53 บทส่งท้าย 2

“มิ้นต์กับเดย์ต่างหาก”

“จริงเหรอ...” ใบพลูเอ่ยถามชายหนุ่มออกมาราวกับว่าเธอไม่เชื่อใจเขา

“ฉันจะโกหกเธอทำไม ที่สำคัญฉันกับมิ้นต์เราไม่เคยมีอะไรกัน” ชายหนุ่มเงยหน้าขึ้นไปสบตาคนตัวเล็กอีกครั้ง เพื่อยืนยันในสิ่งที่เขาพูดกับเธอ

“ฉันยังเชื่อใจนายได้อยู่ใช่ไหม” ออสตินส่งยิ้มบางๆ ให้กับหญิงสาว แววตาอ้อนอ้อนของใบพลูกำลังจะทำให้คนตัวโตหัวใจละลาย ก่อนที่เขาจะหยิบรองเท้าคู่สวยออกมาจากถุงกระดาษ แน่นอนชายหนุ่มออกแบบมาให้เธอเป็นพิเศษ มันสวยสะดุดตา และเธอก็สวมมันได้พอดี

“ฉันจะเป็นรองเท้าให้กับเธอ ฉันอาจจะไม่ใช่ผู้ชายที่สมบูรณ์แบบ แต่ลูกของเรา เด็กคนนี้ เกิดจากความรักไม่ใช่ความใคร่ เกิดจากความตั้งใจที่ฉันอยากได้ครอบครัวที่สมบูรณ์แบบ ฉันรักเธอได้ยินไหมว่าฉันรักเธอ เราแต่งงานกันนะใบพลู” ถ้อยคำที่ชายหนุ่มถักทอเรียงร้อยออกมาจากก้นบึ้งของหัวใจ กำลังส่งผลให้ใบพลูหวั่นไหวหัวใจเต้นแรง

“ฉันเคยบอกเหรอว่าจะไม่แต่งงานกับนาย” ดวงหน้ารูปไข่ดูสวยได้รูปเปื้อนไปด้วยรอยยิ้ม เมื่อเธอมั่นใจว่าออสตินไม่มีทางทำให้เธอผิดหวังอย่างแน่นอน

“เย้!”

“เฮ้ยออสติน! ปล่อยฉันลงได้แล้ว ฉันกลัวตก” หญิงสาวถึงกับรีบเอาเรียวแขนคล้องลำคอแกร่งของเขาไว้แน่น

“ฉันไม่มีทางปล่อยให้ลูกเมียตกลงไปหรอกน่า รักนะครับคุณหนูใบพลู” เขาพูดออกมาด้วยน้ำเสียงอ้อน ชายหนุ่มได้วางเธอลงไปยืนที่พื้น จากนั้นริมฝีปากร้อนฉ่าได้ทาบลงไปยังเรียวปากอิ่มน้ำ เขากดจูบเธออย่างดูดดื่มและตั้งอกตั้งใจ ราวกับว่าโหยหารสจูบที่แสนหวานมานานหลายปี

“ในที่สุด รักวุ่นๆ ของนายออสตินก็ลงตัวกับเขาสักที” เสียงทุ้มต่ำของเอเดนดังขึ้น พร้อมกับการปรากฏตัวของทั้งสองครอบครัว

“ทุกคน!”

ใบพลูถึงกับตกใจเขินอาย แต่ทว่าหญิงสาวกลับซบใบหน้าเข้าหาอกแกร่งของชายตัวโต เมื่อเธอรู้สึกอบอุ่นและปลอดภัย ท้ายที่สุดเธอก็ยินดีจะฝากชีวิตเอาไว้กับนายออสติน

เวลาผ่านไปสามปี ชีวิตคู่ของใบพลูกับออสตินสุดแสนจะสมบูรณ์แบบ เมื่อพวกเขาทั้งสองได้ลูกสาว แน่นอนว่าผู้เป็นบิดาทั้งรักทั้งหลงหนูน้อย เขากลับบ้านตรงเวลา ไม่เคยออกนอกลู่นอกทาง จากชายหนุ่มที่เคยเอาแต่ใจ ในเวลานี้เขากลับกลายเป็นคนละคนคอยเอาอกเอาใจภรรยากับลูกสาวไม่เว้นวัน

ส่วนเพื่อนๆ ของเขาครามกับเตวิชก็แต่งงานกับนัตตี้และวาวาไปแล้วเช่นกัน ส่วนคู่ของมินต์กับเดย์นั้น พวกเขาได้ย้ายไปตั้งรกรากที่ต่างประเทศเป็นการถาวร มิ้นต์ได้ลูกชายเดลต้าอายุไล่เลี่ยกับลูกสาวของออสติน

“คุณพ่อขา...” น้ำเสียงหวานของหนูน้อยดังขึ้น ขณะที่ออสตินกำลังตั้งอกตั้งใจ จิ้มนิ้วลงไปที่แป้นพิมพ์เป็นระวิง ภายในห้องทำงานของท่านประธานหนุ่ม

“อ้าว! ลูกสาวพ่อกลับมาแล้วเหรอครับ” ชายหนุ่มผละจากหน้าจอคอมพิวเตอร์ พลางหันไปทางต้นเสียง พร้อมกับอ้าแขนออกกว้างรับลูกสาวเข้ามานั่งที่ตักของเขา

“คิดถึงจัง จุ๊บ!” ออสตินหอมแก้มลูกสาวฟอดใหญ่ พลอยทำให้ใบพลูฉีกยิ้มกว้างกับท่าทีของสองพ่อลูก ที่ดูติดกันแจเลยทีเดียว

“คุณพ่อทำงานเสร็จหรือยังคะ” น้ำเสียงหวานของภรรยาดังขึ้น ซึ่งทำให้ออสติน รีบขยับตัวไปปิดคอมพิวเตอร์ทันที

“เสร็จแล้วครับ ว่าแต่คุณแม่เถอะ มีอะไรจะเซอร์ไพร์สผม บอกได้หรือยังครับ” สรรพนามของคนทั้งคู่ที่เรียกกันได้เปลี่ยนไป ดูเป็นผู้ใหญ่ขึ้น หลังจากที่พวกเขาตัดสินใจสร้างครอบครัวด้วยกัน

“บอกตอนนี้ก็ไม่เซอร์ไพร์สสิค่ะ จริงไหมออลลี่” หญิงสาวพูดขึ้นพลางหันไปถามลูกสาวที่นั่งเล่นกระดุมเสื้อของผู้เป็นบิดา

“ใช่ค่ะคุณแม่”

“ลูกสาวพ่อ ทำไมวันนี้ เข้าข้างคุณแม่เป็นปี่เป็นขลุ่ยน๊า... ไปเถอะเรากลับบ้านกันดีกว่า” สามคนพ่อแม่ลูก เดินออกมาจากบริษัทท่ามกลางสายตาของเหล่าพนักงาน ที่อิจฉาตาร้อนพวกเขาสองคน ทั้งใบพลูและออสตินนั้นต่างก็สวยหล่อด้วยกันทั้งคู่ แถมลูกสาวยังน่ารัก เสียจนทำให้ออสตินต้องไว้หนวด

เมื่อรถยนต์คันหรู แล่นเข้ามาจอดในบริเวณบ้าน ที่ออสตินได้ออกแบบให้เป็นเรือนหอของเขา จนใบพลูรู้สึกประทับใจ ในสิ่งที่ชายหนุ่มได้ทำเซอร์ไพร์สให้กับเธอในวันแต่งงาน จากนั้นคนทั้งคู่ก็ได้ย้ายมาอยู่ที่นี่เป็นการถาวร เพื่อสร้างครอบครัวในแบบที่พวกเขาต้องการ แน่นอนว่าออสตินกับใบพลูต่างก็มีความสุข ในแบบที่ไม่คาดคิดมาก่อน จากที่เคยทะเลาะกัน อยากเขาชนะกัน ท้ายที่สุดแล้วกลับรักกันเสียจนไม่มีสิ่งใดมาบั่นทอนความสัมพันธ์ของเขาและเธอได้

“คุณพ่อ คุณลูกไปอาบน้ำอาบท่าให้ตัวหอม แล้วค่อยลงมารับประทานมื้อเย็นนะคะ เดี๋ยวแม่จะเตรียมไว้รอ”

“ให้ผมช่วยไหม”

“ไม่เป็นไรค่ะ ใบพลูจัดการเอง”

“ขอบคุณนะครับ จุ๊บ!” ชายหนุ่มจุมพิตลงไปที่พวงแก้มของภรรยาฟอดใหญ่ ขณะที่ลำแขนเขายังคงกระแตงอุ้มลูกสาวตัวน้อยเอาไว้ด้วยความรักใคร่เอ็นดูสุดหัวใจ

“คุณพ่อขา...คุณแม่ขา จุ๊บออลลี่ด้วยสิค่ะ” สองสามีภรรยาส่งยิ้มให้กัน เมื่อเห็นท่าทีออดอ้อนของลูกสาว ก่อนที่พวกเขาจะบรรจงจุ๊บลงไปที่พวงแก้มใสของหนูน้อยคนละข้าง ท่ามกลางความรู้สึกที่แสนจะอบอุ่นในหัวใจ

หลังจากรับประทานมื้อเย็นออสตินได้พาลูกสาวเข้านอน เขาเล่านิทานเล่มโปรดให้ออลลี่ฟัง จนเธอนั้นหลับปุ๋ย ชายหนุ่มห่มผ้าให้กับลูกสาว ก่อนจะจุมพิตลงไปที่หน้าผากของหนูน้อยด้วยความทะนุถนอม

“ฝันดีนะครับลูกสาวพ่อ” ออสตินเดินออกมาจากห้องนอนของลูกสาว ก่อนจะค่อยๆ เปิดประตูเข้ามาภายในห้องของเขากับภรรยา