LOGINShare
บทที่ 6
Last Updated:
2025-01-02 08:08:03“แล้วคิดว่าฉันอยากจะอยู่เป็นภาระแกงั้นเหรอ” อันดารันกวาดสายตามองไปรอบๆห้องอย่างนึกรังเกียจห้องคนใช้ที่บ้านหนึ่งตระการยังดูดีกว่านี้ไม่รู้กี่เท่าพอคิดถึงบ้านก็อดคิดถึงแม่นมภัสสรไม่ได้ไม่รู้ที่บ้านจะวุ่นวายกันหรือเปล่าที่เขาหายตัวไปกะทันหันแบบนี้ว่าแล้วก็แบมือขอโทรศัพท์มือถือคนตรงหน้าที่กำลังนั่งพับผ้าอยู่หน้าตู้อย่างขะมักเขม้น
“เอาโทรศัพท์แกมา”
“เออรีบๆโทรให้เขามารับเลยให้ไว” เจียอีตอบความรำคาญพร้อมโยนโทรศัพท์มือถือไปให้คนที่นั่งบนเตียง
“อ๊ะไม่มีใครกล้าโยนของใส่ฉันนะ” อันดารันรีบคว้าโทรศัพท์ที่ถูกโยนมาให้อย่างส่งๆด้วยสัญชาตญาณ
“มารยาททราม”
“จะโทรไม่โทรไม่โทรก็เอาคืนมา”
อันดารันกัดฟันกรอดไอ้บ้านี่ก่อนนิ้วเรียวสวยจะกดเบอร์มือถือที่จดจำได้อย่างขึ้นใจ
‘ไม่มีหมายเลขที่ท่านเรียกกรุณากดเบอร์ใหม่อีกครั้ง’
“โทรศัพท์พังหรือเปล่าเนี่ยทำไมโทรไม่ติด” ไม่พูดเปล่าพลางเขวี้ยงไปโดนหลังเจียอีเต็มแรงดังปึก
“สรพงษ์!!!!”
“ก็มันโทรไม่ติดนี่จะให้ฉันทำไงไอ้โทรศัพท์เฮงซวยนั่นใช้งานได้จริงหรือเปล่าะฮะ?” เจียอีเหลือทนอย่างขีดสุดก่อนจะย่างสามขุมเข้าไปหาอันดารันที่ทำหน้านิ่วคิ้วขมวดเหมือนแมวที่รอจะตะปบทาสยังไงยังงั้น
เจียอีคว้าหลังคออีกฝ่ายด้วยมือเดียวก่อนจะตะคอกอย่างเหลืออด
“แหกตาดูเบอร์มันถูกที่ไหนก่อนจะโวยวายเช็กดูหรือยังฮะ?”
“เจ็บนะไอ้บ้าแกกล้าจับฉันเหรอ”
“ทำไมร่างกายคุณมันวิเศษวิโสนักรึไงทำไมจะจับไม่ได้”
“ปล่อยนะไอ้ชั่วไอ้เบต้ากระจอก”
“คำก็กระจอกสองคำก็กระจอกแล้วคุณมีอะไรดีนักงั้นคุณก็เชิญไสก้นอันมีเกียรติของคุณออกจากห้องผมไปได้เลยผมจะไม่ทนกับคนบ้าอย่างคุณอีกแล้ว”
“แกน่ะสิบ้า” สองร่างต่างยื้อฉุดกระชากกันไม่มีใครยอมใครอันดารันดิ้นขลุกขลักออกจากอ้อมแขนที่รัดเขาแทบหายใจไม่ออก
“คุณสู้ผมไม่ได้หรอกคุณสรพงษ์”
“แกน่ะสิสรพงษ์” อันดารันสับศอกใส่หน้าอกเจียอีเต็มแรงก่อนจะเป็นฝ่ายพลิกมาควบอยู่ข้างบนเตียงนอนส่งเสียงร้องเอี๊ยดอ๊าดผ้าปูที่นอนยับยู่ยี่ไปตามแรงเกลือกกลิ้งของร่างทั้งสองแม้แขนซ้ายจะเข้าเฝือกแต่ไม่คณามืออันดารันสักนิดเพราะเขาเรียนศิลปะการป้องกันตัวมาตั้งแต่เด็กนะสิ
“ตายซะเถอะ” สองมือบีบคออีกฝ่ายด้วยความโมโหเจียอีหายใจไม่ออกจนใบหน้าขึ้นสีเขียวคล้ำก่อนเสียงเคาะที่หน้าห้องทำให้มวยคู่เอกชะงักกลางอากาศอยู่ชั่วครู่
นี่ไม่เรียกว่าเคาะเรียกว่าแทบจะพังประตูเข้ามาเสียมากกว่า
“โว้ย!! กลางวันแสกๆถ้าจะเล่นจ้ำจี้เบาๆหน่อยโว้ยคนกำลังจะนอน” เสียงตะโกนลั่นที่หน้าห้องทำเอาเจียอีได้สติรีบลุกออกจากเตียงทันที
ชายหนุ่มหน้าแดงก่ำไอออกมาสองสามที
“คุณกะจะฆ่าผมให้ตายจริงๆเลยใช่ไหมเนี่ย”
“ก็ใช่นะสิ”
“คุณนี่แม่ง!!!!”
เตียงนอนโครงเหล็กราคาถูกที่ไหลครืดไปตามแรงที่สองคนกำลังนัวเนียพัลวันเสียงกระทบดังตึงๆกับผนังห้องใครได้ยินก็คิดในด้านดีๆไม่ได้ทั้งนั้น
ไหนจะผ้าปูที่นอนที่ยับยู่ยี่ผ้าห่มตกลงไปข้างล่างเตียงไหนจะหมอนที่ถูกปัดตกไม่เป็นที่เป็นทางเจียอีอดหน้าแดงกับสถานการณ์ตรงหน้าไม่ได้ดีที่ข้างห้องไม่โมโหจนเปิดประตูพรวดพราดเข้ามาไม่งั้นคงได้เล่าลือไปทั้งคอนโดแน่ๆเจียอีนวดขมับของตัวเองแรงๆก่อนจะรู้สึกแสบที่ข้างลำคอเขารู้สึกถึงของเหลวที่ไหลซึมออกมา
“เฮ้ยผมถึงกับเลือดตกยางออกเลยนะ”
“แล้วไงนายเริ่มก่อนนี่” เหอะแค่นี้ยังน้อยไปด้วยซ้ำอันดารันพูดเสร็จก็เบะปากพลางพูด “สมน้ำหน้า” เสร็จก็ล้มนอนบนเตียงแสร้งทำเป็นหลับทันที
เลี้ยงแมวยังว่าได้กอดได้หอมแต่เลี้ยงสรพงษ์ไม่ได้อะไรเลยแถมยังต้องมาเจ็บตัวอีกต่างหาก
“แม่งเอ๊ยซวยอะไรอย่างนี้วะไอ้เจียอี”
“นี่คุณสรพงษ์จะนอนทั้งอย่างงี้เลยเหรอขอโทษสักคำก็ยังดีคุณเกือบจะฆ่าผมเลยนะ”
“ก็ยังไม่ตายนี่” ร่างบางที่นอนหันหลังตอบอย่างไม่ใส่ใจ
“สรพงษ์!!!”
ลำพังเงินเดือนพนักงานบริษัทเดือนละ 18,000 บาทในเมืองหลวงที่ค่าครองชีพแพงหูฉี่มันก็ยังพอถูๆไถๆไปได้ให้ผ่านในแต่ละเดือนดีที่เจียอีไม่มีภาระทางบ้านที่ต้องส่งเสียเลี้ยงดูใครแต่ก็ไม่ได้มีเก็บจนสามารถซื้อสิ่งของฟุ่มเฟือยให้ตัวเองได้พอมามีตัวหารอย่างสรพงษ์ก้าวเข้ามาชีวิตชายหนุ่มก็เริ่มอัตคัดขัดสนขึ้นมาเสียดื้อๆก็เพราะคุณเขานั่นนี่ก็ไม่ได้ของใช้ต้องดีอาหารการกินต้องถูกสุขอนามัยแถมยังต้องตรงตามโภชนาการบอกตรงๆรายได้ที่เขามีซื้ออาหารเม็ดให้แมวจรจัดยังไม่รู้สึกเสียดายเท่าต้องจ่ายให้คนที่เอาแต่นอนไม่สนใจใครไม่สนใจโลกแถมยังอุปโลกน์ตัวเองเป็นโอเมก้าอันดับหนึ่งร่ำรวยใช้เงินมือเติบเจียอีคร้านจะฟังภายในหัวสมองของเขาฉายภาพที่เขากำลังใช้ความรุนแรงสยบคนตรงหน้ายังไงเป็นฉากๆตั้งแต่เกิดมาเจียอีผู้ชายโลกสวยมารยาทนิสัยดีจากที่เพื่อนร่วมคณะเคยเปรียบเปรยเขาไว้ว่าอย่างนั้นแต่ตอนนี้เขาไม่เคยคิดอยากจะกระโดดถีบใครนอกจากคุณสรพงษ์มาก่อนในชีวิตไอ้ตัวซวยไอ้ตัวบัดซบ! แถมอยากจะสับเจ้าตัวเป็นพันๆหมื่นๆชิ้น
“เป็นอะไร”
ภาพในจินตนาการมลายหายไปหมดเมื่อเห็นคุณสรพงษ์ที่นอนเท้าแขนตะแคงข้างมองมาเหมือนเขาเป็นหนูสกปรกในท่อทั้งๆที่เขาเป็นเจ้าของห้องแท้ๆ
“ฉันหิว”
“บอกผมทำไม”
“ถ้าฉันหากินเองได้ฉันจะถามแกทำไมแกชนฉันแกต้องรับผิดชอบจนกว่าคนที่บ้านจะมารับฉันแกต้องชดใช้—”
“หยุด! เงียบจะกินอะไร”
“แล้วมีอะไรให้กินบอกไว้ก่อนเลยนะว่าต้องไม่เปรี้ยวไม่เค็มไม่เผ็ดไม่หวานจนเลี่ยนที่สำคัญถูกต้องตามโภชนาการ”
เจียอีคิ้วกระตุกที่ได้ฟังร่างบางตรงหน้าสั่งเขาเหมือนเป็นคนรับใช้ยังไงยังงั้นแถมยังนอนลูบพุงขาวๆนั้นสบายใจเฉิบเรียกอีกอย่างคือกระดิกตีนนอนรอแดกนั่นแหละ
“เร็วสิยืนบื้ออะไรฉันหิวแล้ว”
“@@###$$$$$$$” เจียอีได้แต่สบถด่าอีกฝ่ายในใจจนไม่รู้จะสรรหาคำด่าไหนมาด่าอีกแล้ววววววววว
Latest chapter
รักวุ่น ๆ ของคุณโอเมก้าอันดับหนึ่ง บทที่ 82
“อ๊าอ๊า” เอวสอบเร่งจังหวะทำเอาคุณเขาครางแทบไม่เป็นภาษาก่อนจะเปลี่ยนท่าให้หน้าอกราบไปกับโต๊ะท่านี้ทำเอาอันดารันแทบยืนไม่ไหวจุดกระสันถูกกระแทกซ้ำแล้วซ้ำเล่าจนเขาเสียวไปหมดไม่พอขาขาวข้างนึงยังถูกยกพาดต้นแขน “อ๊า” ท่านี้แทงถูกจุดกระสันอย่างจังจนเขาเสร็จออกมาพื้นเปรอะเปื้อนไปด้วยน้ำสีขาวขุ่นเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายเสร็จสมชายหนุ่มจึงแช่ค้างไว้อย่างนั้นเพราะกลัวว่าจะเสร็จตามอีกฝ่ายไปเอวสอบซอยถี่ยิบอีกครั้งก่อนจะอุ้มกระเตงเข้าไปยังห้องนอนร่างบางผวาก่อนจะตวัดขากอดรัดเอวสอบเอาไว้แน่นท่านี้ลึกกว่าเมื่อกี้เสียอีกแถมยังกระแทกกระทั้นเข้ามาคล้ายต้องการลงทัณฑ์ไอ้หมอนี่ไม่ใช่โจรธรรมดาแต่เป็นโจรปล้นสวาทที่คุณตำรวจสาวถูกหลอกล่อจนตกหลุมพรางต่างหากล่ะ!!! เจียอีหอบกระเส่ากอบกุมก้นขาวนั้นไว้แน่นควบคุมให้กระแทกลงมาเป็นจังหวะพร้อมกับเอวสอบที่สอดใส่ประสานงานกันอย่างดีเยี่ยมจนคุณเขาแหงนหน้าเชิดครวญครางแทบไม่เป็นภาษาคุณตำรวจสาวครวญครางอยู่นานจนแทบไม่มีเสียงนิ้วเท้าทั้งสิบจิกเกร็งเมื่อจุดกระสันถูกกระแทกย้ำๆอยู่อย่างนั้นเขาเริ่มดิ้นพล่านเพราะใกล้ถึงฝั่งฝันเจียอีกอดร่างบางเอาไว้แน่นก่อนจะสาวเท้าไปยังเตียงกว้างแบะขาให
รักวุ่น ๆ ของคุณโอเมก้าอันดับหนึ่ง บทที่ 81
ตอนนี้เจียอีกำลังถูกเชือกสีแดงมัดไปทั้งตัวแถมข้อมือยังถูกมัดไพล่หลังอีกด้วยเขานั่งมองภรรยาที่แต่งชุดเป็นตำรวจหญิงสวมถุงน่องตาข่ายสีดำกระโปรงสั้นจนปิดแก้มข้นขาวที่สวมจีสตริงเอาไว้ไม่มิด “คุณแน่ใจนะว่าไม่ได้เล่นนอกบท”“แน่ใจสิ”“ไหนคุณบอกว่าจะซ้อมบทละครไงแต่ผมว่ามันแปลกๆนะ”“แปลกตรงไหนนายเป็นโจรฉันเป็นตำรวจ”“ถ้าไม่ให้คุณเล่นคุณจะโกรธผมหรือเปล่า”“ถ้าไม่ให้ฉันเล่นนายจะเสียใจ”“?”คุณตำรวจสาวไม่พูดเปล่าพร้อมเลื่อนเก้าอี้เลื่อนเข้ามาตรงหน้าโจรที่กำลังถูกมัดมืออยู่บนพื้นก่อนจะทำทีเป็นอ้าขากว้างเผยให้เห็นส่วนลับวับๆแวบจีสตริงที่ปกปิดเพียงส่วนหน้าอันดารันทำทีเป็นถือแฟ้มเพื่อสอบปากคำก่อนจะรู้สึกลมหายใจอุ่นร้อนที่เป่ารดอยู่ตรงต้นขาด้านใน“จะสอบปากคำอะไรผมล่ะ…คุณตำรวจ” เจียอีเลียริมฝีปากพร้อมส่งสายตาท้าทาย “ต่อให้คุณฆ่าผมให้ตายผมก็ไม่บอกหรอก”“แน่ใจเหรอ…หืม”ชายหนุ่มลากลิ้นร้อนนั้นไปตามถุงน่องตาข่ายสีดำก่อนจะขมเม้มอย่างมันเขี้ยวซุกหน้าลงตรงแกนกายก่อนจะลากลิ้นเลียผ่านชั้นในสีขาวจนเปียกชุ่มคุณตำรวจสาวดึงทึ้งเส้นผมนั้นอย่างแรงจนโจรหน้าหล่อแหงนหน้าไปด้านหลัง“คิดจะติดสินบนกับเจ้าพนักงานหรือไง”“
รักวุ่น ๆ ของคุณโอเมก้าอันดับหนึ่ง บทที่ 80
ระหว่างนี้สามีอย่างเขาก็กลายเป็นสนามอารมณ์เทียนหอมที่คุณเขาชอบกลิ่นของมันหนักหนาบรรยายสรรพคุณไว้อย่างดีก่อนหน้าต้องเก็บไว้ในตู้อย่างมิดชิดกลิ่นน้ำหอมน้ำยาซักผ้าเหมือนว่าคุณเขาจะไวเรื่องกลิ่นเป็นพิเศษแถมตอนนอนยังต้องเอาหน้าซุกกับหน้าอกเขาด้วยงอตัวคล้ายกุ้งเหมือนว่ากำลังปกป้องอะไรสักอย่างแถมยังชอบเอาเสื้อผ้าของเขาไปกองสุมๆไว้ตามมุมของห้องนอนจะซักก็ไม่ยอมจนต้องสั่งมาใหม่ทุกสองสามวัน แม่บ้านแทบไม่กล้าเข้าใกล้ช่วงนี้จะหยิบจะจับอะไรคุณเขามองตาขวางเจียอีเห็นท่าว่าไม่ได้การพรุ่งนี้เลยจับคุณเขายัดใส่รถเดินทางไปโรงพยาบาลที่จองเอาไว้ก่อนหน้าจะได้รู้ดำรู้แดงกันไปเลยว่าคุณเขาเป็นอะไรกันแน่ผลการตรวจของอันดารันทำเอาเจียอีไม่เชื่อถึงกับถามย้ำๆคุณหมออยู่สองสามรอบ“ตั้งครรภ์ครับคุณอันดารันตั้งครรภ์ได้ 3 สัปดาห์แล้วครับส่วนนี่ภาพอัลตร้าซาวด์” คุณพ่อมือใหม่โห่ร้องไชโยทำเอาคุณแม่โอเมก้าหน้าตึงต้องดึงทึ้งเสื้อผ้าอีกฝ่ายที่กำลังกระโดดโลดเต้นต่อหน้าคุณหมอและพยาบาลให้นั่งลง “ผมจะได้เป็นพ่อคนแล้วผมจะได้เป็นพ่อคนแล้ว” แถมยังหอมแก้มภรรยาโดยไม่สนสายตาหมอพยาบาลในห้องตรวจอีกไม่พอยังกระซิบกระซาบถามอะไรกับคุณหมออ
รักวุ่น ๆ ของคุณโอเมก้าอันดับหนึ่ง บทที่ 79
สองสามีภรรยาจูบแลกลิ้นกันอย่างดูดดื่ม เอวสอบค่อย ๆ เสือกไสเข้าออกด้วยจังหวะที่เนิบช้า ก่อนจะซอยถี่ทำเอาคุณเขาไถลไปกับเตียงกว้าง “อื้อ อะ อะ” เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังไปทั่วห้องนอนกว้าง ตับ ตับ “อ๊า” ก่อนจะจับร่างบางให้หันหลังเอาหมอนสอดไว้ที่ท้องน้อย ยกสะโพกขึ้นก่อนจะสอดใส่เข้าไปอีกครั้ง “อ๊า” แท่งร้อนเสือกไสเข้าไปจนมิด จนแก้มก้นขาวรู้สึกระคายเพราะขนหยาบ อันดารันจับหัวเตียงไว้แน่นเมื่อร่างกายโยกคลอนเพราะแรงกระแทกที่เร็วขึ้น แถมยังบี้กับจุดกระสันภายในทำเอาโอเมก้าหวีดเสียงร้องออกมาอย่างอดไม่ได้ แกนกลางกายกระตุกโดยไม่มีอะไรหลั่งออกมา เจียอีแช่ค้างเอาไว้เพราะช่องทางบีบรัดแน่นจนเขาแทบจะเสร็จสมตามคุณเขาไปชายหนุ่มมองไปยังต้นคอขาวผ่องหากเขาเป็นอัลฟ่าละก็คุณเขาก็ไม่ต้องทนกลิ่นอัลฟ่าคนอื่นแถมยังไม่ต้องมีปฏิกิริยาอะไรกับกลิ่นฟีโรโมนบ้าบอพวกนั้นเจียอีเอี้ยวตัวไปยังลิ้นชักข้างหัวเตียงเขาสวมที่ครอบฟันเป็นอุปกรณ์ที่สั่งทำพิเศษฟันปลอมนี้บรรจุไปด้วย DNA ของเขาที่ถูกตัดแต่งพันธุกรรมออกมาให้มีฤทธิ์เหมือนน้ำลายอัลฟ่าเขาค่อยๆพยุงร่างบางนั้นขึ้นมาจุมพิตที่ขมับก่อนจะเอ่ย “ให้ผมสลักพันธะที่หลังคอของคุณได้ไหม”
รักวุ่น ๆ ของคุณโอเมก้าอันดับหนึ่ง บทที่ 78
“จะร้องทำไมเล่า” คุณเขายื่นทิชชูมาให้ ก่อนจะนอนหันหลังให้ไม่สนใจกันอีก ไอ้หมาได้ทีก็เข้าไปออดอ้อน โอบกอดคุณเขาให้แผ่นหลังบางนั้นได้ไออุ่นจากอกหนา “แต่ผมไม่เชื่อหรอกนะว่า 79 เปอร์เซ็นต์นั้นจะทำลูกไม่ติด ต่อให้เบต้า โอเมก้าเปอร์เซ็นต์ที่จะตั้งครรภ์จะต่ำก็จริง แต่ใช่ว่าจะไม่มีโอกาสเสียหน่อย”“นี่นายฝันอยู่เหรอไง”“คุณจะมีลูกให้ผมสักคนได้หรือเปล่า”“ทำให้โอเมก้าอย่างฉันตั้งครรภ์ให้ได้สิหน้าที่นายไม่ใช่เหรอ”“?”“เดือนหน้าซื้อที่ตรวจรอไว้เลย”“…”“เพราะผมจะหย่อนเมล็ดพันธุ์ไว้ในตัวคุณทุกๆวัน”“ไอ้บ้าอื้อ”เพราะว่าตอนเย็นอยู่ท่ามกลางอัลฟ่ามากหน้าหลายตาทำให้โอเมก้ารู้สึกตัวรุมๆคล้ายว่าจะเกิดการฮีทเทียมอีกทั้งเพราะสามีเป็นเบต้าเขาไม่สามารถทำพันธะได้แถมอัลฟ่าคนอื่นๆยังรับรู้ถึงกลิ่นฟีโรโมนอันหอมหวานของเขาได้อีก…มือร้อนลากไล้ปัดป่ายไปตามร่างกายที่เปลือยเปล่าชุดนอนผ้าซาตินถูกถอดออกไปตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้รู้เพียงแต่ว่าทุกการเคลื่อนไหวของสามีทำเอาร่างกายร้อนรุ่มไปหมดครั้งนี้เหมือนว่าเขาจะเข้าสู่สภาวะฮีทเทียมอย่างสมบูรณ์เลยรู้สึกมีอารมณ์ร่วมมากกว่าปกติ “อื้ออึก” ลิ้นร้อนที่ปัดป่ายอยู่ตรงบริเวณตุ่
รักวุ่น ๆ ของคุณโอเมก้าอันดับหนึ่ง บทที่ 77
ไม่รู้ว่าเพราะอะไรทันทีที่พวกเขาทั้งสองลืมตาก็พบว่าตัวเองได้วาร์ปมาอยู่ที่เดอะแกรนด์ซิตี้ เมืองที่ขึ้นชื่อเป็นศูนย์กลางของโลกอนาคต เมืองที่เต็มด้วยสีสันและความทันสมัยของเทคโนโลยี ตั้งแต่ก้าวเท้าออกจากเพนเฮ้าส์หรูของคุณโอเมก้าอันดับหนึ่ง ที่กลับมาสวมปลอกคอมุกปกปิดลำคอระหงที่ถูกสามีฝากรอยจูบเอาไว้จนทั่ว จะว่าไปแฟชั่นปลอกคอนี้ก็ไม่เลว! มันเหมาะกับภรรยา ดูมีสง่า สมมงกับตำแหน่งโอเมก้าอันดับหนึ่งที่ว่า สามีขออวยยศให้ สิบ สิบ ไปเลย เจียอีไปเที่ยวต่างประเทศมาตั้งหลายที่แต่ไม่มีที่ไหนที่เขาเห็นว่าจะเจริญเทียบเท่ากับเมืองแห่งนี้เหมือนจะมีจานบินลอยฟ้าเลยแฮะ ตั้งแต่ออกจากที่พักมาปากของชายหนุ่มก็ร้อง “โอ้โหไม่หยุด” จนโดนคุณเขาทั้งดุทั้งใช้สายตาทิ่มแทงคล้ายอยากจะพูดว่า “หุบปากสักที” เสียเต็มแก่จะว่าไปเหมือนคุณเขาที่ไปเดินเที่ยวตลาดนัดครั้งแรกเลยเถอะสภาพบ้านเมืองมันไฮเทคทันสมัยจนมีรถไฟฟ้าเมกเลฟรถเมล์ไฮโดรเจนที่วิ่งด้วยพลังงานน้ำมิน่าอากาศถึงดีสุดๆไม่แปลกที่คุณเขาลืมตาขึ้นมาแล้วจะแว้ดๆใส่เขาตอนที่อยู่โรงพยาบาล “โอ้โห…นั่นโอเมก้าใช่หรือเปล่าแต่ละคนสวมปลอกคอหมดเลยอ่ะแล้วผมต้องใส่หรือเปล่าคุณ”“ใส่ทำ
You may also like
กับดักรักเพื่อนสนิท
26JULY.282 viewsบินไปด้วยรัก(Fly with Love)
กัลปังหา221 viewsรักครั้งนี้ต้องทุ่มทั้งใจ
พลอยแก้ว1.2K viewsรักบางบางของนายตง
กัลปังหา203 viewsเครื่องมือยัยตัวประกอบพ่ายรัก
wmtawisa9a224 viewsทัณฑ์มาเฟีย
Sanraya/oMojung/นางฟ้าแดนใต้677 viewsซ่อนกลิ่นรัก
การัณย637 viewsรักนิรันดร์…ในสายลม
midnight bunny332 views
