MasukShare
บทที่ 5
Terakhir Diperbarui:
2025-01-02 08:07:18ตั้งแต่ก้าวเข้าห้องมาอันดารันก็ติเตียนทุกอย่างติจนเจียอีถอนหายใจไม่รู้กี่รอบหากสถานการณ์ปกติไม่มีโรคระบาดเขาก็คงจะทิ้งให้คนเจ็บไว้นอกห้องยอมเป็นคนใจดำให้สังคมประณามดีกว่าทนร่วมห้องกับคนอย่างสรพงษ์
“นี่คุณสรพงษ์ห้องของผมก็ไม่ได้แย่ขนาดนั้นไหม 1 ห้องนอน 1 ห้องน้ำมีโซนห้องครัวมีระเบียงตากผ้าแถมยังกันแดดกันฝนได้คุณจะเอาอะไรอีกอย่าลืมกินยาผมว่าคุณกินสองเม็ดไปเลยดีกว่าอาการจะได้ทุเลา”
“แกว่าฉันบ้า?”
“ผมได้พูดสักคำไหม” เจียอีเกาแก้มทำทีเป็นไขสือ
“ฉันอยากอาบน้ำเตรียมอ่างให้ฉันด้วย”
เจียอีถอนหายใจรอบที่ร้อยแปดของวันอ่างอาบน้ำ? ในพื้นที่ห้องแค่ไม่กี่สิบตารางวาเนี่ยนะ
“มีแต่กะละมังถ้าคุณจะแช่ผมก็ไม่ติด”
“กะละมังคืออะไร” เจียอีตบหน้าผากตัวเองอย่างแรงนี่มันเวรกรรมอะไรของเขาเขาแค่อยากใช้ชีวิตสโลไลฟ์ด้วยตัวเองแต่เหมือนพระเจ้าจะไม่เห็นใจแถมยังส่งตัวป่วนระดับพระกาฬมาทำลายระบบโสตประสาทของเขาอีกด้วย
“เฮ้อผมว่าคุณควรกินยาติดต่อกันขาดไม่ได้สักเม็ดเผื่ออาการคุณจะดีขึ้น”
“ฉันไม่ได้บ้าไม่รู้จักไม่ได้แปลว่าโง่”
“โอเคโอเคตามมาทางนี้” อันดารันตามผู้ชายแปลกหน้าที่เหมือนจะคุ้นเคยขึ้นมาเล็กน้อยแต่ไม่ไว้วางใจเสียทีเดียว
“อะไรนี่ห้องอาบน้ำเหรอทำไมมันเล็กอย่างนี้แล้วไหนอ่าง” เจียอีชี้มือไปยังกะละมังใบเล็กสีดำที่เขาใช้แช่ซักถุงเท้า
“นั่น”
“หาเล็กแค่นี้ฉันจะแช่ได้ยังไง”
“จะอาบไม่อาบไม่อาบก็ทนเหม็นเลือกเอา” อันดารันจ้องหน้าอีกฝ่ายอย่างหัวเสีย
“ฉันเจ็บแขนถอดไม่ถนัดแต่แกอย่าคิดอะไรสกปรก”
“ผมไม่พิศวาสคุณหรอกคุณเป็นผู้ชายผมก็เป็นผู้ชายไม่เหมือนกันตรงไหน” อันดารันยกมือลูบต้นคอตัวเองด้วยความรู้สึกประหม่า
“แกไม่ใช่อัลฟ่าแน่นะ”
“โอ๊ย! คุณสรพงษ์เลิกเบียวได้แล้วโลกนี้ไม่มีหรอกอัลฟ่าเบต้าอะไรของคุณน่ะจะให้ผมถอดให้หรือจะถอดเอง” โอเมก้าอย่างอันดารันที่ตอนนี้ไม่ได้สวมปลอกคอรู้สึกกังวลเป็นที่สุดก็น่ะมีแต่อัลฟ่ารุมล้อมอยากตีตราทำพันธะด้วยไอ้เราก็สวยรวยซะด้วยสิมีแต่ไอ้ตาบอดตรงหน้าที่ทำหน้าเหม็นเบื่อเขาแทบทุกครั้งไม่ใช่ก็ไม่ใช่ไม่เห็นจะต้องทำหน้าเหมือนเจอผีที่พูดเรื่องนี้ไอ้เบต้ากระจอกอันดารันพึมพำบ่นกับตัวเองอย่างมีน้ำโห
“ฉันจะทำเองออกไปได้แล้ว”
อันดารันสำรวจภายในห้องน้ำที่เขาเพิ่งก้าวเท้าเข้ามามันเล็กแคบเสียจนอารมณ์ในการพอกหน้าถูตัวหายไปหมดมีเพียงฝักบัวแชมพูและสบู่เหลวเท่านั้นนี่มันบ้าอะไรกันทำไมชีวิตเขาถึงต้องมาตกระกำลำบากอย่างนี้อันดารันสำรวจใบหน้าตัวเองในกระจกอย่างถี่ถ้วนใบหน้าเค้าโครงเดิมซึ่งทำให้เขารู้สึกโล่งใจอยู่บ้างก่อนจะกรีดร้องด้วยความตกใจไม่ว่าจะหนวดตรงคางขนที่รักแร้ขนหน้าอก
“กรี๊ดดดดด” อันดารันรับไม่ได้ไหนจะขนหน้าแข้งที่ยาวเฟื้อยนั่นอีก
“คุณเป็นอะไร” เจียอีที่กำลังเก็บของอยู่ข้างนอกรีบเข้ามาดูด้วยความตกใจ
“นะหนวดฉันมีหนวด” เจียอีกลอกตาทันทีที่ได้ยินคำตอบเขาอยากจะความจำเสื่อมแทนคุณสรพงษ์เสียเดี๋ยวนี้
อยากจะบ้าตาย ! นี่แค่วันแรกวันต่อๆไม่อยากจะคิด
เจียอีจัดห้องของเขาอย่างเป็นระเบียบเรียบร้อยอีกครั้งเพราะเมื่อก่อนอยู่ตัวคนเดียวนึกอยากจะถอดเสื้อถอดกางเกงพาดตามเก้าอี้โซฟายังก็ได้แถมไม่มีใครมาคอยบ่นแต่พอมีอีกคนมาอาศัยอยู่ด้วยถ้าไม่อยากฟังเสียงบ่นทั้งวันก็ต้องเก็บกวาดให้เข้าที่เจียอีเหลือบสายตาไปมองสรพงษ์ที่ออกมาจากห้องน้ำด้วยสีหน้ายับยู่ยี่เสื้อยืดสีขาวที่ยาวคลุมหน้าขาไหนจะกางเกงบ็อกเซอร์นั่นเป็นของใหม่ของเจียอีที่ยังไม่ได้ใส่เห็นริมฝีปากบางที่กำลังจะอ้าปากพ่นอะไรออกมาเขาก็เอ่ยปาก
“หยุดผมรู้ว่าคุณจะบ่นอะไรไม่มีตัวเลือกอื่นแล้วอยู่ไม่ได้ก็ไม่ต้องอยู่”
“แกรู้ได้ยังไงว่าฉันจะพูดอะไร”
“ปากคุณไม่พูดเรื่องอะไรดีๆออกมาหรอก”
“แก!”
“เจียอี” เจียอีพูดพลางยักคิ้วให้อีกฝ่ายด้วยสีหน้ายียวนเขาอยากจะกวนประสาทอีกฝ่ายให้อกแตกตายกันไปเลยทนไม่ได้จนต้องเป็นฝ่ายเอ่ยปากไปอยู่ที่อื่นได้ยิ่งดี
“ถ้าฉันติดต่ออาร์ชินได้แกไม่รอดแน่”
“เดอะแกรนด์ซิตี้อะไรนั่นของคุณน่ะนะ”
“ใช่” อันดารันกอดอกเชิดหน้าตอบอย่างไม่ยอมแพ้
“ผมจะบนบานศาลกล่าวให้ไอ้คนที่จะมาช่วยคุณรีบตามหาคุณเจอเร็วๆเลยเอ้า!”
“เขาต้องมาตามหาฉันแน่เพราะฉันเป็นคนสำคัญของเขา”
“เหรอ”
เจียอีรำคาญที่จะต้องต่อล้อต่อเถียงกับคนป่วยจึงก้มหน้าจัดห้องตัวเองต่อสำคัญเลยคือเสื้อผ้าต้องแยกของเขากับของคุณสรพงษ์แล้วจัดสรรเป็นสัดส่วนเจียอีเลือกเสื้อผ้าไซซ์เล็กที่ใส่ไม่ได้แล้วให้อีกฝ่าย
“ไม่มีเสื้อผ้าแบบอื่นแล้วเหรอ” อันดารันก้มมองเสื้อผ้าที่ตัวเองสวมอยู่ผ้านิ่มสบายก็จริงแต่ไม่มีรสนิยมเอาเสียเลยเห่ยเป็นบ้าใครมาเห็นว่าอันดารันโอเมก้าอันดับหนึ่งแห่งเดอะแกรนด์ซิตี้ต้องมาสวมเสื้อผ้าแบบนี้มีหวังถูกล้อจนตายเลยเสื้อผ้าไม่มีไซซ์ของเขาอีกทั้งกางเกงบ๊อกเซอร์ที่สวมอยู่ก็หลวมจนต้องผูกปมที่เอวให้ตายทำไมโอเมก้าคนดังอย่างเขาต้องมาจมปลักอยู่ในที่แห่งนี้ด้วยสภาพบ้านเมืองก็เสื่อมโทรมถนนผุพังไม่ราบเรียบไม่มีทางเท้าอากาศมีแต่ฝุ่นควันสภาพผิวบอบบางอย่างเขาจะทนได้ไงครีมอะไรก็ไม่มีให้บำรุงอันดารันอยากจะกรีดร้องออกมากับสภาพความเป็นอยู่ของเขาในตอนนี้นัก
“ไม่มี”
“ซื้อใหม่สิไม่เห็นจะต้องใช้หัวคิด”
“เฮ้อ!” เจียอีหยุดมือที่กำลังพับผ้าเขาถอนหายใจพลางท่องยุบหนอพองหนออย่าถือคนบ้าอย่าว่าคนเมา
“นี่คุณสรพงษ์นอกจากคุณจะไม่สำนึกแล้วคุณยังไม่มีความเกรงใจคนอื่นอีกห้องก็ห้องผมเสื้อผ้าบ็อกเซอร์ข้าวน้ำก็ของผมไม่พอใจก็ตินู่นนี่แล้วยังจะมาเรียกร้องให้ซื้อเสื้อผ้าให้อีก”
“แล้วไงแกต้องรับผิดชอบฉันจนกว่าอาร์ชินจะหาฉันเจอไม่งั้นฉันจะป่าวประกาศว่าแกขับรถชนคนแล้วไม่รับผิดชอบ”
“ฮ่ะฮ่าเชื่อเลยนี่ยังว่าไม่รับผิดชอบอีกเหรอดูแลจนออกโรงพยาบาลพามาอยู่ด้วยจนกว่าจะหายดีให้ข้าวให้น้ำแถมยังให้ที่ซุกหัวนอนคุณจะเอาอะไรอีกฮะ” เจียอีเริ่มไม่สบอารมณ์กับคนตรงหน้า
Bab terbaru
รักวุ่น ๆ ของคุณโอเมก้าอันดับหนึ่ง บทที่ 82
“อ๊าอ๊า” เอวสอบเร่งจังหวะทำเอาคุณเขาครางแทบไม่เป็นภาษาก่อนจะเปลี่ยนท่าให้หน้าอกราบไปกับโต๊ะท่านี้ทำเอาอันดารันแทบยืนไม่ไหวจุดกระสันถูกกระแทกซ้ำแล้วซ้ำเล่าจนเขาเสียวไปหมดไม่พอขาขาวข้างนึงยังถูกยกพาดต้นแขน “อ๊า” ท่านี้แทงถูกจุดกระสันอย่างจังจนเขาเสร็จออกมาพื้นเปรอะเปื้อนไปด้วยน้ำสีขาวขุ่นเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายเสร็จสมชายหนุ่มจึงแช่ค้างไว้อย่างนั้นเพราะกลัวว่าจะเสร็จตามอีกฝ่ายไปเอวสอบซอยถี่ยิบอีกครั้งก่อนจะอุ้มกระเตงเข้าไปยังห้องนอนร่างบางผวาก่อนจะตวัดขากอดรัดเอวสอบเอาไว้แน่นท่านี้ลึกกว่าเมื่อกี้เสียอีกแถมยังกระแทกกระทั้นเข้ามาคล้ายต้องการลงทัณฑ์ไอ้หมอนี่ไม่ใช่โจรธรรมดาแต่เป็นโจรปล้นสวาทที่คุณตำรวจสาวถูกหลอกล่อจนตกหลุมพรางต่างหากล่ะ!!! เจียอีหอบกระเส่ากอบกุมก้นขาวนั้นไว้แน่นควบคุมให้กระแทกลงมาเป็นจังหวะพร้อมกับเอวสอบที่สอดใส่ประสานงานกันอย่างดีเยี่ยมจนคุณเขาแหงนหน้าเชิดครวญครางแทบไม่เป็นภาษาคุณตำรวจสาวครวญครางอยู่นานจนแทบไม่มีเสียงนิ้วเท้าทั้งสิบจิกเกร็งเมื่อจุดกระสันถูกกระแทกย้ำๆอยู่อย่างนั้นเขาเริ่มดิ้นพล่านเพราะใกล้ถึงฝั่งฝันเจียอีกอดร่างบางเอาไว้แน่นก่อนจะสาวเท้าไปยังเตียงกว้างแบะขาให
รักวุ่น ๆ ของคุณโอเมก้าอันดับหนึ่ง บทที่ 81
ตอนนี้เจียอีกำลังถูกเชือกสีแดงมัดไปทั้งตัวแถมข้อมือยังถูกมัดไพล่หลังอีกด้วยเขานั่งมองภรรยาที่แต่งชุดเป็นตำรวจหญิงสวมถุงน่องตาข่ายสีดำกระโปรงสั้นจนปิดแก้มข้นขาวที่สวมจีสตริงเอาไว้ไม่มิด “คุณแน่ใจนะว่าไม่ได้เล่นนอกบท”“แน่ใจสิ”“ไหนคุณบอกว่าจะซ้อมบทละครไงแต่ผมว่ามันแปลกๆนะ”“แปลกตรงไหนนายเป็นโจรฉันเป็นตำรวจ”“ถ้าไม่ให้คุณเล่นคุณจะโกรธผมหรือเปล่า”“ถ้าไม่ให้ฉันเล่นนายจะเสียใจ”“?”คุณตำรวจสาวไม่พูดเปล่าพร้อมเลื่อนเก้าอี้เลื่อนเข้ามาตรงหน้าโจรที่กำลังถูกมัดมืออยู่บนพื้นก่อนจะทำทีเป็นอ้าขากว้างเผยให้เห็นส่วนลับวับๆแวบจีสตริงที่ปกปิดเพียงส่วนหน้าอันดารันทำทีเป็นถือแฟ้มเพื่อสอบปากคำก่อนจะรู้สึกลมหายใจอุ่นร้อนที่เป่ารดอยู่ตรงต้นขาด้านใน“จะสอบปากคำอะไรผมล่ะ…คุณตำรวจ” เจียอีเลียริมฝีปากพร้อมส่งสายตาท้าทาย “ต่อให้คุณฆ่าผมให้ตายผมก็ไม่บอกหรอก”“แน่ใจเหรอ…หืม”ชายหนุ่มลากลิ้นร้อนนั้นไปตามถุงน่องตาข่ายสีดำก่อนจะขมเม้มอย่างมันเขี้ยวซุกหน้าลงตรงแกนกายก่อนจะลากลิ้นเลียผ่านชั้นในสีขาวจนเปียกชุ่มคุณตำรวจสาวดึงทึ้งเส้นผมนั้นอย่างแรงจนโจรหน้าหล่อแหงนหน้าไปด้านหลัง“คิดจะติดสินบนกับเจ้าพนักงานหรือไง”“
รักวุ่น ๆ ของคุณโอเมก้าอันดับหนึ่ง บทที่ 80
ระหว่างนี้สามีอย่างเขาก็กลายเป็นสนามอารมณ์เทียนหอมที่คุณเขาชอบกลิ่นของมันหนักหนาบรรยายสรรพคุณไว้อย่างดีก่อนหน้าต้องเก็บไว้ในตู้อย่างมิดชิดกลิ่นน้ำหอมน้ำยาซักผ้าเหมือนว่าคุณเขาจะไวเรื่องกลิ่นเป็นพิเศษแถมตอนนอนยังต้องเอาหน้าซุกกับหน้าอกเขาด้วยงอตัวคล้ายกุ้งเหมือนว่ากำลังปกป้องอะไรสักอย่างแถมยังชอบเอาเสื้อผ้าของเขาไปกองสุมๆไว้ตามมุมของห้องนอนจะซักก็ไม่ยอมจนต้องสั่งมาใหม่ทุกสองสามวัน แม่บ้านแทบไม่กล้าเข้าใกล้ช่วงนี้จะหยิบจะจับอะไรคุณเขามองตาขวางเจียอีเห็นท่าว่าไม่ได้การพรุ่งนี้เลยจับคุณเขายัดใส่รถเดินทางไปโรงพยาบาลที่จองเอาไว้ก่อนหน้าจะได้รู้ดำรู้แดงกันไปเลยว่าคุณเขาเป็นอะไรกันแน่ผลการตรวจของอันดารันทำเอาเจียอีไม่เชื่อถึงกับถามย้ำๆคุณหมออยู่สองสามรอบ“ตั้งครรภ์ครับคุณอันดารันตั้งครรภ์ได้ 3 สัปดาห์แล้วครับส่วนนี่ภาพอัลตร้าซาวด์” คุณพ่อมือใหม่โห่ร้องไชโยทำเอาคุณแม่โอเมก้าหน้าตึงต้องดึงทึ้งเสื้อผ้าอีกฝ่ายที่กำลังกระโดดโลดเต้นต่อหน้าคุณหมอและพยาบาลให้นั่งลง “ผมจะได้เป็นพ่อคนแล้วผมจะได้เป็นพ่อคนแล้ว” แถมยังหอมแก้มภรรยาโดยไม่สนสายตาหมอพยาบาลในห้องตรวจอีกไม่พอยังกระซิบกระซาบถามอะไรกับคุณหมออ
รักวุ่น ๆ ของคุณโอเมก้าอันดับหนึ่ง บทที่ 79
สองสามีภรรยาจูบแลกลิ้นกันอย่างดูดดื่ม เอวสอบค่อย ๆ เสือกไสเข้าออกด้วยจังหวะที่เนิบช้า ก่อนจะซอยถี่ทำเอาคุณเขาไถลไปกับเตียงกว้าง “อื้อ อะ อะ” เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังไปทั่วห้องนอนกว้าง ตับ ตับ “อ๊า” ก่อนจะจับร่างบางให้หันหลังเอาหมอนสอดไว้ที่ท้องน้อย ยกสะโพกขึ้นก่อนจะสอดใส่เข้าไปอีกครั้ง “อ๊า” แท่งร้อนเสือกไสเข้าไปจนมิด จนแก้มก้นขาวรู้สึกระคายเพราะขนหยาบ อันดารันจับหัวเตียงไว้แน่นเมื่อร่างกายโยกคลอนเพราะแรงกระแทกที่เร็วขึ้น แถมยังบี้กับจุดกระสันภายในทำเอาโอเมก้าหวีดเสียงร้องออกมาอย่างอดไม่ได้ แกนกลางกายกระตุกโดยไม่มีอะไรหลั่งออกมา เจียอีแช่ค้างเอาไว้เพราะช่องทางบีบรัดแน่นจนเขาแทบจะเสร็จสมตามคุณเขาไปชายหนุ่มมองไปยังต้นคอขาวผ่องหากเขาเป็นอัลฟ่าละก็คุณเขาก็ไม่ต้องทนกลิ่นอัลฟ่าคนอื่นแถมยังไม่ต้องมีปฏิกิริยาอะไรกับกลิ่นฟีโรโมนบ้าบอพวกนั้นเจียอีเอี้ยวตัวไปยังลิ้นชักข้างหัวเตียงเขาสวมที่ครอบฟันเป็นอุปกรณ์ที่สั่งทำพิเศษฟันปลอมนี้บรรจุไปด้วย DNA ของเขาที่ถูกตัดแต่งพันธุกรรมออกมาให้มีฤทธิ์เหมือนน้ำลายอัลฟ่าเขาค่อยๆพยุงร่างบางนั้นขึ้นมาจุมพิตที่ขมับก่อนจะเอ่ย “ให้ผมสลักพันธะที่หลังคอของคุณได้ไหม”
รักวุ่น ๆ ของคุณโอเมก้าอันดับหนึ่ง บทที่ 78
“จะร้องทำไมเล่า” คุณเขายื่นทิชชูมาให้ ก่อนจะนอนหันหลังให้ไม่สนใจกันอีก ไอ้หมาได้ทีก็เข้าไปออดอ้อน โอบกอดคุณเขาให้แผ่นหลังบางนั้นได้ไออุ่นจากอกหนา “แต่ผมไม่เชื่อหรอกนะว่า 79 เปอร์เซ็นต์นั้นจะทำลูกไม่ติด ต่อให้เบต้า โอเมก้าเปอร์เซ็นต์ที่จะตั้งครรภ์จะต่ำก็จริง แต่ใช่ว่าจะไม่มีโอกาสเสียหน่อย”“นี่นายฝันอยู่เหรอไง”“คุณจะมีลูกให้ผมสักคนได้หรือเปล่า”“ทำให้โอเมก้าอย่างฉันตั้งครรภ์ให้ได้สิหน้าที่นายไม่ใช่เหรอ”“?”“เดือนหน้าซื้อที่ตรวจรอไว้เลย”“…”“เพราะผมจะหย่อนเมล็ดพันธุ์ไว้ในตัวคุณทุกๆวัน”“ไอ้บ้าอื้อ”เพราะว่าตอนเย็นอยู่ท่ามกลางอัลฟ่ามากหน้าหลายตาทำให้โอเมก้ารู้สึกตัวรุมๆคล้ายว่าจะเกิดการฮีทเทียมอีกทั้งเพราะสามีเป็นเบต้าเขาไม่สามารถทำพันธะได้แถมอัลฟ่าคนอื่นๆยังรับรู้ถึงกลิ่นฟีโรโมนอันหอมหวานของเขาได้อีก…มือร้อนลากไล้ปัดป่ายไปตามร่างกายที่เปลือยเปล่าชุดนอนผ้าซาตินถูกถอดออกไปตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้รู้เพียงแต่ว่าทุกการเคลื่อนไหวของสามีทำเอาร่างกายร้อนรุ่มไปหมดครั้งนี้เหมือนว่าเขาจะเข้าสู่สภาวะฮีทเทียมอย่างสมบูรณ์เลยรู้สึกมีอารมณ์ร่วมมากกว่าปกติ “อื้ออึก” ลิ้นร้อนที่ปัดป่ายอยู่ตรงบริเวณตุ่
รักวุ่น ๆ ของคุณโอเมก้าอันดับหนึ่ง บทที่ 77
ไม่รู้ว่าเพราะอะไรทันทีที่พวกเขาทั้งสองลืมตาก็พบว่าตัวเองได้วาร์ปมาอยู่ที่เดอะแกรนด์ซิตี้ เมืองที่ขึ้นชื่อเป็นศูนย์กลางของโลกอนาคต เมืองที่เต็มด้วยสีสันและความทันสมัยของเทคโนโลยี ตั้งแต่ก้าวเท้าออกจากเพนเฮ้าส์หรูของคุณโอเมก้าอันดับหนึ่ง ที่กลับมาสวมปลอกคอมุกปกปิดลำคอระหงที่ถูกสามีฝากรอยจูบเอาไว้จนทั่ว จะว่าไปแฟชั่นปลอกคอนี้ก็ไม่เลว! มันเหมาะกับภรรยา ดูมีสง่า สมมงกับตำแหน่งโอเมก้าอันดับหนึ่งที่ว่า สามีขออวยยศให้ สิบ สิบ ไปเลย เจียอีไปเที่ยวต่างประเทศมาตั้งหลายที่แต่ไม่มีที่ไหนที่เขาเห็นว่าจะเจริญเทียบเท่ากับเมืองแห่งนี้เหมือนจะมีจานบินลอยฟ้าเลยแฮะ ตั้งแต่ออกจากที่พักมาปากของชายหนุ่มก็ร้อง “โอ้โหไม่หยุด” จนโดนคุณเขาทั้งดุทั้งใช้สายตาทิ่มแทงคล้ายอยากจะพูดว่า “หุบปากสักที” เสียเต็มแก่จะว่าไปเหมือนคุณเขาที่ไปเดินเที่ยวตลาดนัดครั้งแรกเลยเถอะสภาพบ้านเมืองมันไฮเทคทันสมัยจนมีรถไฟฟ้าเมกเลฟรถเมล์ไฮโดรเจนที่วิ่งด้วยพลังงานน้ำมิน่าอากาศถึงดีสุดๆไม่แปลกที่คุณเขาลืมตาขึ้นมาแล้วจะแว้ดๆใส่เขาตอนที่อยู่โรงพยาบาล “โอ้โห…นั่นโอเมก้าใช่หรือเปล่าแต่ละคนสวมปลอกคอหมดเลยอ่ะแล้วผมต้องใส่หรือเปล่าคุณ”“ใส่ทำ
Anda juga akan menyukai
แด่เธอผู้เป็นนิรันดร์
คนเล่านิทาน46 Dibacaยั่ว
ลำเนา1.3K Dibacaรัตติกาลรัก มาเฟียร้าย
theoneyoulove448 Dibacaหยกมังกร คุณหนูใหญ่ตระกูลหยาง
Sanraya/oMojung/นางฟ้าแดนใต้1.3K Dibacaบินไปด้วยรัก(Fly with Love)
กัลปังหา221 Dibacaเครื่องมือยัยตัวประกอบพ่ายรัก
wmtawisa9a224 Dibacaน้ำค้างมองพระจันทร์
กัลปังหา358 Dibacaระหว่างเราใต้ขอบฟ้า
บาริสต้าสายรุ้ง250 Dibaca
