50 ความตื่นเต้น

“เราจบกันแค่นี้ ถือเสียว่าที่ผ่านมา ฉันได้ชดใช้ให้กับนายจนสิ้นแล้ว”

“ใบพลู! ฟังฉันอธิบายก่อนสิ!” หญิงสาวคว้ากระเป๋าถือได้ เธอรีบวิ่งออกไปทันที ทั้งที่ยังไม่รู้ว่าจุดหมายปลายทางนั้นคือที่แห่งหนใด

“เอะอะโวยวายทำไม มีอะไรเหรอออสติ” น้ำเสียงหวานดังขึ้น แต่ทว่าชายหนุ่มกลับรู้สึกรังเกียจ แม้แต่เสียงที่หล่อนเปล่งออกมาเขายังไม่อยากได้ยินด้วยซ้ำ

“โธ่เว้ย!” ออสตินรู้สึกโมโหตัวเอง เมื่อเขาตามใบพลูออกไปไม่ทัน เพราะมัวแต่หาชุดมาสวมใส่ ไม่รู้ว่าตอนนี้เธออยู่ที่ไหนโทรไปก็ปิดเครื่อง มันเกิดอะไรขึ้นกับชีวิตของเขากันแน่ รักกันอยู่ดีๆ กลับมีเรื่องบ้าๆ คล้ายกัน ในเวลาไล่เลี่ยกัน แสดงว่าต้องมีความไม่ชอบมาพากลอย่างแน่นนอน

ภาพบรรยากาศในยามเช้าวิวทิวทัศน์ตรงหน้าที่สวยงาม บ่งบอกให้รู้ว่าทัศนียภาพมีส่วนเกี่ยวข้องกับความรู้สึกของมนุษย์ไม่น้อย เพราะป่าเขาลำเนาไพร ไม้ดอกไม้ประดับพวกนั้นทำให้ใบพลูดูมีชีวิตชีวามากขึ้นกว่าวันแรกๆ ที่เธอเดินทางมาถึงที่นี่ แม้ดวงตาที่เคยฉายแววเป็นประกายยังคงเศร้าหม่น แพทย์หญิงใบบัวก็ยังคงเชื่อว่าอีกไม่นานหลานสาวของเธอจะต้องดีขึ้น

“ผลตรวจออกมาแล้วนะ” หญิงสาวรับฟังด้วยหัวใจที่เต้นแรง แต่ก็ไม่ได้เอ่ยคำใดออกไป นอกจากแสดงสีหน้าและแววตาเศร้าหม่นลงกว่าเดิม

“ห้ามเครียด ห้ามคิดมาก เพราะเธอไม่ได้ตัวคนเดียวเหมือนดังแต่ก่อนแล้วนะใบพลู” ถ้อยคำที่ฟังดูเทม่ง ทำให้ใบพลูเงยหน้าขึ้นสบสายตาผู้เป็นน้าด้วยความสงสัย

“พี่หมายความว่ายังไง ฉันไม่ได้ตัวคนเดียว แล้วผลตรวจเป็นไงบ้าง ฉันตกเป็นเมียเดย์ไปแล้วใช่ไหม” ถึงแม้ว่าแพทย์หญิงใบบัวจะมีศักดิ์เป็นน้าสาวของเธอ แต่ใบพลูก็ยังคงเรียกพี่จนติดปากเหมือนอย่างเคย

“ผลตรวจปรากฏว่า คืนนั้นเธอยังไม่ถูกล่วงละเมิด แต่...”

“แต่อะไร!” แม้ใบพลูจะรู้สึกดีใจกับคำตอบของแพทย์หญิงใบบัวมากแค่ไหน แต่ทว่าประโยคที่แพทย์หญิงใบบัวพูดค้างเอาไว้ กลับทำให้เธอร้อนรนใจขึ้นมาอย่างฉับพลันทันด่วน

“เธอกำลังตั้งครรภ์ได้หกสัปดาห์แล้ว ใครเป็นพ่อของเด็ก ออสตินใช่ไหม” คำบอกเล่าของผู้เป็นน้า ทำให้หญิงสาวถึงกับหูอื้อ น้ำตาใสๆ ได้ไหลออกมาอย่างไม่รู้ตัว ภายใต้ความรู้สึกเจ็บปวดยังมีความน่ายินดีเกิดขึ้น ถึงแม้ว่าเด็กคนนี้จะเกิดมาอาภัพ เธอก็พร้อมจะฟูมฟักและมอบความรักที่มีให้กับทารกน้อยในครรภ์

“ไม่ต้องร้อง ฉันว่ามันเป็นเรื่องที่น่ายินดีมากกว่าที่เธอจะต้องมานั่งเศร้า ลุกไปทานมื้อเช้าได้แล้ว เธอกำลังจะเป็นแม่คนแล้วนะใบพลู อย่าขี้แยสิ” เมื่อได้ยินคำปลอบโยน หญิงสาวกลับร้องไห้หนักกว่าเดิม

“นี่ยัยบพลู ถ้ายังไม่หยุดร้องฉันจะโทรบอกออสติน”

“อย่านะ ถ้าพี่รักฉัน ห้ามบอกใครแม้แต่แม่ ฉันไม่อยากให้คุณพ่อเสียใจ” หญิงสาวรีบปาดน้ำตาออกจากแก้ม พลางร้องห้ามไม่ให้แพทย์หญิงใบบัวบอกทุกคนที่บ้าน เพราะไม่อยากให้ใครๆ ต้องทุกข์ใจไปกับเธอ รอให้ท้องโตค่อยบอกความจริงก็คงไม่สาย

ทางด้านออสติน เวลานี้ชายหนุ่มแทบจะไม่มีกะจิตกะใจทำงาน เขาพยายามตามหาใบพลูแต่ก็ไม่เจอ ออสตินจึงได้แต่ภาวนาให้เขาได้เจอเธออีกสักครั้ง แน่นอนว่าเขาจะไม่ปล่อยให้เธอหลุดมือไปแบบนี้แน่ ที่สำคัญออสตินแทบคลั่ง เมื่อวาวาส่งคลิปมาให้เขาดู ซึ่งเป็นคลิปที่ใบพลูได้มาจากมิ้นต์ เขาจึงมั่นใจว่าเดย์คือผู้ที่อยู่เบื้องหลังของเรื่องทั้งหมด

“สรุปได้เรื่องยังไงบ้าง” กวินเอ่ยถามเอเดนออกมาด้วยใบหน้าเครียด หลังจากที่ออสตินเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้กับคนทั้งสองได้ทราบ

“น่าเป็นการจัดฉากมากกว่า เพราะภาพทั้งหมดดูแล้วใบพลูน่าจะกำลังหลับ”

“แล้วคลิปนั่นละ คมชัดขนาดนั้น ฉันไม่มีทางปล่อยให้ลูกสาว ฝากชีวิตไว้กับผู้ชายที่รักสนุกไปวันๆ ทั้งที่กำลังจะแต่งงานกันได้หรอกนะ” กวินพูดออกมาด้วยน้ำเสียงแข็ง แววตาของเขาดุดันแข็งกร้าว

“ผู้ชายในคลิปคือเดย์”

“ทำไมนายถึงมั่นใจจัง เรื่องนี้เกี่ยวอะไรกับเดย์ ทำไมไอ้หน้าหล่อนั่น ถึงได้วางแผนทำร้ายใบพลูแบบนี้” กวินเอ่ยถามออกไปด้วยน้ำเสียงแข็งกระด้าง แววตาของเขาราวกับพญาเหยี่ยว เมื่อนึกถึงสิ่งที่ชายหนุ่มทำกับลูกสาวของเขา

“ตอนนี้ออสตินกำลังจัดการกับเดย์ ฉันสั่งให้ลูกน้องเก่าจับมันไปมัดไว้ที่บ้านร้างชานเมือง” เอเดนใช้อำนาจบารมีของมาเฟียเก่า จัดการกับเดย์ ซึ่งถ้าเขาหวังจะปลิดชีวิตชายหนุ่มมันช่างง่ายดังปลอกกล้วยเข้าปาก แต่ก็อยากปล่อยให้ออสตินเป็นคนตัดสินใจจัดการเอง

“แล้วมิ้นต์ละ ออสตินจะจัดการยังไง ได้ข่าวว่าเธอท้องด้วยไม่ใช่เหรอ” น้ำเสียงของกวินแฝงไปด้วยความผิดหวังในลูกชายของเอเดน

“เธอท้องกับเดย์”

“หึ! นายนี่รู้ดีจังเลยนะ” กวินอดที่จะพูดแขวะเพื่อนรักไม่ได้ ถึงแม้จะรู้สึกโล่งใจอย่างบอกไม่ถูก

“เดย์แค้นออสตินมาก ส่วนมิ้นต์ก็แค่หมากที่ต้องเดินไปตามเกมของเดย์เท่านั้น”

“หมายความว่ายังไง ออสตินไปทำอะไรให้เดย์ ไอ้หน้าหล่อนั่นถึงได้กล้าทำเรื่องชั่วแบบนี้ได้ ใบพลูไม่รู้อะไรด้วยเลยสักนิด ลูกสาวของฉันกลับโดนร่างแหไปด้วย มันไม่ยุติธรรมเลย”

“ออสตินคือสาเหตุที่ทำให้น้องสาวของเดย์ เดวาฆ่าตัวตายเพราะลูกชายของฉันปฏิเสธความรักที่เธอมีให้อย่างไร้เยื่อใย ความรักมันบังคับกันได้ที่ไหน นายน่าจะรู้ดี” เอเดนไม่ได้เข้าข้างลูกชาย แต่เขากำลังพูดไปตามเหตุผลที่มันควรจะเป็น เดวาต่างหากที่ยอมรักความจริงไม่ได้ ทั้งที่ออสตินไม่เคยคิดจะสานสัมพันธ์กับเธอเลยด้วยซ้ำ