52 บทส่งท้าย

“ฮึก! ฮื้อ!” ใบพลูพยายามเก็บความรู้สึกน้อยใจเอาไว้สุดกำลัง แต่ทว่าท้ายที่สุดแล้ว เธอก็ทนไม่ไหวปล่อยโฮออกมาอย่างไม่อาย

“หยุดร้องก่อน เธอรู้หรือเปล่า ว่าฉันคิดถึงเธอมากแค่ไหน หนีมาทำไม เธอไม่เชื่อใจฉันเลยรึไงใบพลู” ชายหนุ่มโน้มตัวลงเข้าหาหญิงสาว เขารั้งคนตัวเล็กเข้ามาซบกับร่างกายกำยำ พลางเอามือปาดน้ำตาออกจากแก้มของใบพลูอย่างเบามือ

“นายต้องการอะไรจากฉันอีก”

“ฉันต้องการครอบครัว ต้องการเธอกับลูก”

“นายรู้ได้ยังไงว่าฉันท้อง” ใบพลูเริ่มเป็นกังวล สีหน้าของหญิงสาวดูเสร้าหม่นแทนที่จะดีใจ เมื่อเธอไม่แน่ใจว่าตัวเองเป็นบ้านเล็กหรือบ้านใหญ่ ออสตินจะบริหารเวลายังไง เขาจะรักลูกของเธอเท่าลูกของมิ้นต์ไหมนั่นคือคำถามที่ใบพลูเกลียดที่สุด เพราะเธอไม่อยากใช้ผู้ชายร่วมกับใคร ไม่อยากให้ลูกต้องกลายเป็นคนมีปมด้อย

“ไหนดูซิ นอกจากขี้แยแล้ว ยังชอบมโนไปเองด้วยใช่ไหมเนี่ย หืม” ออสตินอ้อมไปนั่งคุกเข่าลงที่พื้นตรงหน้าหญิงสาว เขารั้งมือของเธอมากุมเอาไว้ ก่อนจะเงยหน้าขึ้นไปสบดวงตากลมโต

“นายจะทำอะไร ปล่อย! ฉันจะเข้าบ้าน นายกลับไปซะ ฉันไม่อยากเห็นหน้านาย” หญิงสาวพยายามดึงมือกลับ แต่ทว่าคงไม่เป็นผล เพราะออสตินตั้งใจใส่เกียร์เดินหน้า เพื่อมาง้อภรรยาที่เป็นดั่งลมหายใจของเขา

“ต่อให้เธอทุบตี ขับไสไล่ส่งฉันด้วยวิธีไหนก็ตาม เธอจะไม่มีทางทำมันได้สำเร็จ” ชายหนุ่มยังคงพูดออกมาด้วยน้ำเสียงวางอำนาจ เขาแสดงท่าทีออกมาราวกับผู้ที่ชั้นเชิงเหนือกว่า

“ใช่สิ... ฉันมันของตาย ฉันคือสมบัติของนาย มันคงสาแก่ใจนายมากสินะ ที่เห็นฉันเป็นแบบนี้” ใบพลูเริ่มน้อยใจชายหนุ่มมากขึ้นกว่าเดิม หลังจากที่เขาเคยประกาศกร้าวเอาไว้ เธอคงไม่มีสิทธิ์คิดจะหนีห่าง เมื่อเขาเป็นดั่งเจ้ากรรมนายเวร คอยตามติดชีวิตของเธอเป็นเงาแบบนี้

“เธอไม่ใช่ของตายสักหน่อย ไปเอาความคิดแบบนี้มาจากไหน ฉันไม่เคยคิดร้ายกับเธอเลยนะใบพลู ฉันรักเธอ วันคืนที่ผ่านมามันคือช่วงเวลาที่มีคุณค่า อาจจะสุขบ้างทุกข์บ้าง แต่โดยรวมแล้วสุขมากกว่าทุกข์ ขอแค่ฉันมีเธอกับลูกชีวิตนี้ก็ไม่ต้องการอะไรอีกแล้ว”

ใบพลูพยายามเบือนหน้าหนี เธอเกลียดความรู้สึกแบบนี้เหลือเกิน เกลียดใจตัวเองที่ไม่เคยลบออสตินออกไปได้สักที ไม่ว่าเขาจะดีหรือร้าย เธอก็ยังคงซื่อสัตย์กับผู้ชายที่ขึ้นชื่อว่าเป็นสามี ถึงแม้ว่าในทางกฎหมายเขาและเธอนั้นยังไม่ได้เกี่ยวข้องกัน แต่ทว่าในทางพฤตินัยมันสมบูรณ์แบบไปแล้ว

 “ทำไมพี่ออสตินง้อพี่ใบพลูไม่สำเร็จสักทีคะ ชักช้าอยู่นั่นแหละ นี่ก็ใกล้มืดแล้ว” ไอด้าถึงกับพูดออกมาด้วยความหงุดหงิดใจ

“ดีแล้ว พี่ใบพลูใจแข็งซะบ้าง อย่ายอมพี่ออสติน ปล่อยให้ง้อจนสว่างเลยได้ยิ่งดี” ไบเบิลพูดออกมาด้วยใบหน้าหงิกงอราวกับผู้หญิง เมื่อเขานั้นไม่ค่อยชอบว่าที่พี่เขยสักเท่าไหร่ แต่อีกไม่นานก็คงต้องยอมรับความเป็นจริง เพราะยังไงออสตินก็คือพ่อของเด็กในท้องพี่สาวของเขา

“ปากร้ายเหมือนกันนะเราเนี่ย” ใบบุญเอามือแตะลงไปยังศีรษะของลูกชายเบาๆ ด้วยความรักและเอ็นดู

“ไหนๆ ก็จะได้เป็นคุณปู่คุณย่า คุณตาคุณยายกันแล้ว จัดงานแต่งที่เชียงใหม่เลยดีไหมคะ” พลอยชมพูพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่เป็นสุข ดวงตาของเธอเป็นประกาย เมื่อตัวเองกำลังจะได้กลายเป็นคุณย่าป้ายแดง

“ผมว่าก็ดีเหมือนกันนะ งานแต่งแบบเรียบง่าย แต่ค่าดองรับรองว่าไม่แพ้ใคร ฉันจะเพิ่มสินสอดทองหมั้นให้อีกเป็นสองเท่า" เอเดนใจป๋ามาก เมื่อเขาตื่นเต้นไม่แพ้ภรรยากับการที่จะได้เป็นคุณปู่

“ว้าว! แบบนี้ฉันคงปฏิเสธไม่ลง ความจริงแล้วฉันไม่ได้เห็นแก่เงินหรอกนะ เห็นแก่มิตรภาพของเราที่ยาวนาน ฉันยินดียกลูกสาวให้กับออสตินก็ได้”

“เหรอคะ คุณกวิน!” ใบบุญพูดแซะผู้เป็นสามีออกมาด้วยความหมั่นไส้ จนทำให้ทุกคนหัวเราะออกมาพร้อมกัน ก่อนจะหันไปลุ้นต่อ เมื่อพวกเขาอยากให้ความสัมพันธ์ระหว่างออสตินกับใบพลูกลับมาเป็นเหมือนเดิม

ในเวลานี้หญิงสาวเริ่มลังเลใจ เมื่อชายหนุ่มไล่ยังไงก็ไม่ไปสักที ออสตินยังคงนั่งคุกเข่าอยู่ตรงหน้าเธอ เขาค่อยๆ รั้งเท้าของหญิงสาวมาวางไว้ที่หน้าขา ถึงแม้ว่าใบพลูจะพยายามถกขากลับยังไงก็ไม่เป็นผล

“ปล่อยได้แล้ว ฉันไม่อยากใช้ผู้ชายร่วมกับใคร กลับไปดูแลลูกเมียนายเถอะ ไม่ต้องมาสนใจฉันหรอก” น้ำเสียงที่ตัดพ้อของคนตัวเล็ก ทำให้ชายหนุ่มรู้ว่าเธอยังคงเข้าใจผิด เรื่องระหว่างเขากับมิ้นต์สินะ

“ฉันกำลังดูแลลูกเมียอยู่นี่ไง”

“ฉันหมายถึงมิ้นต์ นายอย่าทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้หน่อยเลย ปล่อย!” คราวนี้ใบพลูได้ตวาดออกมาด้วยน้ำเสียงห้วนๆ ซึ่งทำให้ออสตินถึงกับถอนหายใจออกมาเสียงดัง ก่อนที่เขาจะเงยหน้าขึ้นไป เพื่อสบสายตากับคนตัวเล็กอีกครั้ง

“อย่าเบือนหน้าหนี มองมาที่ดวงตาฉันสิ มีคนบอกว่าดวงตามันไม่โกหก ฉันเองก็ไม่ได้พูดปดมดเท็จ”

“อย่าพยายามอีกเลย”

“อย่าดื้อสิ ฟังฉันพูดให้จบก่อน”

 “ใบพลู!” ออสตินเผลอลืมตัวแผดเสียงแข็งออกไป จนทำให้หญิงสาวเชิดหน้าพยศขึ้น เมื่อเธอกำลังน้อยอกน้อยใจชายหนุ่มขึ้นมาอีกครั้ง

“ขอโทษที่พูดเสียงดัง แต่เธอตั้งฟังฉันนะใบพลู” น้ำเสียงของออสตินฟังดูไพเราะเสนาะหู พลางเอามือแตะลงไปที่แก้มของใบพลูเบาๆ

“มีอะไรก็รีบพูดมาสิ ฉันจะเข้าบ้านแล้ว” ถึงแม้ว่าเธอจะใจอ่อนลงไปบ้าง หญิงสาวก็ยังคงมีชั้นเชิง เพราะไม่อยากเอาชีวิตเข้าไปพัวพันกับรักสามเส้าเราสามคน

“เรื่องราวทั้งหมดที่เกิดขึ้น มันเป็นการจัดฉาก”

“หมายความว่ายังไง”

“ฟังฉันให้จบก่อน เดย์คิดว่าฉันเป็นสาเหตุการเสียชีวิตของเดวา ก็เลยทำทุกอย่างให้เราสองคนแยกจากกัน ทั้งที่มิ้นต์กำลังท้องลูกของเขาอยู่แท้ๆ แต่มิ้นต์กลับร่วมมือกับเดย์เพื่อยัดเยียดลูกของเธอให้กับฉัน”

“แต่คลิปนั่นนายกับมิ้นต์”