Home / โรแมนติก / รักวุ่นวายของยัยนักเขียน / ตอนที่ 6 ความบังเอิญที่ไม่ใช่เรื่องบังเอิญ

Share

ตอนที่ 6 ความบังเอิญที่ไม่ใช่เรื่องบังเอิญ

last update Last Updated: 2025-07-13 17:13:22

หลังจากที่กลับออกมาจากห้องน้ำของลูกค้าโซนVIP สายตาคมของหนุ่มเซอร์ผมยาวที่มีส่วนสูงถึง187เซนติเมตรก็มองไปบริเวณโซนโต๊ะลูกค้าVIP ซึ่งก็มองเห็นสามสาวสามสไตล์ที่ดูจะโดดเด่นที่สุดในค่ำคืนนี้กำลังนั่งพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน ขายาวๆ พาร่างสูงตรงไปยังโต๊ะของเป้าหมายทันที

“ขอโทษนะครับ ขอผมนั่งคุยด้วยได้ไหมครับ” เสียงทุ้มดังมาจากหนุ่มเซอร์ในชุดเสื้อยืดคอกลมสีขาว กางเกงยีนสีเข้ม หากแต่หุ่นล่ำๆ กับใบหน้าหล่อๆ นั้นทำเอาสองสาวที่ยังไม่เคยพบชายหนุ่มถึงกับนั่งอึ้ง ก่อนที่ลี่หลินจะเป็นฝ่ายเชิญเขาให้มานั่งลงตรงเก้าอี้ตัวที่ว่าง เจียวจ้านโค้งศีรษะลงเล็กน้อยก่อนที่จะเดินไปนั่งลงตรงที่หญิงสาวเชื้อเชิญ สองสาวหันไปมองใบหน้าสวยของเพื่อนสนิทสลบกับหนุ่มเซอร์ผมยาวผู้มาใหม่

“นี่ไง คนที่ฉันเล่าให้พวกเธอฟังเมื่อกี้น่ะ” หวงลี่หลินรีบบอกเพื่อนทั้งสองทันที

“อ่ะ...เอ่อ ยินดีที่ได้รู้จักอย่างเป็นทางการค่ะ ดิฉันชื่อลี่หลิน เป็นนักเขียน นั่นชื่อเยว่หรู ฉันไม่แน่ใจว่าคุณรู้จักเธอไหมเพราะเธอเองก็ค่อนข้างที่จะมีชื่อเสียงในเมืองเอแห่งนี้ เธอเป็นนักแข่งรถน่ะค่ะ และนั่นชื่ออ้ายฉิง เธอทำงานเป็นนักพัฒนาบุคลิกภาพ แล้วคุณชื่ออะไร ตอนนี้ทำงานอะไรอยู่คะ” คนที่ไม่เคยปฏิสัมพันธ์ที่ดีกับผู้ชายเลยสักครั้งเอ่ยแนะนำตัวเองและเพื่อนๆ ในกลุ่ม สองสาวจึงส่งยิ้มและก้มศีรษะลงเล็กน้อยเพื่อทักทายเขา

“สวัสดีครับ ผมชื่อเจียวจ้าน เพิ่งจะกลับมาจากเมืองนอก ผมไปเรียนต่อเพื่อกลับมาช่วยธุรกิจของครอบครัวน่ะครับ” เฉินเจียวจ้านเอ่ยแนะนำตัวคร่าวๆ ให้สาวๆ ได้รู้จักบ้าง สามสาวพยักหน้าขึ้นลงพร้อมกัน

“แล้วยัยลี่หลินบอกคุณแล้วใช่ไหมคะว่าเธอต้องการให้คุณทำอะไร”

เยว่หรูเอ่ยถามขึ้นด้วยความสงสัย ดูผู้ชายตรงหน้าทั้งหล่อ ทั้งเซอร์ หุ่นก็เพอร์เฟคซะขนาดนี้จะโสดจริงหรือเปล่า เธอกลัวเพื่อสาวจะได้แฟนชาวบ้านมาปลอมตัวเป็นแฟนหลอกๆ ซะมากกว่า

“ครับ เราคุยกันคร่าวๆ แล้วเมื่อสักครู่นี้” ชายหนุ่มตอบพร้อมรอยยิ้มจนสองสาวอดที่จะตาพร่ากับเขี้ยวเสน่ห์ของชายหนุ่มตรงหน้าไม่ได้ ‘หล่อบาดใจเกินไปแล้วพ่อคุณ’

“แล้วนี่คุณโสดจริงๆ ใช่ไหมคะ เห็นว่าเราหาแฟนหลอกๆ แบบนี้แต่ก็ไม่ได้อยากได้คนมีชนักติดหลังอยู่หรอกนะคะ เพราะเราไม่ได้อยากขึ้นชื่อว่าไปยุ่งกับคนของใคร” เยว่หรูเอ่ยถามออกมาทันทีและเธอก็คิดว่าเพื่อนทั้งสองก็คงอยากรู้เหมือนกัน

“ไอ้นี่มันโสดจริงๆ ครับ พี่รับประกันได้” เสียงหนุ่มหล่อผู้เป็นเจ้าของคลับเอ่ยขึ้นจากทางด้านหลัง เยว่หรูหันไปมองก่อนที่จะฉีกยิ้มออกมาให้พี่ชายของเพื่อนสมัยมัธยม

“พี่ตงหาน!! สวัสดีค่ะ” เยว่หรูเอ่ยทักทายชายหนุ่มขึ้นมาก่อนที่สายตาของเธอจะเหลือบไปเห็นผู้ชายอีกคนที่เธอไม่ค่อยปลื้มเท่าไหร่นักยืนอยู่ข้างหลัง ใบหน้าหวานคมคายสะบัดกลับคืนมามองผู้ชายของเพื่อนเช่นเดิม

“อ้าว นี่รู้จักกันหรอคะ” อ้ายฉิงเอ่ยถามขึ้นทันทีด้วยความสงสัย ส่วนคนที่เพิ่งจะรับประกันความโสดให้เพื่อนก็หันไปมองใบหน้าหวานก่อนที่จะตอบเธอ

“ครับ ไอ้นี่เพื่อนสนิทของพี่สมัยเรียนมหาวิทยาลัย มันเพิ่งกลับมาจากต่างประเทศจริงๆ และมันก็โสดจริงๆ ครับ โสดเหมือนพี่ๆ อีกสองคน”

ลู่ตงหานยิ้มให้กับเธอก่อนที่จะหันไปทักเพื่อนสนิทที่ตามน้องชุดแซกสีแดงเพลิงคนนี้ไปถึงห้องน้ำ แถมไม่รู้ไปคุยอีท่าไหนถึงทำให้เขาชวนกลับมานั่งที่โต๊ะได้เสียอีก

“กลับโต๊ะไม่ถูกหรอวะไอ้เจียวจ้าน” ลู่ตงหานบีบบ่าหนาของเพื่อนพร้อมกับเอ่ยแซวขึ้น

“นั่นสิ มัวมาจีบสาวอยู่นี่เอง” เยว่อวี่ซินเอ่ยขึ้นบ้างพร้อมกับสายตาคมที่กวาดมองสาวๆ ทั้งสามคน จนไปหยุดอยู่ที่นักบิดสาว ดาวสนามคนสวยแถมเก่งอีกต่างหาก เธอดูร้อนแรงถูกใจเขาที่สุด เสียดายที่เธอนั้นยากกว่าสาวคนอื่นๆ ที่เขาเคยพบ

“บังเอิญจังเลยนะคะ ไม่คิดว่าจะรู้จักกันด้วย เชิญนั่งด้วยกันก็ได้นะคะ”

หวงลี่หลินเอ่ยขึ้นก่อนที่จะเชิญให้อีกสองหนุ่มนั่งลงที่โต๊ะของพวกเธอ หวงลี่หลินกวาดสายตามองไปยังสามหนุ่มก็พบว่าทุกคนก็หน้าตาดีต่างสไตล์กันไป แต่คนที่หล่อ เท่จนทำให้หัวใจของเธอสั่นไหวได้ก็มีเพียงเขาคนนี้

“ครับ ว่าแต่เพื่อนๆ ของคุณลี่หลินมีแฟนกันหรือยังล่ะครับ”

เฉินเจียวจ้านเอ่ยถามขึ้นหลังจากที่สองหนุ่มเพื่อนซี้พากันหย่อนก้นนั่งลงบนโซฟาตัวที่ว่างอยู่เรียบร้อยแล้ว คำถามของเฉินเจียวจ้านทำเอาสองหนุ่มอดที่จะลุ้นตามไม่ได้

“แก๊งพวกเรายังไม่มีใครอยากมีแฟนหรอกค่ะ พี่ตงหานก็น่าจะรู้อยู่นะคะ” สาวสวยสุดมั่นในชุดเสื้อกล้ามหนังสีดำอวดหน้าท้องแบนราบโชว์ให้เห็นเอวขอดน่ามองเป็นคนตอบ ก่อนที่จะโบ้ยไปหาพี่ชายของเพื่อน

“ครับ เรื่องนี้พี่ก็พอจะรู้มาบ้าง ยัยหลิงหลิงเคยมาบ่นให้ฟังว่าน้องเยว่หรูไม่ยอมคบกับใครสักที ทั้งๆ ที่สมัยเรียนผู้ชายก็มาจีบเยอะแต่ก็ไม่สนใจ พี่ก็อยากรู้เหตุผลเหมือนกันครับ ว่าทำไมน้องๆ ถึงยังไม่อยากมีแฟน” ลู่ตงหานเอ่ยถึงน้องสาวก่อนที่จะเอ่ยถามขึ้นกับคำถามที่หนุ่มๆ หลายๆ คนอยากจะรู้เหมือนกัน

“เพราะพวกเราดูแลตัวเองได้ และชีวิตทุกวันนี้ก็มีความสุขดีนี่คะ ไม่เห็นจำเป็นมองหาใครมาแชร์อะไรด้วยเลย ในเมื่อไม่ว่าจะทุกข์ใจหรือสุขใจก็ไม่มีใครที่จะมาช่วยแบกรับอะไรเราได้ทั้งนั้น”

หวงลี่หลินเป็นฝ่ายตอบออกมาก่อน เฉินเจียวจ้านมองหญิงสาวอย่างไม่อยากจะเชื่อว่ายังมีผู้หญิงที่คิดแบบนี้อยู่อีก ที่ผ่านๆ มาเขาเคยเจอแต่ผู้หญิงที่หวังอยากจะมีแฟนเพื่อเป็นที่พึ่ง ถ้าไม่ทางใจก็ทางฐานะ

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • รักวุ่นวายของยัยนักเขียน   ตอนที่ 14 - 1 แบบนี้ต่างหากที่เรียกว่าจูบ

    “ถ้าอย่างนั้นก็เอาตามนี้ นายรู้ไหมว่าน้องลี่หลินพักอยู่คอนโดไหน” เยว่อวี่ซินเอ่ยถามเพื่อนสนิทขึ้น เพราะดูจากสาวสวยแฟนกำมะลอของเพื่อนเขาตอนนี้นั้นไม่ได้สติแล้ว“เดี๋ยวเยว่หรูส่งที่อยู่ยัยลี่หลินไปให้พี่ในวีแชทนะคะ”เยว่หรูรู้ดีว่าไม่มีใครรู้จักที่อยู่ของลี่หลินแน่นอนเธอจึงใจดีบอกที่อยู่ให้กับเฉินเจียวจ้าน เพราะเขาดูเป็นสุภาพบุรุษมากกว่าหนุ่มที่ยืนอยู่ข้างกายเธอเสียอีก“ขอบคุณครับ ถ้าอย่างนั้นพี่ขอพาน้องลี่หลินกลับก่อนนะครับ” ชายหนุ่มเอ่ยลาเมื่อเปิดวีแชทแล้วเห็นชื่อของคอนโดที่หญิงสาวพักเรียบร้อยแล้ว“ค่ะ ฝากดูยัยลี่หลินด้วยนะคะ” สองสาวเอ่ยขึ้นพร้อมกันด้วยความเป็นห่วงร่างหนาประคองร่างบางให้เดินออกไปด้วยกัน หวงลี่หลินนั้นยังพอมีสติอยู่บ้างพอได้ยินว่ากลับคอนโด ร่างระหงจึงเดินตามชายหนุ่มไปโดยดี“ไม่ต้องห่วงน้องลี่หลินหรอกนะครับ ถ้าเทียบกันในบรรดาสามคนเราแล้ว ไอ้เจียวจ้านเป็นสุภาพบุรุษที่สุด มันจะไม่เริ่มก่อนแน่นอนถ้าอีกฝ่ายหนึ่งไม่เริ่ม”ลู่ตงหานเอ่ยออกมาให้ทั้งสองสาวสบายใจ หากแต่ทั้งสองสาวหันมามองหน้ากันและภาวนาขอให้หวงลี่หลินนั้นไม่ทำอะไรเพี้ยนๆ จนสุภาพบุรุษอย่างพี่เจียวจ้านตบะแตกก็แล้วก

  • รักวุ่นวายของยัยนักเขียน   ตอนที่ 14 แบบนี้ต่างหากที่เรียกว่าจูบ

    หวงลี่หลินเดินกลับมาที่โต๊ะราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น ก่อนที่จะถอนลมหายใจออกมาเบาๆ เมื่อเห็นว่าเขาที่เธอเพิ่งจะขโมยจูบไปเมื่อสักครู่ไม่ได้เดินตามเธอออกมา“เป็นไง สบายใจขึ้นยัง เห้ย!! แล้วทำไมหน้าแดงขนาดนั้น นี่เธอเมามากเลยหรอยัยลี่หลิน” เยว่หรูเอ่ยถามก่อนที่จะทักขึ้นเมื่อสังเกตใบหน้าสวยของเพื่อนสาวที่บัดนี้แดงราวกับตูดลิง“ป่ะ..ป่าว พี่ตงหานคะ ขอลี่หลินลองอย่างอื่นที่ไม่ใช่พั้นซ์ได้ไหม” นักเขียนสาวตอบเพื่อนก่อนที่จะหันไปคุยกับพี่ชายเพื่อนของเพื่อนสนิท“ลองดื่มเบียร์สดดูไหมล่ะ”หญิงสาวพยักหน้ารัวๆ เจ้าของร้านสุดหล่อจึงสั่งบริกรให้จัดมาให้เธอทันที เขาเข้าใจว่าเธอเครียดและโดนผู้หญิงสองคนนั้นดูถูก โดยไม่ได้คิดว่าเธอนั้นไปทำความผิดอะไรไว้เฉินเจียวจ้านหายไปสักครู่เพื่อให้เธอได้ผ่อนคลายความเขินอายลง แต่พอกลับมาที่โต๊ะก็ต้องพบกับร่างระหงที่กำลังโยกย้ายร่างงามไปมาอยู่ท่ามกลางสองสาว และหนุ่มๆ ที่รายล้อมหากแต่ไม่มีใครกล้าเข้าไปใกล้พวกเธอด้วยรู้ดีว่าเธอนั่งอยู่กับใคร“หายไปนานเลยนะไอ้เจียวจ้าน ดูแฟนกำมะลอของนายสิ ดื่มเบียร์สดไปสามแก้วกลายเป็นแม่เสือสาวไปซะแล้วฮ่าๆๆๆ” เยว่อวี่ซินเอ่ยขึ้นก่อนที่จะ

  • รักวุ่นวายของยัยนักเขียน   ตอนที่ 13 - 1 เกือบจะเปิดเผยตัวตน

    “ต๊าย... เมาแล้วหรอยะ เมาแล้วก็ควรจะกลับไปนอนนะ” โหรวโหรวเอ่ยขึ้นมาบ้างเมื่อสังเกตเห็นใบหน้าสวยของอีกฝ่ายเริ่มแดงนิดหน่อย ต่างจากตอนที่เธอเห็นตอนที่เพิ่งเข้ามา“ไม่เห็นต้องถามเลย คนแบบยัยนี่เคยดื่มเครื่องดื่มอะไรดีๆ แบบนี้บ้างหรือเปล่าก็ไม่รู้ เธอสองคนนี่ก็ช่างใจดีเนอะที่คบเพื่อนกระจอกกระจอกแบบนี้ แล้วนี่แฟนยัยลี่หลินใช่ไหมคะ ฉันไม่รู้หรอกนะว่าคุณแซ่ไหน มาจากตระกูลอะไร แต่คุณก็ไม่น่าตาต่ำไปคว้ายัยนักเขียนไร้สกุลคนนี้มาเป็นแฟนเลยนะคะ” ถิงถิงแขวะสาวสวยที่ยืนกอดอกมองเธอกับเพื่อนสนิท ก่อนที่จะหันไปคุยกับชายหนุ่มที่ครั้งก่อนหวงลี่หลินแนะนำให้พวกเธอได้รู้จักว่าเขาเป็นแฟนสายตาคมจ้องมองไปที่คนพูดด้วยความไม่พอใจ เขาอยากจะฉีกหน้าผู้หญิงปากเสีย ที่สวยแต่รูปจูบไม่หอมคนนี้นัก หวงลี่หลินคนนี้น่ะหรอกระจอก ทายาทอันดับที่สองของตระกูลหวง ตระกูลที่มีหน้ามีตา มีฐานะร่ำรวยติดอันดับสองของเมืองเอเนี่ยนะ เฉินเจียวจ้านอยากจะพูดออกไปนัก เขาไม่เข้าใจว่าทำไมหญิงสาวถึงยอมให้ผู้หญิงสองคนนี้พูดจาดูถูกอยู่ได้“อ้อ...ครั้งก่อนฉันลืมแนะนำไปใช่ไหมว่าเขาแซ่อะไร เป็นคนตระกูลไหน แต่ในเมื่อเธออยากรู้ฉันก็จะบอกให้เอาบุญ”ห

  • รักวุ่นวายของยัยนักเขียน   ตอนที่ 13 เกือบจะเปิดเผยตัวตน

    หนุ่มสาวทั้งสามคู่ยังคงนั่งพูดคุยกันเรื่องทั่วๆ ไป โดยที่ไม่ได้สนใจสายตาหลายๆ คู่ที่มองมาอย่างอิจฉาเลยด้วยซ้ำ หวงลี่หลินนั้นหลังจากที่โดนเพื่อนๆ เอ่ยแซวก็เอาแต่หลุบตามองมือและชวนเพื่อนสาวคุยเปลี่ยนเรื่อง หากแต่คืนนี้นั้นเธอก็คิดบุคลิกของพระเอกในนิยายของเธอออกแล้ว“ยัยลี่หลิน นี่สรุปบก.ให้เธอลองเขียนแนวอีโรติกจริงๆ อะ” เยว่หรูกระซิบถามหลังจากแฟนของเธอเดินออกจากโต๊ะไปทักทายลูกค้าที่มาใหม่“อืม...อย่าเสียงดังเดี๋ยวคนอื่นได้ยิน โดยเฉพาะคนข้างๆ ฉัน กลับห้องเดี๋ยวจะเล่าให้ฟังว่าเพราะอะไร”หวงลี่หลินรีบปรามเพื่อนรักเพราะเฉินเจียวจ้านนั้นเป็นรองประธานบริษัทที่เธอเซ็นสัญญาลงนิยายออนไลน์อยู่ ถ้าเขารู้ว่าเธอเอาเขาไปเป็นต้นแบบพระเอกในนิยายของเธอ เธอกลัวว่าเขาจะโกรธเอา เยว่หรูเหลือบไปมองหนุ่มหล่อสุดเซอร์ที่นั่งกระดกวิสกี้เข้าปากอย่างไม่สนใจคนรอบข้างก็พยักหน้าขึ้นลงอย่างเข้าใจ“พี่ขอไปเข้าห้องน้ำก่อนนะครับ”เฉินเจียวจ้านหันมาบอกแฟนในนามพอหญิงสาวพยักหน้าเป็นเชิงอนุญาตเขาจึงลุกขึ้นและเดินตรงไปที่ห้องน้ำของแขกวีวีไอพี ตอนนี้ที่โต๊ะจึงเหลือเพียงสามสาวกับอีกหนึ่งหนุ่มที่ยังคงชวนอ้ายฉิงคุยตั้งแต่ที่มาถึง

  • รักวุ่นวายของยัยนักเขียน   ตอนที่ 12 - 1 พระเอกในนิยายเรื่องใหม่

    “พี่อวี่ซิน ไม่ต้องกอดขนาดนี้ก็ได้เหอะ” เยว่หรูหันไปมองเพื่อนสนิททั้งสองที่มองมาที่เธอและเขาด้วยสายตายิ้มๆ ก่อนที่จะหันมาต่อว่าแฟนหนุ่มที่เธอไม่ได้ต้องการเลยสักนิด“เอาน่า พวกนั้นจะได้เห็นไง ว่าเธอมีแฟนแล้ว ว่าแต่คืนนี้จะแนะนำให้เพื่อนของเธอรู้จักพี่เลยไหม” เยว่อวี่ซินไม่ได้ปล่อยมือจากไหล่บางหากแต่โอบมาชิดกับหน้าอกหนั่นแน่นของตนแล้วพาเธอเดินเข้าไปนั่งที่โต๊ะวีวีไอพี“เธอว่ายัยเยว่หรูจะใจอ่อนให้พี่อวี่ซินไหมอ้ายฉิง” หวงลี่หลินกระซิบถามเพื่อนสนิทสาวอีกคนทันทีที่เห็นสองหนุ่มสาวที่เดินนำหน้าทำตัวติดกันซะขนาดนั้น“ก็ไม่แน่ น้ำหยดลงบนหินทุกวันหินมันยังกร่อน แล้วนับประสาอะไรกับใจคน เราสองคนก็ระวังหัวใจกันไว้บ้างเถอะ อะไรที่สร้างเอาไว้ ฉันกลัวว่ามันจะย้อนกลับมาทำร้ายหัวใจตัวเราเอง” อ้ายฉิงเอ่ยขึ้นก่อนที่จะเอ่ยเตือนหัวใจตัวเองและเพื่อนสนิทสาวอย่างหวงลี่หลินบ้าง“สำหรับฉันไม่มีทางหรอก ฉันยังยึดมั่นในคำปฏิญาณเดิมของตัวเอง” หวงลี่หลินตอบออกมาอย่างมั่นใจ แม้ภายในใจก็พยายามที่จะไม่หวั่นไหวกับแฟนกำมะลออยู่เหมือนกันทางด้านสองสาวที่เต้นกันอยู่กลางฟลออย่างต้องการเช็กความนิยมของพวกเธอเองก็ต้องหันมองไปต

  • รักวุ่นวายของยัยนักเขียน   ตอนที่ 12 พระเอกในนิยายเรื่องใหม่

    หลังจากนั่งคิดและจินตนาการอยู่สักพัก นักเขียนคนสวยก็หันไปกดแป้นพิมพ์จนเสียงดังสนั่นไปทั่วทั้งห้องนอน ใบหน้าหวานปรากฏรอยยิ้มขึ้นมาเล็กน้อย จนเวลาล่วงเลยไปเกือบสามชั่วโมง ร่างบางจึงได้บิดกายไปมาก่อนที่เธอจะลุกขึ้นจากเก้าอี้ตัวเก่ง พร้อมทั้งละสายตาคู่สวยที่มีแว่นตาสีใสปกป้องดวงตาเอาไว้จากแสงที่ส่องมาผ่านหน้าจอ“อืมมม...... หิวจัง”เสียงหวานเอ่ยออกมา ก่อนที่จะเดินตรงไปที่ห้องครัว มือบางหยิบเอาบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปมาหนึ่งซอง พร้อมทั้งตั้งหม้อใส่น้ำเปล่าลงไป แล้วเปิดแก๊สเพื่อต้มน้ำรอ ร่างบางหันรีหันขวางหยิบผักสดในตู้เย็นและเนื้อสัตว์มาหั่นอย่างคล่องแคล่ว เพราะออกมาอยู่ข้างนอกตั้งแต่สมัยเรียนจึงทำให้หวงลี่หลิน คุณหนูทายาทอันดับที่สองของตระกูลหวงอย่างเธอนั้นทำอาหารเป็นผ่านไปไม่ถึงยี่สิบนาที ชามบะหมี่ที่มีหน้าตาน่าทานก็ถูกวางลงบนโต๊ะอาหาร โต๊ะประจำของนักเขียนสาว แต่ขณะที่กำลังจะตักเอาบะหมี่ในถ้วยเข้าปาก สมาร์ทโฟนเครื่องเล็กของเธอก็แผดเสียงร้องจนคนที่กำลังหิวจนตาลายไม่อาจละเลยได้ ร่างระหงจึงผุดยืนขึ้นแล้วตรงไปหยิบมาก่อนที่มันจะส่งเสียงน่ารำคาญไปมากกว่านี้“ฮัลโหลว่าไง... เอาไงดีฉันรีบทำงานส่งน่ะ

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status