมือนที่ตรงนี้มีแค่ฉันกับเขาอยู่ในห้วงภวังค์ของกันและกัน เขาสวมสูทสีดำไม่ได้ผูกเนคไททำให้เสื้อเชิ้ตด้านในถูกปลดกระดุมออกสองเม็ดทำให้ฉันมองเห็นรอยสักที่ต้นคอของเขาผิวๆของเขาถูกแต่งเติมไปด้วยรอยสักมากมายแม้กระทั่งที่มือเขายังมีเลย ถึงรอยสักเขาจะเยอะแค่ไหนแต่ก็ไม่สามารถทำให้ความหล่อของเขาลดน้อยลงเลยกลับทำให้เขาดูเท่แบดขึ้นไปอีก เห้ย!นี่ฉันเปลี่ยนสเปคผู้ชายตั้งแต่เมื่อไหร่! “จ้องนานขนาดนี้ ไม่เคยเห็นคนหล่อสิท่า” “หลงตัวเองชะมัด”ฉันพึมพำพูด “พูดอะไรนะ?” “นายก็ปล่อยมือเค็มๆของนายออกไปจากปากฉันสิ”ฉันพูดอ้อมแอ้มๆแต่ก็พอจะทำให้คนฟังเรื่องรู้ว่าฉันพูดอะไรเพราะเขาไม่ได้ปิดปากฉันแน่นเท่าไหร่ “แล้วใช้ปากผมปิดปากคุณแทนอย่างงั้นเหรอ?”เขาจ้องมองตาฉันพลางทำแววตาเป็นประกายแวววับ อีตาบ้านี่!!! “ใช่!”ฉันก็บ้าจี้ประชดตอบเขาไป อยากจะตบปากตัวเองจริงๆ!
Latest chapter
รักล้นใจนายมาเฟีย ตอนที่100(THEEND)
“ค่ะ^_^”ฉันกับพ่อก็ยิ้มให้กันและเราทั้งหมดก็ทานข้าวกันไปพลางคุยกันไปอย่างมีความสุข เสียงหัวเราะรอยยิ้มของทุกคนคือสิ่งที่สวยงามและมีความสุขทำให้ฉันรักที่นี้และอยากอยู่ที่นี้ไม่อยากไปไหนอีกแล้ว “ผมกับซาโยโกะจังขอตัวก่อนนะครับ”พี่ซาโนะเอ่ยขึ้นพลางลุกขึ้นยืนพร้อมกับจับมือของฉันฉันจึงเงยหน้าขึ้นไปมองหน้าเขาอย่างงงๆ ทุกคนยังทานข้าวไม่เสร็จเลยนะ“ไปไหนคะ?”ฉันเอ่ยถามเขาไปอย่างสงสัยพลางหัรกลับไปมองพ่อของฉัน ท่านก็ยิ้มอบอุ่นและพยักหน้าอนุญาตให้ฉันไปกับซาโนะ“ไปเถอะครับนะ”“ไปเถอะลูก”พ่อมิซานว่าพลางยิ้มแย้มให้ฉัน ฉันก็พยักหน้าและยอมลุกขึ้นยืนและหันไปก้มหัวให้ทุกคนเพื่อขออนุญาตและเดินตามหลังของมิซาโนะออกมาจากที่ทานอาหารตรงนั้น เขาพาฉันเดินไปเรื่อยๆจนไปถึงริมหาดทรายและเขาก็หยุดลงพร้อมกับหันมามองหน้าฉันและเอื้อมมือมาจับมือฉันอีกข้างไปกุมไว้“พี่คิดว่าพี่เอาเปรียบโยโกะจังมามากแล้ว…คือพี่อยากจะ”พี่ซาโนะเอ่ยขึ้นด้วยนำ้เสียงกระตุกๆ ฉันก็มองหน้าเขาอย่างสงสัยจนคิ้วของตัวเองจะผูกกันเป็นปมแล้ว เขาเอาเปรียบอะไรฉัน“คือพี่อยากจะขอซาโยโกะจังแต่งงานให้ถูกต้องตามกฎหมายและจดทะเบียนสมรสเป็นสามีภรรยาที่ถูกต้องตาม
รักล้นใจนายมาเฟีย ตอนที่99
“ปลายฟ้ามึง!!”เสียงตวาดอย่างดุดันของคนที่คุ้นหูฉันดังขึ้นทำให้ฉันสะดุ้งตกใจรีบลืมตาตื่นและผุดลุกขึ้นนั่งอย่างอัตโนมัติและถอดแว่นกันแดดออกทันทีเมื่อเห็นพี่ริวอุ้มเรียวซังลูกชายของเขาและวิ่งมาอย่างไวด้วยสีหน้าบูดบึ้งโดยที่เรียวซังยิ้มร่าหัวเราะออกมาอย่างสนุกเขาแหละมีบอดี้การ์ดถือร่มคันใหญ่วิ่งตามหลังพี่ริวแทบไม่ทัน“ว๊ายริว!!”พี่ปลายฟ้ารีบหันกลับไปมองพี่ริวและเอ่ยออกมาอย่างตกใจที่เห็นพี่ริวยืนอยู่ด้านหลังเธอ“เออ!ก็ผัวมึงไง!!”พี่ริวตะโกนเสียงดังใส่พี่ปลายฟ้าจนร่างของพี่ปลายฟ้าสั่นสะท้านฉันไม่รู้ว่าเธอโกรธหรือเธอกลัวกันแน่ ฉันรีบลุกขึ้นเพื่อจะเดินไปคุยกับพี่ริวไม่ให้เขาโกรธพี่ปลายฟ้าแต่แล้วร่างของฉันก็โดนใครสักคนโอบเอวบางและกระชากเข้าหาตัวเขาอย่างไวพรึบ โพล๊ะ“พะพี่ซาโนะ!”ฉันเงยหน้าขึ้นไปมองคนนั้นแต่ก็ต้องตกใจเมื่อคนนั้นคือสามีสุดหล่อของฉันเอง เขาค่อยๆถอดแว่นกันแดดสีดำออกฉันก็พบกับแววตาดุๆของเขา วันนี้พี่ซาโนะหล่อจัง เขาไม่ได้ใส่เสื้อโชว์ท่อนบนเปลือยเปล่าที่เต็ทไปด้วยรอยสักโชว์ซิกแพคแน่ๆของเขาและเขาก็สวมกางเกงสีแดงขาสั้นแค่หัวเข่า หน้าอกของฉันเบียดเสียดอยู่กับแผงอกสุดแกร่งของเขาและหน้าผ
รักล้นใจนายมาเฟีย ตอนที่98
เกาะส่วนตัวของซานโต้คฤหาสน์….13:00น.ต้นฝน ซาโยโกะจัง….“เป็นยังไงบ้างคะดีขึ้นรึยังซาโยโกะจัง?”เสียงหวานๆของพี่ปลายฟ้าทำให้ฉันที่ลืมตาตื่นต้องหันไปมองเธอและยิ้มให้เธอ พยาบาลประจำตัวคนสวยของฉัน^_^“ดีขึ้นมาแล้วค่ะที่นี้วิวสวยจังเลยนะคะ^_^”ฉันเอ่ยขึ้นพร้อมกับหันมองออกไปนอกหน้าต่างบานกระจกใสเพื่อมองนำ้ทะเลสีฟ้าครามสวยสดใสพื้นทรายขาวละเอียดมองแล้วโคตรจะมีความสุขเลย“ท่านนายกกำลังเดินทางมานะคะน่าจะมาถึงตอนเย็นพอดี^_^”พี่ปลายฟ้าว่าพลางตรวจร่างกายของฉันอีกรอบ ตัวของฉันไม่มีบาดแผลอะไรนอกจากแผลที่คิของฉันที่ถูกฮามิโกะใช้มีดบาดคอของฉันดีที่เข้าไม่ลึกมากไม่งั้นฉันคงตายไปแล้วล่ะ ส่วนร่างกายของฉันก็ได้รับผลข้างเคียงของยาที่ฮามิโกะฉีดให้ฉันแค่นั้น ฉันรู้สึกเหมือนขาและแขนไม่ค่อยมีแรงคุณหมอบอกว่าน่าจะเป็นผลกระทบของยาน่ะไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงพักผ่อนเยอะๆร่างกายก็จะคืนสู่สภาพเดิมเอง“อาจารย์ภามเสียแล้วเหรอคะ?”ฉันเอ่ยถามพี่ปลายฟ้าไปอย่างสงสัยเพราะเมื่อเช้าฉันได้ยินซาโนะคุยกับพี่ริวเรื่องการตายของอาจารย์ภามและพ่อของเขารวมไปถึงฮามิโกะที่โดนตำรวจจับกุมตัวได้ที่สนามบินพร้อมกับมินตราสองคนนั้นกำลังจะหนีออกจาก
รักล้นใจนายมาเฟีย ตอนที่97
“คุณพ่อเอาตัวคุณโยโกะไปไว้ที่ไหน!!”เสียงของภามทั้งเสียงดังและดุดันจนทำให้คนรอบข้างพากันตกใจกับอารมณ์ที่โกรธรุนแรงของภาม ฮิเรนเงยหน้าจากกองเอกสารขึ้นมามองหน้าภาม “ผู้หญิงของแกหายแล้วมันมาเกี่ยวอะไรกับฉัน?”ฮิเรนเอ่ยถามภามไปพลางไหวไหลเล็กน้อยนั้นยิ่งทำให้ภามมั่นใจ ว่าฮิเรนอยู่เบื้องหลังเรื่องนี้แน่นอน พรึบ “ผมยอมคุณพ่อมาหลายเรื่องแต่เรื่องนี้ผมจะไม่ยอม!!”ภามเดินไปตบมือทั้งสองข้างลงไปบนโต๊ะไม่ตรงหน้าของฮิเรนทำให้ฮิเรนไม่พอใจเป็นอย่างมากที่ภามกล้าตวาดเสียงใส่เขา “แกต้องการอีนางนั้นมากกว่าตำแหน่งที่ยิ่งใหญ่ของแกงั้นเหรอ?”ฮิเรนลุกขึ้นและตบมือลงไปบนโต๊ะเสียงดังไม่แพ้ของภามและเอ่ยภามไป ทั้งคู่จ้องหน้ากันแววตาของภามสั่นไหวซึ่งผิดกับแววตาของฮิเรนที่มีทั้งความโลภและความโกรธมากมายอยู่ในนั้น “ใช่!”ภามตอบฮิเรนไปด้วยนำ้เสียงหนักแน่น “แกมันโง่!!”ฮิเรนว่าภามแววตาของเขาจ้องมองไปที่ภามอย่างผิดหวังและโกรธแค้น ทำไมเด็กคนนี้ถึงไม่ได้ความเลวจากเขาไปอย่างเยอะๆ “พ่อไม่เคยมีความรัก..พ่อไม่มีวันเข้าใจ”ภามเอ่ยบอกผู้เป็นพ่อที่เขาทั้งรักและเคารพอย่างแผ่วเบา เขาหมดสิ้นทุกอย่างแล้วในวันนี้ “ใช่เพราะฉัน
รักล้นใจนายมาเฟีย ตอนที่96
บ้านพักของ ฮามิโกะจังภาคใต้ ของประเทศญี่ปุ่น…ต้นฝน ซาโยโกะจัง…“หึ!”เสียงแค่นหัวเราะอย่างสะใจของฮามิโกะดังขึ้นหลังจากที่เธอหันไปมองเวลาของนาฬิการะเบิดที่ตอนนี้เหลือเวลาอีกแค่สิบนาที เธอค่อยๆเดินเข้ามาหาร่างของฉันที่นอนมองเธอด้วยลมหายใจรวยรินเพราะตอนนี้ร่่งกายและระบบประสาทของฉันไม่ทำงานไม่สั่งการอะไรแล้ว“ฉันคงต้องไปแล้วนะ…เธอคงจะต้องอยู่คนเดียว^_^”“ฮ่ะๆๆๆๆ”ฮามิโกะหัวเราะเสียงดังสนั่นราวกับคนที่เสียสติ ฉันจึงค่อยๆหลับตาลงและฟังเสียงรองเท้าของเธอกระทบกับพื้นเสียงรองเท้าของเธอดังไกลออกไปและในโสตประสาทของฉันก็ได้ยินแค่เพียงเสียงเดินถอยหลังของนาฬิกาดิจิตอลนี้ ฉันคงจะตายจริงๆแล้วสินะ‘ลาก่อนค่ะทุกคน’พรึบ“นายหญิงครับ”“นายหญิงซาโยโกะ!”เสียงเรียกฉันพร้อมกับเเรงเขย่าร่างของฉันอย่างเบาๆจึงทำให้ฉันค่อยๆลืมตามองไปที่บุคคลที่ฉันไม่เคยเห็น เขาสวมชุดคล้ายพวกนินจาเสื้อคลุมแขนยาวกางเกงขายาวและผ้าโพกหัวนั้นสีดำสนิทฉันเห็นได้เพียงแค่แววตาของเขา“รีบไปจากที่นี้เถอะครับผมมาช่วย”เขาว่าพลางไม่รอคำอนุญาตจากฉัน เขารีบอุ้มฉันขึ้นในท่าเจ้าหญิง และรีบพาฉันเดินออกมาจากห้องนี้โดยที่การเคลื่อนไหวของเขาทำให้ฉัน
รักล้นใจนายมาเฟีย ตอนที่95
(เขตภาคใต้ครับอยู่แถบชานเมืองที่เราเจอรถคอนเทนเนอร์จอดอยู่ขับรถตรงไปเรื่อยๆอีกห้ากิโลเมตรจะเจอกับจุดที่จับสัญญาณโทรศัพท์ของนายหญิงได้ครับ)“ขอบใจมาก”“รอคำสั่งจากฉัน…ฉันจะไปที่นั้นก่อน”ผมเอ่ยบอกปลายสายอย่างรัวเร็วและกดวางสายซาต้าทันที และรีบเดินไปขึ้นรถของผมอย่างไว“เดี๋ยวฉันขับเองนายไปนั่งเถอะ”ผมเอ่ยสั่งคิงะพลางทำมือบอกเขาโดยที่ผมเปิดประตูรถสปอร์ตฝั่งคนขับแล้ว คิวะพยักหน้าเข้าใจและเดินไปขึ้นฝั่งคนนั่งเมื่อเขาขึ้นรถเสร็จผมก็ใส่เกียร์และเหยียบคันเร่งอย่างเร็วเพื่อไปที่นั้นอย่างไว ตลอดเส้นทางที่ผมขับไปมันทำให้ผมรู้สึกเหมือนเหตุการณ์เดจาวูคือเหตุการณ์ที่เคยเกิดขึ้นมาแล้ว“มีอะไรรึเปล่าครับนาย?”คิวะเอ่ยถามผมด้วยนำ้เสียงเป็นห่วง เขาคงจะแปลกใจที่ผมลดเหยียบคันเร่งลง ผมหันไปมองหน้าคิวะ“เส้นทางนี้เหมือนฉันเคยมา”ผมบอกคิวะไปและพยายามนึกคิดให้ออกว่าผมเคยมาได้ยังไง เพราะที่ภาคใต้นี่ไม่ใช่เขตของซานโต้และโกมะแต่เป็นของชิโร่ ทาโมโต้ใช่แล้ว ผมเคยมาที่นี้เมื่อปีที่แล้ว “ฮามิโกะเป็นลูกสาวของชิโร่!!”ผมเบิกตาโตขึ้นและพูดออกมาอย่างเพิ่งนึกออกใช่ ผมลืมเธอคนนี้ไปได้ยังไง “เช็กให้ฉันหน่อยว่าบ้านของฮามิโกะ
You may also like
ในนามภรรยาของตาย
อิมฮายอน (poxnnxdda)8.8K viewsลิขิตรักนายสุดหื่น
รินธารา5.4K viewsเมียชั่วคราว
ชะนีติดมันส์8.1K viewsเด็กฝึกงานของแม็กเครย์
รีล์ม14.1K viewsพายุร้ายพ่ายเมีย
นามปากกา อายดอลลี่8.9K viewsเล่ห์รักร้ายนายบำเรอ
ต้นอ้อ518 viewsผู้หญิงของมาเฟีย
ิิิิดอกบุหงา-2537234 viewsพันธนาการรักมาเฟียร้าย
ต้นอ้อ184 views
